Doppio Rhum – Τσικουδιάς ή «Gabby» Hayes!

Οι επιρροές που άσκησε και ασκεί η έβδομη τέχνη στα κόμικς, αλλά και το αντίθετο, είναι κάτι που οι περισσότεροι γνωρίζετε. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα γνωστών ταινιών, που πέρασαν και στο χαρτί, έστω και απομονώνοντας κάποια στοιχεία ή χαρακτήρες. Έχουμε αναφερθεί σε τέτοιες περιπτώσεις αρκετές φορές ως τώρα. Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν χαρακτήρα, που συνόδευε τον κεντρικό πρωταγωνιστή στις περιπέτειές του και ήταν από τους πλέον αγαπημένους στην χώρα μας, την εποχή που τα εικονογραφημένα του κ. Ανεμοδουρά ήταν στην κορυφή της προτίμησης πολλών από εμάς. Ο χαρακτήρας είναι ο γνωστός Τσικουδιάς, ο μεσήλικας και ιδιότροπος σύντροφος του Κάπτεν Μίκυ, που τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία για το ρούμι και συνθέτει μαζί με τον πρώην γιατρό Δρ. Αφαίμαξη, ένα εκρηκτικό δίδυμο μπεκρήδων!

Οι χαρακτήρες αυτοί δημιουργήθηκαν το 195, από τις πένες της σπουδαίας τριάδας των EsseGesse. Στην χώρα μας διαβάσαμε τις περιπέτειες του ρέηντζερ της Νεβάδα και των φίλων του, αρχικά το ’68 στον Εικονογραφημένο Μικρό Ήρωα, έπειτα (1970) στον Ζαγκόρ και τέλος στον Μικρό Ιππότη (1985). Το όνομα του Τσκικουδιά ήταν στα Ιταλικά Doppio Rhum. Η έμπνευση για την δημιουργία του αντλήθηκε από την γνώριμη και αγαπητή στους Αμερικανούς μορφή του ηθοποιού George Francis Hayes, γνωστότερου και σαν “Gabby”. O Hayes έκανε μεγάλη καριέρα στον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο, ειδικά στα χρόνια της δεκαετίας του ’40, με αμέτρητες εμφανίσεις και συμμετοχές.

Έπαιξε πλάι σε μεγάλους πρωταγωνιστές και υπό τις οδηγίες σκηνοθετών όπως ο Τζων Φορντ. Κάποια στιγμή του 1948 έπαιξε και στο “Albuquerque” με τον Randolph Scott (απ’ όπου και κάποιες από τις φωτογραφίες που παραθέτουμε). Το 1950 τώρα και έπειτα από την σταθερά αυξανόμενη δημοτικότητά του, το NBC του δίνει το δικό του τηλεοπτικό σόου, το The Gabby Hayes Show, που κράτησε 4 χρόνια. Μέχρι και δώρο σκίτσα του (5 συνολικά), έδινε το Quaker! Το 1953, η εκδοτική Toby Press τον κάνει και ήρωα του ομώνυμού της εικονογραφημένου, που πήγε εξαιρετικά σε πωλήσεις, ανάμεσα σε πάρα πολλά γουέστερν κόμικς της εποχής. Ενδιάμεσα όμως, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, πέρασε την Ατλαντικό και έγινε ο Τσικουδιάς, αγαπημένος φίλος και σύντροφος του Κάπτεν Μίκυ.

Πιο κάτω, μπορείτε να βρείτε ένα ολόκληρο τεύχος της έκδοσης του Gabby Hayes Comics.

http://fourcolorshadows.blogspot.gr/2013/01/gabby-hayes-pete-costanza-1948.html

Θα επιστρέψουμε εν ευθέτω χρόνω και με τον έτερο σύντροφο του Μίκυ, τον Αφαίμαξη ή Salasso, η φιγούρα του οποίου προήλθε και αυτή από κινηματογραφικό αστέρα.

Οι βινιέτες των Ελληνικών εκδόσεων και οι φωτογραφίες της ταινίας «Albuquerque» προέρχονται από το προσωπικό αρχείο του συντάκτη.

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Ο Πόλντο και ο Πολντίνο του Antonio Terenghi- Στα «Σεραφίνο» & «Τιραμόλα»

Τόσο στην Ελληνική έκδοση του «Τιραμόλα», όσο και σε αυτή του «Σεραφίνο» (αμφότερες από τον κ. Καμπανά), μεταξύ άλλων διαβάσαμε και τις εύθυμες ιστορίες του Πόλντο και του υιού Πολντίνο (με το χαρακτηριστικό μαλλί φράντζα). Ο δημιουργός τους, ο Ιταλός σχεδιαστής Antonio Terenghi, στον οποίο έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερά μας άρθρα), είχε πολύ έντονη παρουσία στα δύο Ελληνικά περιοδικά. Πολλοί ήρωές του εμφανίζονταν επί σειρά ετών σε αυτά, όπως ο Τζέπο και το τζιπάκι του η Τζεπίνα, ο ινδιανάκος με τις φοβερές κεφαλιές Καριμπού ή ο δαιμόνιος και γκαφατζής ρεπόρτερ Τέντυ. Στην Ιταλία υπήρξαν κι άλλοι χαρακτήρες, σχεδιασμένοι από τον κ. Terenghi, που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν διαβάσαμε στην χώρα μας τις ιστορίες τους, όπως ο σερίφης με τα τεράστια μουστάκια Pedrito.

Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την καριέρα του κ. Terenghi μπορείτε να βρείτε ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο της πάντα πολύτιμης εγκυκλοπαίδειας κόμικς της Lambiek:

http://www.lambiek.net/artists/t/terenghi_antonio.htm

Επίσης, για τους Γαλλομαθείς, πλήρης εξιστόρηση των έργων & ημερών του Ιταλού δημιουργού στα Γαλλικά περιοδικά (και ειδικά στο κόμικ Pepito, που αγαπήθηκε πολύ στην Γαλλία), μπορείτε να βρείτε στον πιο κάτω σύνδεσμο:

http://conchita.over-blog.net/70-index.html

Ο Πόλντο δημιουργήθηκε το 1951 και ντεμπουτάρισε στα περιοδικά των εκδόσεων Alpe, σαν συμπληρωματικός χαρακτήρας με το όνομα Poldo e Poldina.  Έχει έναν άσπονδο φίλο για γείτονα, τον κ. Μπιντόνι, μεταξύ των οποίων πολύ συχνά διαδραματίζονται πολύ αστείες καταστάσεις αντιπαλότητας και ζήλιας. Τα παιδιά των δύο, όμως, τα πηγαίνουν πολύ καλά μεταξύ τους. Και οι δύο χαρακτήρες των γειτόνων αντανακλούν, σε ένα μεγάλο βαθμό, το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής (με την γραφειοκρατία του, τις τεχνολογικές εξελίξεις, ενίοτε και την πολιτική ή την διαφήμιση), το οποίο και σατιρίζουν, θα έλεγα, πολύ επιτυχημένα.

Κλείνοντας αυτή την σύντομή μας αναφορά, σας παραθέτουμε πιο κάτω, προς ανάγνωση, μια χαρακτηριστική ιστορία από τα καμώματα της οικογένειας του Πόλντο και η οποία έχει να κάνει με την κόμη του υιού Πολντίνο. Η ιστορία έχει για τίτλο «Τα κοντά μαλλιά» και συμπεριλήφθηκε στην ύλη του περιοδικού «Σεραφίνο», στο τεύχος 65, με ημερομηνία έκδοσης 14 Οκτωβρίου 1970 (τιμή 3 δραχμές).

Σε ένα από τα καρέ της ιστορίας, που ακολουθεί, έχουμε μια περίπτωση από εκείνες που αναζητούμε και σας παρουσιάζουμε, με λάθη και παραλείψεις. Εδώ, όμως, συναντάμε κάτι το πρωτόγνωρο και που ίσως να μην έχει επαναληφθεί έκτοτε! Σε ένα από τα μπαλονάκια, δεν μεταφράστηκε το Ιταλικό κείμενο, αλλά απλά γράφτηκε με Ελληνικά γράμματα!!!

Το: «Φάρε ιλ μπαρμπιέρε ε ουν μεστιέρε ντι κουαλιτά» που αναγράφεται, για να μην ψάχνετε τι σημαίνει, σας το μεταφράζουμε εμείς: «Η κομμωτική, είναι μια ποιοτική τέχνη».

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Όλες τα σχετικά άρθρα, μπορείτε να τα βρίσκετε εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Οκλαχόμα

Τον γνωρίσαμε οι κάπως μεγαλύτεροι σε ηλικία, μέσα από την έκδοση του περιοδικού Βέλος. Ο κ. Τερζόπουλος, σε ένα από τα πρώτα του βήματα στον χώρο των εικονογραφημένων(μετά το Μίκυ Μάους), έφερε αυτή την υπέροχη δημιουργία στη χώρα μας, εν έτει 1968.

Ένα καθαρά γουέστερν ανάγνωσμα, που με τον κεντρικό χαρακτήρα των ιστοριών, τις ιστορίες του οποίου διαβάσαμε στα πρώτα 21 τεύχη, κέρδισε πολλούς αναγνώστες της εποχής. Δυστυχώς, ο Οκλαχόμα Κιντ έφυγε από τις σελίδες του περιοδικού από το 22^ο τεύχος κι έπειτα, δίνοντας την θέση του σε άλλους χάρτινους ήρωες, που κι αυτοί αναγνωρίστηκαν από το Ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας μέσα από τις σελίδες του «Βέλους». Στην πρώτη περίοδο έκδοσής του, εκτός του Οκλαχόμα Κιντ, το «Βέλος» είχε ακόμη και τους Σίσκο Κιντ και Λόουν Ρέηντζερ, βγάζοντας προς τα έξω μια ενιαία μορφή – θεματολογία, με σαφώς γουέστερν προσανατολισμό. Νομίζω ότι ελάχιστα εικονογραφημένα στην Ελλάδα κατάφεραν κάτι παρόμοιο, σε όποιον χώρο κι αν κινήθηκαν.

Να πούμε ότι τα σενάριά του έγραφε μια μεγάλη μορφή της Ιταλικής λογοτεχνίας (και με σπουδές στην φιλοσοφία), ο Guido Martina. Ο σεναριογράφος και συγγραφέας είχε ξεκινήσει το 1938 στην Mondadori σαν μεταφραστής των Αμερικάνικων ιστοριών της Ντίσνεϋ, που εξέδιδε η Ιταλική εκδοτική. Από το 1948 όμως κι έπειτα, χαράζει μια λαμπρή πορεία στον χώρο, γράφοντας τα δικά του σενάρια (1200 παρακαλώ!), έως το 1984. Ήταν ο Ιταλός σεναριογράφος με την μεγαλύτερη προσφορά στις ιστορίες του Ντίσνεϋ, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Στο διάστημα 1949–1955, φτιάχνει και τους δικούς του κόμικς χαρακτήρες, από τους οποίους ξεχωρίζουν οι Pecos Bill και Oklahoma (το 1952). Και στους δύο, τα σκίτσα αναλαμβάνει ο Pier Lorenzo De Vita, με μια μεγάλη κι αυτός πορεία στις εικονογραφήσεις ιστοριών του Ντίσνεϋ. Ο De Vita είχε ξεκινήσει το 1934 στο περίφημο “Corriere dei Piccoli” εικονογραφώντας το Saturnino Farandola. Εκτός από τις ιστορίες του Ντίσνεϋ και τα κόμικς του Martina, έκανε και σκίτσα για το Zorro, το Mopsi, Giso e Leo και πολλά ακόμη, όλα της Mondadori. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση τρία χρόνια πριν τον Martina, το 1981.

Να μιλήσουμε και για μια ταινία με τους James Cagney και Humphrey Bogart στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και με τον ίδιο τίτλο (αλλά όχι περιεχόμενο) με το κόμικς. Προβλήθηκε το 1939, σε σκηνοθεσία Lloyd Bacon. Εξαιρετικό και το φιλμ και η μουσική του, γραμμένη από τον σπουδαίο Max Steiner. Αν δεν απατώμαι, είναι και το μοναδικό γουέστερν που θα βρείτε στην φιλμογραφία του Μπόγκι! Ο σκληρός του Χόλλυγουντ εκείνα τα χρόνια, ο Κάγκνεϋ, με τους πολλούς ρόλους σαν κακοποιού που τον καθιέρωσαν, έπαιξε σε μερικά ακόμη γουέστερν, σε όλα με μεγάλη επιτυχία. Το ’55 γυρίστηκε και ακόμη μια με τίτλο Oklah0ma, αλλά πρόκειται περί μιούζικαλ.

Όλο το παρόμοιο υλικό, που συγκεντρώνουμε, μπορείτε να το βρίσκετε εδώ.

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Ο «Χαγιαβάθα» του Μικρού Σερίφη

Ακόμη ένας γρίφος φτάνει στην επίλυσή του. Ήταν ένα από τα εικονογραφημένα που ψάχναμε πολύ καιρό να αποκρυπτογραφήσουμε και να μάθουμε σχετικά με την προέλευσή τους. Πέρασε και αυτό από τις σελίδες των Ελληνικών κόμικς και περιοδικών. Να ξεκινήσουμε από εκεί. Από τις εμφανίσεις του στην Ελλάδα.

Ο Μικρός Σερίφης του κ. Στρατίκη, στο μικρό σχήμα έκδοσής του, είχε πρωτοτυπήσει σε πολλές περιπτώσεις, φέρνοντας εξαιρετικά γουέστερν εικονογραφημένα στην χώρα μας. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές γι’ αυτά. Να σας θυμίσουμε απλά τα «Αδελφοί Λάσιτερ» (το περίφημο Hueso Lavada, προέλευσης από την Αργεντινή), «Σίσκο Κιντ» (είχε περάσει πρώτα και από το «Βέλος» του κ. Τερζόπουλου), τις πολύ όμορφες κωμικές δημιουργίες τού Luciano Bottaro και πολλά ακόμη. Όλα αυτά πέρασαν από τις τελευταίες του σελίδες σε συνέχειες, αλλά και τα οπισθόφυλλα. Σήμερα θα μιλήσουμε για τον «Χαγιαβάθα», που εκτός του «Μικρού Σερίφη», εμφανίστηκε και σε ολοκληρωμένες μάλιστα ιστορίες, από το «Τσίκο» της δεύτερης περιόδου έκδοσής του, το 1980.

Ο μικρός Ινδιάνος, τις περιπέτειες του οποίου διαβάσαμε, ήταν μια δημιουργία των Γάλλων σκιτσογράφων Pierre Castex και Roger Lecureux. Στην Γαλλία κυκλοφόρησε σαν “Hayawatha le petit sachem” (ο μικρός αρχηγός, σε ελεύθερη μετάφραση). Τα σενάρια τώρα, έκανε ένας πολύ σπουδαίος Αργεντινός κομίστας, ο German Oesterheld (δημιουργός και του Eternauta!). Κάποια στιγμή, στο σκίτσο εναλλάχτηκε με τους προαναφερθέντες και ο συμπατριώτης του  Carlos Roume. Τα ίχνη του μας πάνε πίσω στα χρόνια της δεκαετίας του ’60, οπότε και κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Ιταλικό Corriere dei Piccoli (η εφημερίδα των μικρών). Αργότερα, ενσωματώθηκε και στην ύλη του Γαλλικού Joke Jones (αλλά και σε άλλα σχετικά με την Άγρια Δύση περιοδικά), όπως και του Skorpio, στην αυθεντική του εκδοχή, όπως κυκλοφορούσε στην Αργεντινή. Στην Ελλάδα ήρθε το 1972, αρχικά στον «Μικρό Σερίφη».

Ως χαρακτήρας, εκτός από πολύ καλά σχεδιασμένος, θυμίζει έντονα το ύφος τόσο του Little Beaver (από το Αμερικάνικο περιοδικό – θρύλος, Red Ryder), όσο και αυτόν του Oklahoma Kid, που διαβάσαμε και στο «Βέλος». Και οι τρεις σαν χαρακτήρες, έχουν εμπνεύσει την δημιουργία του Τσιπιρίπο, μέλους της θρυλικής δικής μας τετράδας.

ΠΗΓΕΣ

Η σελίδα της Γαλλικής έκδοσης, είναι από τον παρακάτω σύνδεσμο, που μπορεί να σας προσφέρει ακόμη περισσότερα στοιχεία και πληροφορίες. Όπως επίσης και την πλήρη παρουσία του χαρακτήρα, στα Γαλλικά κόμικς.

http://www.comicbd.fr/Step-Hayawatha.html

Τα άλμπουμ του περιοδικού Rin Tin Tin, που φιλοξένησαν ιστορίες του Χαγιαβάθα, βρίσκονται εδώ.

http://aubricabrac.zxq.net/Reports/rintintin2emeserie.html

Πληροφορίες για τον Carlos Roume, σας περιμένουν σε αυτό το καταπληκτικό blog, που μας βοήθησε τα μέγιστα στην έρευνά μας και προσέφερε και μια βινιέτα, αυτήν του Χαγιαβάθα.

http://conchita.over-blog.net/article-36711193.html

Αν είστε Γαλλομαθείς, στον παρακάτω σύνδεσμο θα βρείτε ένα πολύτιμο αρχείο PDF για δωρεάν λήψη, που θα σας λύσει πολλές, αν όχι όλες τις απορίες σας.

http://www.pimpf.org/pimpfmag/Rintintin2004.pdf

Πάμε και στα Αγγλικά τώρα. Πολύ κατατοπιστικά σχετικά με τους δημιουργούς του χαρακτήρα, είναι και αυτά εδώ. Το δεύτερο είναι το γνωστό σας πια site της Lambiek και μόνιμού μας συνεργάτη εδώ και 3 χρόνια.

http://bearalley.blogspot.gr/2009/09/carlos-roume-1923-2009.html

http://www.lambiek.net/artists/r/roume_carlos.htm

Τέλος, πολύ όμορφα πράγματα θα μάθετε και στο Dan Dare, όλα για τον Oesterheld.

http://www.dandare.info/artists/oesterheld.htm

Οι εσωτερικές σελίδες της Ελληνικής έκδοσης είναι από το αρχείο του συντάκτη μας.

Όλο το παρόμοιο υλικό, που συγκεντρώνουμε, μπορείτε να το βρίσκετε εδώ.

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Ένας σκοτεινός γρίφος και ένας… λάθος ήρωας!

Πολλές φορές, ψάχνοντας για εντελώς διαφορετικά πράγματα, πέφτουμε πάνω σε ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παραλειπομένων και τις οποίες καταγράφουμε και σας παρουσιάζουμε, σε ανύποπτο χρόνο. Είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια τώρα και έχει να κάνει με την παρατηρητικότητα κυρίως. Αυτή την φορά, το μάτι έπεσε σε ένα λαθάκι, που θα μπορούσε και να αποκαλεστεί σαν «λανθάνουσα γλώσσα και την αλήθεια λέει», κατά την λαϊκή ρήση! Με την έννοια του ότι ο εργαζόμενος στο τυπογραφείο που είχε επιφορτιστεί με την σύνταξη των κειμένων στα μπαλονάκια, να είχε το μυαλό του εκεί, που τελικά κατέληξε η πένα του! Για να τα δούμε πιο αναλυτικά.

Στις 17 Μαρτίου του 1971 (πάντα ημέρα Τετάρτη φυσικά και παραδοσιακά), το τεύχος 91 του εβδομαδιαίου Μπλεκ βγαίνει στα περίπτερα, με μια μικρή έκπληξη να περιμένει τους αναγνώστες του περιοδικού. Πρόκειται για ένα τμήμα της ιστορίας με τον «Αυτοκράτορα του Δάσους», ο οποίος μέσα από προσχήματα και υπεκφυγές, καταφέρνει να πείσει τον ήρωά μας ότι αγωνίζεται για την ελευθερία της Αμερικής, ενώ ουσιαστικά ο στρατός του από ινδιάνους (ντυμένους με στρατιωτικές στολές), συγκεντρώνει χρυσάφι από της λεηλασίες του για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του αρχηγού. Στο τεύχος 91, «Ένας σκοτεινός γρίφος», ο Μπλεκ μαθαίνει από την κόρη του απατεώνα όλη την αλήθεια. Κάποια στιγμή λοιπόν, στην σελίδα 9 συγκεκριμένα (όπως μπορείτε να δείτε), οι δύο τους έχουν ένα διάλογο. Σ’ αυτόν τον διάλογο, ο «Αυτοκράτορας» κάνει ένα σαρδάμ για το οποίο όμως δεν ευθύνεται εκείνος, αλλά ο κειμενογράφος! Τι λέει;

«Θα μπορούσα να σας τουφεκίσω για τα λόγια σας αυτά! Μα δεν θα το κάνω, γιατί κάνατε λάθος, …Ζαγκόρ!» Ωπ! Ζαγκόρ;! Αυτό είναι το άλλο περιοδικό της εκδοτικής εκείνη την εποχή, το οποίο ο Μπλεκ στήριζε στις σελίδες και τα οπισθόφυλλα του, με σχετικές καταχωρίσεις. Οπότε, ο κειμενογράφος προφανώς αγχωμένος και έχοντας κατά νου μια από αυτές τις καταχωρίσεις, για να ολοκληρωθεί η εργασία του στησίματος του τεύχους, έβαλε στα λόγια του πρωταγωνιστή ένα λάθος όνομα! Δεν είναι δα και τίποτα τρομερό ή απίστευτο ή μοναδικό. Ο λόγος που το αναφέρουμε, είναι γιατί απλά πέσαμε πάνω του και θεωρήσαμε ότι θα είχε ενδιαφέρον η επισήμανσή του! Έχει κι αυτό την χροιά της νοσταλγίας, έστω και σαν παραλειπόμενο και δείχνει πόσο αγνά ήταν τα υλικά, με τα οποία ζυμώνονταν οι χάρτινοί μας ήρωες κάποτε… Πόσο ανθρώπινα και πόσο απλά…

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .