ΜΠΙΓΚΟ – Το παιγνίδι καρτών με τα αεροπλάνα (Εκδόσεις ΓΚΡΕΚΑ – 1972)

Πολύ ιδιαίτερο παιγνίδι, από πλευράς αναμνήσεων, κυρίως. Το 1972 δεν υπήρχαν ακόμη οι κάρτες «υπερατού», ένα είδος παιγνιδιού που ήταν πολύ δημοφιλές στα χρόνια της δεκαετίας του ’80. Ο κ. Πάγκαλος πρωτοτυπούσε αρκετά με τις ιδέες της εκδοτικής του (ΓΚΡΕΚΑ), προσφέροντας πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις με τα εικονογραφημένα του. Τα Δράσις, Μάχη, Κομάντος, Αστραπή, Φλόγα, Περιπέτεια, είχαν ως θεματολογία τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ τα Κάσπερ και Τοπ Κατ απευθύνονταν σε πιο μικρούς ηλικιακά αναγνώστες.

Ντάμα & Ρουλέτα – από την χλωρίνη Κλινέξ

Μια εξαιρετική κίνηση, ενός από τους φίλους που παρακολουθούν και νοσταλγούν μαζί μας, μέσα από τις αναμνήσεις που κατά καιρούς αναρτώνται, στάθηκε αφορμή για να προστεθούν μερικές ακόμη εικόνες του χθες. Ο κ. Ιωάννης Σαρτζής ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας, προκειμένου να προσθέσουμε κι άλλα κομμάτια στο παζλ εκείνο της νιότης μας, και μας απέστειλε το υλικό, που εμπλουτίζει τούτο το κείμενο. Πρόκειται για δύο από τα παιγνίδια, που προσέφερε ως δώρο η χλωρίνη KLINEX το 1971 (αν δεν κάνω λάθος) με τις αγορές των προϊόντων της. Αυτά που μας έστειλε ο κ. Σαρτζής, αφορούν στην Ντάμα και στην Ρουλέτα. Η εικόνα έχει τον πρώτο λόγο εδώ. Του καθενός οι μνήμες έχουν τον τελευταίο…

Το έχουμε πει κατ’ επανάληψη, να το αναφέρω όμως για ακόμη μια φορά: χωρίς την δική σας συμμετοχή δεν θα ήταν δυνατόν να βρεθεί το υλικό για αυτά τα άρθρα. Όποιος από εσάς διαθέτει παρόμοια ενθύμια από τα παιδικά του χρόνια και θέλει να τα μοιραστεί μαζί μας, δεν έχει παρά να επικοινωνήσει στο gkoscomicsandmore@gmail.com, και θα σας καθοδηγήσουμε εμείς για την αποστολή τους. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και, φυσικά, στον κ. Σαρτζή, που βοηθάτε να συμπληρώσει τα κενά του ο καθένας, και να ξυπνήσουν μνήμες.

Για το Comics Trades 2015–2016

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Ψάχνοντας για πετρέλαιο στην Κέρκυρα…

Καλησπέρα, φίλτατοι κομικσοφαγάνες.

Θα μου επιτρέψετε σήμερα να ξεφύγω από την καθημερινή μας θεματολογία, προκειμένου να σας εκθέσω αφ’ ενός το πιο κάτω θέμα και αφ’ εταίρου να βγάλω μέσω του κειμένου, που ακολουθεί ,μέρος της πικρίας που νοιώθω για όλα αυτά που γίνονται για μένα—χωρίς εμένα…

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην «ιθαγένεια».

Το ότι αυτή η χώρα ουδέποτε είχε ή θα έχει την δυνατότητα να αποτελέσει κράτος μέλος της ΕΕ, είναι κάτι που πρέπει να γνωρίζει πιθανολογώ και ο τελευταίος κάτοικός της. Τουλάχιστον όποιος έζησε έστω και για ένα μήνα εντός των συνόρων της. Πέραν αυτής της διαπίστωσης που είναι κοινή, καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε τι μας διαφοροποιεί σαν ψυχοσύνθεση ατομικά τον καθένα και όλους σαν σύνολο, αλλά και διοικητικά – οργανωτικά, σε επίπεδο θεσμών και λειτουργίας των. Σκοπός μου δεν είναι να σας κουράσω με περισσότερες λέξεις ή φράσεις, γι’ αυτό και σας παραθέτω απλά μια σειρά φωτογραφιών, τις οποίες θα σας ερμηνεύσω λιτά. Με δύο λόγια. Η παλιά πόλη της Κέρκυρας, το λεγόμενο και ως “ιστορικό κέντρο”, τελεί υπό την προστασία της UNESCO, η οποία το ενέταξε στα πολιτιστικά σημεία αναφοράς της γηραιάς ηπείρου. Με “έργα” όπως αυτά που βλέπετε πιο κάτω, τα οποία πραγματοποιούνται μετά την ολοκλήρωση πλακόστρωσης της συνοικίας Καμπιέλο (το αυτονόητο για κάθε χώρα του πλανήτη θα ήταν να είχαν περάσει τα καλώδια αυτά κατά την διάρκεια της πλακόστρωσης, για την οποία δαπανήθηκε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό και όχι μετά) εκ μέρους της ΔΕΔΔΗΕ, μόνον σεβασμό προς τις αποφάσεις διεθνών οργανισμών (τους πολίτες δεν τους αναφέρω καν) δεν δείχνει… Σκεφτείτε μόνον, ότι οι κάτοικοι του πιο κάτω κτηρίου θα πρέπει από τον ανύπαρκτο χώρο που απέμεινε από την “ανασκαφή”, να μπουν και να βγουν από αυτό… Κι έπειτα, αφού βρείτε τον τρόπο “διαφυγής” των, αναρωτηθείτε σε ποια άλλη χώρα της ΕΕ θα μπορούσε να συμβεί αυτό (για να μην αναφέρω την ηχορύπανση του κομπρεσέρ. που δούλευε από τις 7 παρά τέταρτο το πρωί ως τις 1 το μεσημέρι)…

ΥΓ

Οι πιο πάνω “εργασίες” θα διαρκέσουν ως τα μέσα του επόμενου μήνα (Ιουλίου 2015), δίχως να έχει προηγηθεί η παραμικρή ανακοίνωση για τους κάτοικους της περιοχής (16.000) και με διαρκείς, καθημερινές διακοπές του ρεύματος διάρκειας 4 – 6 ωρών η κάθε μια… Και μετά εκφράζουμε την δυσαρέσκειά μας ως πολίτες για την συμπεριφορά των επισκεπτών κατά την διάρκεια της τουριστικής περιόδου, οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν σαν τριτοκοσμική χώρα. Με τους κάδους των σκουπιδιών να φθάνουν σε ύψος 2,5 μέτρων σε κάθε συνοικία και με “έργα” υποδομής των ΔΕΚΟ σε κάθε γωνία, τι άλλο θα έπρεπε να κάνουν; Να μας θεωρούν Ευρωπαϊκή χώρα; Πώς να σε σεβαστεί κάποιος, όταν δεν σέβεσαι ούτε την ίδια σου την χώρα;

Για το Comics Trades 2014-2015

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Τα αυτοκινητάκια της JOY-TOY

Σίγουρα όλοι θυμάστε τα αυτοκινητάκια JOY-TOY και τα αξεσουάρ, που είχαν στις συσκευασίες τους, όπως σήματα τροχαίας, φανάρια κυκλοφορίας, κώνους, αντλίες βενζίνης κ.ο.κ. Μάλιστα, το φανάρι της τροχαίας, με την μετακίνηση ενός πλαστικού, έδινε την εντύπωση, πως άλλαζε χρώμα από πράσινο σε κόκκινο φώς.

Τα αυτοκινητάκια JOY-TOY ήταν προσιτά στα παιδικό κοινό στην Ελλάδα και λόγω της χαμηλής τιμής τους, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι πουλιόνταν σε πάρα πολλά σημεία, όπως περίπτερα, ψιλικατζίδικα κ.λ.π. και έτσι μπορούσαμε να τα αγοράζουμε με το χαρτζιλίκι μας χωρίς την μεσολάβηση των γονέων.

Η Ελληνική εταιρία παιχνιδιών Joy-Toy των αδελφών Βιδάλη δραστηριοποιήθηκε στα τέλη του 1960 έως περίπου τις αρχές της δεκαετίας του 1990, παράγοντας παιχνίδια πολύ καλής ποιότητας.

Τα είδη της σταμάτησαν να παράγονται κατά την δεκαετία του 1990, μάλλον λόγω της αδυναμίας να ανταγωνισθούν τα εισαγόμενα κινέζικα ή ευρωπαϊκά παιχνίδια. Μία ακόμη ελληνική εταιρεία που έπεσε θύμα της παγκοσμιοποίησης.

Η κύρια παραγωγή της ήταν πλαστικά αυτοκινητάκια σε διάφορες κλίμακες, από 1:43 έως και 1:87. Κατασκεύαζε επίσης και άλλα παιχνίδια, που είχαν σχέση με τα αυτοκινητάκια, όπως κτίρια και γέφυρες. Υπήρχαν φορτηγά, κούρσες, αγωνιστικά, αλλά και στρατιωτικά. Τα χρώματά τους ήταν πολύ όμορφα και χαρούμενα. Ίσως το γεγονός πως η καμπίνα των φορτηγών ήταν σε διαφορετικό χρώμα από την καρότσα να μείωνε τον ρεαλισμό, αλλά τα χρώματα έδιναν μία πολύ ευχάριστη όψη.

Τα αυτοκινητάκια της JOY-TOY θεωρούνται πια συλλεκτικά είδη και βρίσκονται μόνο σε δημοπρασίες, όπως στο e-Bay, σε τιμές όμως πολύ υψηλότερες από τις αρχικές τους. Ένα αυτοκινητάκι που έκανε 3 € μπορεί να πουληθεί ακόμη και 20€, και εάν η συσκευασία είναι άθικτη, πολύ περισσότερο.

Ας δούμε τις φωτογραφίες για να τα θυμηθούμε.

ΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΝΤΑΝ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ COMIC BOOKS

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1980, βλέπαμε σε πολλά αμερικανικά comics τις κλασσικές τώρα πια διαφημίσεις, που με αντάλλαγμα λίγων δολαρίων προσέφεραν ένα ολόκληρο κιβώτιο με περισσότερα από 100 (συνήθως) στρατιωτάκια και ένα σωρό αξεσουάρ όπως άρματα, κανόνια, τζιπ, πλοία και αεροπλάνα.

Τα σετ αυτά τα πουλούσαν διάφορες εταιρείες, συχνά από ανώνυμες ταχυδρομικές θυρίδες, που χρησιμοποιούσαν όμως τις ίδιες εικόνες για τις διαφημίσεις τους.

Μερικές από αυτές τις διαφημίσεις (όπως π.χ. ή διαφήμιση των Ρωμαίων ή του πολέμου της ανεξαρτησίας) έγιναν από γνωστούς καλλιτέχνες κόμικς, όπως ο Russ Heath της DC.

Η προσφορά έμοιαζε φανταστική για τα μάτια ενός παιδιού, και μας έκανε να νοιώθουμε αδικημένοι εμείς (όσοι δεν κατοικούσαμε στις ΗΠΑ) που δεν μπορούσαμε να χαρούμε την δική μας έκδοση του αμερικανικού ονείρου.

Η θεματολογία ήταν τεράστια. Ρωμαίοι, Βίκινγκς, Αμερικανοί και Εγγλέζοι του πολέμου της ανεξαρτησίας, καουμπόηδες και Ινδιάνοι, Βόρειοι και Νότιοι, ιππότες, πειρατές και, φυσικά, σύγχρονοι Αμερικανοί στρατιώτες (GIs). Συνήθως το σετ περιελάμβανε «Flats» δηλαδή 2 διαστάσεων στρατιωτάκια και τα αξεσουάρ ήταν σε διαφορετική κλίμακα. Τα στρατιωτάκια ήταν φτιαγμένα από σκληρό αλλά λεπτό πλαστικό, πράγμα που οδηγούσε και σε μεγάλη απογοήτευση όσων παιδιών τα παραλάμβαναν. Τα τελευταία μόνο χρόνια οι νεότερες εκδόσεις ήταν από πλαστικό σε 3 διαστάσεις, όπως τα μικρά στρατιωτάκια της AIRFIX.

Ας αφήσουμε όμως τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους.