Ο Λάκης Παππάς δεν είναι πια εδώ…

Τον είχα γνωρίσει από κοντά πριν δέκα χρόνια. Απλός και σοβαρός, με μια ζεστασιά, που σε τύλιγε σαν να ήσουν δικός του άνθρωπος, με είχε ρωτήσει—με ταπεινότητα—πώς έβλεπα εγώ στο σήμερα τα διαμάντια του νέου κύματος, τι ήταν για εμένα ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης.

Αξιόλογος και πάντα σύγχρονος, του αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι, που αρχίζει πλέον να σημαίνει για εμένα περισσότερα πράγματα απ’ όσα σκεφτόμουν μόλις πριν μιάμιση ώρα…

Θεατρική παράσταση: «Ο φύλακας προστάτης της μονής Σαολίν»

Με αφορμή τα 8 έτη λειτουργίας της σχολής Κουνγκ Φου «Κοσμικών Αποστόλων Σαολίν», ο δάσκαλος Σι Μιάο Ντιεν και ο πολύ καλός φίλος σκηνοθέτης Στρατής Πανούριος επιμελήθηκαν την θεατρική παράσταση «Ο φύλακας/προστάτης της μονής Σαολίν». Η παράσταση θα γίνει στις 18 Ιανουαρίου 2014 υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Χατζηκώνστα. Όλα τα έσοδα από την παράσταση θα διατεθούν για τις ανάγκες των παιδιών του Ιδρύματος Χατζηκώνστα.  Η μουσική του Παύλου Κερασίδη. Να ευχηθούμε καλή επιτυχία στο πόνημα του Στρατή και να σας παροτρύνουμε να ξοδέψετε λίγο από τον χρόνο σας, προκειμένου να παρακολουθήσετε την ξεχωριστή αυτή παράσταση. Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 19 Ιανουαρίου στις 15:30, στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, Πειραιώς 206. Στρατή, πάντα τέτοια!

Ο Θύμιος Καρακατσάνης δεν είναι πια εδώ…

 

Είχαμε πει ότι δεν θα ξαναγράψουμε για ανθρώπους που αγαπήσαμε και έφυγαν από κοντά μας,

αλλά τελικά αυτό αποδεικνύεται αδύνατον.

«Είχε μια θέση μέσα στην καρδιά μου με το ταλέντο, το ήθος και το ύφος του»,

έτυχε να μου πει και ο Γιώργος (Corto), σε τηλεφωνική μας συνομιλία, σήμερα, την ημέρα των γενεθλίων του.

Και δεν άκουσα αυτά τα λόγια μόνο από εκείνον σήμερα…

Αναπόφευκτο λοιπόν να μην το επισημάνουμε μέσω του site

έστω κι αν έχουμε πει πάμπολες φορές ότι η πραγματικότητά μας γίνεται ολοένα και πιο φτωχή

με τέτοιες αποχωρήσεις, έστω κι αν μιλάμε για δυσαναπλήρωτα κενά…

Όπως και να το κάνουμε όμως ο Θύμιος Καρακατσάνης δεν είναι πια κοντά μας.

Ο αγαπημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης που τόσο καλά γνωρίζουμε απεβίωσε σήμερα σε ηλικία εβδομηνταδύο ετών.

Ένας από τους πιο χαρισματικούς ηθοποιούς της γενιάς του άφησε το δικό του στίγμα στην τέχνη

μέσα από θέατρο, σινεμά, τηλεόραση, είτε σε κωμωδίες, είτε σε δράματα

και πάντα με εξαιρετικές ερμηνείες.

«Για μένα η αυλαία έπεσε», είχε πει πριν από μήνες.

Μπορεί να έπεσε, αλλά το κοινό του θα είναι πάντα εκεί.

 

Καλό ταξίδι Βασίλη…

Είχα ευχηθεί και μαζί μου πιστεύω πολλοί από εσάς, να μην χρειαστεί να γραφτούν τέτοιες γραμμές ξανά, αλλά …η ζωή έχει πάντα διαφορετικά σχέδια και πάντα τον τελευταίο λόγο…

Από σήμερα, ακόμη ένας άνθρωπος των τεχνών, ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας, ο Βασίλης Τσιβιλίκας, περπάτησε στο δρόμο των αστεριών, για να σκαρφαλώσει πια στην αιωνιότητα…

Έτσι ξαφνικά, χωρίς να ταλαιπωρείται από κάποια ασθένεια, η καρδιά του έπαψε να χτυπάει…

Όλοι μας θα θυμόμαστε αυτή την ψηλόλιγνη φιγούρα, με τα κεφάτα χαρακτηριστικά και τις αστείες γκριμάτσες, να περπατά στο λόμπι του ξενοδοχείου, υποδυόμενος τον χίπι! Μια ταινία που τον καθιέρωσε. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα. Από θέατρο, τηλεόραση(τον θυμάστε στις κωμωδίες του «Θέατρου της Δευτέρας»;), κινηματογράφο, συμμετοχή στα πολιτιστικά δρώμενα, μέχρι και πολιτικό λόγο – άποψη. Έδωσε πολλά και πήρε ένα θερμό χειροκρότημα, σε κάθε του εμφάνιση. Ήταν το δικό μας ευχαριστώ, για τις όμορφες στιγμές που μας έδωσε και κατάφερε να μας κάνει να ξεχνάμε πολλές ασχήμιες…

Βασίλη, καλό ταξίδι. Μην αφήσεις κανέναν ήσυχο εκεί πάνω! Άμα τους δεις να συνοφρυώνουν τα φρύδια και να είναι κατσούφηδες, ρίχνε τους κι από μια ατάκα! Ξέρεις. Τις δικές σου!

Το βίντεο που ακολουθεί, είναι αφιερωμένο εξαιρετικά και φτιάχτηκε από τον σύντροφο Λάζαρο(Pugachov).

Το κείμενο είναι επίσης δικό του.

Blues for Billy the Hippie

Ξύπνησα αργά μια και είναι μισή ‘day off’ η Τετάρτη.

Διάβασα για τον Βασίλη… το φίλο μου ε; Φίλοι μας δεν ήταν όλοι αυτοί;

Ο Θανάσης, ο Βασίλης, ο Διονύσης…

Με μισοκοιμισμένη κιθάρα, αυτό είναι το blues για τον Billie the Hippie. Δεν έχω να γράψω ή να πω τίποτα αλλο.

Η τελευταία συνέντευξη του Βασίλη Τσιβιλίκα.

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/310730/i-teleutaia-sunedeuxi-tou-vasili-tsivilika-/

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – CAT PEOPLE(1942)

Από το 1942 μας έρχεται η ταινία στην οποία θα αναφερθούμε σήμερα. Είναι ένα από τα πρώτα φιλμ που συνδύασαν τον τρόμο και το μεταφυσικό, με την ατμόσφαιρα ενός φιλμ νουάρ και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Τόση, που να μπορούμε σήμερα να μιλάμε για ένα φιλμ – οδηγό, πάνω στο οποίο βασίστηκαν εκατοντάδες παρόμοιες παραγωγές. Η πρωτοτυπία του αλλά και ο υποδειγματικός και συνάμα ευρηματικός τρόπος, που γυρίστηκε από τον Jacques Tourneur, του δίνουν μια θέση στα μαθήματα κινηματογράφησης, σε όλες τις σχολές του πλανήτη! Είναι από τις ταινίες που βλέπεις και ξαναβλέπεις και πάλι σε ξαφνιάζουν! Έχουν κάθε φορά και κάτι νέο να σου πουν!

Καλημέρα και καλό μήνα φίλτατοι κομικσάδες και σινεφίλ! Πρώτο άρθρο για τον φετινό Φλεβάρη, ένα ακόμη ασπρόμαυρο, γοητευτικό αριστούργημα, από την δεκαετία του 1940 και τα φοβερά και τρομερά φιλμ νουάρ! Διαβάστε την παρουσίαση του, που όπως πάντα συνοδεύεται και αυτή από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, στην υπό – κατηγορία που είναι αρμόδια για όλα αυτά, «ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ & ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ 2»! Να`στε σίγουροι ότι δεν θα ξοδέψετε άδικα τον χρόνο σας, εδικά για μια ταινία σαν το «Cat People«! Αύριο, σας έχουμε ένα καθαρά κόμικς θέμα. Μια ανασκόπηση, ή εκτενή αναφορά αν προτιμάτε, σε ένα Ιταλό δημιουργό, τους ήρωες του οποίου διαβάσαμε σε πολλά εικονογραφημένα στη χώρα μας, σε διαφορετικές εκδόσεις και χρονιές. Την επόμενη Τετάρτη, μην χάσετε το καταπληκτικό νουάρ «Η νύχτα του κυνηγού»(«The night of the hunter»), με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ να αφήνει εποχή επί σκηνής, με ένα από τα πιο ασυνήθιστα τατουάζ που έχουν ποτέ εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη…

http://wp.me/PKxow-5I3