Interviewing Mathew Reynolds, illustrator of The Mercenary Sea comic.

There are thousands of titles out there, vying for our attention each week, but a recent addition manages to grab it almost at once, turning out to be not only an interesting creation, but a work with the quality of a comic that could—in time—win the label “classic”, as well

Its name: “The Mercenary Sea”.

So, how could we resist the temptation to arrange an interview on behalf of the audience of this comics community?

However, while preparing the questions for this task, we realized that we needed to ask  something a bit more “unusual” than questions on details about the plot and the characters of the comic —something that we actually do with our monthly presentations about this title—, or the way that the “Mercenary Crew” works to deliver the next inspiring issue each month.

Giving this matter a great deal of thought, it occurred to us that it would be more important to reveal something of the “mojo” and “the power of the craft” of this creation, than mere information, so we ended up with just four questions.

We hope that you’ll find them precise enough to give you a sense of the atmosphere of the comic, and intriguing enough to make you read some issues of “T.M.S.” and see for yourselves if the “prophecy” about a “classic creation” will be fulfilled some day…

And now, the torch goes to the illustrator of “The Mercenary Sea”, Mathew Reynolds, who was kind enough to give us a tour of his artistic philosophy and the worlds that he envisioned and brought to life for his readers.

«BE THERE» ΦΕΣΤΙΒΑΛ ANIMATION – ΚΕΡΚΥΡΑ 2013 / Συνέντευξη με τον κ. Β. Κρουστάλη

Το Comics Trades συνάντησε τον κ. Βασίλη Κρουστάλη, καλλιτεχνικό διευθυντή του φετινού φεστιβάλ animation «Be There» και ψυχή τής διοργάνωσης και συζήτησε μαζί του εφ’ όλης της ύλης. Να τον ευχαριστήσουμε θερμά για την προθυμία του και τον χρόνο που μας διέθεσε.

Κύριε Κρουστάλη, περισσότερες φέτος οι ταινίες, σε ένα φεστιβάλ που καθιερώνεται πλέον, εντός και εκτός συνόρων. Μιλήστε μας αρχικά για τις ταινίες που διαγωνίζονται.

Οι Συμμετοχές φέτος ήταν διπλάσιες από τις περσινές, συνολικά 100. Από αυτές οι 81 είναι στα διαγωνιστικά τμήματα. Σε αυτές να προσθέσουμε και 19 που είναι εκτός συναγωνισμού και συμμετέχουν στο «Πανόραμα». Στα διαγωνιστικά έχουμε 43 στο μικρού μήκους, 4 στο μεγάλου και 30 στο φοιτητικό. Αν υπήρχε περισσότερος χρόνος διάρκειας, θα είχαν επιλεγεί και αυτές. Αλλά σε 4 μέρες δεν μπορούν να προβληθούν όλες και δεν θέλαμε από την άλλη να επεκτείνουμε την διάρκεια της διοργάνωσης. Είναι κάτι που απλά ως τώρα δεν το έχουμε δοκιμάσει, γιατί θέλουμε να κερδίσουμε έναν συγκεκριμένο χώρο, να αγαπήσει ο κόσμος την εκδήλωση και από εκεί και έπειτα, καθιερωμένο πλέον, ίσως προβληματιστούμε σχετικά με την διάρκεια. Βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει το κοινό, η ανταπόκριση δηλαδή, ώστε να υπάρξουν και οι όποιες αλλαγές, και να μην φεύγουν όμορφες δημιουργίες δίχως να προβληθούν. Άλλωστε, ανάλογα με τον αριθμό των συμμετοχών, επηρεάζονται και άλλες παράμετροι. Όπως η δουλειά που πρέπει να γίνει, ώστε να υποστηριχθούν οι επιπλέον μέρες. Η ομάδα εργασίας να είναι μεγαλύτερη για να αντεπεξέλθει και πολλά ακόμη. Στο «Πανόραμα» θα υπάρξουν κάποιες από τις ταινίες που δεν επιλέχθηκαν για τα διαγωνιστικά τμήματα. Είναι λοιπόν και αυτές παρούσες, σε ένα επίσημο section. Αυτό όμως είναι ξέχωρα από τα υπόλοιπα αφιερώματα.

Τι θα μας παρουσιάσει φέτος το «Πανόραμα»;

Αν και δεν έχουν οριστικοποιηθεί, ώστε να έχουμε ανακοινώσιμα στοιχεία για τα θεματικά αφιερώματα, υπάρχουν οι εξής ενότητες: “Η Ελλάδα στο Animation”.  Εδώ έχουμε το πορτρέτο μιας χώρας, ουσιαστικά. Ταινίες από όλον τον κόσμο, από το 1950 μέχρι σήμερα, από Έλληνες και ξένους δημιουργούς, που παρουσιάζουν είτε Ελληνικούς μύθους είτε τραγωδίες ή την χώρα μας σε διάφορες χρονικές περιόδους ή την σύγχρονη μορφή της. Όλα αυτά σε ένα αφιέρωμα διάρκειας περίπου μιάμιση ώρας. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει πολλές διαφορετικές τεχνικές animation, κάποιες από τις οποίες έχουν βραβευτεί μάλιστα. Όπως, για παράδειγμα, μια ταινία από το Βέλγιο, που είναι και η μοναδική ταινία animation που πήρε βραβείο Όσκαρ, διάρκειας μόλις 5 λεπτών, η οποία αναφέρεται στην αρχαία Ελλάδα. Υπάρχουν συμβολικές προσεγγίσεις από Αμερικανούς δημιουργούς, επάνω σε μυθικούς και όχι μόνον ήρωες (Μινώταυρος, Αχιλλέας, κ. α.). Είναι και η ταινία του  Στέλιου Πολυχρονάκη, που αναφέρεται στο Ελληνικό χωριό.

Σημαντικό αφιέρωμα, με Ελληνική χροιά και ενδιαφέρον. Φαντάζομαι ότι θα είχε ένα βαθμό δυσκολίας, όμως.  

Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε, σε αυτό το αφιέρωμα, ήταν οι δυσκολίες εύρεσης των ταινιών, καθώς κάποιοι από τους δημιουργούς είχαν πεθάνει ή δεν διατηρούσαν προσωπικό αρχείο, ή ήταν δύσκολο να εντοπιστούν οι εταιρείες που διαχειρίζονταν τα πνευματικά δικαιώματα των ταινιών. Χαρακτηριστικά, σας αναφέρω,περιπτώσεις ταινιών που υπήρξαν σαν φιλμογραφία, αλλά όταν  επικοινωνούσαμε με τους δημιουργούς, μας έλεγαν πως δεν την έχουν πλέον στην κατοχή τους! Έπειτα ήταν το τεχνικό ζήτημα της αναπαραγωγής αυτών των φιλμ, που και εκεί υπήρξαν δυσκολίες. Παρατηρούμε λοιπόν το φαινόμενο της ύπαρξης συνείδησης από πλευράς δημιουργών, όσων αφορά στην καταξίωση του animation σαν τέχνη τα τελευταία χρόνια, και εδώ τα φεστιβάλ βοηθούν πολύ σε αυτό, ειδικά με την δυνατότητα που προσφέρουν σε δημιουργούς να παρουσιάσουν την αναπαλαιωμένη εκδοχή της δουλειάς τους. Κι έτσι δημιουργείται ένα αρχείο από τα ίδια τα φεστιβάλ. Παλιότερα χάνονταν οι ταινίες, δεν υπήρχαν αρχεία. Βρήκαμε ταινία ενός Λετονού δημιουργού (για τον Πυγμαλίωνα), μετά από πολύ κόπο και έρευνα, στο αντίστοιχο δικό μας Κέντρο Κινηματογράφου τής χώρας του.

Δεν είναι όμως μόνον αυτό το αφιέρωμα που ετοιμάζετε, έτσι;

Υπάρχει ακόμη ένα, για τον 21^ο αιώνα. Ελεύθερο σαν θέμα, από την άποψη ότι δεν δεσμεύεται από τεχνικές ή από θεαματική ή χώρες. Θέλουμε να δώσουμε αποσπασματικά ταινίες και χαρακτηριστικές, από αυτές που μπορούν να εκφράσουν κυρίαρχες τάσεις της τέχνης του animation στον 21^ο αιώνα. Να δώσουμε την διαφορετικότητα στον θεατή, μέσα από την αισθητική προσέγγιση του κάθε δημιουργού, ασχέτως από τον τρόπο που εκφράζεται, είτε με κάποια πειραματική μορφή είτε ακολουθώντας τις τεχνικές που ήδη έχουν καθιερωθεί. Να μην απομονώσουμε ένα είδος, μια μορφή. Όπως των μεγάλων στούντιο για παράδειγμα, όπου αν δεις μια ταινία τέτοια ξέρεις περίπου τι να περιμένεις στην επόμενη, εικαστικά και τεχνικά. Υπάρχουν ακόμη συνεργασίες, όπως με το «νομαδικό φεστιβάλ» (nomad – φεστιβάλ βιντεοτέχνης της Κολωνίας), που ταξιδεύει παντού, εξ ου και ο τίτλος του ή το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Cal Arts). Στο δεύτερο αυτό, θα δούμε δουλειές από φοιτητές τού πανεπιστημίου, επάνω στο character animation (χαρακτήρων), που παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον, όπως και του experimental animation.

Να πούμε ότι το φεστιβάλ έχει και ακόμη μια συνεργασία και μάλιστα πολύ σημαντική. Ο λόγος για τα Disney XD Studios, με την πολύτιμη συμβολή των οποίων,  θα προβάλει 3 φιλμ!

Υπάρχει κάποια τιμώμενη χώρα, από την οποία θα υπάρξουν καλεσμένοι και θα γίνει ενδεχομένως αναφορά στην σχολή της;

Φέτος εστιάζουμε στην Ελλάδα, όπως κάνει και όλος ο πλανήτης άλλωστε, αλλά θα έχουμε και την Αργεντινή. Θα έρθουν δύο ταλαντούχοι νέοι καλλιτέχνες, οπότε με αυτή την έννοια μπορούμε να πούμε ότι θα έχουμε και το πορτρέτο μιας χώρας. Όλα αυτά σε συνεργασία με την πρεσβεία της Αργεντινής. Ο ένας είναι βραβευμένος και μάλιστα το The man who slept είχε κερδίσει και στο δικό μας φεστιβάλ το πρώτο βραβείο (την πρώτη χρονιά), ενώ ο δεύτερος (Σαντιάγο «Που»Γκάσο), με μια ταινία μικρού μήκους («Ο υπάλληλος»), κατάφερε μέχρι στιγμής να κερδίσει περίπου 102 βραβεία, σε διάφορα φεστιβάλ παγκοσμίως! Μια ταινία που εμπεριέχει το στοιχείο της εργασιακής εκμετάλλευσης σε όλο του το μεγαλείο. Η λατινική σχολή, γενικά, έχει πολύ έντονο το στοιχείο του πολιτικού και του κοινωνικού στις δημιουργίες της. Πέρα όμως από την προβολή των ταινιών τους, θα έχουμε και μια ανοιχτή συζήτηση μαζί τους, όπου το κοινό θα μπορεί να τους ρωτήσει για τεχνικές και επιρροές, όπως και για το μέλλον της τέχνης του animation στην χώρα τους. Που, σημειωτέον, να πούμε ότι το 1917 ήταν η πρώτη χώρα που έφτιαξε ταινία animation (ο Κίριλο Κριστιάνι), η οποία κόπια έχει χαθεί (κάηκε), δυστυχώς. Και στις μεγάλου μήκους διαγωνιζόμενες ταινίες, υπάρχει άρωμα Αργεντινής φέτος, αλλά μέσω συμπαραγωγών, όπως με την Ουρουγουάη.

Μεγάλος ανταγωνισμός φέτος;

Ναι και στις δύο κατηγορίες. Και στις μεγάλου και στις μικρού μήκους. Πολλές οι ήδη βραβευμένες σε άλλα φεστιβάλ, υπάρχει προτεινόμενη για τα φετινά βραβεία Όσκαρ, πολύ αξιόλογες όλες οι συμμετοχές. Το head over heels, το Tram, ή το Daddy I’m a zombie και άλλες ακόμη, θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον του κοινού, με νέες προσεγγίσεις σε γνωστά ίσως θέματα. Υπάρχουν πολλές τεχνοτροπίες. Κούκλες, stop motion και πολλές ακόμη. Υπάρχουν ριζοσπαστικές ταινίες ή ταινίες που βαδίζουν σε γνώριμα αχνάρια, αλλά φαντάσου ότι όλο αυτό είναι σαν να ανοίγει μια παλέτα, μια βεντάλια με προτάσεις και τάσεις  και μέσα της συμπεριλαμβάνονται τα πάντα σχεδόν. Έτσι που να μπορεί να προσφέρει σε όλους τους θεατές, στον καθένα ξεχωριστά, ανάλογα με το τι θέλει να δει.

Καλεσμένοι;

Φέτος έχουμε την Μονίκ Ρενό (πέρσι θυμίζω την παρουσία τού Λαγκουινί), με μια πρωτοποριακή τεχνική, το χειροποίητο animation. Οι ταινίες της έχουν να κάνουν με συγκεκριμένο θέμα. Το γυναικείο κίνημα και το αντιμιλιταριστικό. Έχει ένα συγκεκριμένο και ιδιαίτερο ύφος. Θέλαμε να προβάλουμε την γυναικεία οπτική και συνεισφορά στο animation. Ειδικά στον τομέα του ανεξάρτητου animation, η γυναικεία παρουσία είναι πολύ έντονη και με καλές δουλειές. Η Ρενό έχει πάρει πολλά βραβεία, όπως την Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ τού Βερολίνου, οπότε μιλάμε για μια καταξιωμένη δημιουργό, η οποία μας έκανε την τιμή να έρθει και να παρουσιάσει την δουλειά της.

Τι θα λέγατε, σε κάποιον που θέλει να έρθει για πρώτη φορά φέτος στο φεστιβάλ, με την έννοια του τι να προτιμήσει από όλα; Τι να μην χάσει, αν μπορούμε να το πούμε, αν δεν έχει τον χρόνο να παρακολουθήσει όλες τις προβολές και τα αφιερώματα;

Δύσκολη ερώτηση, γιατί εξαρτάται ουσιαστικά από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο. Από το τι θέλει να παρακολουθήσει. Πιστεύω ότι το να έρθει όμως να δει κανείς την Μονίκ Ρενό είναι μια εμπειρία, αναμφίβολα. Δεν θα του δοθεί ξανά η ευκαιρία. Είναι και πολύ δεκτική και επικοινωνιακή, τις αρέσει η αλληλεπίδραση. Έπειτα, θα του έλεγα να δει έστω μια από τις ταινίες μεγάλου μήκους. Ας επιλέξει μια οποιαδήποτε. Τέλος, ένα από τα δύο αφιερώματα, με την Ελλάδα ή τον 21^ο αιώνα, για να πάρει μια ιδέα πώς είναι συμπιεσμένες δέκα διαφορετικές τεχνικές και θεματολογίες σε μια ώρα.

Εργαστήρια θα υπάρξουν; Ρωτούν αρκετοί φίλοι.

Ενδέχεται να έχουμε φέτος ένα πάνελ και ίσως περισσότερα σαν συζήτηση. Έχουμε καλεσμένους και θεωρητικούς, ακαδημαϊκούς, όπως ο κ. Παναγιώτης Ράπας, ή ο κ. Βασίλης Πασχάλης και στόχος μας είναι υπάρξει μια αλληλεπίδραση με το κοινό και να αφομοιώσει όλα όσα θα έχει την ευκαιρία να δει και να μάθει και ακόμη περισσότερα. Με έναν γενικό τίτλο για παράδειγμα, animation και υπόλοιπες τέχνες ή animation και λογοτεχνία ή κόμικς και animation ή γελοιογραφία και animation. Αυτό θα το δούμε πως θα γίνει σαν τελική μορφή. Είναι κάτι που γίνεται πειραματικά. Θέλουμε να δούμε πώς θα πάει σαν ενδιαφέρον από πλευράς κοινού. Όλα αυτά θα έχουν κλείσει σε ημερομηνίες, ως τις 15 – 20 του μήνα, οπότε και θα βγει το επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ.

Σαν χώροι, στους οποίους θα πραγματοποιηθεί φέτος το φεστιβάλ;

Είναι ο κινηματογράφος Ορφέας και το Πολύτεχνο. Να πούμε όμως και για την συνεργασία μας με το Γαλλικό Ινστιτούτο, που συνεχίζεται και φέτος. Ταυτόχρονα με το Be There, πραγματοποιείται στην Αθήνα και το φεστιβάλ Γαλλικού κινηματογράφου, στις ίδιες ακριβώς ημερομηνίες. Έτσι θα έχουμε ουσιαστικά παράλληλες πρεμιέρες και στα δύο φεστιβάλ. Η Γαλλική σχολή animation είναι σημαντική. Και θα μπορούσαμε να πούμε ότι δίνεται η ευκαιρία σε κάποιον να δει κάτι παραπάνω, κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα μεγάλα Αμερικάνικα στούντιο. Μια άλλη πρόταση.

Αποκλειστικά για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Το Comics Trades θα καλύψει κάθε εκδήλωση του φετινού φεστιβάλ και θα σας μεταφέρει τον παλμό του σε καθημερινή βάση. Μείνετε συντονισμένοι στην συχνότητα που αγαπάει και το animation! Αν δεν μπορείτε να δηλώσετε «παρών» στο φετινό “Be There”, κάντε το εδώ, στο Comics Trades!

Η ενημέρωσή σας για το φετινό φεστιβάλ βρίσκεται εδώ.

Τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ θα τα βρείτε πιο κάτω, ανά χρονιά.

2011

2012

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Συνέντευξη με τον δημιουργό του comicorama.gr – Τάσο Μαμελετζή

12 παρά τέταρτο, μεσημεράκι για τους Άγγλους της Κυριακής, με καφέ ανά χείρας (γιατί εδώ ξυπνάμε κάπως πιο αργά αυτή τη μέρα, σαν χώρα!), κουβεντιάζουμε επί παντός κόμικς επιστητού με τον φίλο Τάσο Μαμελετζή, ιδρυτή της σελίδας comicorama.

Καλημέρα, Τάσο!

Έτοιμος;

Καλημέρα, Γιώργο!

Έτοιμος!!

Τάσο, να ξεκινήσω με έναν… ανάποδο τρόπο! Αν ήσουν στην θέση μου, με τι ερώτηση θα διάλεγες να ξεκινήσεις;

Πιστεύω ότι θα ξεκινούσα με το ποια είναι η σχέση σου με τα κόμικς και πώς προέκυψε η ιδέα για την δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας!

Ωραία λοιπόν, οπότε θα πρέπει και να την απαντήσεις, για να ξεκινήσουμε!

Από μικρός είχα αδυναμία στα κόμικς, στις παιδικές σειρές και γενικά ό,τι είχε να κάνει με κινούμενο σχέδιο! Όσο μεγάλωνα έβλεπα ότι αυτή η αγάπη παρέμενε ίδια!

Πριν λίγο καιρό έπρεπε να βρω μια ιδέα για να φτιάξω μια ιστοσελίδα για ένα μάθημα της σχολής μου. Το θέμα της ιστοσελίδας έπρεπε να είναι κάτι που μας αρέσει πολύ, έτσι ώστε να μπορέσουμε να φανούμε δημιουργικοί, και το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στα κόμικς!

Τι κόμικς διαβάζεις;

Διαβάζω τα πάντα από κόμικς. Από τα κλασσικά της Disney μέχρι τις περιπέτειες των υπερηρώων της Marvel και της DC Comics… Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι έχω μια μικρή αδυναμία στο Lucky Luke.

Αν σου έλεγα να φτιάξεις ένα μανιφέστο (ενδεχομένως και εγχειρίδιο, προς κάθε ενδιαφερόμενο), για το τι είναι κόμικς, με τρεις μόνο λέξεις, ποιες θα διάλεγες;

Φαντασία… Δημιουργικότητα… Ευφυΐα!!

Ποια κόμικς θεωρείς ότι είναι αυτά που χαρακτηρίζουν τον 21^ο αιώνα;

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Πιστεύω ότι το κλασσικό παραμένει κλασσικό ανεξάρτητα αν έχουν περάσει κάποια χρόνια… Αν και αυτά που φαίνεται να ανεβαίνουν όλο και πιο γρήγορα θέσεις στο βάθρο είναι τα γιαπωνέζικα MANGA!

 

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός κόμικς που του δίνουν την στάμπα του διαχρονικού;

Πιστεύω ότι διάλογοι που εξελίσσονται μέσα στα συννεφάκια και μπορούν να αφήσουν την φαντασία σου να σε ταξιδέψει όπου αυτή θέλει ανεξάρτητα από την ηλικία σου, είναι ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένα διαχρονικό κόμικ. Είναι καταπληκτικό το ποσά πολλά μπορείς να φανταστείς από τις μικρές ατάκες που βρίσκονται μέσα στα »συννεφάκια»!

Δύσκολη ερώτηση, Τάσο. Διάλεξε 10 τεύχη κόμικς, για να πάρεις μαζί σου σε ένα ερημονήσι!

 Όντως δύσκολη ερώτηση. Σίγουρα θα έπαιρνα μαζί μου το Λούκυ Λουκ- Ο ληστής με το ένα χέρι, Λούκυ Λουκ-Η κούρσα του Μισισιπή, Αστερίξ και Οβελίξ-Ο Αστεριξ και η χύτρα, Αστερίξ και Οβελίξ-Ο γύρος της Γαλατίας, Μίκυ Μυστήριο-Η υπόθεση του χαμένου μάγου, Μίκυ Μυστήριο-Σκιές μυστηρίου, Τεν Τεν-Το σπασμένο αυτί, Αλμανάκο, το πρώτο τεύχος του Μίκυ Μάους και τέλος το πρώτο τεύχος του Superior Spiderman που θέλω πολύ να διαβάσω!

Ενδιαφέρουσα λίστα. Για να συνεχίσουμε. Αγαπημένος σχεδιαστής;

Νομίζω από αυτά που έχω πει μέχρι τώρα έχεις καταλάβει την »αδυναμία» μου.   Ο Morris!!

Από τους αγαπημένους μου σχεδιαστές και εμένα, Τάσο! Τι είναι προτιμότερο. Να έχεις πολλά κόμικς στα ράφια ή λίγα και να τα έχεις διαβάσει;

Σίγουρα το να έχει κάποιος την δυνατότητα να έχει μια μεγάλη συλλογή από κόμικς είναι κάτι το πολύ όμορφο, και θέλω να πιστεύω ότι κάποιος που θα μπει στην διαδικασία να δημιουργήσει μια μεγάλη συλλογή θα το κάνει καθαρά και μόνο από την αγάπη του γι αυτά και όχι μόνο για να στολίσει το ράφι του. Προσωπικά όμως πιστεύω ότι είτε είναι μεγάλη η συλλογή είτε μικρή έχει διαφορετική αξία για τον καθένα. Και αυτό το κατάλαβα όταν κάποτε ανακάλυψα σε ένα ντουλάπι του σπιτιού μου ένα ξεχασμένο Αστερίξ που έγραφε πάνω δύο δραχμές που ούτε ο πατέρας μου θυμόταν ότι υπήρχε. Αλλά για να έμεινε τόσα χρόνια κάποιος λόγος θα υπήρχε!

Για ποιο κόμικς μπορείς να πεις ότι βοήθησε περισσότερο στην διαμόρφωση της άποψης και της συνείδησής σου, σαν αναγνώστη;  Αυτό που μπορείς να το αποκαλέσεις και συγκλονιστικό ή καθοριστικό γενικότερα.

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο είναι η αλήθεια. Μπορώ να πω με σιγουριά όμως ότι όλα τα κόμικς περνάνε μηνύματα… Από την απληστία του Scrooge μέχρι την άρνηση υποταγής των περήφανων Γαλατών στην εξουσία και την απόδοση της δικαιοσύνης από τον Lucky Luke… Σου παρουσιάζουν τα πράγματα όπως είναι και από εκεί και πέρα είναι στο χέρι του καθενός με ποιανού το μέρος είνα … Με τον Scrooge και την παρέα του ή με τους Μουργολύκους;

 

Αν ένας νεαρός φίλος επισκέπτονταν το comicorama και σου ζητούσε από πού να ξεκινήσει, για να ασχοληθεί με τα κόμικς, τι θα του απαντούσες;

Χωρίς καμία αμφιβολία θα του έλεγα να ξεκινήσει από το Μίκυ Μυστήριο. Πιστεύω ότι από την πρώτη κιόλας στιγμή θα κολλήσει με την δράση και την αγωνία που θα του παρέχει. Εμένα προσωπικά έκανε την φαντασία μου να ‘»οργιάζει»!

Υπάρχει κόμικς ζωή στον πλανήτη Ελλάδα; Κι αν ναι, πού υπερτερεί (λέμε τώρα), αλλά και πού υστερεί;

Αναμφίβολα υπάρχει. Απλά το κοινό έχει περιορισμένες δυνατότητες να ασχοληθεί με τα κόμικς στην Ελλάδα. Είτε δεν μπορεί να βρει πληροφορίες για κάποιο συγκεκριμένο κόμικ είτε τεύχη από κόμικς που ψάχνει πέρα από πολύ συγκεκριμένα σημεία σε κάθε περιοχή… Παρόλα αυτά όμως, ο κόσμος δεν αποθαρρύνεται και συνεχίζει να ασχολείται με τα κόμικς και το κοινό συνεχώς αυξάνεται!

Κουράγιο, τελειώνουμε! 4 ερωτήσεις ακόμη. Είναι ακριβά τα κόμικς στην Ελλάδα;

Για τις μέρες που διανύουμε, που και το τελευταίο ευρώ έχει αξία, πιστεύω ότι είναι ακριβά και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο… Όπως το 2007 περίπου αν θυμάμαι καλά η τιμή του Μίκυ Μάους αυξήθηκε κατά περίπου 30 λεπτά χωρίς λόγο. Την στιγμή που τα ίδια κόμικς στο εξωτερικό πωλούνται σε πολύ καλύτερη τιμή. Θέλεις να προσελκύσεις νέο κοινό χωρίς όμως να κάνεις κάτι γι αυτό. Δεν είναι έτσι όμως!

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο και εξίσου προβληματισμένο, σχετικά με ό,τι ανέφερες. Τι σου κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον, σε μια νέα κυκλοφορία κόμικς, ώστε να φτάσεις μέχρι το ταμείο;

Πλέον θα κοιτάξω αν όντως είναι νέα η κυκλοφορία. Γιατί όπως θα έχεις δει και εσύ, πολλά από τα κόμικς που πωλούνται είναι απλά ανατυπώσεις. Όταν το πάρω στα χέρια μου, διαβάσω τον τίτλο και σε συνδυασμό με την εικόνα με κάνουν να φανταστώ πώς θα εξελιχθεί η ιστορία, τότε θα το πάρω, ανεξαρτήτως τιμής!

Ευρώπη – Αμερική – Ιαπωνία – Λατινική Αμερική.  Δώσε μας τις ιδιαιτερότητες της παραγωγής κόμικς, αυτών των 4 σχολών.

Κάθε κατηγορία είναι διαφορετική. Τα ευρωπαϊκά κόμικς ήταν βασισμένα σε εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Όπως για παράδειγμα το ότι τα ευρωπαϊκά ξεκίνησαν να δημοσιεύονται πρώτα σε συνέχειες σε κάποιο περιοδικό και στην συνέχεια γίνονταν ολόκληροι τόμοι, μια διαδικασία που γίνεται ακόμη και σήμερα σε πολλά μέρη της Ευρώπης. Από την άλλη, τα αμερικάνικα είναι ειδική κατηγορία, γιατί εκεί τους ήρωες των κόμικς τους έχουν σαν εθνικούς ήρωες. Λόγω της μικρής ιστορίας της Αμερικής, στερούνται ηρώων όπως έχουμε εμείς, για παράδειγμα, τον Κολοκοτρώνη..
Το στυλ των ιαπωνικών κόμικς είναι σε εντελώς διαφορετικό στυλ από τα υπόλοιπα. Με πολύ γεμάτο σενάριο, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει φόνους και ίντριγκες και όχι μόνο. Κάτι που δεν βλέπεις τόσο εύκολα στα ευρωπαϊκά και στα αμερικάνικα!

Τι θα ήθελες να δεις σε σχέση με τα κόμικς, μέσα στο 2013 και σε τι θα ήθελες να δεις να συμμετέχει το comicorama;

Σίγουρα θα ήθελα να δω να γίνονται κινήσεις για να προσελκύσουν νέους ανθρώπους στον χώρο των κόμικς, όπως για παράδειγμα κάποιες εκθέσεις, κάποια φεστιβάλ και φυσικά θα ήταν ό,τι καλύτερο εάν το comicorama θα μπορούσε να συμμετέχει σε αυτό!

 Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Όλες τις συνεντεύξεις μας, μπορείτε να τις βρίσκετε εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Συνέντευξη με τον κ. Γιάννη Γουδετσίδη

Καθώς γυρίζουμε διαρκώς το χρόνο πίσω και σημαδεύουμε ημερομηνίες, σε σχέση πάντα με τα εικονογραφημένα και την πορεία τους, κοινή πολλές φορές μαζί μας, στον χρόνο, η άποψη των ίδιων των εκδοτών, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και αξία, ώστε να κατανοήσουμε και την δική τους οπτική. Αυτό φυσικά, μας βοηθάει να έχουμε ολοκληρωμένο το φάσμα των εκδόσεων κόμικς, ειδικά μάλιστα όταν έχουμε την δυνατότητα, να μιλάμε με ανθρώπους που εκτός των άλλων, ήταν και είναι και συλλέκτες κι αυτοί! Κάτι που δεν συναντάμε συχνά, είναι αλήθεια, ειδικά στην χώρα μας. Σήμερα, σε έναν κύκλο συνεντεύξεων που έχουμε ανοίξει προ 3ετίας, φιλοξενούμε στο Comics Trades έναν Έλληνα εκδότη και συλλέκτη, τον κ. Γιάννη Γουδετζίδη.

CT – Κ. Γουδετζίδη, καλή σας μέρα. Σας ευχαριστούμε κατ` αρχάς, που δεχτήκατε να μιλήσετε μαζί μας, για ένα τόσο ευρύ φάσμα, που ξεκινάει με την συλλογή κόμικς και καταλήγει – στην δική σας περίπτωση – στην έκδοση. Πως σκεφτήκατε αλήθεια, να προχωρήσετε σε μια τέτοια κίνηση και ποια ήταν αυτή; Δώστε μας μερικά στοιχεία.

Γ. Γ. –  Ήμουν αναγνώστης κόμικς από μικρός. Είχα μεγάλη συλλογή και τα θυμήθηκα ξανά πριν από 8 χρόνια περίπου, χάρη κυρίως στο διαδίκτυο. Είδα μια παλιά, ξένη έκδοση του Toth και την αγόρασα. Μετά πήρα και το DVD, με τα έγχρωμα και τα ασπρόμαυρα σκίτσα. Έτσι είπα να τον εκδώσω κι εδώ. Υπήρχε δηλαδή αγάπη για τον ήρωα αυτό, αλλά και για τα κόμικς γενικότερα. Τα «Κλασσικά Κόμικς», όπως είπα να ονομάσω αυτή τη σειρά, γιατί σκόπευα να κάνω κι άλλα, ήταν δύο τόμοι. Βγήκαν το 2004, Δεκέμβρη και ήταν με τον Ζορρό, σε σκίτσα του Toth, από την εποχή που δημιουργούσε για τον Ντίσνεϋ, στην δεκαετία του`60.  Πολύ επιτυχημένα στην Αμερική. Ήταν πολύ προσεγμένοι. Εφάμιλλοι των ξένων εκδόσεων. Τους είχα στείλει στην Αμερική εταιρεία, απ` όπου είχα πάρει τα δικαιώματα, για να πάρω την τελική έγκριση τους και μου είχαν πει πολύ καλά σχόλια. Τους είχαν χαρακτηρίσει τέλειους, σαν σχεδιασμό και εκτύπωση. Είχα μεράκι. Ήμουν χρόνια συλλέκτης, όταν θέλησα να μπω στον χώρο της έκδοσης. Αλλά έγιναν πολλά… Δεν υπήρξε σωστή αντιμετώπιση από τα δύο πρακτορεία διανομής («Άργος» – «Ευρώπη»), με αποτέλεσμα να μπαίνω στα κατά τόπους πρακτορεία και να βλέπω στοίβες από τους τόμους του Ζορρό… Το λάθος δεν ήταν μόνο αυτό. Έβγαλα πολλά αντίτυπα. Αν αντί για 4-5.000, έβγαζα λιγότερα, θα είχα ίσως καλύτερα αποτελέσματα. Συνολικά έδωσα 1.500 αντίτυπα, οπότε είμαι ευχαριστημένος από την αντιμετώπιση της κόμικς κοινότητας στην Ελλάδα. Έπειτα, εκείνα τα χρόνια η αγορά είχε ήδη αλλάξει. Αυτές οι εκδόσεις απευθύνονταν σε μεγάλους ηλικιακά αναγνώστες και δεν ήταν πολλοί αυτοί, που συνέχιζαν να διαβάζουν κόμικς. Δύσκολα και τα χρόνια οικονομικά…

 

CT – Τελικά, η πραγματικότητα στη χώρα μας, αποτρέπει κάποιον να προχωρήσει σε έκδοση κόμικς; Κι αν ναι, γιατί;

Γ. Γ. – Η εποχή των κόμικς πέρασε πια. Τώρα έχουμε την εποχή της κίνησης της εικόνας και της ταχύτητας. Διαδίκτυο, κινηματογράφος… Το έντυπο ξεπεράστηκε πλέον. Έπειτα, η αγορά της χώρας μας είναι πολύ μικρή. Σε όσους άρεσαν τα κόμικς, εκείνα τα παλιότερα, είναι σήμερα μεγάλοι σε ηλικία και δεν ενδιαφέρονται. Οι νέοι πάνε στην ταχύτητα και σε άλλες ασχολίες. Αν θέλεις να βγάλεις κάτι τώρα, πρέπει ας πούμε να είναι μια συλλεκτική έκδοση, σε προσεγμένα άλμπουμ και όχι τεύχη και σε αριθμημένα αντίτυπα. Όχι πάνω από 500, γιατί κινδυνεύεις να μπεις μέσα. Θα είναι αποτυχία, σίγουρα.

CT – Πιστεύετε, ότι αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε, σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς οίκους, είναι ότι απλά εκείνοι υπερτερούν πληθυσμιακά, απέναντι μας,  έχουν μεγαλύτερη παράδοση στο χώρο, ή προμοτάρουν καλύτερα τις δουλειές τους;

Γ. Γ. Κατά το 90% είναι ότι υπερτερούν πληθυσμιακά και κατά 10% έχουν καλύτερη οργάνωση και προώθηση της δουλειάς τους.

CT – Του πάει του Έλληνα το κόμικς, σαν αναγνώστη;

Γ. Γ. Ναι. Γιατί όχι; Είναι στην ιδιοσυγκρασία του. Του πάει. Όμως υπάρχουν πλέον προβλήματα τώρα, επιβίωσης. Δεν μπορεί να έχει το νου του ξεκούραστο και να χαλαρώσει, ούτε του περισσεύουν και χρήματα, για να αγοράσει κόμικς.

CT – Η σημερινή κατάσταση, όπου τα κόμικς περιπτέρου, όπως τα λέγαμε κάποτε, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, που νομίζετε ότι οφείλεται;

Γ. Γ. Όσοι διάβαζαν εκείνα τα εικονογραφημένα, που ήταν πάρα πολλά κάποτε, μεγάλωσαν. Άλλαξε και η εποχή. Το Μίκυ Μάους έμεινε ας πούμε, μέχρι σήμερα, γιατί συνέχισε η παράδοση. Πέρασε στην επόμενη γενιά και δεν έσπασε η διαδοχή θα λέγαμε, στους επόμενους αναγνώστες.

CT – Είναι αντιπροσωπευτική του ενδιαφέροντος των Ελλήνων αναγνωστών, η σημερινή εικόνα, στις κόμικς εκδόσεις μας;

Γ. Γ. Μάλλον. Αυτό δείχνει τουλάχιστον, το ίδιο το κοινό και η κατάσταση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί. Κλείσανε και εκδοτικοί οίκοι και εφημερίδες. Όλοι πλέον πάνε σε ηλεκτρονική μορφή λόγου. Είτε γραπτού, είτε σκίτσων και περιοδικών. Είναι τα σημάδια των καιρών μας.

CT – Με ποιό τρόπο και κάτω υπό ποιες συνθήκες, θα μπορούσε να κυκλοφορήσει ένα νέο κόμικς στις μέρες μας, στην Ελλάδα; Και με τι περιεχόμενο; Απευθυνόμενο σε ώριμους, ή νέους αναγνώστες;

Γ. Γ. – Σε ώριμους. Να έχει λίγα αντίτυπα, με την συλλεκτική έννοια και να είναι ποιοτικό. Μιλάμε για μια δουλειά σχεδιαστών του εξωτερικού, σε προσεγμένη έκδοση(άλμπουμ), με κόστος όχι πάνω από 8 ευρώ και πάντα σε μετρημένο αριθμό αντίτυπων.

CT – Ας πάμε στον χώρο της συλλογής κόμικς. Να μην μιλήσουμε για το εξωτερικό, γιατί εκεί τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ας σταθούμε στην Ελληνική πραγματικότητα. Πόσο εύκολο είναι πλέον, να βρεθούν κόμικς των δεκαετιών όπως του `60, ή του `70;

Γ. Γ. Είναι μια πολύ δύσκολη εποχή. Έκλεισαν και οι εκδοτικοί οίκοι και πολλά καταστήματα. Είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν πλέον, παλιά κόμικς, τουλάχιστον από τον προσωπικό μου κύκλο γνωριμιών. Δεν νομίζω και φυσικά είναι δύσκολο να μπουν και νέοι στον χώρο των συλλογών, κάτω απ` αυτές τις συνθήκες.

CT – Που θα τοποθετούσατε τον Έλληνα συλλέκτη κόμικς, σε σχέση με την ενημέρωση και τις γνώσεις του, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και σε μια κλίμακα ως το δέκα, ας πούμε;

Γ. Γ. Θα του έβαζα 5 με 6 το πολύ. Ο ξένος είναι πιο οργανωμένος. Στις πωλήσεις που κάνουν, για παράδειγμα στις ιστοσελίδες, βλέπεις ότι έχουν πλήρη περιγραφή του κάθε τεύχους, με αναφορά ακόμη και στο παραμικρό ζάρωμα. Έτσι, η τιμή του διαμορφώνεται ανάλογα με την όποια φορά, κάτι που δεν συμβαίνει εδώ. Επίσης, μας λείπει η ενημέρωση. Αν εξαιρέσουμε 3-4 σελίδες, όπως το Comics Trades, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για ενημέρωση και για πληροφορίες και στοιχεία, για τα κόμικς.

CT – Ποιο είναι το πιο πολύτιμο απόκτημα της συλλογής σας και τι σας φέρνει στο νου, κάθε που το αντικρίζετε; Τι εικόνες και τι στιγμές;

Γ. Γ. – Είναι σίγουρα τα Κλασσικά Ντίσνεϋ. Συγκεκριμένα 4 τεύχη, από τα πρώτα που κυκλοφόρησαν. Μου θυμίζει πολύ τα παιδικά μου χρόνια, αυτή η έκδοση, τότε που τα διάβαζα μικρός. Στην αρχή μου τα αγόραζαν οι γονείς μου, όπως σε όλους. Μετά που διαχειριζόμουν χρήματα, τα αγόραζα εγώ μέχρι και τα 25 μου. Μετά, πέρασα τα 40, για να συνεχίσω να τα συλλέγω ξανά. Όλοι το ίδιο άλλωστε κάνουν, αφού δεν υπάρχουν και οι οικονομικές προϋποθέσεις, για να ασχοληθείς μικρότερος.

CT – Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την συλλογή κόμικς και ποιο ήταν εκείνο που σας δυσκόλεψε περισσότερο, για να αποκτήσετε;

Γ. Γ. – Το πρώτο τεύχος του «Ζούγκλα – Ταρζάν», του Ρούσου. Το έψαχνα 10 χρόνια. Τώρα έχω όλη τη σειρά και τα 24 τεύχη. Είχα αρχικά 10 και μετά μέσα από αγορές στο διαδίκτυο και ανταλλαγές, βρήκα και τα υπόλοιπα.

CT – Αγαπημένοι χαρακτήρες από τα εικονογραφημένα;

Γ. Γ. – Ταρζάν και ειδικά σε σκίτσα του Foster. Και τα κλασσικά Μπλεκ και Ζαγκόρ, του Ανεμοδουρά.

CT – Τι συμβουλές θα δίνατε, σε έναν νέο συλλέκτη, που ξεκινάει τώρα;

Γ. Γ. – Θα του έλεγα μόνο να προσέχει τις καταστάσεις των τευχών. Να φροντίζει να είναι όσο πιο καλές γίνεται. Τίποτα άλλο, γιατί ο καθένας έχει και διαφορετικές προτιμήσεις, σ` αυτές τις συλλογές.

 

Τα παρακάτω εξώφυλλα, είναι αυτά των δύο τόμων του κ. Γουδετσίδη, που είναι πραγματικά στολίδι για κάθε κόμικς – βιβλιοθήκη! Με δυσκολία πιστεύει κανείς, ότι είναι Ελληνική έκδοση! Είναι μάλιστα τα αυθεντικά, της Αμερικάνικης έκδοσης. Προσεχώς θα σας παρουσίασουμε την έκδοση, σε ξεχωριστό άρθρο.

Για το Comics Trades 2012 – 2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Συνέντευξη με τον δημιουργό Δημοσθένη Δασκαλέα

 Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι έχει περάσει κάποιος καιρός από την προηγούμενη ανάρτηση του είδους, αλλά  επιτέλους ήρθε η ώρα για μία ακόμα συνάντηση με έναν ανθρώπο που κινείται στο χώρο των κόμιξ ο οποίος θα μας προσφέρει την δική του οπτική γωνία των πραγμάτων.

Με μεγάλη χαρά και ενδιαφέρον λοιπόν έχουμε την τιμή και ευκαιρία να αναρτήσουμε κάποιες απόψεις ενός φέρελπι δημιουργού, να ενημερωθούμε για τις τολμηρές κινήσεις του στο χώρο και την πορεία που έχει χαράξει μέχρι τώρα σε αυτόν, να προβληματιστούμε με την ευθύτητα και αντικειμενικότητα που  βλέπει ο ίδιος την κατάσταση για το μέλλον των comics παγκοσμίως, αλλά και να ιντριγκαριστούμε με μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ειδήσεις για τις επόμενες επιχειρηματικές κινήσεις του…

Ποιους πραγματικά να ενδιαφέρει τι έχω να πω; Ήταν το πρώτο πράγμα που είπε μόλις του προτείναμε την ιδέα να μιλήσει για τους αναγνώστες του comicstrades, αλλά απ’ τα παραπάνω θα υποψιάζεστε ήδη ότι δε χρειάζεται να ανησυχεί για κάτι τέτοιο.

Αγαπητοί κομιξολάγνοι και κομιξοπαθείς, το πληκτρολόγιο τώρα αναλαμβάνει ο συγγραφέας των Επικής Φαντασίας κόμιξ περιπετειών:

“Theoκtonia” (Θεοκτονία), “Kingdom of Light” (Βασίλειο του Φωτός), αλλά και εκδότης της Deimos comics, ο

Δημοσθένης Δασκαλέας.

 

-Self published ή οχι?

Απόλυτα όχι!

Η εποχή μας πάσχει από υπερ-προσφορά και υπο-ζήτηση. Τα πάντα είναι διαθέσιμα δωρεάν, σε torrent, και το μόνο που μας λείπει είναι χρόνος και όρεξη να δούμε το άπειρο υλικό που είναι μόνο ένα κλικ μακρυά. Συνεπώς για να φτάσει το έργο μας στα χέρια του πιθανού ενδιαφερόμενου αναγνώστη μέσα από τον χαμό αντίστοιχων έργων χρειάζονται ανώτερες «μαγικές» δυνάμεις. Κοινώς, γνωριμίες ή ασύλληπτα υψηλό budget διαφήμισης.

Αν ο επίδοξος συγγραφέας δεν διαθέτει αυτά τα δυο τότε καλό είναι να απευθυνθεί σε κάποιον που μπορεί να τον βοηθήσει. Εξάλλου το αν θα γίνει δεκτό το έργο από κάποιον εκδοτικό οίκο είναι ένα σκληρό αλλά αναγκαίο crash test.

-Τι είναι η DeimosComics και ποιό είναι το αντικείμενο της?

Η Deimos Comics είναι ανεξάρτητη εταιρία εκδόσεων comics. Προς το παρόν το υλικό μας είναι διαθέσιμο αποκλειστικά on line στο site μας με τη μορφή web comics. Στην ουσία είναι ατομική προσπάθεια ενός ονειροπώλου που το μυαλό του πήγαινε να εκραγεί…

-Για ποιό λόγο τα κόμιξ σας κυκλοφορούν στα Αγγλικά και online μόνο?

Ήταν αποκλειστικά επιχειρηματική επιλογή λόγω του ότι στην ουσία η Deimos Comics είναι ατομική προσπάθεια και αυτοχρηματοδοτούμενη. Με το να εκδίδεις υλικό ψηφιακά γλιτώνεις τα έξοδα εκτύπωσης και διανομής. Ο λόγος που είναι στα αγγλικά είναι και αυτός οικονομικός.

Με το να είναι το υλικό στα αγγλικά και on line απευθείνεται σε όλον τον on line αγγλόφωνο κόσμο που αγαπάει τα comics. Για αυτό το λόγο και η τιμή του κάθε τεύχους είναι τόσο χαμηλή. Στην ουσία είναι το κέρδος που έχει ένα εκτυπωμένο τεύχος αφαιρώντας τα έξοδα εκτύπωσης και διανομής.

Πέρα από αυτήν την επιχειρηματολογία να σας ανακοινώσω ότι από το φθινόπωρο είμαστε σε θέση να ξεκινήσουμε και την εκτύπωση, κάτι για το οποίο είμαι προσωπικά πολύ χαρούμενος! Θα εγκαινιάσουμε τα print comics με μια νέα σειρά που διαδραματίζεται στον κόσμο του Kingdom of Light και ονομάζεται «Disciple».

-Έχουν νοημα τα on line comics σε ενα μέσο που ειναι καθαρά συναισθηματικά συλλεκτικό?

Υπάρχουν πολλά επίπεδα συλλεκτών. Χαλαροί και μανιώδεις. Ένας σοβαρός συλλέκτης κόμιξ μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης έχει φτάσει να έχει κούτες με χιλιάδες τεύχη. Ικανότατη συλλογή αλλά δυστυχώς εγώ προσωπικά έχω χάσει το μπούσουλα.

Το πλεονέκτημα των ψηφιακών μας κόμιξ είναι ότι είναι οργανωμένα και διαθέσιμα στην ιστοσελίδα μας στο προσωπικό προφίλ του κάθε χρήστη. Με το που αγοράσει ένα τεύχος ξεκλειδώνεται στο λογαριασμό του για πάντα και ξέρει ακριβώς που είναι όταν το αναζητήσει.

Όμως το να διαβάζεις εικόνες στην οθόνη είναι αρκετά εκνευριστικό, για αυτό έχουμε στήσει μια custom πλατφόρμα ανάγνωσης. Απλά πατάς το space στο πληκτρολόγιο και σε πάει αυτοματοποιημένα από πάνελ σε πάνελ. Πιο user friendly και από εκτυπωμένο…

Εξάλλου είδα ότι και εσείς μεταφέρετε αγαπημένα σας κόμιξ παλιά και δυσεύρετα σε ψηφιακή μορφή. Το εκτυπωμένο βέβαια θα είναι πάντα «καψούρα», αλλά το ψηφιακό θα είναι αναλοίωτο. Το ένα είναι για συλλογή, το αλλό για κατανάλωση!

Για αυτό και ήθελα να ξεκινήσω τη διαδικασία εκτύπωσης, γιατί και εγώ καψούρης είμαι!

-Τι αφορούν οι 2 σειρες της deimos?

Αυτή τη στιγμή εκδίδουμε 2 σειρές, το “Kingdom of Light” και τη «Θεοκτονία». Και οι δυο εντάσονται στην κατηγορία επικής φαντασίας με έντονο θρησκευτικό στοιχείο.

Η πρώτη διαδραματίζεται στο μακρινό μέλλον. Βασίζεται στη σκέψη ότι νικητής της Αποκάλυψης θα είναι ο Εωσφόρος, και παρουσιάζει το επίγειο βασίλειό του 2 χιλιάδες χρόνια από τώρα. Αρκετά αιρετική σκέψη ομολογώ αλλά αν αναλογιστούμε την κοινωνία και την ιστορία της ανθρωπότητας, ποια παράταξη υπερτερεί αριθμητικά; Του “καλού” ή του “κακού”; Νομίζω η αναλογία είναι κάπου στο 1/100…

Η Θεοκτονία ξεκίνησε από μια σκέψη μου, «τι έγινε με το δωδεκάθεο»;  Έγραψα ένα σενάριο όπου συμβολικά δίνω απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Βασίστηκα σε μια προφητεία της Γαίας και την ανέλυσα σε έναν επίλογό μου της Ελληνικής Μυθολογίας. Στην ουσία το όνομα έρχεται σε αντιθεση στον Ησίοδο και τη Θεογονία.

Και ένα έξτρα στοιχείο, η Θεοκτονία είναι το πολύ πολύ μακρινό prequel του Kingdom of Light… Οπότε στην ουσία οι 2 σειρές είναι ένα ενιαίο εργο.

-Έχει δικαίωμα ένας συγγραφεας να γράφει νέα ελληνική μυθολογία?

Αυτό το ερώτημα με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα!

Τι ήταν η αρχαιοελληνική μυθολογία;  Ένα συλλογικό έργο των ελλήνων παραμυθάδων της αρχαιότητας όπου όμως κάθε ιστορία είχε ένα βαθύ συμβολικό μήνυμα! Η επιλογή του νεαρού Ηρακλή για το ποιό μονοπάτι θα επιλέξει, της Αρετής ή της Κακίας, οι Σειρήνες και ο Οδυσσέας, ο μύθος του Τάνταλου, όλα έχουν ένα φρόνημα! Ή έστω ένα βαθύτερο συμβολικό περιεχόμενο.

Εκτιμώ ότι αν πληροί αυτά τα κριτήρια ένα νέο έργο μυθολογίας τότε έχει λόγο ύπαρξης.

Οι εποχές αλλάζουν, τα μηνύματα αλλάζουν. Τουλάχιστον το κληρονομικό δικαίωμα ως Έλληνες το έχουμε!

-Τι είδους θα είναι το webgame?

Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αρκετοί από εμάς έχουμε χαλάσει 20άρικα και 50άρικα στα Double Dragon, Golden Axe, Final Fight…

Το Fall of Pentapolis είναι ένας φόρος τιμής σε αυτά τα παιχνίδια που είχαμε χρυσοπληρώσει στα παιδικά μας χρόνια. Είναι ένα side scroller beat em up που όμως θα παίζεται on line σε browser και θα είναι και multiplayer μέχρι 3 άτομα. Πέρα από αυτό θα έχει και στοιχεία RPG δηλαδή ο χαρακτήρας που θα δημιουργεί ο κάθε παίχτης θα ανεβαίνει levels και θα παίρνει δυνάμεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ειναι πρωτοποριακός συνδιασμός.

Και αποτελεί ένα βασικό κεφάλαιο στην ιστορία του Kingdom of Light.

-Τι είναι το fanthology?

Το fanthology είναι μια κοινότητα fan art με μη εμπορικό χαρακτήρα. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει τη σειρά Sandman της Vertigo. Σε ένα τεύχος στο κάστρο του πρωταγωνιστή (του Μορφέα, θεού των ονείρων) βλέπουμε ότι έχει μια βιβλιοθήκη με όλα τα βιβλία τα οποία ποτέ δεν γράφτηκαν, παρά μόνο ο «συγγραφέας» τους τα ονειρεύτηκε.

Σαν ιδέα με γοήτευσε, οπότε στην ουσία το fanthology είναι μια πρόσκληση στην καλλιτεχνική κοινότητα να δημιουργήσουμε μαζί σε κόμιξ αυτά τα βιβλία.

Επίσης είναι μια προσπάθειά μου να γνωρίσω νέους καλλιτέχνες με σκοπό να τους εντάξω στη παραγωγική διαδικασία της Deimos Comics.

Τέλος είναι ο χώρος όπου θα φιλοξενώ καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς.

Και ένα νέο: 1^η Σεπτεμβρίου τρέχω τον πρώτο διαγωνισμό με χρηματικό έπαθλο, με θέμα την Αφροδίτη. Καλώ τους καλλιτέχνες να σχεδιάσουν την Αφροδίτη για χρήση στην Θεοκτονία.

Θα χαρώ πολύ μέσω της σελίδας σας να ενδιαφερθούν πατριώτες καλλιτέχνες ώστε να γνωριστούμε.

Να ευχαριστήσουμε τον Δημοσθένη για το χρόνο που μας αφιέρωσε και να του ευχηθούμε ολόψυχα τα καλύτερα στην πορεία που έχει διαλέξει να ακολουθήσει.

Να προσθέσουμε τέλος ότι έχουν ήδη κατατεθεί οι πρώτες προτάσεις για το διαγωνισμό τις οποίες μπορείτε να δείτε στον πιο κάτω συνδεσμο

http://www.deimosfanthology.com/index.php?option=com_joomgallery&view=category&catid=2&Itemid=224

και να ψηφίσετε ποια σας αρέσει περισσότερο.