Ο «Λάνσελοτ» στο «Ντρέκ»

Γαλλική και η σημερινή ανακάλυψη, που αφορά σε ένα ακόμη εικονογραφημένο που διαβάσαμε στη χώρα μας. Ήταν ο ιππότης Λανσελότος, από την έκδοση του «Ντρέκ» και την Πηδάλιο Πρες του κ. Δραγούνη, των τεσσάρων μόλις τευχών(Δεκέμβριος 1971 – Γενάρης 1972).

 

Ξεκίνησε να εκδίδεται από την Γαλλική Aventures & Voyages, το 1961 και σταμάτησε το 1987. 26 ολόκληρα χρόνια συνηγορούν για την επιτυχία του περιοδικού, που δεν φιλοξενούσε μόνον ιστορίες του Λάνσελοτ, αλλά και άλλων ηρώων. Κάτι που συνηθίζονταν στις Γαλλικές εκδόσεις κόμικς. Ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να μάθετε σχεδόν τα πάντα, όσον αφορά στην έκδοσή του και τους χαρακτήρες, τις ιστορίες των οποίων δημοσίευε.

http://www.wikipf.net/wiki/index.php/Lancelot

Στα σενάρια, συναντάμε τον Jean Ollivier(Δίκαιος), ενώ στα σκίτσα τους Ιταλούς Otellio Scarpelli και Santo d’Amico(ανέλαβε από το `67 μέχρι το τέλος της έκδοσης). Πιο κάτω, μπορείτε να αντλήσετε ακόμη περισσότερα στοιχεία, τόσο για το περιοδικό Lancelot, όσο και για το Messire, στο οποίο δημοσιεύτηκαν επίσης ιστορίες του Λάνσελοτ.

http://www.wikipf.net/wiki/index.php/Lancelot_%28s%C3%A9rie%29

Για τους τίτλους και τα περιεχόμενα(ιστορίες – χαρακτήρες), του “Messire”, μπορείτε να ακολουθήσετε τον επόμενο σύνδεσμο. Ενεργό ρόλο στην δημοσίευση αυτού του περιοδικού, έπαιξαν δύο ακόμη Ιταλοί καλλιτέχνες, γνώριμοι μας από τις Ελληνικές εκδόσεις. Οι Enzo Chiomenti και Onofrio Bramante(Καραμπίνα Σλίμ, Τόμ Μίξ).

http://www.wikipf.net/wiki/index.php/Messire

Αν ακολουθήσετε τώρα τον επόμενο σύνδεσμο, θα αντικρίσετε μια σχεδόν πλήρη γκαλερί των Γαλλικών εξωφύλλων του Lancelot(στο 96%!). Εκεί θα διαπιστώσετε ότι τα πρώτα 18 τεύχη που περιοδικού, είχαν φωτογραφίες από κάποια τηλεοπτική, ή κινηματογραφική παραγωγή της εποχής!

http://www.wikipf.net/wiki/index.php/Lancelot_:_Galerie_des_couvertures

Από όλα τα πιο πάνω link, αντλήσαμε τις εικόνες της Γαλλικής έκδοσης, που συνοδεύουν το άρθρο. Να προσθέσω ακόμη, ότι η γραμμή σχεδίασης του χαρακτήρα, μοιάζει πάρα πολύ με αυτήν του Ιταλού Pini Segna(που μεταξύ άλλων σκιτσάρισε και ιστορίες του Ζαγκόρ)! Κάτι που άλλωστε μπορείτε να δείτε στην πιο κάτω σελίδα. Ίσως λοιπόν, τα στοιχεία να μην είναι 100% ακριβή, όσον αφορά στην Γαλλική τράπεζα κόμικς πληροφοριών, της WikiPF… Ο λόγος έχει να κάνει και με μια πληροφορία, που θα βρείτε στην Ιταλική σελίδα, στην οποία σας παραπέμπω… Για διαβάστε την κι αυτήν…

http://pinisegna.blogspot.com/

Πληροφορίες για το έργο του Pini Segna, ενός σπουδαίου δημιουργού, με τεράστιο παλμαρέ, μπορείτε να βρείτε σίγουρα πάρα πολλές(όλες τις δουλειές του κυριολεκτικά!), στο προηγούμενο link. Όμως, ένα λιτό και περιεκτικό και μάλιστα στα Αγγλικά γραμμένο βιογραφικό, μπορεί να σας προσφέρει η Lambiek. Στη διάθεση σας κι αυτό.

http://lambiek.net/artists/s/segna_pini.htm

Οι φωτογραφίες και τα σκίτσα του Segna, είναι από το blog που ήδη αναφέραμε. Οι βινιέτες από την Ελληνική έκδοση του Ντρέκ, είναι από το προσωπικό αρχείο του συντάκτη.

Για το Comics Trades 2012 – 2103

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Μπορείτε να βρίσκετε συγκεντρωμένα τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής, στην κατηγορία «ΗΡΩΕΣ & ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ».

ΝΤΡΕΚ – ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΓΡΙΦΟΣ ΛΥΝΕΤΑΙ!

Μετά από αρκετά χρόνια έρευνας, στην διάρκεια της οποίας είχαν προκύψει ελάχιστα στοιχεία, που δεν αρκούσαν για να λύσουν τον γρίφο, πριν λίγες μέρες, έχοντας στα χέρια μου το τεύχος 190 του μικρού σχήματος Ταρζάν, των εκδόσεων Πηδάλιο Πρες από το 1972, βρήκα αυτήν ακριβώς την λεπτομέρεια, που από μόνη της μπορούσε να φωτίσει επιτέλους το μυστήριο! Τι είναι όλα αυτά, ίσως να αναρωτιέστε και όχι άδικα. Στην ουσία ήταν ένας απλός πρόλογος και τίποτα παραπάνω. Σας προϊδέαζε για κάτι σε σχέση με τα κόμικς – παραλειπόμενα μας. Προσωπικά το εντάσσω καθαρά στην έρευνα, αφού και η παραμικρή λεπτομέρεια σε σχέση με τα εικονογραφημένα που κυκλοφόρησαν κάποτε στη χώρα, μας δίνει την ευκαιρία να μάθουμε στοιχεία για το έργο των δημιουργών του, αλλά και για την προέλευση του.

Ο «Ιππότης Πειρατής – Ντρέκ», ήρθε στην χώρα μας την προ – παραμονή των Χριστουγέννων του 1971, από τον εκδοτικό οίκο του κ. Δραγούνη και έμεινε μόλις για 4 τεύχη. Στη συνέχεια μπήκε στις σελίδες του εβδομαδιαίου, μικρού σχήματος Ταρζάν. Αυτά ίσως τα γνωρίζετε, μιας και έχουμε αναφερθεί σε αρκετά άρθρα. Ο γρίφος είχε να κάνει με το περιοδικό από το οποίο προήλθε, την χώρα και τον δημιουργό. Ειδικά αυτόν τον τελευταίο, για τον οποίο δεν υπήρχε το παραμικρό στοιχείο. Ας τα πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Οι πρώτες υποψίες για την προέλευση υπήρχαν εξ αρχής, λόγω του συμβολαίου του Έλληνα εκδότη με την Γαλλική Imperia. Ανήκε λοιπόν σίγουρα στο ρεπερτόριο της, αλλά ποιο ήταν εκείνο το εικονογραφημένο; Από τα εξώφυλλα του “Brik, le Corsair du Roi”(«Μπρίκ ο βασιλιάς των κουρσάρων»), προέκυπταν ομοιότητες με τα εξώφυλλα της έκδοσης του Ντρέκ στην Ελλάδα και μάλιστα αρκετές. Εδώ το μόνο πρόβλημα, ήταν επικεντρωμένο στο γεγονός ότι ο κ. Δραγούνης(όπως κι όλοι οι συνάδελφοι του στην χώρα μας), δεν χρησιμοποίησε τα αυθεντικά εξώφυλλα της έκδοσης της Mon Journal(από αυτήν την εταιρεία ήρθε τελικά!), αλλά μεγέθυνε εσωτερικά καρέ, που στην συνέχεια επιχρωμάτισε.

Στο τεύχος 190 του εβδομαδιαίου Ταρζάν όμως, στην τελευταία σελίδα της συνέχειας του Ντρέκ, διακρίνουμε κάτω δεξιά στο τελευταίο καρέ, την υπογραφή του δημιουργού! Pedro Alferez. Κι έτσι, ξεκίνησε η προσπάθεια ανεύρεσης στοιχείων για τον σχεδιαστή, που μας οδήγησε στο www.lambiek.net, το οποίο και έχει πολλές απαντήσεις σε τέτοιες αναζητήσεις! Ο κ. Pedro Alferez Gonzalez, γεννημένος στο Μπελαρέζ και μεγαλωμένος στην Βαρκελώνη, ήταν αυτός που σχεδίασε τον Ντρέκ, ή αλλιώς Brik, το 1958! Στα σενάρια ήταν ο μεγάλος Γάλλος Jean Cezard. Ήταν τα χρόνια της συνεργασίας των δύο τους στην Γαλλία, από όπου βγήκαν κι άλλα αξιόλογα κόμικς, για τα οποία θα μιλήσουμε σε προσεχή άρθρα. Ο Ντρέκ ή Brik, ο ευγενής αυτός κουρσάρος, έκανε αρκετά μεγάλη και επιτυχημένη καριέρα στα περιοδικά της Mon Journal, με το δικό του εβδομαδιαίο καιν ομώνυμο κόμικ. Εδώ, είπαμε. Δεν τα πήγε καλά και άφησε μόλις 4 τεύχη πίσω του.

Γιώργος Κοσκινάς

Απόσπασμα από το υπό έκδοση νέο βιβλίο των εκδόσεων Αιγόκερως, για τα κόμικς & τις αναμνήσεις, που απόν κοινού γράφεται με τον Λάζαρο Αλεξάκη.

Όλα τα άρθρα αυτού του τύπου θα τα βρείτε στην κατηγορία Ήρωες & Δημιουργοί.

ΡΟΥ ΡΕΗΣ – ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ!

Μια από τις πλέον περίεργες ιστορίες που καταγράφηκαν ποτέ στα εικονογραφημένα στην χώρα μας, σας έχουμε για σήμερα στην υπό – κατηγορία «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ». Δεν θα το πιστεύετε απλά, οπότε φροντίσαμε να τεκμηριώσουμε το κείμενο με εικόνα! Πρόκειται για μια σημαντικότατη ανακάλυψη! Μην το χάσετε!

http://wp.me/PKxow-1QC

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΕΥΧΗ ΚΟΜΙΚΣ 3. ΝΤΡΕΚ ΤΕΥΧΟΣ 1. ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΙΑ “ΘΗΣΑΥΡΩΝ”

Φθινόπωρο ήταν, όπως και τώρα. Το καλοκαίρι είχε δώσει τη θέση του σε μια ενδιάμεση βροχερή παράσταση, όπου οι σταγόνες έπαιζαν το ρόλο του χειροκροτήματος, πάνω στο καλντερίμι της παλιάς πόλης. Στενά σοκάκια, κλειστά πατζούρια, διαβάτες ντυμένοι με αδιάβροχα , ένα σκηνικό προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις του έργου. Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια από τότε. Με την ίδια επιτυχία συνεχίζει να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών, που σαν φιλμ γυρισμένο σε γρήγορη ταχύτητα, βλέπουν τα πρόσωπα τους να ζαρώνουν, τα μαλλιά να γκριζάρουν, τα ρούχα να αλλάζουν… Μια πορεία μέσα στο διάβα του χρόνου, κάποιες φορές μοναχική, κάποιες άλλες συντροφιά με ένα παράλληλο περπάτημα, χέρι – χέρι, με εικόνες να στροβιλίζουν στο μυαλό, σα μια γλυκιά δίνη, μεθυσμένη, σαν ένα view master μαγεμένο, που κρατάει μέσα του τα στιγμιότυπα, αυτά που χώρεσαν σε κάθε φωτογραφικό κλικ… Σημασία έχει τι μπόρεσες να κρατήσεις απ` το ταξίδι, τι μνήμες έμειναν ζωντανές, τι ιστορίες μπορείς να αφηγηθείς, πως αυτές μπορούν να ταιριάξουν με διαφορετικές ρότες, άλλων ταξιδιωτών, να γίνουν οικίες, να ακουστούν σαν δικά τους λόγια, να φανούν σαν δικές τους εικόνες….

Οκτώβρης 1978. Η οικογένεια είχε μετακομίσει από την παλιά πόλη, με καντούνια και τα παλιά σπίτια, τις μπουγάδες και τις μικρές, ανθοστόλιστες γειτονιές. Είχε αφήσει πίσω της φιλίες, γιορτές, αταξίες και κόμικς! Η καταπράσινη περιοχή στα προάστια της πόλης, σε ένα περιβάλλον που έμελε να δώσει μεγαλύτερα φτερά στη φαντασία μας, θα φιλοξενούσε μια σειρά ακόμη αγνά όνειρα. Μεγαλύτερο σπίτι, περισσότερες ανέσεις, αλλά κάπου εκεί στη μεταφορά, χάθηκαν και κάποια ενθύμια των προηγούμενων στιγμών που είχαμε αιχμαλωτίσει . Οι βαλίτσες δεν τα χώρεσαν όλα. Όταν διαπίστωσα ότι είχαν απομείνει 120 – 150 μικρού σχήματος τεύχη όλα κι όλα, απογοητεύτηκα και σίγουρα η φράση «τι τα θέλεις τώρα, αφού μεγάλωσες» της μητέρας μου, δεν με κάλυψε, ούτε είχε τη δύναμη να σηκώσει το βλέμμα μου ψηλά. Παρέμεινα σιωπηλός και σκεφτικός, με μάτια να κοιτάζουν σε ένα καινούργιο κομοδίνο με ανοιχτή την πόρτα του, αλλά άδειο… Τα λιγοστά εκείνα τεύχη που κρατούσα στα χέρια, μπήκαν μέσα και αποτέλεσαν τη «μαγιά» για μια νέα προσπάθεια. Ότι αγαπήσεις μικρός, δεν είναι εύκολο να του γυρίσεις την πλάτη μετά…

Με περισσότερο χαρτζιλίκι στις τσέπες, μαθητής Γυμνασίου πια, εκείνο το Φθινόπωρο έμελε να μείνει χαραγμένο στο νου για δύο λόγους. Ο ένας ήταν η μεγάλη απεργία των καθηγητών εκείνης της χρονιάς, που κράτησε από τον Οκτώβρη μέχρι και τα μέσα του Δεκέμβρη! Πηγαίναμε στο σχολείο για να δίνουμε το παρόν και μετά… σχολούσαμε! Ο ελεύθερος χρόνος μεγάλος, συνεπώς και οι στιγμές για παιγνίδι πολλές. Ή για διάβασμα. Ανάλογα με τον καθένα. Εκείνη την εποχή, θα πρέπει να είχα διαβάσει τα τεύχη του Ζαγκόρ που μου είχαν απομείνει(γύρω στα 75), παραπάνω από 10 φορές το καθένα, ενώ τα σκίτσα επηρεασμένα από τις αναγνώσεις αυτές, είχαν γεμίσει αρκετά σχολικά τετράδια, όπως και τις λευκές, τελευταίες σελίδες των βιβλίων! Μια Δευτέρα, σαν όλες τις άλλες εκείνου του προθάλαμου του χειμώνα του`78, καθώς κατευθυνόμουν προς την στάση του αστικού λεωφορείου, με προορισμό την επιστροφή στο σπίτι, είχα μια ιδέα που αποτέλεσε τον δεύτερο λόγο, για τον οποίο δεν ξέχασα ποτέ εκείνη την χρονιά… Πέρασα από ένα κατάστημα παιγνιδιών, που μεταξύ άλλων πουλούσε και μεταχειρισμένα κόμικς. Ήταν η εποχή των Μπλέκ νέας περιόδου, σε μεγάλο σχήμα, του Αγόρι και κάποιων ακόμη, όμως τα πιο παλιά σκέφτηκα, ίσως και να μην είχαν χαθεί από κάτι τέτοια ράφια, ακόμη… Μ` αυτές τις σκέψεις, μπήκα στο μικρό μαγαζί, με τα στριμωγμένα παιγνίδια και τα γεμάτα ασφυκτικά ράφια. Η ηλικιωμένη γυναίκα στο ταμείο, με κοίταξε μάλλον αδιάφορα, όταν κατευθύνθηκα στο χαμηλό ράφι με τα εικονογραφημένα. Όταν η έκπληξη μου είχε ζωγραφίσει το μέτωπο και έβγαινε πια απ` τα μάτια και το στόμα, με επιφωνήματα χαράς, μια φωνή ακούστηκε πίσω, μια φράση αξέχαστη. «Τα θες όλα; Πάρτα. Θα σου τα αφήσω φθηνά. Δεν τα αγοράζουν άλλο τα παιδιά. Είναι παλιά.» Στα χέρια μου κρατούσα ένα μικρό θησαυρό! Μπλέκ μικρά, Ζαγκόρ, Μπλέκ μηνιαία, Ταρζάν μικρά, Βέλος μικρό σχήμα, Μικρό Σερίφη μεγάλο σχήμα και Ντρέκ και τα τέσσερα τεύχη! Με μόλις 200 δραχμές, έγινα κάτοχος ξανά περιοδικών που συνόδευσαν και σημάδεψαν τα παιδικά μου χρόνια! Τώρα, βρίσκονταν σε μια μπλε πλαστική σακούλα, διπλασιάζοντας μια συλλογή που μόλις άρχιζε! Μέχρι να τελειώσω το Γυμνάσιο, μπήκα και σε άλλα τέτοια μαγαζιά, έκανα κι άλλες παρόμοιες ανακαλύψεις. Αλλά καμιά τους δεν είχε τη δύναμη να μείνει τόσο έντονα χαραγμένη στο νου, από εκείνη την πρώτη, το Φθινόπωρο του`78!

Καθώς ταξινομούσα στο σπίτι τα τεύχη, το μάτι έπεσε πάνω σε ένα από εκείνα που μετέφερα στην σακούλα, του οποίου η εικόνα δεν μου θύμιζε πολλά είναι αλήθεια, ούτε είχα ποτέ μου ως τότε ξεφυλλίσει τις σελίδες. Μάλλον είχε μπει κι αυτό, μέσα στη γενική μανία που με είχε πιάσει. Μέσα σε εκείνο το ντελίριο ενθουσιασμού.  Αφηγούνταν πειρατικές ιστορίες, με ήρωα τον καπετάνιο Ντρέκ και τους αταίριαστους συντρόφους του, κι έναν απαραίτητο παπαγάλο στον ώμο. Διάβασα και τα τέσσερα τεύχη με μιας. Γοητεύτηκα από το σκίτσο και τα σενάρια και απογοητεύτηκα όταν μετά από χρόνια αναζήτησης, έμαθα ότι δεν κυκλοφόρησε ποτέ παραπάνω τεύχη. Πολλά χρόνια μετά, όταν ο εκδότης του κ. Δραγούνης μου παραχωρούσε συνέντευξη, ένα από εκείνα τα …απωθημένα που του απεύθυνα με την μορφή ερώτησης, ήταν και το «γιατί σταμάτησε τόσο νωρίς η έκδοση του Ντρέκ;» Η απάντηση, ήταν μια ενδεικτική εικόνα των εκδοτικών δρώμενων της εποχής.  Ότι δεν πουλούσε – σταματούσε. Υπομονή δεν υπήρχε. Κι ο Ντρέκ, ο ιππότης πειρατής με τις εξωτικές του περιπέτειες, το χιούμορ και τα όμορφα εξώφυλλα, έπεσε θύμα αυτής της λογικής, όπως τόσα και τόσα εικονογραφημένα των καιρών του. Τώρα, δεκαετίας πια μακριά απ` όλα αυτά, επανεκτιμούμε αυτά τα ταλαιπωρημένα τεύχη, τα αναζητούμε και πληρώνουμε το σχετικό αντίτιμο… Είναι το τίμημα που υπαγορεύει η ανάγκη να κρατηθούν ζωντανές οι μνήμες και οι εικόνες. Κι αυτό το τίμημα, δεν μπορείς ούτε να το κοστολογήσεις, ούτε να το κατατάξεις σε μια λογική σειρά, με βάση τις καθημερινές ανάγκες…

 

Γιώργος Κοσκινάς

Κάθε κείμενο του γράφοντα, είναι προστατευμένο και κατοχυρωμένο πνευματικά. Οποιαδήποτε αντιγραφή μερική ή ολική χωρίς την συγκατάθεση του δημιουργού, επισύρει τις προβλεπόμενες από το νόμο κυρώσεις.

Το πιο πάνω κείμενο, θα το βρείτε και στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΤΕΥΧΗ, μαζί με όλα αυτά που οι μνήμες ανασύρουν κάθε φορά.