«ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΜΙΚΣ»

Μια σειρά κόμικς, που αγαπήθηκε πολύ από τους περισσότερους άνω των 40 ετών σήμερα αναγνωστών, ήταν τα «Καλύτερα Κόμικς» των αδελφών Πεχλιβανίδη (εκδόσεις Ατλαντίς), που με τα πολλά ποιοτικά τους εικονογραφημένα, έμειναν στην ιστορία των Ελληνικών εκδόσεων σαν πρωτοπόροι. Ενώ εκκρεμεί η παρουσίαση της σειράς αυτής, να ανοίξουμε έναν ακόμη κύκλο ερευνών και αναμνήσεων, με την σημερινή πρώτη ανάρτηση. Θα ακολουθήσουν κι άλλες, αφιερωμένες στην έκδοση αυτή.

Είναι μια σειρά από παραλειπόμενα, όπως τα αποκαλούμε, από τις σελίδες των τευχών των «Καλύτερων Κόμικς» (Διαπλανητικά, Υπεράνθρωπα, Δυναμικά, Παράξενα, Εκπληκτικά). Δηλαδή συναφή άρθρα, εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, κουίζ και πολλά ακόμη, με την μορφή της ποικίλης ύλης, όπως ονομαζόταν τότε. Σίγουρα θα ξυπνήσουν μνήμες (κάτι που θέλουμε άλλωστε!), αλλά και σημερινές ερμηνείες – συγκρίσεις. Τα σχόλια ανήκουν σε σας.

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Και επειδή σας έχω κακομάθει, και ασφαλώς θα θέλετε να δείτε και τα πρωτότυπα, από τα οποία προέρχονται οι παραπάνω σελίδες, έχουμε και λέμε:

Amazing Ratios, από το Strange Adventures 91.

Giants of the Telescope, από το Strange Adventures 21.

Teddy Roosevelt Guardian of Nature, από το Adventure Comics 242.

How Not to Enjoy a Vacation! από το Adventure Comics 241.

Κρίτων.

Θα βρίσκετε συγκεντρωμένο αυτό το υλικό στην ομώνυμη κατηγορία.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ / ΤΕΥΧΟΣ 64 «Ο ξεχασμένος πύργος»

Από τις πλέον αγαπημένες μου ιστορίες  του Μίκυ Μάους. Πιστεύω ότι συγκαταλέγεται και στις κορυφαίες, που είχαν σαν θέμα την μαγεία, με πρωταγωνιστές την γνωστή μας Φούρκα και τον Γκούφυ. Μια σειρά ιστοριών που δημοσιεύονταν αρκετά συχνά στο περιοδικό, ειδικά στα πρώτα 10–15 χρόνια έκδοσής του και είχε μεγάλη ανταπόκριση από τους πιτσιρικάδες τότε.

Το τεύχος είναι το 64 και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1967. Έπεσε στα χέρια μου από αγορά, σε κατάστημα μεταχειρισμένων (έδινες το πιο καινούργιο τεύχος και έπαιρνες ένα παλαιότερο), μετά από 6–7 χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς. Πάντως την ίδια μέρα είχα πάρει 5 ή 6 τεύχη παλαιότερα, όλα αρίθμησης μέχρι το 100. Τότε τα έβρισκες πολύ εύκολα, από μεγαλύτερα παιδιά, που στην εφηβεία πια δεν τα ήθελαν. Ο τύπος που είχε το κατάστημα, τους «έγδερνε» κυριολεκτικά, αφού τα αγόραζε για μισή δραχμή! Έπρεπε να του δώσουν 100–200 τεύχη, για να πάρουν ένα ποσό χρήσιμο σ’ αυτούς. Οι συλλογές εκείνες, των μεγαλυτέρων, τριγύριζαν στα ράφια του εν λόγω καταστήματος για πάνω από 15 χρόνια. Τουλάχιστον μέχρι το ’79– ’80, οπότε και άλλαξε χρήση από τον γιο του και έγινε τουριστικό. Μπορούσες να βρεις απίστευτα σπάνια τεύχη, όλων των ειδών κόμικς.

Για να δούμε την ιστορία, «Ο ξεχασμένος πύργος». Πρώτη – πρώτη και πολύ χορταστική! Τα σκίτσα είναι του μεγάλου Ιταλού Luciano Bottaro. Πολύ χαρακτηριστική γραμμή και αυτή. Μου άρεσαν πολύ τα πρόσωπα των χαρακτήρων όπως τα σχεδίαζε, κάνοντάς τα κωμικά αλλά όχι γελοία. Είχαν μια κεφάτη διάθεση οι γραμμές του. Και ωραία κίνηση. Οι ιστορίες με τον άπιστο Γκούφυ, που αρνείται πεισματικά να πιστέψει στην ύπαρξη της μαγείας, ήταν πάντα από τις αγαπημένες μου. Πολύ διασκεδαστικές, ακόμη και με τα μάτια τα σημερινά. Η μάγισσα Φούρκα από την άλλη, με την χαρακτηριστική ελιά στο πηγούνι και τα δόντια να μαρτυρούν μια μάλλον ελλιπή οδοντοστοιχία, ήταν μια φιγούρα που άρεσε πολύ. Μονίμως περιπλανώμενη ή, καλύτερα, ιπτάμενη στην σκούπα της (η οποία σκούπα είχε μάλιστα και έντονη προσωπικότητα!), όταν ερχόταν απέναντι στις επιφυλάξεις του Γκούφυ, έβγαινε πολύ γέλιο. Ειδικά στις στιγμές που επιχειρούσε να τον πείσει για τις μαγικές της ικανότητες. Περίπου έτσι εξελίσσεται και αυτή η ιστορία, μόνο που τον ρόλο της Φούρκας παίρνει ο Στριγγλίνος.

Ο Στριγγλίνος είναι ένα φάντασμα, φιλικά προσκείμενο προς την Φούρκα, όπου στην ιστορία μας τον επισκέπτεται και βιώνουν μαζί έναν εφιάλτη των τότε ημερών. Την κατεδάφιση του πύργου του, όπου σαν καθώς πρέπει φάντασμα και μέλος της σχετικής κοινωνίας, πρέπει να έχει έναν για να σέβεται τον εαυτό του! Ο λόγος της κατεδάφισης, είναι η δημιουργία ενός ατομικού εργοστασίου… Μ’ αυτά και με τα άλλα, ο Στριγγλίνος απογοητεύεται και πέφτει ψυχολογικά, οπότε η Φούρκα αναλαμβάνει να του βρει ένα σπίτι για να ζήσει. Προσωρινά, μέχρι να ανακαλύψει κάποιον απόγονό του και να τον πάει εκεί. Μαντέψτε ποιο σπίτι επιλέγει, από όλα του Μίκυ Σίτυ! Σωστά! Αυτό του Γκούφυ! Το βρήκατε!

Οι καταστάσεις που εξελίσσονται στο σπίτι του Γκούφυ, στην συμβίωσή του με τον Στριγγλίνο, αδικούνται από την περιγραφή μου! Πολύ διασκεδαστικές και με ένα πραγματικά ευρηματικό σενάριο. Όπως μπορείτε να δείτε και από τα σχετικά αποσπασματικά καρέ που επιλέχτηκαν από τις σελίδες, ο Στριγγλίνος βρίσκει τον μπελά του! Δεν μπορεί να πείσει με τίποτα τον Γκούφυ, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει (περνάει μέσα από την πόρτα, βγάζει το κεφάλι του κλπ), για το τι είναι! Σε κάθε περίπτωση, ο αφελής μας φίλος έχει και από μια απάντηση – εξήγηση, που ειλικρινά, αν το δείτε από την πλευρά του φαντάσματος, είναι να σε οδηγήσει στα πρόθυρα νευρικής κρίσης! Ειδικά εκεί που του δείχνει πώς να παίζει μπόουλινγκ με τις νεκροκεφαλές και τα κόκαλα, αλλά και στην εύρεση της αλυσίδας, την οποία έπειτα λαδώνει για να μην κάνει θόρυβο, κάνει τον καημένο τον Στριγγλίνο να θέλει να εξαφανιστεί, παρά να μείνει άλλο μαζί του!

Αφού περνάει τα πάνδεινα λοιπόν και του κόβουν μέχρι και κλήση, για διατάραξη της κοινής ησυχίας, έρχεται η λύτρωση με την μορφή της φίλης του Φούρκας, η οποία τον πληροφορεί ότι βρήκε έναν απόγονό του (και ο Γκούφυ, απόγονος ήταν!), ο οποίος μάλιστα είναι και ιδιοκτήτης πύργου. Ωραία, θα πείτε. Επιτέλους το καημένο το φάντασμα, θα βρει κάπου να αράξει και να τρομάξει κανέναν άνθρωπο, όπως θα έπρεπε! Να ηρεμήσει ο φουκαράς και να πάει κάπου που θα πιστεύουν στην ύπαρξή του. Να όμως που εδώ έχουμε μια ανατροπή αναπάντεχη! Ο Στριγγλίνος πηγαίνει με την Φούρκα στον πύργο, αλλά ταυτόχρονα ο Γκούφυ δέχεται μια ανέλπιστη κληρονομιά! Τον πύργο που πήγε ο πρόγονός του!

Η εικόνα της Ιταλικής έκδοσης, είναι από το www.lucianobottaro.it

Κείμενο: Carlo Chendi Σχέδιο: Luciano Bottaro

Στοιχεία εδώ, από το inducks: http://coa.inducks.org/story.php?c=I+TL++319-B

Όπως μπορείτε να δείτε, στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε άλλες δύο φορές και πάντα σε τεύχος Μίκυ Μάους. Στο 567 του 1977 και στο 1121 του 1988. Δυστυχώς δεν μπήκε σε κάποιο τεύχος Κλασικών Ντίσνεϋ, ή Μεγάλου Μίκυ, ώστε να μπορεί να την βρει κανείς συγκεντρωμένη με άλλες μαζί. Και μια πρόταση προς την έκδοση. Θα ήταν ωραίο, αν κυκλοφορούσε κάποια στιγμή ένα τομάκι, με περιεχόμενο τέτοιες ιστορίες και πάντα με πρωταγωνιστές τους Γκούφυ και Φούρκα. Όχι τόσο για εμάς τους μεγαλύτερους, αλλά για την νέα γενιά αναγνωστών περισσότερο, ώστε να γνωρίσουν και να εκτιμήσουν και το παρελθόν αυτών των ιστοριών και των δημιουργών.

Αποκλειστικά για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Τα κείμενα αυτών των αφηγήσεων βρίσκονται εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

ΤΑ ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΑ ΤΟΥ «ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ» – Μέρος Πρώτο

Ακόμη μια πολύ όμορφη θεματική σειρά, που δημοσιεύτηκε στα οπισθόφυλλα του «Περιοδικού του Μίκυ Μάους»(εκδόσεις Ατλαντίς – 1961), είναι αυτή για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα. Ή μάλλον θα απομονώσουμε καλύτερα, από όλα όσα διαδραματίστηκαν σε εκείνα τα οπισθόφυλλα, αφού η προσοχή μας επικεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη σειρά. Μέρος πρώτο λοιπόν και φυσικά θα ακολουθήσουν κι άλλα, ανάλογα με την ροή των πληροφοριών.

Στις 7 Οκτωβρίου του 1961, στο τεύχος 15, ξεκινάει η δημοσίευση άρθρων για ορισμένους λαούς της αρχαιότητας, με τον γενικό τίτλο «Σύντομη ιστορία της ανθρωπότητας». Η δημοσίευση είχε δύο σελίδες. Στην προτελευταία υπήρχαν τα πληροφοριακά στοιχεία του κάθε λαού και στο οπισθόφυλλο, μια πολύ όμορφη, έγχρωμη μακέτα, όπου εικονιζόταν μια χαρακτηριστική του στιγμή δημιουργίας. Όπως βλέπετε, από τα δύο αυτά εξώφυλλα που περιέχει το σημερινό άρθρο, πρόκειται για πανέμορφες δουλειές, ίσως BD καλλιτεχνών. Δεν υπάρχουν στοιχεία από την έκδοση, ώστε να μπορούμε να γνωρίζουμε περισσότερα για την ταυτότητα τους, αλλά η σχεδιαστική γραμμή φέρνει πολύ έντονα, την γνωστή αυτή σχολή κόμικς. Τα οπισθόφυλλα και οι εσωτερικές σελίδες, είναι από τα τεύχη 16 και 18.

Όσοι από εσάς διαθέτετε επιπλέον στοιχεία στις συλλογές σας και επιθυμείτε να συνεισφέρετε, με μεγάλη μας χαρά να τα αναρτήσουμε, ώστε και εδώ να υπάρχει  μια πιο πλήρης εικόνα της σειράς. Να σας πω τέλος, ότι το συγκεκριμένο εκδοτικό εγχείρημα των αδελφών Πεχλιβανίδη, ήδη βρίσκεται στο στόχαστρο του Time Bandits και της ηλεκτρονικής μας βιβλιοθήκης, οπότε εν ευθέτω χρόνω, θα σας δώσουμε την δυνατότητα να διαβάσετε αρκετά τεύχη του, πάντα on line.

Η σχετική κατηγορία που δημιουργήθηκε, για να φιλοξενήσει αυτό το υλικό, είναι εδώ.

Τα εξώφυλλα του «Mister No» – Πρώτο Μέρος

Νέα σειρά παρουσίασης, μιας ακόμη έκδοσης του εξωτερικού, που εκδόθηκε και στην χώρα μας με αρκετή μάλιστα επιτυχία. Είναι ο «Mister No«, ο ιδιόρρυθμος Αμερικανός πιλότος. Οξύθυμος και με μια ιδιαίτερη κλίση τόσο στο ποτό, όσο και στις θανάσιμες περιπέτειες, έκανε την πρώτη εμφάνισή του στην Ιταλία, το 1975.  Σεναριογράφος των ιστοριών και εκδότης, ο γνωστός σε όλους μας Sergio Bonelli. Τα αρχικά σκίτσα των πρώτων τευχών, αλλά και όλα σχεδόν τα εξώφυλλα της έκδοσης, φιλοτέχνησε μια σπουδαία μορφή των ευρωπαϊκών κόμικς, ο συνεργάτης του εκδότη από το Zagor, ένας πραγματικός θρύλος, ο κ. Gallieno Ferri.

Ήταν άνοιξη του 1975, όταν ο «Mister No» αποβιβαζόταν στο Μανάους, με σκοπό να μείνει στην Βραζιλία για την υπόλοιπή του ζωή, αηδιασμένος από τις φρικαλεότητες του πολέμου, που αναγκάστηκε να συμμετάσχει, για λογαριασμό της χώρας του. Αγοράζει ένα μικρό μονοκινητήριο πάιπερ και θέτει εαυτόν στην διάθεση των τουριστών, για να γνωρίσουν την περιοχή. Βέβαια, αυτό ήταν το ζητούμενο εκ μέρους του, αλλά επί 379 τεύχη, μαζί με τους τουρίστες συναντούσε και τον κίνδυνο, με κάθε λογής ευφάνταστα σενάρια, που περιλάμβαναν από κυνήγια θησαυρών και δραπέτες φυλακών, μέχρι κατάλοιπα των Ναζί, τρελούς επιστήμονες, χαμένες φυλές, μάγους, κανιβάλους και σαρκοφάγα ζώα!

Για όλα αυτά, όπως και για τον χαρακτήρα του, αγαπήθηκε και στην Ελλάδα, στις δύο του εκδόσεις. Μια το 1976, με 10 τεύχη, από τον κ. Στέλιο Ανεμοδουρά και άλλη μια από τον ίδιο εκδότη, το 1987, με 56 τεύχη. Στην πρώτη περίπτωση, οι σελίδες ήταν 134 και εκτός του «Μιστer No», υπήρχε ακόμη ο «Gringo», ένα διήγημα σε συνέχειες και αφίσες. Στην δεύτερη, τα πράγματα ήταν σαφώς πιο λιτά, με μόνον τις περιπέτειες του πιλότου. Να πούμε ότι πραγματικά ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα Ιταλικά κόμικς, με μετάφραση σε πάρα πολλές χώρες, όπως επίσης να σημειωθεί και το πόσο μπροστά έβλεπε ο Έλληνας εκδότης, φέρνοντας ένα εικονογραφημένο στη χώρα μας, που μετρούσε μόλις λίγους μήνες ύπαρξης!

Στο αφιέρωμα αυτό που θα κάνουμε, ξεκινώντας από σήμερα, θα δείτε ορισμένα πολύ όμορφα εξώφυλλα, της Ιταλικής έκδοσης. Δυστυχώς, πολλές από αυτές τις ιστορίες δεν τις διαβάσαμε, αλλά τα έχουμε πει αυτά…

Η κατηγορία στην οποία μπορείτε να βρίσκετε συγκεντρωμένα αυτά τα εξώφυλλα, είναι εδώ.

ΟΙ πιλότοι των BD – Μέρος τρίτο

Εκτός από τους πιλότους που αναφέραμε ήδη και οι οποίοι έχουν δεκάδες περιπέτειες δημοσιευμένες στα B.D., υπάρχουν και άλλες νεώτερες ως επί το πλείστον σειρές με πάρα πολύ καλή εικονογράφηση, στις οποίες οι πιλότοι δεν έδωσαν το όνομα τους στην σειρά ή δεν είναι υπερήρωες. Οι σειρές αυτές είναι σχετικά καινούργιες και στις περισσότερες δεν έχουν κυκλοφορήσει περισσότερα από 2–3 άλμπουμ.

Ένα δείγμα αυτού του νέου ύφους γραφής είναι τα έργα του εξαιρετικού σχεδιαστή  Romain Hugault  ο οποίος εκδίδει τα έργα του με την εταιρεία  éditions paquet στην κατηγορία “cockpit”.

Ο Romain Hugault, πιλότος και ο ίδιος, σχεδιάζει με εκπληκτική λεπτομέρεια ένα θέμα που αγαπάει και το γνωρίζει καλά. Τα αεροπλάνα. Τα comic του Romain Hugault έχουν μία προσέγγιση ενήλικη/ρεαλιστική. Οι πρωταγωνιστές δεν είναι υπερήρωες. Είναι ανθρώπινοι, έχουν προβληματισμούς για αυτό που κάνουν, έχουν πάθη, άποψη και υφίστανται τις συνέπειες των αποφάσεών τους χωρίς να επεμβαίνει ο «από μηχανής θεός» για να τους σώσει. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί αλλά όλοι είναι άνθρωποι που έχουν μπλεχτεί στην δίνη του πολέμου. Υπάρχουν καλοί και κακοί Γερμανοί, όπως υπάρχουν καλοί και κακοί στην πλευρά των συμμάχων. Υπάρχει θάνατος, αίμα και καταστροφή σε λογικά επίπεδα και υπάρχει και έρωτας ή σεξ χωρίς όμως τίποτε από αυτά να είναι σε υπερβολικό βαθμό. Τα comic του δεν γίνονται splatter, ούτε έχουν σαν κύριο θέμα το sexω παρόλο που το sex υπάρχει.

Κύριο θέμα όμως είναι ο πόλεμος στους αιθέρες και κυρίως τα αεροπλάναω τα οποία σχεδιάζει με εκπληκτική ακρίβεια. Το σχέδιό του είναι καθαρό, δυναμικό και μεταφέρει στον αναγνώστη την αίσθηση της κίνησης/δράσης καλύτερα από κινηματογραφική ταινία (πάντοτε κατά την ταπεινή μου άποψη). Η αγάπη του δημιουργού για την λεπτομέρεια και την πιστή ιστορικά αναπαράσταση δεν σταματάει στα αεροπλάνα, αλλά υπάρχει παντού στο άλμπουμ. Οι στολές, ο εξοπλισμός, τα οχήματα, τα πάντα είναι προσεγμένα με απίστευτη λεπτομέρεια. Ο παράδεισος για τους λάτρεις της ακρίβειας.

Η σειρά Au delà des NUAGES που είναι γραμμένη από τους Regis Hautière & Romain Hugault, δεν είναι πολεμικήω παρόλο που στον δεύτερο τόμο υπάρχουν πολεμικές συγκρούσεις. Αφηγείται τις περιπέτειες 2 πιλότων, ενός Αμερικανού και ενός Γάλλου στην διάρκεια του μεσοπολέμου και κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ολοκληρώνεται σε 2 τόμουςω ο πρώτος από τους οποίους αφορά στην προπολεμική περίοδο και ο δεύτερος στα χρόνια του πολέμου.

Από τον ίδιο σχεδιαστή είναι και ο τόμος la dernier envoll (η τελευταία πτήση), στην οποία υπάρχουν μικρές διαφορετικές ιστορίες για την τελευταία πτήση κάποιων διαφορετικής εθνικότητας πιλότων. Το ευχάριστο είναι ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει και στα Αγγλικά.

Η σειρά   Le Grand Duc, γραμμένη από τους Yann & Romain Hugault, ολοκληρώνεται σε τρεις τόμους και αναφέρεται στο Ρωσικό μέτωπο στην διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η ιστορική ακρίβεια είναι εκπληκτική όσον αφορά στον εξοπλισμό των αντιπάλων, τόσο στα αεροπλάνα, όσο και στα οχήματα εδάφους, στολές κλπ.

Ο Romain Hugault έχει εκδώσει και 2 άλμπουμ με pin-ups, που έχουν φυσικά σχέση με αεροπλάνα, αλλά και ημερολόγια κ.ο.κ.

Η σειρά TUCKER, γραμμένη από τους Régis Hautière (σενάριο) & Walther Taborda (σκίτσο).

Η σειρά CIEL EN RUINE, γραμμένη από τους Philippe PINARD (σενάριο) &
Olivier DAUGER (σκίτσο) και έχει πρωταγωνιστές εξίσου προβληματισμένους με αυτούς του Hugault. Διαδραματίζεται τους τελευταίους μήνες του πολέμου, όταν η Luftwaffe έχει ήδη αποκτήσει το αεριωθούμενο Me-262, αλλά είναι πλέον πολύ αργά για να αναστραφεί η πορεία του πολέμου. Έχουν ήδη εκδοθεί 5 τόμοι και συνεχίζει.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .