ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «SON OF FURY – THE STORY OF BENJAMIN BLAKE» (1942)

 

Εναλλακτική εκδοχή του κόμη Μοντεχρήστου, από τον  John Cromwell. Πρόκειται για μια μεταφορά στον κινηματογράφο, της νουβέλας του συγγραφέα Edison Marshall Benjamin Blake, από το 1941. Ο Marshall πήρε πάρα πολλά στοιχεία, από το πασίγνωστο έργο του Αλέξανδρου Δουμά (πατέρα). Στο δικό του βιβλίο ο Marshall, πρόσθεσε και κάτι από «Άθλιους» του Βίκτωρα Ουγκώ, για να βγάλει ένα ιδιαίτερα ελκυστικό αποτέλεσμα. Θα πρέπει να το διαβάσει κανείς, για να μπορέσει να κάνει τις συγκρίσεις και να έχει μια καλύτερη εικόνα, αφού όπως είναι λογικό, στο σινεμά γίνονται οι αναγκαίες περικοπές, για χάρη της εικόνας, που πρέπει να κυριαρχεί.

Διαβάστε την παρουσίαση και αυτής της ταινίας, μιας ακόμη υπέροχης εξωτικής περιπέτειας, στο Cine Oasis αυτής της Δευτέρας.

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «RETURN TO PARADISE (1953)»

Σαν να ξεπήδησε μέσα από κάποιο τεύχος των «Κλασσικών Εικονογραφημένων», τούτο το φιλμ. Βουτηγμένο στην μαγεία της απλότητας και τον λυρισμό των στιγμών… Ο καλός και ο κακός, που βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι, που μπερδεύονται στα πόδια της καλοσύνης, του αγνού, του αμόλυντου και πέφτουν κι οι δύο πάνω στην άμμο… Σαν παιδιά με διαφορετικούς χαρακτήρες, που καμουφλάρουν την αφέλεια και την αγάπη τους, ίσως και την αδυναμία καμιά φορά, μέσα σε ένα σκληρό καβούκι, σαν αυτό της χελώνας που ξεμακραίνει σε κάποια ακτή…

Διαβάστε την παρουσίαση και αυτού του υπέροχου φιλμ, βουτηγμένου στην γοητεία του εξωτικού, στο αφιέρωμά μας, που συνεχίζεται αυτή την εβδομάδα, στο Cine Oasis της Δευτέρας.

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ

Άλλο ένα αγαπημένο βιβλίο, που βρήκα στη σοφίτα τού Γκούφυ στο πατάρι. Πρόκειται για το βιβλίο ελάτε να παίξουμε της Αντιγόνης Μεταξά, της γνωστής Θείας Λένας, σε εικονογράφηση Κώστα Καρυωτάκη. Είναι μία έκδοση τού εκδοτικού οίκου Ν. Αλικιώτης & υιοί, το οποίο, από μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, προκύπτει ότι κυκλοφόρησε το μακρινό 1948.

Το βιβλίο αυτό, μαζί με το ταίρι του, το ελάτε να γελάσουμε, τής ιδίας συγγραφέως, είναι ένα από δύο βιβλία που μου είχε δανείσει η πιο αγαπημένη μου νταντά, η κυρία Κατίνα, που ήταν αδελφή της γυναίκας τού πρώτου θυρωρού τής πολυκατοικίας μας. Κάποτε μεγάλωσα και δεν χρειαζόμουν κάποιον να με προσέχει, οπότε η κυρία Κατίνα έφυγε. Όμως, ερχόταν πότε πότε να δει την αδελφή της, οπότε περνούσε να δει και εμένα. Έτσι, της είχα ζητήσει να μου ξαναδανείσει το ελάτε να γελάσουμε και, όταν το τελείωσα και της το επέστρεψα, το ελάτε να παίξουμε, που μου άρεσε και περισσότερο. Δυστυχώς, ο θυρωρός πέθανε από την επάρατο, αλλάξαμε θυρωρό, η κυρία Κατίνα σταμάτησε να έρχεται, και το βιβλίο έμεινε στα χέρια μου, έχοντας την τύχη τών περισσοτέρων δανεικών βιβλίων, που δεν επιστρέφονται ποτέ στον ιδιοκτήτη τους.

Τι βιβλίο αυτό περιέχει διαφόρων ειδών παιχνίδια, σπαζοκεφαλιές και εύθυμες ιστορίες. Είναι κάτι σαν τις σελίδες ανάμεσα στις ιστορίες τού Μίκυ Μάους, τις οποίες τις αντιμετωπίζουμε κάπως περιφρονητικά, αν και είμαι σίγουρος ότι μικροί τις ρουφούσαμε με απληστία, διαβάζοντας τα άρθρα και λύνοντας τις σπαζοκεφαλιές, μουντζουρώνοντάς τις ανεπιδιόρθωτα, όπως έκανα εγώ στις σπαζοκεφαλιές τού βιβλίου, που είχε γλιτώσει μέχρι τότε από τα παιδιά τής κυρίας Κατίνας.

Σε αντίθεση με εμάς τους βροντόσαυρους, η Αντιγόνη Μεταξά αναγνώριζε την αξία αυτών των πάσης φύσεως παιχνιδιών, οπότε την εξηγούσε στην εισαγωγή της, για να ξεπεράσει, φαντάζομαι, τους ενδοιασμούς τών τοτινών βροντοσαύρων γονέων:

Με τη συλλογή μου αυτή τών παιχνιδιών, δε θέλησα να δώσω στο παιδί μονάχα ένα μέσο για να περάσει ευχάριστα την ώρα του. Θέλησα ακόμα να αναπτύξω την κρίση και την παρατηρητικότητά του, να εξασκήσω και να δυναμώσω τη μνήμη του, να ξυπνήσω την περιέργειά του και να το αναγκάσω να ρωτήσει τους μεγαλυτέρους ή τα βιβλία του για κάτι που δεν ξέρει, να δοκιμάσει την επιμονή και την υπομονή του, την εξυπνάδα του, τη φαντασία του, την προσοχή και τη θέλησή του.

Γιατί αν θελήσουμε να δούμε τα παιχνίδια αυτά από μια σοβαρώτερη άποψη, θα βρούμε ότι έχουν αρκετή παιδαγωγική σκοπιμότητα. Το παιχνίδι είναι και αυτό ένα σοβαρό παιδαγωγικό μέσο, που θα φέρει το παιδί σε άμεση επαφή με τη γύρω του ζωή και που θα το οπλίσει για τον αγώνα αργότερα, όταν θ’ αφήσει το σχολειό και θα βγει στην κοινωνία.

Παραθέτω ένα μικρό τυχαίο δείγμα από τις σελίδες τού βιβλίου, καθώς κάθε σελίδα είναι και μία έκπληξη και δεν μπορείς να χωρίσεις το βιβλίο σε ενότητες, ώστε να παρουσιάσεις κάτι αντιπροσωπευτικό από την κάθε μία.

Στο τέλος τού βιβλίου, υπάρχουν. φυσικά, οι λύσεις στις διάφορες σπαζοκεφαλιές:

Για την πληρότητα του πράγματος, να αναφέρουμε ότι, εκτός από το ελάτε να γελάσουμε και το ελάτε να παίξουμε, η Αντιγόνη Μεταξά είχε γράψει και ένα τρίτο βιβλίο στη σειρά ελάτε να… το τρίτομο ελάτε να ταξιδέψουμε.

Τώρα πέρασε η ώρα
φεύγουμε κι εμείς, παιδιά
κι αύριο την ίδια ώρα
θα τα πούμε με χαρά…

Τις παρουσιάσεις τών βιβλίων, που έχουμε κάνει, μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΤΑ 38 ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Ένα από τα αγαπημένα μου παιδικά βιβλία ήταν τα 38 ωραιότερα παραμύθια, μια επιλογή από παραμύθια των αδελφών Γκριμ και του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν από τις εκδόσεις Λέων. Ως συγγραφείς, στο εξώφυλλο αναφέρονται οι «Γκριμ και Άντερσεν». Ως εκ τούτου, μέχρι τις προάλλες, που ξέθαψα το βιβλίο από τη σοφίτα τού Γκούφυ το πατάρι για τις ανάγκες τού χριστουγεννιάτικου άρθρου για το κοριτσάκι με τα σπίρτα, πίστευα ότι το βιβλίο λεγόταν τα 38 ωραιότερα παραμύθια του Γκριμ και του Άντερσεν, κι’ ας ήταν δύο οι αδελφοί Γκριμ!

Κάτι άλλο που έκανα για πρώτη φορά τώρα, είναι ότι κάθισα και μέτρησα τα παραμύθια. Δεν είναι 38, αλλά 34! Τα λεφτά μου πίσω!

Κρίνοντας από το κοριτσάκι με τα σπίρτα, τα κείμενα είναι ελεύθερες διασκευές, αλλά ακολουθούν αρκετά πιστά την υπόθεση του πρωτοτύπου, χωρίς να απλοποιούν ή να ωραιοποιούν τα πράγματα. Έτσι, π.χ., δεν διστάζουν ν’ αφήσουν το κοριτσάκι με τα σπίρτα να πεθαίνει στο τέλος τής ιστορίας.

Ας ξεφυλλίσουμε λοιπόν το βιβλίο, να δούμε ποια ήταν τα παραμύθια, παραθέτοντας την πρώτη εικόνα απ’ όσα παραμύθια είχαν εικονογράφηση, η οποία πρέπει να ήταν έργο κάποιου Έλληνα καλλιτέχνη τών αρχών τού 20^ου αιώνα. Αν θέλετε να διαβάσετε και ένα παραμύθι από το βιβλίο, ρίξτε μια ματιά στο προαναφερθέν άρθρο.

Αρχή τού παραμυθιού, λοιπόν. Καλησπέρα σας!

---

Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΡΑΦΤΗΣ

---

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΡΑΒΟΜΥΤΗΣ

---

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

---

Η ΤΣΑΓΙΕΡΑ

---

Ο ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΝΟΙ

---

Ο “Ο,ΤΙ ΘΕΛΩ ΚΑΝΩ„

---

Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

---

ΤΟ ΤΣΑΚΜΑΚΙ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ

---

Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ – ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ

---

Η ΠΟΝΗΡΗ ΑΛΕΠΟΥ

---

Η ΧΡΥΣΗ ΧΗΝΑ

---

Ο ΑΧΑΪΡΕΥΤΟΣ ΓΙΟΣ

---

ΠΕΝΤΕ ΜΠΙΖΕΛΙΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΣΟΦΛΙ

---

ΣΒΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟΠΙ

---

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΙΣΣΕΣ

---

ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ

---

ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

---

Η ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΒΙΘΙ

---

Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΟΓΟ

---

Η ΚΑΛΥΒΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ

---

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΑΝΟΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

---

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ

---

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΚΥΝΗΓΟΙ

---

Η ΞΑΝΘΟΜΑΛΛΟΥΣΑ

---

Η ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ

---

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

---

Η ΤΥΧΕΡΗ ΚΑΡΔΙΑ

---

ΤΟ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΚΙΒΩΤΙΟ

---

ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ

---

Η ΑΚΑΜΑΤΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΚΟΜΕΝΗ

---

ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΙ’ ΕΓΓΟΝΑΚΙ

---

Η ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

---

Η ΠΑΝΤΡΗΓΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

---

ΤΑ ΛΕΛΕΚΙΑ

---

Κι ούτ’ εγώ ήμουν εκεί, μήτε κι εσείς να το πιστέψετε…

Τις παρουσιάσεις τών βιβλίων, που έχουμε κάνει, μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

«GOLD KEY COMICS – «Το χρυσό κλειδί των σινέ – κόμικς» / Μέρος 7ο

Χρόνια πολλά κομικσοφάγοι και ταινιοφάγοι! Είθε το νέον έτος να μας φέρει σακιά από επιθυμίες πραγματοποιημένες σε όλους! Τώρα αν έχουν μέσα και τίποτα στοίβες κόμικς ή ταινίες, ε δεν θα πούμε και όχι! Αλίμονο! Και σε σεντούκια να έχουν τρυπώσει πάντως, μην ανησυχείτε καθόλου, αφού με την αρμαθιά από κλειδιά που μας έδωσε η Gold Key, δεν αντιστέκεται καμία κλειδαριά! Κανένα λουκέτο! Έπειτα, τι τον έχουμε κοτζάμ Τσακ;! Κοιτάζει τις κλειδαριές και ανοίγουν μόνες τους, σας λέω! Αφού βγάλαμε τις στολές μας του Άη Βασίλη και ξεζέψαμε τους ταράνδους να τσιμπήσουν κατιτίς, είπαμε να κάνουμε ένα μικρό ταξιδάκι στον χρόνο, γιατί έχουμε αφήσει και κάτι εκκρεμότητες στο 1965. Και οι εκκρεμότητες δεν αρέσουν σε κανέναν μας. Ελάτε λοιπόν μαζί μας, στο αμφιθέατρο της προβολής του σημερινού επεισοδίου, για να δείτε τι σας έχουμε ετοιμάσει και τούτη τη φορά.

Τεύχος 10120 – 502 “Emil & the Detectives” (1965)

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, οπότε βγαίνουμε με το δεξί από το σκάφος μας και αντικρίζουμε τους παλιόφιλους από την Ντίσνεϋ! Να ξεκινήσει μια νέα χρονιά δίχως αυτούς, είναι κάτι που δεν θέλουμε καν να σκεφτόμαστε, ε Τσακ;… Άμα τον είδατε εσείς, τον είδαμε και εμείς! Λέτε να πήγε να διαλευκάνει κανένα έγκλημα με τους υπόλοιπους ντετέκτιβ της ταινίας αυτής; Κάπου στο βάθος ξεχωρίζει πάντως η φιγούρα του σκηνοθέτη Peter Tewksbury, να φωνάζει cut στο συνεργείο, και η κάπα του Walter Slezak, πρωταγωνιστή και μέγα ντετέκτιβ, που λύνει όλα τα μυστήρια, κόμπους, γρίφους και παζλ ακαριαία. Τουλάχιστον στην ταινία αυτή. Έχει και βοηθούς και αντιπάλους. Bryan Russell, Roger Mobley, Heinz Schubert, Peter Ehrlich. Αν σας κάνει εντύπωση το πολύ έντονο Γερμανικό στοιχείο στα ονόματα των συντελεστών, είναι γιατί η παραγωγή έγινε στην χώρα αυτή, μιας και η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από το Βερολίνο. Βλέπεται άνετα και χαλαρά, σαν κάθε ταινία του θείου Γουώλτ. Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσαμε και οι τρεις μας να δώσουμε σάρκα και οστά σε μια τέτοια ταινία, αφού έχουμε και τις εμπειρίες και το εξερευνητικό μπρίο. Τον Κρίτωνα να βρίσκαμε πιο γρήγορα, θα είχαμε φύγει για την επόμενη αποστολή, αλλά είχε μπλέξει σε κάτι ζόρικες υποθέσεις και με το κομπιουτεράκι ανά χείρας, έκανε κάτι υπολογισμούς… Να σας πει ο ίδιος τι ήταν όλα αυτά, γιατί σε μας δεν είπε κουβέντα.

Τεύχος 10142 – 502 “Toby Tyler”(1965)

Γράφτηκε και τυπώθηκε σαν βιβλίο το 1880, από τον James Otis Kaler, γυρίστηκε σε ταινία (μην ακούσω από ποια εταιρεία!), το 1960 (βασικά προορίζονταν για την τηλεόραση, ασχέτως αν  έφτασε και στην μεγάλη οθόνη), και πέντε χρόνια μετά βγήκε και σε εικονογραφημένη εκδοχή. Ο μικρούλης Kevin Corcoran (εκείνα τα χρόνια), πρωταγωνιστεί και εδώ, όπως και σε πολλά Ντισνεϊκά τηλεοπτικά και κινηματογραφικά. Μέχρι να μεγαλώσει, πρόλαβε να παίξει και στα Spin and Marty, Zorro, Mickey Mouse Club, Swiss Family Robinson, Pollyanna, Old Yeller και αρκετά ακόμη. Εδώ έχει μαζί του τους Henry Calvin, Gene Sheldon και Richard Eastham, τον χιμπατζή του φυσικά και την σκηνοθετική επιμέλεια του Charles Barton. Η ταινία είναι αυτό που λέμε οικογενειακή πέρα για πέρα, με τον μικρό να αποτελεί μέλος ενός τσίρκου. Καθίσαμε που λέτε κι εμείς στις θέσεις μας, πήραμε τα ποπ κορν και θαυμάσαμε την παράσταση, χειροκροτώντας όπως και οι υπόλοιποι θεατές. Η ανάπαυση του πολεμιστή, ήταν αυτή η ταινία. Παραλίγο να έχουμε και μερικά ευτράπελα με τους κλόουν, αλλά ευτυχώς ο Τσακ κατάλαβε ότι απλά τον πείραζαν και τους άφησε ήσυχους τους ανθρώπους!

Τεύχος 10200 – 703 “Treasure Island” (1965)

Τα κυνήγια θησαυρών και οι μέρες της πειρατείας, πάντα μας γοήτευαν(παρά τους κινδύνους τους…), οπότε βγήκαμε χαρούμενοι από το σκάφος και αυτή τη φορά. Όταν όμως αντικρίζεις έστω και μακιγιαρισμένο τον Robert Newton, στον ρόλο του διαβόητου Long John Silver, ε … σε πιάνει κάτι… Κλαγγές σπαθιών ολούθε, κάτι κακομούτσουνοι τύποι αξύριστοι, άλλος με ένα μάτι, άλλος με ένα πόδι (ξέρετε πώς είναι αυτά), κι ο μικρούλης Bobby Driscoll ανάμεσα τους, να θέλει σώνει και καλά να μάθει τι γίνεται σε κείνο το νησί με τον θησαυρό. Αν και δεν είχε τις καλύτερες συναναστροφές, τελικά τα κατάφερε και ικανοποίησε την περιέργεια του, σ’ αυτό το θαυμάσιο βιβλίο του Robert Louis Stevenson. Το διαβάσαμε και σε Κλασσικά Εικονογραφημένα και το παίξαμε ατελείωτες ώρες και μέρες στα παιδικά μας χρόνια και ποτέ δεν το βαρεθήκαμε. Γιατί να συμβεί τώρα; Μαντέψτε ποιος από τους τρεις μας είχε παπαγάλο στον ώμο, ποιος κρυφοκοιτούσε τους πειρατές, για να δει που έκρυψαν τα σεντούκια και ποιος πήρε παραμάζωμα 10–12 κομπάρσους φουκαράδες και τους γέμισε τα μούτρα φούσκους στα γρήγορα!!! Το όνομα του σκηνοθέτη σ;aς το λέμε, Byron Haskin, όπως και την χρονιά που γυρίστηκε η ταινία, 1950, αλλά σας ζητάμε να μας πείτε ΠΟΙΑ ήταν η εταιρεία παραγωγής! Αυτός που θα απαντήσει γρηγορότερα, θα έρθει μαζί μας στο επόμενο ταξίδι! Ahoy κύριοι! Πάμε στο σκάφος τάχιστα!

Τεύχος 10132 – 503 “The First Men in the Moon” (1965)

Αφήνουμε τα νησάκια της Καραϊβικής, για να πάμε μια βόλτα στο… φεγγάρι, που λέει και το τραγούδι! Αλλαγή σκηνικού και κοστουμιών – στολών, αφού πλέον τα διαστημικά σκάφανδρα είναι απαραίτητα και η βαρύτητα ανύπαρκτη! Με ελαφρά πηδηματάκια, κατηφορίζουμε προς τους τολμηρούς εξερευνητές, που με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Nathan H. Juran (sci fi γερόλυκος), επιχειρούν να κατακτήσουν τη σελήνη. Από τις σελίδες βιβλίου βγήκε και αυτή η ταινία και μάλιστα ενός από τους κορυφαίους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, του H.G. Wells. Για την κινηματογραφική του μεταφορά, χρειάστηκαν οι υπηρεσίες των Lionel Jeffries, Edward Judd, Peter Finch, Hugh McDermott και Martha Hyer, οι μουσικές του Laurie Johnson και πολλά ειδικά εφέ, ώστε να πειστούν κατά κάποιο τρόπο οι θεατές, για την αληθοφάνειά του. Θα μου πείτε, εδώ κάποιοι δεν πείστηκαν για το αν πήγαμε τελικά στο φεγγάρι, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είναι επί του παρόντος, οπότε σας αφήνουμε με το ερώτημα μετέωρο! Μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν στο φιλμ, έχουμε και την Αγγλική σημαία να κυματίζει, διαστημικούς κινδύνους παντού, όμορφα κουστούμια και ως έτος το 1899! Για την εποχή που διαδραματίζονται όλα αυτά, γιατί το ημερολόγιό μας γράφει 1964, ως ημερομηνία προβολής της. Ένα χρόνο αργότερα έγινε και κόμικς. Η Columbia Pictures χρηματοδότησε το πλάνο αυτό. Μια  χαρά τα πήγαμε κι εδώ, με μια μικρή εξαίρεση. Εκείνον τον μετεωρίτη, που μέχρι να καταλάβουμε ότι ήταν εφέ, μας πήγε η καρδιά στα μπατζάκια!

Τεύχος 10143 – 503 “Rio Conchos” (1965)

Για επιδόρπιο στο σημερινό μας μενού, σας επιφυλάξαμε Μεξικάνικες τορτίγιες και νάτσος, με λίγη τεκίλα (άνευ σκουληκιού!)! Άντε να δούμε και τον Τσακ να «μεταφράζει», γιατί όλο παραπονιόταν ότι πιάστηκε στα καθίσματα και βαρέθηκε τα διαστημικά ταξίδια! Γουέστερν γεύση και μάλιστα Cinemascope, από τον Gordon Douglas, που κόντεψε να βγάλει αράχνες στην σκηνοθετική καρέκλα, αφού γύρισε 140 ταινίες όλων των ειδών!!! Από ζόμπι και αστυνομικά, μέχρι κωμωδίες, δράματα, γουέστερν και πολεμικά! Τίποτε δεν άφησε που να μην φιλμάρει! Εδώ έχει πάρει μαζί του ένα περίεργο και κάπως αταίριαστο καστ, αλλά του βγήκε σε καλό. Stuart Whitman, Richard Boone, Jim Brown (ο γνωστός blaxpoltation τύπος των ’70s!), Edmund O’Brien και Tony Franciosa. Πιστολίδι που πάει σύννεφο και πολύ κλοτσοπατινάδα! Η παιδική χαρά του Τσακ, δηλαδή! Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Λάσιτερ, δεν είναι άλλος από τον γνωστό ήρωα των βιβλίων του Clair Huffaker (μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν και εδώ σε ΒΙΠΕΡ), ένας τραχύς πρώην Νότιος αξιωματικός, που δεν μασάει γενικώς! Ο Jerry Goldsmith ήταν αυτός που έντυσε ηχητικά την ταινία και η 20th Century Fox ανέλαβε τα υπόλοιπα.

Με όλες αυτές τις εικόνες και τις εντυπώσεις, από ένα ακόμη σεργιάνι μας στον εικονογραφημένο χρόνο, παίρνουμε τα μπογαλάκια μας και ξεκινάμε για το ταξίδι της επιστροφής. Δεν έχετε παράπονο. Απ’ όλα είχαμε κι αυτή την φορά. Μέχρι και φιλμ της Ντίσνεϋ, που κάναμε μαύρα μάτια να την δούμε! Αν είσαστε καλά παιδιά και ακούτε τους γονείς σας, θα σας πούμε περισσότερα την επόμενη εβδομάδα. Αν όχι, θα σας στείλουμε τον Τσακ για να «βοηθήσει» να βελτιώσετε τον χαρακτήρα σας! Έχει πειθώ ο άνθρωπος, πώς να το κάνουμε! Από τον Κρίτωνα, τον Τσακ και εμένα, να περάσετε μια εβδομάδα συναρπαστική και δημιουργική!

Όλα τα επεισόδια των εξερευνήσεών μας, σας περιμένουν εδώ.

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .