ΟΙ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ – ΣΤΑ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΑ ΤΟΥ «ΤΙΜΟ»

Έχουμε αναρτήσει και παλιότερα, παρόμοια θέματα (Μπλεκ, Αγόρι, Μπαγκς Μπάννυ). Άρεσαν αρκετά, έως πολύ στους αναγνώστες, ή απλά ήταν επιλογές των εκδοτών; Η γνώμη μου είναι ότι συνέβαινε το πρώτο. Θυμάμαι ότι στο διάστημα μεταξύ 1972–1976,  πολλοί συνομήλικοί μου ασχολούνταν με την κατασκευή αυτών των φιγουρών. Μάλιστα, υπήρχε και μια έκδοση δεκαπενθήμερη, αλλά δεν θυμάμαι ποιας εκδοτικής, που ήταν αφιερωμένη στον Καραγκιόζη και που εκτός από τις φιγούρες που είχε σε κάθε τεύχος, φιλοξενούσε και χρήσιμες συμβουλές – στοιχεία, τόσο για την προσωπικότητα κάθε ήρωα, όσο και για τους καλλιτέχνες που ασχολούνταν με το θέατρο σκιών στην χώρα μας. Επίσης, την ίδια χρονική περίοδο, στα βιβλιοπωλεία είχαμε και χαρτοκοπτικές, ξυλοκοπτικές, αλλά και άλμπουμ ακουαρέλας, όπου εικονίζονταν αυτές οι φιγούρες, τις οποίες κατασκευάζαμε. Έτσι, προσωπικά το βλέπω σαν μια πολύ λογική κίνηση, οι Έλληνες εκδότες εικονογραφημένων, να εντάξουν ένα τέτοιο θέμα, κυρίως στα οπισθόφυλλα των περιοδικών τους.

Το 1976 λοιπόν, ο ζωγράφος κ. Καστρινάκης, προχωράει στην έκδοση ενός εκ των ελάχιστων 100% Ελληνικών κόμικς, του «Τίμο». Το περιοδικό φιλοξενούσε αυτοτελείς ιστορίες, σε σενάρια και εικονογράφηση του κ. Καστρινάκη, σ’ αυτήν την αξιοπρεπέστατη και φιλότιμη προσπάθεια, που θεωρώ ότι είναι αξιέπαινη. Θα μιλήσουμε με περισσότερα στοιχεία και λεπτομέρειες, όταν έρθει η στιγμή της παρουσίασης του περιοδικού, σε ξεχωριστό άρθρο. Σήμερα, θα σας θυμίσουμε τις φιγούρες του Καραγκιόζη που φιλοξενούσε στα οπισθόφυλλα. Όπως βλέπετε και στις αποσπασματικές εικόνες, είναι πολύ όμορφες και μάλλον έργο του κ. Καστρινάκη (με κάθε επιφύλαξη, αφού δεν αναφέρονται στοιχεία για τον δημιουργό). Κρίνοντας από την αρίθμηση στα οπισθόφυλλα, θα πρέπει να δημοσιεύτηκαν πάνω από 15 φιγούρες. Δυστυχώς, υπάρχουν μόλις 4 από αυτές τις φιγούρες, οπότε η ανάρτηση θα συμπληρώνεται διαρκώς, όσο προστίθενται φιγούρες. Όποιος επιθυμεί να συνεισφέρει, είναι ευπρόσδεκτος.

Η κατηγορία με το περιεχόμενο των ένθετων αυτού του περιοδικού, είναι εδώ.

ΤΑ 4 «ΑΛΦΑ»! – ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ – ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ – ΑΗΔΙΑ – ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ!

Ξυπνάς κουρασμένος ψυχικά, με μάτια γεμάτα μελανιές σα να` φαγες μπουνιές, κι ας έπεσες χθες στο κρεβάτι με τις κότες. Ούτε καλά – καλά δεν προλαβαίνεις να μπεις στο νόημα μιας ακόμη μέρας – σφαίρας και αρχίζουν τα πρέπει. Πρέπει να βρεις δουλειά, να βρεις το νοίκι, να βρεις φαί να φέρεις στο σπίτι… Πρέπει να ζήσεις και σήμερα… Σας φαίνεται πολύ …λαϊκίστικο και μπανάλ; Σα μια σειρά φράσεις ενός δημοσιογράφου, που βγάζει μεροκάματο από τα λόγια και τις υπερβολές; Σας φαίνεται μακρινό από τη δική σας …γειτονιά; Σα κάτι που ακαθόριστα και ασχημάτιστα αχνίζει στο βάθος του δρόμου; Είναι γιατί ακόμη δεν έχει πάρει τις διαστάσεις στα μάτια σας εκείνες, που θα γεννήσουν τον άμεσο φόβο, την απειλή. Δυστυχώς κολυμπάμε στα ρηχά και τα απονήρευτα νερά, κι έχουμε χάσει την αίσθηση του κινδύνου, αυτή που μας έλεγε «κι αν είναι εδώ κανένας καρχαρίας;»… Αυτήν που μας προειδοποιούσε. Που φρόντιζε να μας έχει στην τσίτα. Με λίγα λόγια χάσαμε την επαφή με το καμπανάκι και το πήγαινε – έλα των ματιών, που δεν άφηναν τίποτε δίχως ανάλυση και παρατήρηση. Κι όλα αυτά γιατί απλά κλειστήκαμε αεροστεγώς στα τετράγωνα του lego μας ο καθένας, προσπαθώντας να μείνουμε απ` έξω από όλα αυτά, ή να τα κρατήσουμε μακριά μας. Το ίδιο κάνει. Μια χώρα που ουσιαστικά είχε βαρήσει φαλιριμέντο εδώ και τρείς δεκαετίες και έμενε ζωντανή με «τεχνική υποστήριξη», γιατί κι εμάς μας βόλευε και τους «γιατρούς». Ασθενής νεκρός – ίσον έσοδα μειωμένα… Ο «ασθενής» πάλι, θέλει χρόνο. Λίγο ακόμα. Μια – δύο μέρες, ένα – δύο μήνες, πέντε – έξη χρόνια. Όσο γίνεται παραπάνω βρε αδελφέ! Η ζωή είναι γλυκιά. Ποτέ δε τη χορταίνεις. Όλοι δίκιο έχουμε ,κι όλοι χρόνο θέλουμε. Οπότε μέσα στην ψευδαίσθηση των «παυσίπονων», μεγαλώσαμε δύο χρεοκοπημένες γενιές. Η δική μας και αυτή που φέραμε εμείς με τα παιδιά μας. Απ` όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν υπήρξε αυτή η χώρα στα δικά μου μάτια ποτέ χωρίς χρέος. Άλλαζε κάθε φορά το όνομα του δανειστή και το ποσό. Θυμάμαι που` λεγα αφελέστατα στη μάνα μου πιτσιρικάς, «μαμά γιατί χρωστάει η Ελλάδα;», για να μου απαντήσει εκείνη σχεδόν πάντα με την ίδια φράση. «Γιατί δανειστήκαμε πριν πολλά χρόνια, για να φτιάξουμε τη χώρα μας και να γίνει καλύτερη και γιατί …είμαστε φτωχοί παιδί μου». Υπάρχει κάποιος που διαφωνεί με αυτή την ανεπιτήδευτη ατάκα, την τόσο απλοϊκή; Άσχετα αν στην πορεία χάθηκε το νόημα και η μπάλα γενικότερα και ο ένας κουστουμάδος έπαιρνε μίζες για τον τάδε δρόμο και ο άλλος για την τάδε φάρμα. Αυτό έγινε στον εκφυλισμό του σκοπού του αρχικού, όταν έπιασε εκείνη η μυρωδιά ψητού αρνιού και γέμισε την επικράτεια. Ποιός να αντισταθεί μου λέτε; Με τι αντιστάσεις δηλαδή; Το «αρνί» αδέλφια έχει μια τσίκνα που σε στέλνει αδιάβαστο! Ποιος λέει όχι; Καμιά δεκαπενταριά χορτοφάγοι; Αυτά ήταν αναπόφευκτα να συμβούν. Το μόνο που όλοι μας μουρμουράγαμε, ήταν «να μη μου κάτσει και τα δω εγώ, αυτά που θα γίνουν μετά»… Μιλάμε βέβαια για το «μετά» εκείνο, όπου στο παραμύθι έρχεται ο κακός πρίγκιπας, που τα έκανε πλακάκια με την μάγισσα και πάνε πακέτο πλέον, για να ζητήσει τα χτήματα του από τον χρεοκοπημένο αδελφό του, που είναι καλός και ενάρετος, αλλά …έχει το χούι να τζογάρει!

Κάπως έτσι έχασε και το βασίλειο. Στα χαρτιά. Πάμε να ρίξουμε και λίγο μελό μπαλαντίτσα, για να έρθει πιο βουρκωμένο το κατόπιν της ιστορίας. When a blind man cries… Υπάρχουν τυφλοί και εθελοτυφλούντες. Αυτοί που δε βλέπουν γιατί έτσι τους έκατσε στη ζωή και αυτοί που βλέπουν μόνο μέσα από τις χαραμάδες που αφήνουν τα δάχτυλα, όταν κλείσεις μ` αυτά το μούτρο. Τα είχαμε πει και την περασμένη εβδομάδα, με τη «λογική της στρουθοκαμήλου». Τότε σας έλεγα ότι το χαζοκούτι κουμαντάρει τις ανάσες μας και κοιμίζει το βλέμμα, αφού έτσι είναι φτιαγμένο για να πράττει και αυτό του επιβάλλουν όσοι το έφτιαξαν. Αρχαία Ελληνική ιστορία. Κλασσικά Εικονογραφημένα. Χειραγώγηση και σούπα παγωμένη, για να έχεις την κοιλιά γεμάτη εικονικά. Γιατί ρεαλιστικά, μόλις κλείσεις το κουμπάκι, αρχίζει να γουργουρίζει ξανά. Το βολεψοστυλάκι το ατομικό και η επανάσταση του καναπέ, έχει κάτι λακκούβες που έτσι και μπεις δεν ξαναβγαίνεις άλλο! Σαν αυτές των δρόμων μας, που πέφτεις μαζί με τα` αμάξι! Θα μου πείτε, ότι πρέπει να ζήσουν και αυτοί που πουλάνε αμορτισέρ. Σωστά! Να ζήσουνε κι αυτοί, δεν είπαμε το αντίθετο. Εμείς που θα βρούμε τα λεφτά να τους πληρώσουμε όμως; Εδώ πεθάνανε συνάνθρωποι μας ανά  την υφήλιο, για να μπορούμε να έχουμε κάποια στοιχειώδη δικαιώματα στην εργασία και ήρθε μια ευρωφάπα και τα ισοπέδωσε όλα! Σε μια νύχτα ξύπνησε ο Έλληνας δεμένος χειροπόδαρα. Μη σας ακούγεται υπερβολή. Μιλάω για αυτόν που «κοιμόνταν», γιατί ο άλλος ο «ξενύχτης» τα είχε πάρει χαμπάρι ο φουκαράς, αλλά δεν ήξερε τι να κάνει. Οικογένεια, υποχρεώσεις, ξέρετε πως είναι αυτά… Το θέμα δεν είναι να πέσουμε σε ακόμη μια ανάλυση, όσο λουστραρισμένα λόγια κι αν κουβαλάει, αλλά να δούμε επιτέλους αυτοί που μείναμε εδώ, τι μπορούμε να κάνουμε ενωμένοι αυτή τη φορά. Οι Σπανιόλοι μας την είπαν και κατασκήνωσαν στις πλατείες τους και χωρίς να έχουν τον χάροντα με το ΔΝΤ – δρεπάνι από πάνω. «Σιγά μη ξυπνήσετε τους Έλληνες», είπαν και έγραψαν στα πανό τους. Μια φράση – όλα τα λεφτά, που ρε μάγκες κατάφερε και ξύπνησε τον εγωισμό μας! Ξυπνήσαμε από το λήθαργο και βγήκαμε στις πλατείες, χωρίς συνθήματα χυδαία και υβριστικά. Έτσι όπως ταιριάζει στον πολιτισμό που μας γέννησε. Έτσι όπως αξίζει στον Έλληνα. Ειρηνικά και με περηφάνια. Σας λέω ειλικρινά ότι μου σηκώθηκε η τρίχα, όταν είδα ανάμεσα στους 40φεύγα και τους 25άρηδες, ή ακόμη και τους πιο μικρούς! Όλοι μαζί στην ίδια σειρά, στο ίδιο πλήθος, με τον ίδιο παλμό, τα ίδια αιτήματα! Ζωή χωρίς δόσεις! Μια θέα στον ήλιο για όλους! Δεν ξέρω αν ήταν αντίδραση – απάντηση στους Ισπανούς και τους κάθε Ισπανούς που μας τη λένε καθημερινά. Ο χρόνος θα δείξει. Αν ξυπνήσαμε επιτέλους και σηκώσαμε το ανάστημα σε «όσα γίνονται για μας –  χωρίς εμάς», που τραγούδαγε κάποτε ο Βασίλης, είναι κάτι που θα κριθεί από την διάρκεια όλων αυτών που ενώνουν τα κουράγια τους κάθε μέρα και κατεβαίνουν στις πλατείες της χώρας.   Σαράντα πόλεις χθες – σαράντα διαφορετικές πλατείες. Το «όχι» του Έλληνα στο σκυμμένο κεφάλι περνάει από την πόλη σας! Άστε ήσυχη την τηλεόραση και πηγαίνετε να το δείτε από κοντά! Να μπείτε μέσα του! Να ενώσετε την ψυχή σας μαζί του! Να ζήσετε χωρίς ντροπή επιτέλους, έχοντας πει για μια φορά στη ζωή σας αυτό που σκέφτεστε! Δε χωράνε πολιτικά, εγωισμοί, ατομικά συμφέροντα! Πηγαίνετε όπως είστε! Με τη σαγιονάρα και τη βερμούδα! Αφήστε την παραλία για μετά! Να` χετε να λέτε στα παιδιά σας, «ήμουν κι εγώ εκεί»!

Επειδή δεν τα χωράει όλα τούτα τα άρθρα το Comics Trades, μέσα στην καθημερινή θεματολογία που τρέχει ασταμάτητα, περάστε κι από το «Στόμα του Λύκου». Έχει εκεί «κοκκινασκουφίτσες» ….οοοουυυ….μπόλικες! Να φάνε κι οι «λύκοι»! Άσε που ο αδελφός – Λάζαρος δαγκάνει everyday και δε μασάει τα λόγια του! Εδώ μπαίνουν αποσπασματικά κάποια κείμενα. Εκεί, …είναι αλλιώς σας λέω…

http://stoma-tou-lykou.blogspot.com/

ΑΠΟΡΙΕΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ…..

Το παρακάτυω κείμενο ήρθε μέσω email στην ηλεκτρονική διεύθυνση μας από φίλο της σελίδας, αλλά δεν γνωρίζουμε από που κρατάει η σκούφια του! Μας εκφράζει μεν, αλλά δεν είναι γραμμένο από εμάς δε!  Σας το παραθέτουμε γιατί έχει εύλογα ερωτήματα… 

Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά…

-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.

-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.

-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.

Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να » ξετινάξει» μία χώρα;

Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές; Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί: α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό! β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών! γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές. δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!

Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα,ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Πάμε κι ένα βιντεάκι για να χρυσώσουμε το χάπι! Διαχρονικός και αστείρευτος σε σάτιρα – άποψη! Τον χάσαμε στα χαρτιά, αλλά όχι κι απ` τις καρδιές μας! Ο ένας και μοναδικός Καραγκιόζης κύριοι, με τα πολλά πρόσωπα!