«ΒΙΠΕΡ» Revisited

Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με τις εκδόσεις Πάπυρος και τα «Βίπερ», από τους οποίους κατά καιρούς αφαιρούμε κεφάλαια και μειώνουμε αναφορές και αφιερώματα. Βέβαια, για ολοκληρωθεί ένα πλήρες πορτρέτο εκείνων των εκδόσεων, χρειάζονται πολλά ακόμη άρθρα και ακόμη περισσότερη έρευνα. Όμως, κατά διαστήματα θα έχουμε την δυνατότητα να θυμηθούμε κι εσείς κι εμείς, τίτλους εκείνων των βιβλίων τσέπης, που άφησαν εποχή στην χώρα μας, για τουλάχιστον δύο δεκαετίες.

Με αφορμή, λοιπόν, μια πρόσφατη «επιχείρηση αποκατάστασης της τάξης» σε ένα μέρος της αποθήκης, μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε σε ένα από τα κιβώτια, που συνάντησα, μάλιστα και πρώτο μπροστά μου. Μερικά ακόμη από τα «Βίπερ» της συλλογής, που είχα ξεκινήσει προ 28 περίπου ετών, άλλα σε καλές και άλλα σε μέτριες καταστάσεις, όσον αφορά στα εξώφυλλα (έχουν θαλασσοδαρθεί και στα κύματα 6–7 μετακομίσεων…) ξεπρόβαλαν κλείνοντας μου το μάτι. Εκπροσωπούν διάφορες εκδοτικές περιόδους, κάτι που είναι ορατό τόσο στις διάφορες αυξομειώσεις της τιμής, όσο και στο σχήμα (τα πιο παλιά ήταν μακρόστενα, τα νεότερα σε πιο μικρό σχήμα).

Ξεχωρίζουν στη μνήμη μου αυτά των Τζαίημς Τσαίηζ (από τους πλέον επιτυχημένους συγγραφείς αστυνομικής φιλολογίας εκείνων των εκδόσεων και ιδιαίτερα δημοφιλής στους Έλληνες αναγνώστες) ο Άρθρουρ Κλάρκ με τα υπέροχα διαστημικά του τοπία, αλλά και ο Άλισταιρ Μακλήν, με τις μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες των βιβλίων του, που πέρασαν και στην μεγάλη οθόνη. Όπως μπορείτε να δείτε και στα εξώφυλλα, που συνοδεύουν το άρθρο, διακρίνεται το «Όπου τολμούν οι αετοί», με τους Ρίτσαρντ Μπάρτον και Κλίντ Ήστγουντ, αλλά και το «Ληστεία αλλά Ιταλικά» του Κένεθ Βλάσιν, με τον Μάικλ Κέην, και τα δύο χαρακτηριστικές κυκλοφορίες «Βίπερ» των αρχών της δεκαετίας του ’80, την τελευταία καλή δεκαετία αναγνώρισης και πωλήσεων του εκδοτικού οίκου.

Στις αρχές του ’70, όπου οι Έλληνες εκδότες κόμικς χρέωναν με τα… σκίτσα, οι αντίστοιχοι συνάδελφοί τους των βιβλίων τσέπης έπρατταν ανάλογα με τις σελίδες! Έτσι, οι 200 σελίδες κόστιζαν 14 δραχμές, ενώ οι 500 κοστιζαν 75 δραχμές, σε μάλλον άβολο σχήμα. Θυμάμαι ότι μου άρεσαν πολύ οι διπλοί τόμοι του Παπύρου, που κυκλοφορούσαν σε διάστημα 15 ημερών. Χαρακτηριστικά παραθέτω το «Ακαπούλκο» του Μπαρτ Χίρσφελντ, ενώ όμορφα ήταν και τα wrap cover σε ορισμένες περιπτώσεις, που, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από το «Εκβιασμός υψηλής ποιότητος» του Χάνρυ Κην, συνεχιζόταν η φωτογραφία του εξωφύλλου και στο οπισθόφυλλο. Το artwork των εξωφύλλων άφησε εποχή και μνήμες σε όλους μας. Θεωρείται καλτ δικαιωματικά και, ειδικά στην περίπτωση των SAS του Ζεράρ ντε Βιλιέ (για τα οποία θα μιλήσουμε προσεχώς) βρήκε πολλούς μιμητές σε παρόμοιες εκδόσεις, μέχρι και στα τέλη της δεκαετίας του ’90, οπότε και σταδιακά χάθηκε από τα σημεία πώλησης το format των βιβλίων τσέπης οριστικά.

Με την πρώτη ευκαιρία, θα σας έχω νεότερα από το μέτωπο των «ανασκαφών»! Για επίλογο, μια ατάκα από τις περιλήψεις των οπισθόφυλλων, που μεταφέρει άψογα το κλίμα εκείνων των ετών!

Για το Comics Trades 2012–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Hellhound on my trail

Ακουγεται συχνα η φραση ‘there ain’t no white blues’.

Χρειαζεται μαυριλα και delta. Παραξενα ακορντα και συμφωνιες με το διαβολο στα σταυροδρομια.

The wind be howlin’

Θελει voodoo και mojo και μυστηρια πραματα. Θελει τα σαπια χαμογελα του John Lee Hooker και τα μαγικα δαχτυλα του Robert Johnson με την αποκοσμη φωνη.

Κι ομως αυτο που μου σπαει τη φραση στη μεση δεν ειναι τόσο να θυμηθω μεγαλους λευκους οπως τον Johnny Winter ή τον ‘πολύ’ Mayall.

Είναι εκείνη η δαιμονισμένη φυσαρμόνικα του Butterfield, που σου σηκώνει το πετσί, που νιώθεις οπως ενιωθε ο Johnson σε κεινα τα σταυροδρομια, πριν τον θαψουν σε τρεις διαφορετικους τάφους.

Αυτο το αποκοσμο ουρλιαχτο μαζι με τη φωνη που σηκωνει πεθαμενους.

Δεν ξερω αν υπαρχει λευκο μπλουζ, ξερω μονο οτι πολλοι μπορει να εκαναν συμφωνια με το διαβολο για να παιξουν.

Μονο ο Butterfield ομως ήταν αυτος που καταφερε να του κλεψει τη φυσαρμόνικα. Γι’ αυτο και το επόμενο άλμπουμ για το οποίο θα γράψω είναι το εκπληκτικό East-West που περιμένει υπομονετικα την ώρα του.

MORE COMICS VIDEOS!

Είχατε δει ποτέ Τζώννυ Λόγκαν σε καρτούν; Όχι; Τι πάει να πει όχι; Κι εμείς γιατί είμαστε εδώ δηλαδή; Βέβαια είναι Ιταλιάνικο, αλλά τι να κάνουμε; Έστω κι έτσι είναι κάτι μοναδικό για μας που απλά τον διαβάζαμε το`76! Μαζί του σας έχουμε τον οδοστρωτήρα Άλαν Φόρντ, λιγάκι Φάντομ, αλλά και την «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας» με τον Κόρτο Μαλτέζε! Όλα αυτά μπορείτε να τα δείτε στην νέα μας υπό – κατηγορία «ΔΙΑΦΟΡΑ»!

http://wp.me/PKxow-nJ

ΛΥΧΝΑΡΙ & ΠΑΠΥΡΟΣ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΟ ΕΚΔΟΤΙΚΩΝ ΟΙΚΩΝ

Δύο ακόμη τμήματα του νέου μου πονήματος, που επιχειρεί να αναπλάσει το κλίμα άλλων δεκαετιών, όπως του `60, αλλά και του `70, πάντα στην χώρα μας, προστίθενται στις ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΕΣ μας. Είναι αποσπασματικά τα δύο αυτά κείμενα, καθώς στις σελίδες αυτού του υπό σύνταξη ακόμη βιβλίου, ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να αντλήσει σαφώς περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τους εκδοτικούς οίκους στους οποίους αναφέρονται, τα βιβλία που εξέδωσαν, τους συγγραφείς των οποίων τα έργα μεταφράστηκαν, αλλά και σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικοπολιτικών αλλαγών, που σημάδεψαν εκείνα τα χρόνια. Αυτά που θα διαβάσετε, είναι δύο αποσπάσματα από τις παρουσιάσεις δύο σπουδαίων εκδοτικών οίκων. Των εκδόσεων Λυχνάρι και Πάπυρος. Στο νέο μου εκδοτικό εγχείρημα, θα υπάρχουν ακόμη εκδοτικοί οίκοι όπως Σκίουρος, Πάνθηρας και αρκετοί ακόμη, που θα θυμίσουν πολλά στην γενιά των σαραντάρηδων και λίγο παραπάνω ηλικιακά! Σαν ΜΕΛΕΤΕΣ λοιπόν, αυτές οι δύο παρουσιάσεις εντάσσονται στην ομώνυμη μας κατηγορία άρθρων.

Για να διαβάσετε και τα δύο αυτά αποσπάσματα, κλικάρετε στο παρακάτω link της κατηγορίας

http://wp.me/PKxow-2Ez