«Το βατραχάκι»…

Προ μερικών ημερών, είχα την χαρά να αντικρίσω και να κρατήσω ξανά στα χέρια μου ένα ενθύμιο, από εκείνα που φέρνουν στο νου τα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας. Φαντάζομαι ότι πολλοί από εσάς το θυμάστε, όπως και τις αξέχαστες στιγμές που μας χάρισε. Ένα παιγνίδι περισσότερο αυτοσχεδιασμού, απλό και όχι εξεζητημένο, από αυτά που κάποτε είχαν την δύναμη να αλλάζουν την καθημερινότητά μας και, με μια απλή κίνηση, να προκαλούν γέλιο. Ειδικά όταν η χρήση του ήταν στην τάξη! Ο λόγος για το «βατραχάκι», ένα μεταλλικό κομμάτι ευρηματικότητας, που πιέζοντάς το έκανε έναν χαρακτηριστικό ήχο.

Κάποια εποχή, εκεί γύρω στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70, ήταν από τα πλέον δημοφιλή της γενιάς μας, αν και ανήκε ακόμη και σε αυτήν των γονιών μας, αφού προϋπήρχε τουλάχιστον 10–15 χρόνια πριν, ίσως σε ακόμη πιο λιτή μορφή. Αυτό εδώ, που μοιράζομαι μαζί σας, είναι από την σειρά εκείνη, που απεικόνιζε στο πάνω του μέρος σπουδαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές, όπως τον Μίμη Παπαϊωάννου, τον μεγάλο μπαλαδόρο της ΑΕΚ και της Εθνικής μας. Κάποτε τα ανταλλάζαμε με κάρτες, κόμικς, στρατιωτάκια, αυτοκινητάκια. Σήμερα, τα αναζητούμε εναγωνίως και πληρώνουμε μεγάλα ποσά, για να τα κρατήσουμε ξανά στα χέρια μας, προσδοκώντας ίσως ότι με τον χαρακτηριστικό τους ήχο θα φέρουμε ξανά στα μάτια μας εικόνες εκείνων των χρόνων….

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στον Αλέξανδρο, για την προσφορά του στο κουτάκι των προσωπικών αναμνήσεων! Να ’σαι καλά, αδελφέ!

Για το Comics Trades 2014–2015

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Dream Factory – 5. JAMES BROWN – It’s a man’s man’s man’s world (1966)

Τον Φεβρουάριο του 1966, στα Talent Masters Studios της Νέας Υόρκης, ο μεγάλος soulman James Brown ηχογραφούσε ένα κομμάτι που έμελλε να γίνει στάνταρ αυτού του είδους και σημείο αναφοράς στην πορεία του ίδιου του καλλιτέχνη. Ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα, από αυτά που τον καθιέρωσε και συγχρόνως από τα πιο  εμπορικά επιτυχημένα single που κυκλοφόρησε ποτέ. Η δισκογραφική King το κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1966, με κωδικό 6035, και μια εβδομάδα μετά σκαρφάλωσε στην κορυφή του καταλόγου επιτυχιών στο Billboard. Το τραγούδι έφερε την υπογραφή, στην σύνθεση και τον στίχο, τόσο του James Brown όσο και της φίλης του, Betty Jean Newsome. Είναι το σόουλ διαμάντι It’s a Man’s Man’s Man’s World, που συμπεριλήφθηκε και στον ομώνυμο μεγάλο δίσκο του Brown. Οι επιρροές από το «I Cried«, της Tammi Terrell, είναι φανερές, ειδικά στο ρεφρέν, χωρίς αυτό να αφαιρεί ίχνος όμως από την μοναδικότητα του κομματιού.

Το 2004, το περιοδικό Rolling Stone το συμπεριέλαβε στην λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών. Ρίξτε μια ματιά στην λίστα, για να δείτε και τα υπόλοιπα 499. Το περιοδικό που περιείχε αυτή την λίστα και που έγινε ανάρπαστο σε 15 ημέρες παγκοσμίως, θα σας το παρουσιάσουμε σε άλλο μας άρθρο.

Η λίστα όσων καλλιτεχνών διασκεύασαν το κομμάτι είναι τεράστια, οπότε καλύτερα να ακολουθήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο και να διαβάσετε περισσότερα.

http://en.wikipedia.org/wiki/It%27s_a_Man%27s_Man%27s_Man%27s_World

Το βίντεο, που επιλέξαμε, είναι από μια ζωντανή εμφάνιση του Brown στο Παρίσι, το 1967.

——————-

Για το Comics Trades 2013–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια

Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο

«ΒΙΠΕΡ» Revisited

Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με τις εκδόσεις Πάπυρος και τα «Βίπερ», από τους οποίους κατά καιρούς αφαιρούμε κεφάλαια και μειώνουμε αναφορές και αφιερώματα. Βέβαια, για ολοκληρωθεί ένα πλήρες πορτρέτο εκείνων των εκδόσεων, χρειάζονται πολλά ακόμη άρθρα και ακόμη περισσότερη έρευνα. Όμως, κατά διαστήματα θα έχουμε την δυνατότητα να θυμηθούμε κι εσείς κι εμείς, τίτλους εκείνων των βιβλίων τσέπης, που άφησαν εποχή στην χώρα μας, για τουλάχιστον δύο δεκαετίες.

Με αφορμή, λοιπόν, μια πρόσφατη «επιχείρηση αποκατάστασης της τάξης» σε ένα μέρος της αποθήκης, μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε σε ένα από τα κιβώτια, που συνάντησα, μάλιστα και πρώτο μπροστά μου. Μερικά ακόμη από τα «Βίπερ» της συλλογής, που είχα ξεκινήσει προ 28 περίπου ετών, άλλα σε καλές και άλλα σε μέτριες καταστάσεις, όσον αφορά στα εξώφυλλα (έχουν θαλασσοδαρθεί και στα κύματα 6–7 μετακομίσεων…) ξεπρόβαλαν κλείνοντας μου το μάτι. Εκπροσωπούν διάφορες εκδοτικές περιόδους, κάτι που είναι ορατό τόσο στις διάφορες αυξομειώσεις της τιμής, όσο και στο σχήμα (τα πιο παλιά ήταν μακρόστενα, τα νεότερα σε πιο μικρό σχήμα).

Ξεχωρίζουν στη μνήμη μου αυτά των Τζαίημς Τσαίηζ (από τους πλέον επιτυχημένους συγγραφείς αστυνομικής φιλολογίας εκείνων των εκδόσεων και ιδιαίτερα δημοφιλής στους Έλληνες αναγνώστες) ο Άρθρουρ Κλάρκ με τα υπέροχα διαστημικά του τοπία, αλλά και ο Άλισταιρ Μακλήν, με τις μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες των βιβλίων του, που πέρασαν και στην μεγάλη οθόνη. Όπως μπορείτε να δείτε και στα εξώφυλλα, που συνοδεύουν το άρθρο, διακρίνεται το «Όπου τολμούν οι αετοί», με τους Ρίτσαρντ Μπάρτον και Κλίντ Ήστγουντ, αλλά και το «Ληστεία αλλά Ιταλικά» του Κένεθ Βλάσιν, με τον Μάικλ Κέην, και τα δύο χαρακτηριστικές κυκλοφορίες «Βίπερ» των αρχών της δεκαετίας του ’80, την τελευταία καλή δεκαετία αναγνώρισης και πωλήσεων του εκδοτικού οίκου.

Στις αρχές του ’70, όπου οι Έλληνες εκδότες κόμικς χρέωναν με τα… σκίτσα, οι αντίστοιχοι συνάδελφοί τους των βιβλίων τσέπης έπρατταν ανάλογα με τις σελίδες! Έτσι, οι 200 σελίδες κόστιζαν 14 δραχμές, ενώ οι 500 κοστιζαν 75 δραχμές, σε μάλλον άβολο σχήμα. Θυμάμαι ότι μου άρεσαν πολύ οι διπλοί τόμοι του Παπύρου, που κυκλοφορούσαν σε διάστημα 15 ημερών. Χαρακτηριστικά παραθέτω το «Ακαπούλκο» του Μπαρτ Χίρσφελντ, ενώ όμορφα ήταν και τα wrap cover σε ορισμένες περιπτώσεις, που, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από το «Εκβιασμός υψηλής ποιότητος» του Χάνρυ Κην, συνεχιζόταν η φωτογραφία του εξωφύλλου και στο οπισθόφυλλο. Το artwork των εξωφύλλων άφησε εποχή και μνήμες σε όλους μας. Θεωρείται καλτ δικαιωματικά και, ειδικά στην περίπτωση των SAS του Ζεράρ ντε Βιλιέ (για τα οποία θα μιλήσουμε προσεχώς) βρήκε πολλούς μιμητές σε παρόμοιες εκδόσεις, μέχρι και στα τέλη της δεκαετίας του ’90, οπότε και σταδιακά χάθηκε από τα σημεία πώλησης το format των βιβλίων τσέπης οριστικά.

Με την πρώτη ευκαιρία, θα σας έχω νεότερα από το μέτωπο των «ανασκαφών»! Για επίλογο, μια ατάκα από τις περιλήψεις των οπισθόφυλλων, που μεταφέρει άψογα το κλίμα εκείνων των ετών!

Για το Comics Trades 2012–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Saving Mr. Banks – Μια θαυμάσια ταινία

Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους τους κομικσοφαγάνες, τους αναμνησιολάτρες και τους σινέ – σύντροφους! Είθε το νέο έτος να μας βρει υγιείς σε σώμα και πνεύμα, με κέφι και δημιουργικότητα και, επιπλέον, λιγάκι παραπάνω χιούμορ, για να αντέξουμε την καθημερινότητα.

Στο διάστημα των εορτών, είχα την ευκαιρία να δω αρκετά νέα φιλμ, στα περισσότερα από τα οποία αναφέρθηκα στο άρθρο της περασμένης εβδομάδας. Σήμερα θα σας μιλήσω για την ταινία. που προσεγγίζει όσο καμία άλλη τα κόμικς και για έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς όλων των εποχών. Τον άνθρωπο στον οποίο η παιδικότητα όλων μας οφείλει πολλά. Αν και το φιλμ δεν αναφέρεται στη ζωή και το έργο του, αλλά απομονώνει ένα συγκεκριμένο του φιλμ, ωστόσο είναι αρκετά χαρακτηριστική του χαρακτήρα, της παιδείας και της ιδιοσυγκρασίας του, που, μαζί με στοιχεία σαν την οξυδέρκεια και την επιμονή, τον κατέταξαν στην κορυφή όλων όσοι ασχολήθηκαν με τον παιδικό ψυχισμό, από εκείνους που αποκαλέστηκαν «παραμυθάδες».

Ο λόγος της αναφοράς μου σε αυτό το φιλμ, ξεχωριστά από τα υπόλοιπα του 2013, έχει να κάνει με δύο λόγους. Το γεγονός του ότι το είδα τελευταίο από όλα, αλλά και επειδή θεωρώ προσωπικά ότι είναι το κορυφαίο της χρονιάς που μας πέρασε. Το “Saving Mr. Banks” του σεναριογράφου, παραγωγού και σκηνοθέτη John Lee Hancock, εξιστορεί την γνωριμία της Αυστραλής συγγραφέως P.L. Travers (κατά κόσμο Helen Lyndon Goff), η οποία, μεταξύ άλλων, έγραψε και το Mary Poppins, με τον Walt Disney και τις προσπάθειες του τελευταίου να την πείσει ώστε να γίνει το βιβλίο της ταινία. Προσπάθειες που διήρκεσαν 20 ολόκληρα χρόνια και απέδωσαν καρπούς το 1964, με την προβολή της επιτυχημένης αυτής κινηματογραφικής προσαρμογής, που αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα και των δύο.

Ασχέτως αν ο Hancock κερδίσει υποψηφιότητα, τόσο αυτός, όσο και οι συντελεστές της ταινίας του (και, φυσικά, οι ηθοποιοί, ανάμεσα σε αυτούς) αυτό που πέτυχε με το φιλμ του δεν είναι κάτι που προσπερνά κανείς εύκολα, ούτε τον αφήνει ασυγκίνητο. Το “Saving Mr. Banks”  θα περάσει στην ιστορία της βιομηχανίας του θεάματος σαν μια θαυμάσια έμπνευση, πρωτότυπη και με δύναμη ψυχής. Η αλήθεια του είναι ικανή να γεννήσει πλήθος συναισθημάτων στον θεατή, να βγάλει μια αγνότητα στην επιφάνεια, που στις μέρες μας η έβδομη τέχνη δείχνει να έχει ξεχάσει σαν έννοια, αλλά και να γνωρίσει σε όλους μας την στάση ζωής του σπουδαίου «θείου Γουώλτ», για χάρη της οποίας δεν παρέκκλινε ποτέ ούτε αλλοίωσε τα ιδανικά και τα πιστεύω του. Εδώ, στα πλάνα αυτής της ταινίας, πολλοί από εμάς θα γνωρίσουμε τον άνθρωπο και τον δημιουργό Walt Disney.

Οι  Tom Hanks (Γουώλτ Ντίσνεϋ), Emma Thompson (στο ρόλο της συγγραφέως) και Paul Giamatti (ο σοφέρ, που κερδίζει την δύστροπη αρχικά συγγραφέα), είναι καταπληκτικοί. Το ίδιο και ο Colin Farrell, που υποδύεται τον πατέρα της συγγραφέως. Οι Jason Schwartzman και B. J. Novak, που επιλέχθηκαν για τους ρόλους των αδελφών Sherman, μουσικών και στενών συνεργατών του Ντίσνεϋ, είναι υπέρ το δέον πειστικοί. Αυτό, όμως, που ξεχωρίζει στην ταινία, είναι ο σεβασμός με τον οποίο τοποθετήθηκαν πρόσωπα και καταστάσεις, για να φτάσουμε στην τελική αφήγηση της ιστορίας. Μια ιστορία συγκινητική, που παρακολουθεί όλη την πορεία της συγγραφέως προς την εξιλέωση, την ψυχική ανύψωση και την λύτρωση. Μια βαθιά ενδοσκόπηση στο παρελθόν, ένα οδοιπορικό στις ανοιχτές πληγές και στις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.

Το παίξιμο της Thompson είναι συγκλονιστικό, ειδικά στην σκηνή της προβολής του φιλμ στην πρεμιέρα. Δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο μπορεί να κάνει μια ηθοποιός, για να προταθεί και να βραβευθεί για μια της ερμηνεία. Για τον Hanks, να πω ότι είναι η καλύτερή του φετινή ταινία και μια από τις καλύτερες των τελευταίων 10–15 ετών στην μεγάλη του καριέρα. Εδώ θα τον δείτε εντελώς απελευθερωμένο από πλαίσια σεναριακά, να ζει πολύ έντονα τον ρόλο του. Σίγουρα θα πρέπει να τον άγγιξε πολύ το φιλμ, όπως θα αγγίξει και όλους όσοι θα το δουν. Δύσκολα, πολύ δύσκολα βλέπουμε τέτοιες ταινίες πια, και χαίρομαι ιδιαίτερα, που η Disney προχώρησε σε παραγωγή σαν κι αυτή. Κάτι που μαρτυράει πως το πνεύμα του μεγάλου δημιουργού, όσα χρόνια κι αν πέρασαν από όταν έφυγε από κοντά μας, όση αλλοτρίωση και αν έφεραν οι εποχές μας σε πολλά επίπεδα, είναι ακόμη ζωντανό και φεγγοβολά σε κάθε διάδρομο της εταιρείας που έστησε. Να το δείτε και να αφεθείτε ελεύθεροι στα συναισθήματα, που θα σας γεννήσει. Είναι μια θαυμάσια ταινία και αξίζει το Όσκαρ της καρδιάς μας!

Για το Comics Trades 2012–2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Παιγνίδια καρτών – Μπλεκ Νέας Περιόδου

Πριν λίγες μέρες, στον σχολιασμό του άρθρου για το ΚΛΙΝ, ο φίλτατος Βασίλειος εξέφρασε την επιθυμία του για άρθρα που αφορούν σε παιγνίδια, πάντα μέσα από διαφόρων τύπων προσφορές, μεταγενέστερα, πιο κοντά στα δικά του χρόνια. Με την συμβολή του φίλου Κώστα, καταφέραμε να ανασύρουμε εικόνες της δεκαετίας του ’80, από εκείνα τα ένθετα – προσφορές του Μπλεκ Νέας Περιόδου. Είναι επιτραπέζια παιγνίδια και παιγνίδια καρτών (σούπερ ατού). Αν έχετε στην κατοχή σας παρόμοια τέτοια ενθύμια και θέλετε να τα μοιραστείτε μαζί μας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το email της σελίδας και να μας βοηθήσετε να θυμηθούμε όλοι μαζί εκείνα τα χρόνια.

Για το Comics Trades 2012–2013

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

Με την πολύτιμη βοήθεια του φίλου Κώστα

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.