ΝΕΟ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 86 — ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΛΕΨΥΔΡΑ

001

Κυκλοφόρησε σήμερα το τεύχος 86 του νέου Μίκυ Μάους, με τον Γκούφυ να ποζάρει μπροστά απ’ όλο του το σόι. Πάμε να δούμε τι άλλο μας επιφυλάσσει το καινούργιο τεύχος.

Όπως κάθε εβδομάδα, είδαμε πρώτα τα περιεχόμενα του τεύχους και αργότερα, αφού το διαβάσαμε, προσθέσαμε και τα σχόλιά μας.

Πέραν των απεργιακών κινητοποιήσεων και όλης αυτής της κατάστασης έτσι όπως διαμορφώνεται καθημερινά, υπάρχουν κι άλλες αντικειμενικές δυσκολίες για τον καθένα. Απρόοπτα, γραφειοκρατικά, φορολογικά, πλήθος εκπλήξεων, για να παίρνουν άλλο χρώμα οι μέρες μας. Υπάρχουν και θετικά. Όπως η στιγμή της ανάγνωσης/παρουσίασης ενός αγαπημένου κόμικς, μια συνήθεια που καλά κρατεί εδώ και τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες. Ό,τι καλύτερο να διαβάζεις το καινούργιο Μίκυ Μάους με 10 Μποφόρ αέρα εκεί έξω! Έναν αέρα αλλαγής (εχμ…), αισιοδοξίας (διπλό εχμ…), τέλος πάντων έναν αέρα που σου παγώνει τη μύτη και τα δάχτυλα! Για να δούμε, τελικά, άξιζε τον κόπο, ή πήγαν στράφι τα 1,90 ευρώ αυτή την Παρασκευή;

007

Το τεύχος ξεκινά με την ιστορία επιχείρηση κλεψύδρα, σε σενάριο Francesco Artibani και σχέδιο Alessandro Perina.

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΞΩΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ Ο ΜΙΚΥ ΚΑΙ Ο ΓΚΟΥΦΥ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ.

Καλά ξεκινάμε. Μου άρεσε πολύ η “επιχείρηση κλεψύδρα”. Ένα σενάριο που, μην σας ξεγελάει, δεν μας μεταφέρει στην Ιρλανδία των ξωτικών με διασκεδαστική αφέλεια, μόνον. Έχει κι άλλα. Ή, μάλλον, αυτά τα “άλλα” είναι που έχουν μέσα τους ουσία και αξία. Όπως η ατάκα του Γκούφυ στην σελίδα 32, η οποία λειτουργεί και ως απόφθεγμα: “καθένας μας έχει μια ποσότητα χρόνου στη διάθεσή του και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να τον αξιοποιούμε όσο καλύτερα μπορούμε, χωρίς να ψάχνουμε για παρατάσεις με πλαστούς τρόπους”. Μικρές αλήθειες, σημαντικότατες να συμπληρώσω. Κατά τα άλλα, η ιστορία κυλάει προβλέψιμα διασκεδαστική, με καλό σκίτσο. 8,5 με μια υποψία ότι ήμουν κάπως αυστηρός μαζί της.

039

Ακολουθεί η ιστορία καταναγκαστική φιλοξενία, σε σενάριο Riccardo Pesce και σχέδιο Marco Gervasio.

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: ΟΙ ΠΙΟ ΦΑΣΑΡΙΟΖΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ ΚΑΤΑΦΘΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΝΟΥΝ ΣΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟ.

Ωπ! Είναι δυνατόν τέτοια σύμπτωση; Ο Σκρουτζ να τρέχει να πιάσει εφημερίδες στο πάρκο με τέτοιο αέρα, κι εγώ να διαβάζω την περιπέτειά του αυτή κάτω από τις ίδιες καιρικές συνθήκες;! Η “καταναγκαστική φιλοξενία” συνεχίζει την παράδοση, που ξεκίνησε από την πρώτη ιστορία του τεύχους, και μας προσφέρει κι αυτή ένα μήνυμα. Αν στην “επιχείρηση κλεψύδρα” το μήνυμα ήταν η αξιοποίηση του χρόνου μας στη ζωή, εδώ ο σεναριογράφος περνάει την διαφορετικότητα όλων των λαών του πλανήτη και την αρμονική τους συνύπαρξη. Έξυπνο μεν, με κάπως υπερβολικό τρόπο δοσμένο δε. Το σκίτσο μου θύμισε σε κάποια καρέ προσπάθεια διασκευής της γραμμής του Μποτάρο. Δεν ήταν κακό. Αν υπήρχε μονάδα μέτρησης για την διασκέδαση των αναγνωστών μέσα από τέτοιες ιστορίες, εδώ ο δείκτης δεν θα πήγαινε παραπάνω από το 5 (με μέγιστο το 10). Επειδή, όμως, δεν υπάρχει τέτοια μονάδα μέτρησης, να δώσω εγώ ένα 7,5 της δικής μου κλίμακας αξιολόγησης.

073

Συνεχίζουμε με την ιστορία όταν ο Πασχάλης πάει σινεμά, σε σενάριο Rudy Salvagnini και σχέδιο Ettore Gula.

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: Η ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΔΕΙ Ο ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΠΙΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ.

“Όταν ο Πασχάλης πάει σινεμά”, βλέπει εξωγήινους αληθινούς, εμποδίζει την κλοπή του κινηματογράφου, πηγαίνει μαζί τους στο πλανήτη τους, τσιμπάει κάτι ψιλά από σνακ κατά την παραμονή του και, φυσικά, κοιμάται σαν να μην υπάρχει αύριο! Πείτε μου τώρα εσείς, αν τα πιο πάνω σας φαίνονται πρωτότυπα. Να προσθέσω και το μετριότατο σκίτσο, που δεν βοηθάει καθόλου την ιστορία. Έχω να διαβάσω διασκεδαστικό σενάριο του Πασχάλη, με έστω ανεκτικό σκίτσο, εδώ και 1–2 χρόνια. Κρίμα, γιατί ως χαρακτήρας δεν είναι τόσο βαρετός. Όμως, οι σύγχρονοι δημιουργοί τον κάνουν πιο χλιαρό και από χαμομήλι. Κρυμμένο μήνυμα, είπατε; Προφανώς να προσπερνάμε τις σελίδες με τις περιπέτειές του. 5 και πολύ που είναι.

093

Ακολουθεί η ιστορία άδικη κατηγορία, σε σενάριο Carlo Panaro και σχέδιο Lucio Leoni.

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: ΟΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΛΗΣΤΕΨΑΝ ΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ.

Η “άδικη κατηγορία” τώρα, με τους Λύκους, ενώ έχει ένα μέτριο σενάριο, θα μπορούσε, με ένα σκίτσο της προκοπής, να βγάλει μια ωραία τελική εικόνα. Όλοι ξέρουμε ότι οι Λύκοι στο τέλος ή θα μπουν στη φυλακή ή θα τραβάνε τα μαλλιά τους, που δεν έκλεψαν πάλι τον Σκρουτζ, όμως εδώ έχουμε μια παράμετρο, που δεν συνηθίζεται. Κι εκεί έρχεται το σκίτσο – ορνιθοσκάλισμα, να τα κάνει μαντάρα. Λυπάμα,ι αλλά βαθμολογία πάνω από 4,5 δεν μπορώ να δώσω.

125

Το τεύχος κλείνει με την ιστορία οι φιλικοί χιονάνθρωποι, σε σενάριο Davide Costa και σχέδιο Ottavio Panaro.

Από τη διαφήμιση της Καθημερινής: Ο ΓΚΟΥΦΥ ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΕΝΑΝ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟ, ΑΛΛΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΕΣΤΗ ΠΑΡΕΑ

Οι “φιλικοί χιονάνθρωποι” είναι μια ιδέα για μονοσέλιδη ιστορία, που κακώς “τραβιέται” και γίνεται p;ente σελίδες. Ένα gag ουσιαστικά, με μάλλον κρύο χιούμορ, ασορτί με όσα περιγράφει. Ένα 3, για να μην ξαναδημοσιεύσουν κάτι παρόμοιο στους επόμενους 3–4 μήνες.

038

Την επόμενη εβδομάδα θα διαβάσουμε τις ιστορίες:

mickey

Αυτή την εβδομάδα έχουμε τέσσερις ιστορίες από το Topolino 2929, που κυκλοφόρησε  στις 17 Ιανουαρίου 2012, συμπληρωμένες με μια παλαιότερη ιστορία με τον Πασχάλη, από τον Νοέμβριο του 2009, καθώς και με τρεις μονοσέλιδες ιστορίες, που έκαναν την επανεμφάνισή τους στο περιοδικό, μετά από καιρό.

Scans – πληροφορίες: Kriton

Παρουσίαση – κρτική: Corto

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

Άδεια Creative Commons
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

About Corto

Ασχολούμαι με τα κόμικς και τον γραπτό λόγο. Και στις δύο περιπτώσεις αφήνω το συναίσθημα να με καθοδηγήσει σε παρορμητικά νερά. Οι επιρροές είναι εκεί έξω, η ίδια η ζωή καθώς κυλά σαν σταγόνα διψασμένη. Μισώ την υποκρισία, την όψη της αχαριστίας, χαμένης σε ψιθύρους ιδιοτέλειας και ανάσες φόβου. Αρκούμαι στις μικρές στιγμές, που μπορούν να είναι παντού. Στη θέα ενός δέντρου, στον ήχο του κύματος, σε ένα σκίτσο φτιαγμένο με ψυχή...

Posted on 5 Φεβρουαρίου 2016, in Arts, Comics, Comics Archive, Comics Characters, Comics Covers, Comics History, Comics Legends, Comics Stories, Comics Trades, Comics Tributes, CT Exclusive, Culture, Greek Comics, Άρθρα Μελών, Έρευνα, Απόψεις, Αποσπάσματα, Αποκλειστικότητες, Αρχείο, Αφιερώματα, Βινιέτες, Γουώλτ Ντίσνεϋ, Δημιουργοί, Εργασίες Κοινότητας, Εργασίες Μελών, Εσωτερικές Σελίδες, Ελληνικά Κόμικς, Εξώφυλλα Κόμικς, Η Ιστορία των Κόμικς, Ιστορίες από το Μίκυ Μάους, Κόμικς, Κόμικς Έρευνα, Κόμικς Ειδήσεις, Κόμικς Θρύλοι, Κόμικς Ιστορίες, Κόμικς Καταγραφή, Κόμικς Παρουσιάσεις, Κόμικς Χαρακτήρες, Μίκυ Μάους, Παρουσίαση: Μίκυ Μάους, Πολιτισμός, Σκίτσο, Τέχνες, Mickey Mouse, Walt Disney and tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Bookmark the permalink. 3 Σχόλια.

  1. Προστέθηκε η παρουσίαση του τεύχους.

    Μου αρέσει!

  2. Εγώ δεν είχα τόσο ακραίες απόψεις για τις ιστορίες. Ούτε πολύ καλές, αλλά ούτε και πολύ άσχημες, σε ένα συνολικά μέτριο προς καλούτσικο τεύχος.

    Η ιστορία με τον Μίκυ ενδιαφέρουσα, αλλά χωρίς κάτι το συνταρακτικό. Τον Γκούφυ τον φανταζόμουνα Αμερικανό, αποκομμένο από τις όποιες καταβολές του στον παλιό κόσμο, χωρίς ολόκληρο σόι στην Ιρλανδία, ενώ δεν κατάλαβα ούτε γιατί ο κακός τής ιστορίας δεν ζούσε στην Ιρλανδία, ενώ ασχολείτο με ιρλανδέζικα ξωτικά ούτε πώς άλλαξε απόψεις τόσο εύκολα, μετά από δεκαετίες κακίας.

    Η καταναγκαστική φιλοξενία ήταν αρκετά αλλόκοτη. Αρκετά αστεία, ως εκ τούτου, αν και πόσο να γελάσεις, με το προσφυγικό να καίει όλη την Ευρώπη;

    Η ιστορία με τον Πασχάλη μού άρεσε. Αρκετά αστεία κι αυτή, αξιοποιώντας τον χαρακτήρα τού Πασχάλη, όπως τον έχουν διαμορφώσει οι Ιταλοί, πηγαίνοντας τα πράγματα στα άκρα. Δεν μπορώ να κρίνω αυτά που λες για τη γραμμή τού Μποτάρο στην επόμενη ιστορία, αλλά οι εξωγήινοι αυτής τής ιστορίας μοιάζουν για μακρινοί συγγενείς τού Ρέμπο τού Μποτάρο.

    Η περιπέτεια με τους Λύκους ήταν καλή. Το σχέδιο όντως έπασχε, αλλά όχι και να το πούμε ορνιθοσκάλισμα. Σε πολλά σημεία ήταν το τυπικό σχέδιο τής σχολής τής μιας εκφράσεως στα παπιά. Μπορεί οι Λύκοι να ήταν βγαλμένοι άλλη μια φορά απ’ το κεφάλι τού σχεδιαστή, αλλά λίγο πολύ αυτό έκαναν όλοι οι σχεδιαστές ανέκαθεν, καθώς πέρα απ’ το ότι οι Λύκοι φοράνε κάποιου είδους ρούχα φυλακής και έχουν αριθμούς στο στήθος τους, δεν πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο για το πώς σχεδιάζονται.

    Τέλος, η ιστορία με τον Γκούφυ μού άρεσε πολύ. Απέπνεε μια όμορφη γλύκα, αλλά ταυτόχρονα έδειχνε και τη μοναξιά, που πρέπει να ένιωθε ο Γκούφυ. Έφτιαχνε ομοιώματα από χιόνι των φίλων του από τη Λιμνούπολη, αλλά δεν είχε κανέναν, με τον οποίον να πάει να πιει παρέα μια ζεστή σοκολάτα, που το ζητούσε ο καιρός. Αν θα θυμάμαι κάποια ιστορία από το τεύχος, θα είναι αυτή.

    Μου αρέσει!

  3. Μ αρέσει αυτή η διάσταση απόψεων. Θα παω να το πα΄ρω και εγώ μετά και θα προσπαθήσω να γράψω και εγώ (μετά απο καιρό λόγω άπειρης δουλειάς) το σχόλιό μου

    Μου αρέσει!

Αφήστε απάντηση στον/στην chrismanitou Ακύρωση απάντησης

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.