ΝΕΟ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 4 — «Η ΠΟΛΗ ΦΑΝΤΑΣΜΑ»

Η ομαλότης επανήλθε πλέον στα ελληνικά πράγματα. Η οικονομική κρίση πέρασε, το δημόσιο διευκολύνει τον παραγωγικό τομέα να παράγει, αντί να του στέκεται εμπόδιο, ώστε η χώρα μας να εξάγει περισσότερα απ΄όσα εισάγει, τα παλιά δάνεια αποπληρώνονται κανονικά και μας μένει και περίσσευμα, οι πολιτικοί εργάζονται ανιδιοτελώς για το καλό τού τόπου, και το Μίκυ Μάους κυκλοφορεί κανονικά, κάθε Παρασκευή.

Εντάξει, μην τα θέλουμε όλα δικά μας, αλλά ένα τουλάχιστον απ’ αυτά όντως συμβαίνει!

Ας ξεφυλλίσουμε, λοιπόν, το καινούργιο τεύχος τού Μίκυ Μάους. Σε πρώτη φάση, ως συνήθως, είδαμε το πρωί τα περιεχόμενά του και το βράδυ, σε δεύτερη φάση, προσθέσαμε και τα σχόλιά μας.

Το τεύχος ξεκινά με την ιστορία η πόλη φάντασμα, σε σενάριο Fausto Vitaliano και σχέδιο Andrea Freccero.

Ο Σκρουτζ ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει τουριστικά μια πόλη φάντασμα, από τον καιρό των χρυσοθήρων. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η πόλη κατοικείται από… φαντάσματα, οπότε ο Σκρουτζ αναθέτει στον Ντόναλντ να τα πείσει να μετακομίσουν σε ένα πύργο στη Σκωτία.

Τα φαντάσματα χαίρονται, που επιτέλους έρχεται κάποιος επισκέπτης στην πόλη τους, καθώς είχαν βαρεθεί να κάνουν τα ίδια και τα ίδια από το 1860. Όλα, εκτός από το φάντασμα του Τζακ Μπλακ, ενός χρυσοθήρα, που πίστευε ότι ο Σκρουτζ τού είχε κλέψει κάποτε τον χάρτη τού χρυσωρυχείου του.

Τελικά, ποιος είχε κλέψει το χάρτη; Τα φαντάσματα θα φύγουν ή θα μείνουν;

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, παρά το κάπως τρομακτικό εξώφυλλο, δεν πρόκειται για ιστορία τρόμου. Οι σκηνές με τα φαντάσματα είναι όλες ξεκαρδιστικές, ενώ η υπόθεση είναι αρκετά ρομαντική. Όπως έγραψα και στα σχόλια, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την ιστορία ως ρομαντική κωμωδία.

Η ιστορία έχει και τη σκοτεινή της πλευρά, βέβαια. Πώς γίνεται και τα φαντάσματα, που στοιχειώνουν την πόλη, είναι ίδια με τους κατοίκους τής πόλης, την εποχή που πέρασε από εκεί ο Σκρουτζ; Ποιο κακό χτύπησε την πόλη;

Αυτά ως προς την υπόθεση. Ως προς το σχέδιο, τα μεν φαντάσματα είναι συμπαθητικά, αλλά τα παπιά, βρε παιδί μου… Φρίκη! Θα κόψουμε κάτι για το σχέδιο και θα βάλουμε στην ιστορία ένα οκτώμισι.

Ακολουθεί το τέταρτο και τελευταίο μέρος τής ιστορίας η τελευταία περιπέτεια, πάντα σε σενάριο Francesco Artibani και σχέδιο Alessandro Perina.

Οι Λύκοι εκβιάζουν τον Ρόμπαξ και τον Χρυσοκούκη, να τους δώσουν τα χρήματα που έκλεψε η Μάτζικα, αλλιώς θα μιλήσουν στην αστυνομία, οπότε ο Χρυσοκούκης αποφασίζει να τους βγάλει απ’ τη μέση. (Φόνος εκ προμελέτης στο Μίκυ Μάους; Και μετά μας ενοχλούσαν τα φαντάσματα στο εξώφυλλο!)

Οι Λιμνουπολίτες μαζεύουν υπογραφές να σταματήσουν την ισοπέδωση τού λόφου όπου βρίσκεται το θησαυροφυλάκιο, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να αναβάλουν τις εργασίες γα λίγο, όσο χρειάζεται για να προσληφθεί ο Φέθρυ στο συνεργείο κατεδαφίσεως και να τα κάνει όλα λίμπα!

Ο Σκρουτζ σκηνοθετεί την εξαφάνισή του και εμφανίζεται στον Ρόμπαξ ως φάντασμα, για να τον προειδοποιήσει ότι μετά τον Σκρουτζ, ο Χρυσοκούκης θα καταστρέψει και τον Ρόμπαξ. Έτσι τον πείθει να μεταβιβάσει την περιουσία τού Σκρουτζ, που τώρα ανήκει στους δύο συνεταίρους, στον μαχαραγιά τού Γιαχαραντάν, που δεν είναι άλλος από τον Λούλη, μεταμφιεσμένος.

Ο Κύρος μαζεύει τα σκουπίδια, που είχε πετάξει ο Χρυσοκούκης στην Υποχθονία. Οι Χθόνιοι και οι Υπόγειοι τα στέλνουν στην επιφάνεια, πίσω στα υποτιθέμενα εργοστάσια ανακύκλωσης τού Χρυσοκούκη.

Ο Ντόναλντ, ως Φάντομ Ντακ, γλιτώνει τους Λύκους από τους μπράβους του Χρυσοκούκη, οπότε είναι έτοιμοι να μιλήσουν. Η συνωμοσία αποκαλύπτεται, και ο Ρόμπαξ με τον Χρυσοκούκη υποχρεώνονται να πουλήσουν στον Σκρουτζ τις πρώην επιχειρήσεις του για ένα δολάριο.

Η ιστορία τελειώνει με τον Σκρουτζ να οργανώνει στον λόφο του ένα πικ νικ για όλους τους Λιμνουπολίτες, καθώς συνειδητοποιεί ότι ο πραγματικός πλούτος είναι να περιστοιχίζεσαι από συγγενείς και φίλους, που σε αγαπούν.

Καταιγιστική δράση, με πάρα πολλά πράγματα να συμβαίνουν, όπως φαίνεται από την παραπάνω περίληψη, που όσο και να προσπάθησα να την κάνω επιγραμματική, βγήκε αρκετά εκτεταμένη. Όπως και στο πρώτο μέρος, υπάρχουν κάποια σημεία που δείχνουν μια αφέλεια, όσον αφορά στα οικονομικά, αλλά το τελευταίο μέρος τής ιστορίας δεν παύει να στέκεται επάξια δίπλα στα προηγούμενα. Το εννιάμισι το παίρνει δικαιωματικά, όπως και ολόκληρη η ιστορία.

Συνεχίζουμε με την ιστορία η παράξενη υπόθεση του χαμένου ομπρελοποιού, σε σενάριο Augusto Macchetto και σχέδιο Claudio Sciarrone. Πρόκειται για μια ιστορία με τον επιθεωρητή Μίκυ Μάους. Εννέα από αυτές τις ιστορίες τις διαβάσαμε στα Μεγάλα Σήριαλ 13 και μία στο Μίκυ Μάους 2221. Με αυτή την ιστορία ολοκληρώνεται η δημοσίευση αυτής της σειράς ιστοριών στη χώρα μας.

Ο επιθεωρητής Μίκυ και ο Γκούφυ αναλαμβάνουν να μάθουν τι συνέβη σε έναν διάσημο ομπρελοποιό, που εξαφανίστηκε ξαφνικά. Τελικά δεν συνέβη τίποτε το κακό, πέρα απ΄το ότι ο ομπρελοποιός είχε αποσυρθεί σε ένα τροπικό νησί, αφήνοντας τα σύνεργα της τέχνης του στα ανίψια του, που έπρεπε να τα ανακαλύψουν.

Ως αστυνομική ιστορία, δεν λέει και πολλά. Αυτό που αξίζει είναι η δευτερεύουσα ιστορία, με το ταχυδρομικό πλοίο, που φέρνει στον ωρολογοποιό την εφημερίδα με τα νέα τής επιτυχίας τών ανιψιών του, με τον ναύτη που δεν πρέπει να είχε δει ποτέ του θάλασσα! Το σχέδιο είναι καλό μοντέρνο, με εξαίρεση τον Μίκυ, που δεν μπορώ να τον χωνέψω μ’ αυτό το στριφτό μουστάκι. Ένα οκτώ θα το βάλουμε.

Το τεύχος κλείνει με Τζούνιορ Ντακ και την ιστορία η μάχη τών μπισκότων, σε σενάριο Augusto Macchetto και σχέδιο Daniela Vetro.

Η δασκάλα αναθέτει στα παιδιά να μαγειρέψουν κάτι και να το φέρουν την άλλη μέρα στο σχολείο. Όπως καταλαβαίνετε, γίνεται της τρελής!

Δεν έχει αυτή τη γλύκα που έχουν οι περισσότερες ιστορίες τού Τζούνιορ, αλλά είναι εξαιρετικά αστεία. Εννιά με εννιάμισι.

Την επόμενη εβδομάδα θα διαβάσουμε την ιστορία κατά λάθος κατάσκοπος, σε σενάριο Tito Faraci και σχέδιο Giorgio Cavazzano, αν αναγνώρισα σωστά την ιστορία. Μια ιστορία από δυο σημαντικούς δημιουργούς, αλλά με πρωταγωνιστές τον Χειροπαίδαρο και τον Ροκ Νταμάρη, που οι ιστορίες τους δεν είναι ό,τι καλύτερο. Θα πρέπει να περιμένουμε μια εβδομάδα για να δούμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού.

Πολύ ενδιαφέρον τεύχος, με μόνη κοιλιά στην ιστορία με τον Μίκυ, που όμως καλά έκαναν και την δημοσίευσαν, για να έχουμε όλες τις ιστορίες τής σειράς δημοσιευμένες στη χώρα μας. Αναρωτιέμαι, όμως, πόσο κατάλληλο είναι το τεύχος για μικρότερα παιδιά, με τα στοιχεία τρόμου, που έχει το εξώφυλλο και η πρώτη ιστορία. Πώς θα το αντιμετωπίσει, άραγε, ο γιος μιας φίλης μου, που, αν και μόλις ενάμισι έτους, παίρνει το Μίκυ Μάους και το «διαβάζει», φυλλομετρώντας το και αναγνωρίζοντας τον Ντόναλντ (διάβαζε οποιοδήποτε παπί) και τον Μίκυ (διάβαζε οποιοδήποτε ποντίκι). Πώς θα το αντιμετωπίσουν τα κάπως μεγαλύτερα παιδιά; (Μαμά, τι είναι φάντασμα; Μαμά, πώς έγιναν οι κάτοικοι της πόλης φαντάσματα;)

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .