ΝΕΟ ΝΤΟΝΑΛΝΤ 1

Για να μη μείνει παραπονεμένος και ο Ντόναλντ, μετά την επανακυκλοφορία τού Μίκυ Μάους, και τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά, σήμερα κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος τού ομώνυμου περιοδικού από τις εκδόσεις τής Καθημερινής.

Το νέο Ντόναλντ τιμάται €1,90 και έχει 132 σελίδες, σε αντίθεση με το παλιό, που κόστιζε €2 και είχε μόνο 84 σελίδες. Το νέο Ντόναλντ δεν είναι απλώς φθηνότερο ανά σελίδα, είναι φθηνότερο, τελεία! Το μέγεθος του περιοδικού είναι ίδιο με αυτό τού νέου Μίκυ Μάους, μόνο που το Ντόναλντ δεν έχει το πλαστικοποιημένο εξώφυλλο, που έχει το Μίκυ Μάους. Ε, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας: και φθηνότερο και μεγαλύτερο και με ακριβότερο εξώφυλλο!

Το λογότυπο του περιοδικού είναι εντελώς καινούργιο. Θυμίζει πολύ αμυδρά το πρώτο λογότυπο τού παλιού Ντόναλντ, όπως χρησιμοποιήθηκε στα πρώτα επτά τεύχη.

Όπως και με το Μίκυ Μάους, το πρωί ξεφυλλίσαμε το περιοδικό, για να δούμε τα περιεχόμενά του, πριν πάμε στη δουλειά. Το βράδυ, που το διαβάσαμε, προσθέσαμε και τα σχόλιά μας.

Το τεύχος ξεκινά με την ιστορία ο δούρειος ίππος, σε σενάριο Riccardo Pesce και σχέδιο Luca Usai.

Ο Ντονάλντιος είναι αρχαίος Έλληνας γλύπτης, που φτιάχνει φουτουριστικά για την εποχή του αγάλματα (με μοτοσικλέτες, ηλεκτρονικά, φρίσμπι και δεν συμμαζεύεται) που κανείς δεν τα θέλει. Ο θείος του Σκρουτζομίδας ψάχνει να βρει τρόπο να μεταφέρει τα χρήματά του, για να τα προστατέψει από τους φοροεισπράκτορες και τους Μουργολέοντες, οι οποίοι, με τη σειρά τους, ψάχνουν να βρουν τρόπο να μπουν στο θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζομίδα. Τη λύση θα τη δώσει ένα έργο ενός… νεαρού άσημου ποιητή, που μόλις κυκλοφόρησε: η Οδύσσεια, με τον δούρειο ίππο, τον οποίο αναλαμβάνει να φτιάξει ο Ντονάλντιος. Ποιος από τους δύο θα χρησιμοποιήσει τελικά τον δούρειο ίππο; Ποια φουτουριστική εκδοχή του θα κατασκευάσει ο Ντόναλντ, και τι συνέπειες θα έχει αυτό;

Ας ξεκινήσουμε απ’ το σχέδιο, που είναι μέτριο, καθώς τα παπιά θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα σχεδιασμένα. Όσον αφορά στο σενάριο, αν και δεν μ’ αρέσουν οι ιστορίες όπου τα παπιά παίζουν τους εαυτούς τους σε άλλες ιστορικές περιόδους, η ιστορία ήταν αρκετά αστεία, τόσο με τους αναχρονισμούς της, όσο και με την ιδέα να βάλουν τον Σκρουτζ και τους Λύκους να διεκδικούν τον ίδιο δούρειο ίππο, με αντικρουόμενους στόχους. Στην ιστορία θα έβαζα ένα οκτώ με οκτώμισι.

Συνεχίζουμε με την ιστορία το άγγιγμα της τύχης, σε σενάριο Francesco Artibani και σχέδιο Alessandro Perina.

Ο Ντόναλντ και τα παιδιά νοικιάζουν ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα για μια εβδομάδα, έναντι χαμηλού ενοικίου. Προφανώς και υπάρχει κάποιο πρόβλημα, όπως συμβαίνει φορμουλαϊκά σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Αυτή τη φορά πρόκειται για τα αδηφάγα καβούρια, από τα οποία είναι γεμάτη η περιοχή. Εξ ίσου φορμουλαϊκά, ο Ντόναλντ προσπαθεί μάταια να τα αντιμετωπίσει. Καθόλου φορμουλαϊκά, όμως, βρίσκεται τρόπος να συμφιλιωθούν με τα καβούρια, οπότε η ιστορία το γυρίζει αλλού, σε ένα κυνήγι θησαυρού πειρατών, τον οποίο δεν διεκδικούν μόνο τα παπιά.

Όσο φορμουλαϊκά και να ξεκίνησε η ιστορία, τελικά θα έλεγα ότι ήταν πρωτότυπη! Όσο για το σχέδιο, αν και καλύτερο από αυτό της προηγούμενης ιστορίας, συνεχίζει να μας τα χαλά. Ένα οκτώμισι νομίζω ότι το αξίζει η ιστορία.

Η επόμενη ιστορία είναι ο πορτοφολάς τού τελικού, σε σενάριο Sergio Tulipano και σχέδιο Sergio Cabella.

Ο Ντόναλντ και ο Φέθρυ κάνουν άνω κάτω το γήπεδο, όπου παρακολουθούσαν έναν αγώνα, προσπαθώντας να πιάσουν ένα πορτοφολά.

Αισχρό σχέδιο και μάλλον αδιάφορη υπόθεση, καθώς ναι μεν τα παπιά κάνουν τη μια ζημιά μετά την άλλη, αλλά κάπου λείπει αυτό το εξωφρενικό στοιχείο, που έχουν αυτού του είδους οι ιστορίες. Πάνω από επτά δεν θα βάλω.

Ακολουθεί η επαγγελματική φασίνα, σε σενάριο και σχέδιο Enrico Faccini.

Τα σχολεία μόλις έκλεισαν, αλλά ο Ντόναλντ αρνείται να πάει τα παιδιά διακοπές, αν δεν συγυρίσουν πρώτα το δωμάτιό τους. Τα παιδιά προσπαθούν μάταια να τον κάνουν ν’ αλλάξει γνώμη. Τελικά θα βρεθεί μια… από μηχανής λύση.

Και εδώ αισχρό σχέδιο, και εδώ αδιάφορη υπόθεση, πιο αδιάφορη ίσως από την προηγούμενη. Έξι με εξήμισι.

Το τεύχος κλείνει με τις διακοπές με το ζόρι, σε σενάριο Bruno Sarda και σχέδιο Graziano Barbaro.

Όπως κάθε καλοκαίρι, ο Ντόναλντ και ο γείτονάς του (όχι ο Τζόουνς, ο άλλος, που το I.N.D.U.C.K.S. λέει ότι ονομάζεται Λακέρδας) ετοιμάζονται να διαλύσουν τη Λιμνούπολη με τους καυγάδες τους. Για να προστατέψει την πόλη, ο δήμαρχος, κατόπιν υποδείξεως ενός ψυχολόγου, αποφασίζει να τους στείλει για διακοπές όπου, ζώντας μαζί, θα αναγκαστούν να γίνουν φίλοι. Οι δύο άσπονδοι εχθροί θα βρουν το δάσκαλό τους απ’ τους εκεί γείτονες, αναγκαζόμενοι να συνεργαστούν, για να τους αντιμετωπίσουν. Έτσι τελικά, όπως προέβλεψε ο ψυχολόγος, θα γίνουν φίλοι. Ή μήπως όχι;

Και πάλι φριχτό σχέδιο, όμως η ιστορία ήταν αστεία, οπότε ένα επτάμισι με οκτώ θα το βάλω.

Το επόμενο τεύχος κυκλοφορεί την Παρασκευή 8 Αυγούστου, με την ιστορία ταξιδιωτικό γραφείο «πες το κι έγινε». Να δούμε τι θα προλάβουμε να πρωτοπαρουσιάσουμε εκείνη την ημέρα. Καλά τη βολέψαμε αυτόν τον μήνα, που το Ντόναλντ κυκλοφόρησε Πέμπτη!

Η πρώτη εντύπωση, που δίνει στη θέα του το πρώτο τεύχος τού νέου Ντόναλντ, είναι εξαιρετική. Χορταστικότατο, σε καλή τιμή, με μεγάλες αδημοσίευτες ιστορίες. Αν και δεν περιμέναμε να διαβάσουμε κλασικά αριστουργήματα, περιμέναμε ότι οι ιστορίες θα ήταν όλες ευχάριστες. Αυτό μεν επαληθεύτηκε για τις δύο πρώτες και εν μέρει, ως προς το σενάριο, για την πέμπτη, αλλά η τρίτη και η τέταρτη ιστορία ήταν απογοητευτικές.

Πριν διαβάσω το τεύχος έγραψα πως εκτιμούσα ότι το τεύχος θα γεμίσει εξ ίσου ευχάριστα τον Ιούλιο των παιδιών, μικρών και μεγάλων. Έχοντας διαβάσει το περιοδικό, νομίζω ότι τα μεγάλα παιδιά θα είμαστε πιο επιφυλακτικά.

Κάτω από αυτό το πνεύμα του ευχάριστου γεμίσματος του μηνός, φαντάζομαι ότι προστέθηκαν και τα τέσσερα σουντόκου, που περιέχει το τεύχος. Ήλπιζα αυτό να ήταν η μοναδική ένσταση, που θα είχα για το τεύχος, αλλά τελικά αυτό είναι το λιγότερο σημαντικό.

Για να μην κλείσουμε με γκρίνια, να πούμε ότι και οι πέντε ιστορίες τού τεύχους είναι αδημοσίευτες στη χώρα μας. Από αυτές, οι τρεις προέρχονται από το ιταλικό Paperino Mese, ενώ οι άλλες δύο από το Topolino. Καλές ή κακές, τουλάχιστον μας δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσουμε κάποιες από τις ιστορίες του Topolino, που δεν διαβάσαμε ποτέ στη χώρα μας, τόσο λόγω του ότι το Μίκυ Μάους τής Νέας Ακτίνας ήταν σημαντικά μικρότερο του Topolino, όσο και λόγω του ότι σχεδόν πάντα περιείχε μία ή δύο ιστορίες που είχαν ήδη δημοσιευτεί στην Ελλάδα.

Συνολικά στο τεύχος θα βάλουμε ένα οκτώ.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.