ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 2408 – «ΑΝΑΓΛΥΦΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»

Μετά από κάμποση φασίνα και μπουγάδα, ένα Μίκυ Μάους είναι ό,τι καλύτερο για να κλείσει καλά μια κουραστική μέρα.

Μίκυ Μάους 2408 λοιπόν, με ένα εξώφυλλο που δείχνει τις τρεις διαφορετικές ταυτότητες τού Ντόναλντ, οι οποίες δεν συναντώνται ποτέ στις ιστορίες.

Η πρώτη ιστορία τού τεύχους είναι η ανάγλυφη αλήθεια, σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Vitale Mangiatordi. Πρόκειται για το επεισόδιο τής σειράς η ιστορία τής τέχνης με θέμα την τέχνη τού δυτικού μεσαίωνα. Ο ανατολικός μεσαίωνας, με τις βυζαντινές εκκλησίες και τα ανάκτορα, τις αγιογραφίες και τα ψηφιδωτά και όλη την τέχνη τής ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, για τους δυτικούς, απλώς δεν υπήρξε, όπως δεν υπήρξε για μας η αφηγηματική γλυπτική τών εκκλησιών τού δυτικού μεσαίωνα.

Ο Μίκυ, ο Γκούφυ και ο Οράτιος είναι λοιπόν περιπλανώμενοι γλύπτες, οι οποίοι σκαλίζουν ανάγλυφες παραστάσεις στις εκκλησίες για να μορφώνεται ο αγράμματος κόσμος από τις ιστορίες που απεικονίζουν. Στην πόλη που φτάνουν, στην ιστορία μας, φεουδάρχης είναι ο Μαύρος Πητ, που κρατά τους υπηκόους του στην αμάθεια, για να τους ελέγχει, όπως κάναν, εξ άλλου, όλοι οι φεουδάρχες τής εποχής. Θα καταφέρουν οι τρεις γλύπτες να ξυπνήσουν τον κόσμο με τα ανάγλυφά τους;

Όμορφη ιστορία, αν και με προβλέψιμο τέλος (δεν φαντάζομαι να απάντησε κανένας «όχι» στην προηγούμενη ερώτηση) με ωραίο μοντέρνο σχέδιο, που δυστυχώς το χαλάει η κατάχρηση σκιών, οι οποίες μπορεί να είναι πιο ανοιχτόχρωμες απ’ ό,τι στον μυστικό πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, αλλά δεν παύουν να μουτζουρώνουν τα πρόσωπα τών χαρακτήρων.

Η ιστορία έχει και δύο διαδοχικά καρέ με πολιτικές αιχμές, τα οποία θα υποβληθούν στο «ένα καρέ χίλιες λέξεις». Δεν έχουν αλλάξει οι ηγεμόνες από το μεσαίωνα!

Άνετα βάζουμε ένα 8,5 με 9.

Το άρθρο, που συνοδεύει την ιστορία, λέγεται ιστορίες & ανάγλυφα. Αναφέρεται κυρίως στην αφηγηματική γλυπτική που ανέφερα παραπάνω, όπου, οι καλλιτέχνες ουσιαστικά σκάλιζαν κόμικς στα μάρμαρα και τους γρανίτες τών εκκλησιών, για να μπορέσουν να περάσουν τα μηνύματά τους στον κόσμο, που στην πλειοψηφία του ήταν αγράμματος. Κατά δεύτερο λόγο, αναφέρεται και σε άλλες τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στο μεσαίωνα, όπου εκεί υπάρχει και μια αναφορά στα ψηφιδωτά, που η τέχνη τους άκμασε στο Βυζάντιο. Για τη ζωγραφική, που με τη μορφή τής αγιογραφίας άκμασε κι’ αυτή στο Βυζάντιο, ούτε λέξη. Λες και μιλάμε για τέχνη την εποχή τού μεσαί… καλά, μη βαράτε, πάμε παρακάτω!

Συνεχίζουμε με την πρώτη από τις τέσσερις ιστορίες με το μυστικό πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, που θα κυκλοφορήσουν αυτό το μήνα, η οποία έχει τίτλο ποιος παγίδευσε τον μυστικό πράκτορα Ντακ; σε σενάριο Teresa Radice και σχέδιο Stefano Turconi. Κάποιος έκλεψε τον περίφημο πίνακα «Η πιατέλα με τις γλώσσες» από ένα μουσείο στο Άμστερνταμ, και στον τόπο τού εγκλήματος βρέθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα τού Ντόναλντ. Η αστυνομία έρχεται να τον συλλάβει, αλλά την τελευταία στιγμή εμφανίζεται η Κατρίνα Κασκαντέρ (επιτέλους!), τον παίρνει μέσα από τα χέρια τους και πηγαίνουν μαζί στο Άμστερνταμ για να εξιχνιάσουν την υπόθεση. Μυστικός πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ είναι αυτός, μην περιμένετε κανένας να είναι αυτό που φαίνεται, εκτός απ’ τον ίδιο τον Ντόναλντ.

Τα σχόλια για την υπόθεση, το σχέδιο και το χρώμα με την κατάχρηση σκιών τα έχουμε ξαναπεί, οπότε περνάμε κατ’ ευθείαν στη βαθμολογία, που κι’ αυτή είναι το συνηθισμένο εννιάρι. (Να προσθέσω και το ένα, που είχα κρατήσει από την προηγούμενη τετραλογία, για όταν θα εμφανιζόταν η Κατρίνα Κασκαντέρ, και να το κάνουμε δεκάρι; Μπα… Ας προσπαθήσω να είμαι αμερόληπτος!)

Τυχερέ Ντόναλντ!
(Στη συγκεκριμένη φάση δεν έγινε τίποτε το μεμπτό, αλλά στο τέλος τής ιστορίας αρχίζει να φαίνεται ότι πλέκεται ένα ειδύλλιο. Λέτε να αποφάσισε ο Ντόναλντ να την παρατήσει εκείνη τη μέγαιρα και να φάμε επιτέλους κουφέτα;)

———

Το τεύχος κλείνει με τη φυγή από την τύχη, σε σενάριο Bruno Concina και σχέδιο Andrea Lucci, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2004, στο Μίκυ Μάους 1972. Ο Γκαστόνε, μη αντέχοντας να περνάει όλη την ημέρα του παραλαμβάνοντας τα βραβεία που κέρδισε σε διάφορους διαγωνισμούς, εγκαταλείπει το σπίτι του και καταφεύγει στο αγρόκτημα τής Γιαγιάς Ντακ. Θα καταφέρει να γλιτώσει εκεί από τη συσσώρευση τών βραβείων;

Χωρίς να πρόκειται για καμιά ιδιαίτερα πρωτότυπη ιστορία (και εδώ η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι προφανής) και παρά το ελαφρώς άτεχνο σχέδιό της, καταφέρνει να κλείσει ευχάριστα το τεύχος, οπότε ένα οχτάρι το παίρνει άνετα.

Την επόμενη Παρασκευή θα διαβάσουμε το επόμενο μέρος τής σειράς η ιστορία τής τέχνης, σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Paolo De Lorenzi, με θέμα την τέχνη στην αναγέννηση.

Επίσης θα διαβάσουμε την ιστορία μεταφυσικός σουρρεαλισμός σε σενάριο Marco Bosco και σχέδιο Marco Mazzarello, με πρωταγωνιστή το μυστικό πράκτορα Ντόναλντ Ντακ.

Άλλο ένα ωραίο τεύχος, λοιπόν, που δεν θα διστάσουμε να του βάλουμε ένα εννιάρι ως βαθμολογία.

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.