ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΤΕΥΧΟΣ 2404 – «Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ»

Παρασκευή και πάλι και, ενώ η Νέα Ακτίνα βρίσκεται σε φάση αντίστροφης μέτρησης για τη σειρά με την ιστορία τής τέχνης, που αρχίζει την επόμενη εβδομάδα, ξαναδημοσιεύοντας το άρθρο-διαφήμιση για τη σειρά, εμείς θα τους αγνοήσουμε επιδεικτικά και θα εστιάσουμε στις ιστορίες τού τεύχους.

Η πρώτη ιστορία είναι η αποστολή τών τριών ημερών, σε σενάριο Fausto Vitaliano και Marco Bosco και σε σχέδιο Lorenzo Pastrovicchio. Είναι το πρώτο μέρος από μια ιστορία σε τέσσερα μέρη, όπου ο Ντόναλντ επιτέλους μαθαίνει τι συνέβη τις πρώτες τρεις μέρες του στην υπηρεσία, οι οποίες είχαν διαγραφεί από τη μνήμη του.

Η ιστορία ξεκινάει με ένα μεγάλο πρόλογο 11 σελίδων, όπου γίνεται το στήσιμο τής ιστορίας: απηυδησμένος ο Ντόναλντ με την υπηρεσία, αποφασίζει να παραιτηθεί. Ως τελευταία χάρη, πριν την υποχρεωτική διαγραφή μνήμης, ζητάει να μάθει τι είχε συμβεί εκείνες τις τρεις πρώτες μέρες. Επειδή ούτε και οι τρέχοντες ιθύνοντες γνωρίζουν, βάζουν το Ντόναλντ σε ένα μηχάνημα που τον βοηθάει να ανακτήσει τη χαμένη του μνήμη, εμφανίζοντάς την σε μια οθόνη, για να βλέπουμε κι’ εμείς, με τον τίτλο να «πέφτει», επιτέλους, στη σελίδα 12.

Από ένα μπέρδεμα, ο Ντόναλντ βρίσκεται, αντί να έχει παραγγείλει κάποιο δώρο από το διαδίκτυο για τη Νταίζυ, να έχει κάνει προσφορά να αναλάβει κάποια δουλειά για την υπηρεσία, έναντι μόλις 8 δολαρίων, όσο έκανε το δώρο. Βλέποντας ότι ο Ντόναλντ έχει κάποια χρήσιμα προσόντα, η υπηρεσία τού αναθέτει, τελικά, τη δουλειά, όπου ο Ντόναλντ καλείται να εντοπίσει ένα χαρτοκλέφτη, ο οποίος θα παίξει σε κάποιο άγνωστο καζίνο, ένα εκατομμύριο δολάρια, τα οποία τού έδωσε κάποιος άγνωστος χρηματοδότης για να τα πολλαπλασιάσει, με άγνωστο σκοπό.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘ… ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ.

Κλασική ιστορία με τον Πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, με κινηματογραφική υπόθεση, το συνηθισμένο καλό σχέδιο και τον ακόμη πιο συνηθισμένο κακό χρωματισμό με την κατάχρηση σκιών. (Τώρα που έμαθα τον όρο, θα τον λέω κι εγώ, για να παριστάνω τον ειδικό!) Θα της βάλω, όμως, μόνο εννιά, μια και δεν εμφανίζεται η Κατρίνα Κασκαντέρ, που δεν θυμάμαι αν σας έχω πει ότι τη βρίσκω γοητευτική. Θα φυλάξω το βαθμό και, αν η Κατρίνα εμφανιστεί στο επόμενο μέρος, θα τον προσθέσω στη βαθμολογία του, βάζοντάς του… έντεκα!

Η ιστορία έχει τέσσερα μέρη. Και ένα η αυτοτελής προηγούμενη, πέντε. Από τέσσερις ιστορίες με τον πράκτορα Ντόναλντ Ντακ, που διαφημίζει το Μίκυ Μάους ότι θα έχει αυτό το μήνα. Κάποιος πρέπει να κάνει επανάληψη στην αριθμητική.

Συνεχίζουμε με το αλάνθαστο αστυνομικό δαιμόνιο, σε σενάριο Riccardo Secchi και σχέδιο Salvatore Deiana, που την έχουμε ξαναδιαβάσει το 2002, στο Μίκυ Μάους 1863.

Εδώ έχουμε τους Μόρτυ και Φέρντυ να παίρνουν από το βιντεοκλάμπ μια ταινία με οδηγίες για τη ληστεία ενός κοσμηματοπωλείου, και μια συμμορία ληστών να παίρνει, από κάποιον άγνωστο (αν)εγκέφαλο, μια βιντεοκασέτα με τις περιπέτειες τού Μασκοφόρου Εκδικητή. Περιττό να πούμε ότι γίνεται πανδαιμόνιο, με τα παιδιά να προσπαθούν να πείσουν την αστυνομία να ερευνήσει το ζήτημα, και τους ληστές να προσπαθούν να ερμηνεύσουν την περιπέτεια σαν οδηγίες για ληστεία. Ωραίο, κλασικό σχέδιο και πάρα πολύ χιούμορ. Και εδώ εννέα! (Είπαμε, αν είχε την Κατρίνα Κασκαντέρ…)

Τελειώνουμε με Τζούνιορ Ντακ και τα τέρατα του καταρράκτη, σε σενάριο Valentina Camerini και σχέδιο Emilio Urbano.

Αυτή τη φορά, τα παιδιά σκαρφαλώνουν στην κορυφή ενός καταρράκτη, όπου κανείς δεν είχε ποτέ ανέβει, ακριβώς όπως σκαρφάλωναν και τα παιδιά τής προηγούμενης γενιάς, τότε ψάχνοντας για τέρατα, τώρα για εξωγήινους. Όλα τα παιδιά κάτι θα βρουν τελικά στην κορυφή, η οποία φέρνει κοντά τις δύο γενιές και τις ενώνει. Μια πανέμορφη ιστορία, που σ’ αφήνει μ’ ένα γλυκό χαμόγελο κι’ ένα δάκρυ στο μάτι, όπως πολλές ιστορίες τού Τζούνιορ Ντακ. Θα έβαζα δέκα, αλλά ούτε κι’ εδώ εμφανίζεται η Κατρίνα Κασκαντέρ, άρα βάζω μόνο εννιά.

Την επόμενη Παρασκευή θα διαβάσουμε το πρώτο μέρος από τη σειρά για την ιστορία τής τέχνης. Τι άλλο θα μπορούσατε να θέλετε;

Πώς είπατε; Κόμικς; Μα γιατί; Τέλος πάντων, κομμάτια να γίνετε, την άλλη Παρασκευή θα διαβάσετε τα πρώτα κόμικς τού κόσμου, σε σενάριο Roberto Gagnor και σχέδιο Paolo De Lorenzi. Όσο κι’ αν σας φαίνεται περίεργο, το εξώφυλλο τού τεύχους, με το Μίκυ να κοιτάει κάποιες βραχογραφίες, δεν αναφέρεται στο πρώτο μέρος τής σειράς, για την τέχνη στην προϊστορία, αλλά στην ίδια την ιστορία. Προφανώς, τα πρώτα κόμικς, στα οποία αναφέρεται η ιστορία, είναι αυτές οι βραχογραφίες, και το άρθρο για την προϊστορική τέχνη θα δέσει ωραία με την ιστορία. Να δείτε, τελικά, που όλη η σειρά θα πάει έτσι, δένοντας το άρθρο με την πρώτη ιστορία, οπότε θα έχει πολύ ενδιαφέρον.

Έχουμε λοιπόν, 9 η πρώτη ιστορία, 9 η δεύτερη, και 9 η τρίτη, μέσος όρος τεύχους 9,5. (Είπαμε, κάποιος πρέπει να κάνει επανάληψη στην αριθμητική!) Αν είχε και την Κατρίνα Κασκαντέρ…

Τις παρουσιάσεις τού εβδομαδιαίου ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ.