ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΣΙΝΕΑΚ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ;
Για πολλούς, η λέξη ΣΙΝΕΑΚ σημαίνει προβολή παιδικής ταινίας σε κάποιον κινηματογράφο, μαζί με μια-δυο μικρές ταινίες κινουμένων σχεδίων, είτε μια φορά την εβδομάδα είτε με την ευκαιρία κάποιας γιορτής. Για τους παλιούς, όμως, ΣΙΝΕΑΚ δεν είναι αυτό, αλλά ο πάλαι ποτέ κινηματογράφος «ΣΙΝΕΑΚ» στην οδό Πανεπιστημίου, στην Αθήνα, ο οποίος λειτουργούσε στο υπόγειο τού Rex, με τέτοιου είδους πρόγραμμα καθημερινά. Αργότερα έγινε κανονικός κινηματογράφος, με όνομα Rex 2. Ακόμα αργότερα πρέπει να έκλεισε.
Να δυο φωτογραφίες, όπου φαίνεται η φωτεινή επιγραφή τού κινηματογράφου. Στη μέση η μεγάλη επιγραφή τού Rex, και αριστερά και δεξιά η μικρότερη, κατακόρυφη, του ΣΙΝΕΑΚ:
Στη δεύτερη φωτογραφία διακρίνεται και η επιγραφή «ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΣΙΝΕΑΚ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ;» στην άκρη τού στεγάστρου, που ακόμα τη θυμάμαι!
Να και μια τρίτη φωτογραφία, που σίγουρα θα την έχετε δει, αλλά θα θέλατε να μην είχατε! Έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον, συνήθως μαυρόασπρη, στους ξαναφτιαγμένους τίτλους πολλών ελληνικών ταινιών τής «Καραγιάννης-Καρατζόπουλος» ως μέρος τής μετατροπής τους σε «τηλεοπτικές εκδόσεις»:
Κάθε Κυριακή, πηγαίναμε με τη μητέρα μου στον κινηματογράφο. Εγώ, χωρίς δεύτερη σκέψη, ζητούσα σχεδόν πάντα να πάμε στο ΣΙΝΕΑΚ, για να δω τα «μίκυ μάους», τα κινούμενα σχεδια, δηλαδή. Πάντα παίζαν τουλάχιστον δύο, πράγμα που το διαφήμιζαν μαζί με τις φωτογραφίες από την ταινία: «σήμερον 2 ταινίες μίκυ μάους», ή κάπως έτσι. Η ίδια η ταινία ίσως να με άφηνε και αδιάφορο. Κάποιες ταινίες, που θυμάμαι, είναι αυτές με το Μασίστα, που μόλις τώρα διάβασα ότι δεν είναι άλλος από τον Ηρακλή (Μακίστιος Ηρακλής ελληνιστί, παρακαλώ!), ο μίνι Τζαίημς Μποντ και οι οκτώ συμπόργκ εναντίον μαύρου φαντάσματος, που, αν και δεν είχε σχέση ούτε με Τζαίημς Μποντ, ούτε με το Μαύρο Φάντασμα τού Ντίσνεϋ, πρέπει να ήταν πολύ ωραία ταινία, και ο Ερκολίνο στη χώρα τών θαυμάτων, που, φυσικά, δεν είχε καμία σχέση με τη χώρα τών θαυμάτων τού Λιούις Κάρολ! Επίσης, θυμάμαι και την τελευταία ταινία που είδα εκεί, πιθανόν την τελευταία εβδομάδα τής λειτουργίας τού κινηματογράφου: αποστολή στην Ταγκανίκα. Πρέπει να ήταν ντοκιμαντέρ, κάτι που τότε δεν με ενδιέφερε καθόλου, κλείνοντας άδοξα για μένα τον κύκλο ΣΙΝΕΑΚ.
Αντί για κυλικείο, το ΣΙΝΕΑΚ είχε μια μικρή αυτόματη μηχανή πωλήσεων, που πουλούσε καραμέλες και σοκολάτες. Ήταν η πρώτη και μοναδική τού είδους της, που είχα δει στην Ελλάδα για πολλά χρόνια. Εννοείται ότι έπρεπε πάντα να πάρω κάτι και από εκεί! Τα διάφορα είδη ήταν τοποθετημένα σε στήλες, με ένα συρταράκι κάτω από κάθε στήλη. Όταν έριχνες ένα κέρμα στη μηχανή, ξεκλειδώναν τα συρταράκια, οπότε άνοιγες ένα και έβγαζες από μέσα το προϊόν που ήθελες. Πάντα ήθελα να δοκιμάσω να τραβήξω δύο συρταράκια ταυτόχρονα, να δω αν θα μπορέσω να ξεγελάσω το μηχάνημα, αλλά τελικά ποτέ δεν το έκανα!
Από την ίδια την αίθουσα, θυμάμαι δύο λεπτομέρειες: το φωσφορίζον ρολόι δίπλα από την οθόνη, που διαβαζόταν και με σβησμένα τα φώτα, και τις σαΐτες που ήταν κολλημένες στην οθόνη, φαντάζομαι με καρφίτσα στη μύτη τους, που φαινόταν η σκιά τους κατά τη διάρκεια τής προβολής.
Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια τής προβολής, περνούσε η ταξιθέτρια, με ένα ψεκαστήρα τύπου «φλιτ» και αρωμάτιζε την αίθουσα!
Η κυριακάτικη έξοδος στο ΣΙΝΕΑΚ τελείωνε με τυρόπιτα στο τυροπιτάδικο «Πικ-νικ», γωνία Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους, χαζεύοντας τα βιβλία στο διπλανό βιβλιοπωλείο. Τώρα το τυροπιτάδικο λέγεται «Μαμ», αλλά είναι στο ίδιο στυλ όπως τότε.
Και κάτι για τα μεγαλύτερα παιδιά: Όταν μεγάλωσα, η μητέρα μου μού είπε ότι δεν ήθελε να με πηγαίνει στο ΣΙΝΕΑΚ, που την τραβολόγαγα, διότι… της βάζαν χέρι!
Προέλευση φωτογραφιών:
http://cinemahellas.blogspot.com/
Κοινοποιήστε:
Posted on 8 Απριλίου 2012, in Cinema, Comics Trades, CT Exclusive, Άρθρα Μελών, Αποκλειστικότητες, Εργασίες Μελών, Εκτός Κόμικς, Κάποτε στην Ελλάδα!, Κοινωνία, Συνεργασίες Μελών, Σινεάκ, Τέλος Εποχής. Bookmark the permalink. 18 Σχόλια.
Comics Trades! 
Καλημέρα Κρίτωνα, μικροί και μεγάλοι φίλοι κάθε ηλικίας!
Άνοιξες το κουτάκι με τις αναμνήσεις, για τα καλά!
Υπέροχο κείμενο, τόσο ταξιδιάρικο και νοσταλγικό!
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εμάς, ζήσαμε παρόμοιες καταστάσεις. Άλλοι στην επαρχία και άλλοι στα στικά κέντρα. Δεν έχει σημασία αυτό, αλλά όσα ζήσαμε και φέρνουμε στο νου, όταν διαβάζουμε τέτοια άρθρα.
Να αναφέρω κι εγώ μερικά στοιχεία, από τις προσωπικές ΣΙΝΕΑΚ εμπειρίες.
Στην Κέρκυρα, δεν είχαμε κινηματογράφο με αυτό το όνομα. Είχαμε όμως ΣΙΝΕΑΚ – προβολές. Ήταν(αν θυμάστε οι συνομοίλικοι), μια θεματική, παιδικού χαρακτήρα, σειρά ταινιών, που επέλεγαν 2 κινηματογράφοι του νησιού. Δεν θυμάμαι ποιός ξεκίνησε αυτή την ιστορία. Κάποια περίοδο(1970-`71), τόσο το Εθνικόν, όσο και ο Ορφέας, είχαν καθιερώσει στο εβδομαδιαίο τους πρόγραμμα αυτές τις προβολές, πάντα κάτω αό τον γενικό τίτλο ΣΙΝΕΑΚ.
Όπως πολύ σωστά αναφέρει ο Κρίτωνας, εμβόλιμα στις ταινίες αυτές, υπήρχαν και τα σποτάκια με κινούμενα σχέδια, τις περισσότερες φορές από δημιουργίες του Ντίσνευ. Ήταν και το ισχυρότερο κίνητρο, για να αρχίσουμε την «πίεση» προς την μητέρα μας κυρίως, ώστε να μας παέι σινεμά!
Οι ταινίες ήταν διαφορετικές κάθε φορά και κάλυπταν μια μεγάλη γκάμα ειδών κινηματογραφικών. Υπήρχε και ο Γκοτζίλα, σε καθαρά Ιαπωνικές παραγωγές, όπου κάποια στιγμή συναντήθηκε και με την Γκάμερα(τεράστια χελώνα!), κι έτσι τα καλά τέρατα, έγιναν δύο! Ο Μασίστας βέβαια ήταν μαζί με τις Ιταλικές παραγωγές της Τσινετσιτά, ιστορικού τύπου, σε συχνά χρονικά διαστήματα στο εμνού. Όπως και διάφορες εκδοχές του Ρομπέν των Δασών, ή των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης. Προς το τέλος του αυτός ο κατά κάποιον τρόπο θεσμός(κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωί), είχε ξεφύγει λιγάκι. Θυμάμαι το επικό «Το Λυκώφως των Θεών», που δεν ήταν ακριβώς παιδική προβολή και μάλλον δεν απευθύνονταν ακριβώς σε 10χρονα ή 12χρονα.
Απίθανα αυτά που θυμήθηκε ο Κρίτωνας, με το φλιτ και το ψέκασμα(εγώ δεν τα θυμήθηκα, ή δεν τα πρόλαβα!), όπως και οι χαρακτηριστικές του αναμνήσεις με το ρολόι και τον αυτόματο πωλητή, που μοιράστηκε μαζί μας! Πρέπει να ζήσαμε κι εμείς παρόμοιες καταστάσεις. Ποιός όμως τις θυμάται; Το κακό είναι ότι απ` όλα τα προγράμματα που επιμελώς φύλαγα, απ` όλες εκείνες τις προβολές, δεν επέζησε ούτε ένα… Έστω για να μπορώ να σας δείξω τον τρόπο που διαφημίζονταν οι προβολές εκείνες.
Κάποιαστιγμή στον Πειραιά(Κοκκινιά), θυμάμαι ότι πήγαινα με τον συγχωρεμένο τον παππού μου, σε έναν κινηματογράφο με όνομα ΣΙΝΕΑΚ, ο οποίος δεν ήταν αυτός που μνημονεύει ο Κρίτωνας. Οπότε, προφανώς υπήρχε και δεύτερος με το ίδιο όνομα, στον Πειραιά. Μην με ρωτάτε διευθύνσεις, γιατί ήμουν 6 χρονών!
Κάτι άλλο ακόμη που φέρνω στο νου, είναι η ανάγνωση στις τελευταίες σελίδες των εφημερίδων της εποχής, των διαφημιστικών για τις ταινίες της εβδομάδας και το πρόγραμμα προβολής ανά κινηματογράφο. Μάλιστα, έπαιρνα το μεγάλο ψαλίδι ραπτικής της γιαγιάς μου και έκοβα αυτές τις καταχωρήσεις(όπως και αυτές με τα κόμικς – στρίπ, ειδικά του Σνούπυ!), από την Ακρόπολη και την Βραδυνή! Ιεροτελεστία, που είχε το πράσινο φως του παππού και την γκρίνια της γιαγιάς!
Να` σαι καλά Κρίτωνα που μας τα θύμησες όλα αυτά! Θέλουμε κι άλλα παρόμοια άρθρα! Μας άνοιξες την όρεξη τώρα για τα καλά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πρέπει να μιλάμε για μέσα προς τέλη τής δεκαετίας τού 1960, άρα ο κινηματογράφος προϋπήρξε των προβολών τού 1970-71. Τώρα, αν ο όρος πήρε το όνομά του από τον κινηματογράφο ή ο κινηματογράφος από τον όρο, αυτό είναι άγνωστο.
Ίσως αν γνωρίζαμε την ετυμολογία τού όρου, να μπορούσαμε να βγάλουμε άκρη. Υπάρχει, π.χ., ποταμός Sineak στην Αλάσκα! Επίσης, υπάρχει μια εταιρεία Cineak, που φτιάχνει πολυτελή έπιπλα για home cinema, αλλά αυτή ιδρύθηκε το 1999.
Μιλώντας για Αλάσκα, θυμήθηκα και τον (κακόφημο;) κινηματογράφο «Αλάσκα» στην αρχή τής Πατησίων, εκεί που τώρα είναι το κατάστημα Glou.
Μόλις τώρα διάβασα ότι ο χώρος τού ΣΙΝΕΑΚ προοριζόταν αρχικά για αίθουσα χορού(!) αλλά τελικά λειτούργησε ως κινηματογράφος επικαίρων και παιδικών ταινιών. Πράγματι, εκτός από τα ελληνικά επίκαιρα, που παίζαν όλοι οι κινηματογράφοι, στο ΣΙΝΕΑΚ παίζαν και γαλλικά! Θυμάμαι αμυδρά το σήμα τους, που ήταν μια περιστρεφόμενη σφαίρα. (Υδρόγειος;)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Με έστειλες!!!
Τι θυμήθηκες τώρα με την υδρόγειο, των Γαλλικών επίκαιρων;;; Φοβερή μνήμη έχεις!!!
Κοίτα, ήμουν μέχρι το 1970 στον Πειραιά και μετά άρχισε το πήγαινε – έλα στην Κέρκυρα, μέχρι που έμεινα οριστικά το 1972. Το `70 λοιπόν, πηγαίναμε με τον παππού μου στο ΣΙΝΕΑΚ του Πειραιά. Λογικά, πρέπει να υπήρχε και εκεί ένα λοιπόν, που απλά είχε το ίδιο όνομα με αυτό της Πανεπιστημίου, ή ανήκαν στον ίδιο επιχειρηματία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό με την Αλάσκα, είναι από τώρα υποψήφιο για το Όσκαρ λεπτομέρειας σε σχόλιο! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είπα να μην το πω, έτσι τραβηγμένο που είναι, αλλά θα το κάνω.
Η συντομογραφία τής πολιτείας Alaska είναι ΑΚ. Άρα, θα μπορούσε ΣΙΝΕΑΚ = CINEAK = Cine AK = Κινηματογράφος Αλάσκα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εγώ έχω να πω, ότι κάνεις το έργο της κριτικής μας επιτροπής όλο και πιο δύσκολο! 🙂 ΠΟΥ να δώσει το Όσκαρ;;; Ο νικητής είναι γνωστός, αλλά με ποιό του σχόλιο;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και κάτι που μόλις θυμήθηκα!
Μέσα στις προβολές του ΣΙΝΕΑΚ στον Πειραιά, ξεχωρίζω κι ένα ακατάλληλο κάτω των 13, στο οποίο ο παππούς με πήγε με την κηδεμονία του και επειδή ήταν αστυνομικός(!). Πρόκειται για ένα φιλμ με την Λεγεώνα των Ξένων, το οποίο αμυδρά φέρνω στο νου. Δεν θυμάμαι πιο είναι απ` όλα όσα γυρίστηκαν με αυτό το θέμα. Πάντως, είχε μια φοβερή σκηνή, που μου αποτυπώθηκε στο νου! Ήταν ένας αμμόλοφος και από την άλλη του πλευρά(απ` αυτήν που ήταν το αρχικό πλάνο), οι εναπομείνατες Λεγεωνάριοι πολεμούσαν με τους Τουαρέγκ. Όταν άνοιξε το πλάνο, έμεινα με τα μάτια ορθάνοιχτα! Καμιά 35αριά στρατιώτες, με τα χαρακτηριστικά καπέλα και τα μαντήλια, να έχουν κάνει έναν κύκλο(με την σημαία του τάγματος στη μέση, να ανεμίζει), και οι νομάδες να επιτίθενται και να τους αποδεκατίζουν! Ο λοχαγός τους ή κάτι τέτοιο, ήταν μπροστά απ` όλους και πυροβολούσε σκυφτός με το περίστροφο του! Η σκηνή αυτή, επαναλήφθηκε(ή ενδεχομένως και να προηγήθηκε χρονικά), στο «Escape from Fort Bravo», με τον Ρίτσαρντ Γουίτμαρκ και ενέπνευσε τον σεναριογράφο του Ρίνγκο(στο Μπλέκ μικρού σχήματος), για μια ανάλογη σκηνή στην έρημο, όπου το τάγμα πολιορκείται από Απάτσι! Κάποια στιγμή, άν βρω και την σκηνή από το φιλμ με την Λεγεώνα, θα σας κάνω αντιπαράθεση με το γουέστερν και το κόμικς!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Από τα σχόλια του χθεσινού άρθρου μέχρι το σημερινό, παρατηρώ ότι δεν ξέχασες τίποτα Κρίτωνα. Πολύ ωραία και μακάρι μέσα στις εικόνες να υπήρχε και μία με κάποιον που φλιτάρει την αίθουσα προβολής.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 🙂 Καλά, θα ήταν τέλειο απλά! Η αλήθεια είναι πάντως(ενώ αυτή τη στιγμή που σας γράφω, μπουμπουνάει και αστράφτει στο νησί!), ότι χθες και σήμερα ο Κρίτωνας έδωσε ρεσιτάλ σχολίων! Όλα τους εξαιρετικά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κάποιος είναι ορεξάτος! Έχει το ενδιαφέρον σχόλιο στο Τσακ… φυτίλι!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 🙂 🙂 Χε χε χε! Μα ποιός να είναι αυτός, άραγε;… Σας ετοιμάζω blooper Comics Trades, με τις λέξεις – κλειδιά που έγραψαν κατά καιρούς οι αναγνώστες μας, ώστε να έρθουν στην σελίδα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπέρα και Καλό Πάσχα!Είναι ανήμερα Κυριακή του Πάσχα εδώ που βρίσκομαι.Χρόνια Πολλά σε όλους!
Σινεάκ για μένα είναι οι προσκλήσεις που μας μοιράζανε στο σχολείο με πολυθεματικό-ποτ πουρί χαρακτήρα.Στην ίδια,απογευματινή κυρίως,προβολή έβλεπα Τομ και Τζέρρυ,δύο φιλμάκια μικρού μήκους με Χονδρό Λιγνό,αποσπάσματα από διάφορες ταινίες και σειρές με ήρωα τον Ταρζάν και πάει λέγοντας.Χαρακτηριστικά θυμάμαι μέρες που είναι,ασπρόμαυρη,μεταγλωτισμένη στα Ελληνικά ταινία με θέμα τα Πάθη του Χριστού,μάλλον Ισραηλινής προέλευσης κι ενδεχομένως σπάνιο φιλμ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βαγγέλη, κύριοι, Χρόνια Πολλά και Καλό Πάσχα σε όλους! Καλή Ανάσταση και ανάταση ψυχής να έχουμε! Ταπεινά και με χαμηλά βλέμματα να βαδίζουμε. Με ειλικρίνια και αγάπη στις ψυχές μας.
Θυμήθηκες ακόμη πιο όμορφα πράγματα, απ` όσα κάποιοι εξ ημών. Ταρζάν με Βάισμιλερ, που πράγματι τον ξέχασα! Τι να πρωτοθυμηθείς, δηλαδή. Τομ και Τζέρρυ! Τα προγράμματα στα σχολία! Ερχόμουν με ένα τέτοιο στο σπίτι, για να ψήσω την μάνα μου, αλλά εκείνη είχε ήδη ένα όμοιο στα χέρια της και μου`λεγε «ναι. θα πάμε! το ξέρω.» Τι χρόνια και τι αρώματα αθοώτητας ήταν εκείνα… Γεμάτα από την «κυρία της νύχτας», εκείνο το αναριχητικό φυτό στις γειτονιές, που ευώδιαζε και μέσα στην φτωχική μας πραγματικότητα, έδινε διαστάσεις στην ελπίδα! Σας τα γράφω και ανατριχιάζω…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τι μου θύμισες τώρα! Πράγματι, εκτός από την ταινία, τα επίκαιρα και τα μίκυ μάους, το ΣΙΝΕΑΚ έπαιζε συνήθως και μια σύντομη μαυρόασπρη κωμωδία: χοντρο-λιγνό, Σαρλώ, τρίο Στούτζες ή Little Rascals, που δεν θυμάμαι πώς λεγόντουσαν στα Ελληνικά. (Μικροί σατανάδες, ίσως;)
Και τώρα, για να σας καραφλιάσω, η ταινία, που αναφέρεις, πρέπει να είναι η «Βασίλισσα βασιλισσών (ο βίος τής Παρθένου)», που απ’ τη μέση και μετά παρουσιάζει τα πάθη τού Ιησού:
Είναι μεξικάνικης(!) παραγωγής, μεταγλωττισμένη, με τη Λουάνα ντε Αλκάνιθ στο ρόλο τής Παρθένου και τον Λουΐς Αλκορίζα στο ρόλο τού Ιησού. Στα Ελληνικά, τους ρόλους παίζουν η Άλκη Ζέη και ο Ιορδάνης Μαρίνος, ενώ παίζει και ο Μάνος Κατράκης «εις τας αφηγήσεις τού αγγέλου». Η ταινία είναι διαθέσιμη σε DVD: http://www.leonfilm.gr/xenes.html (η τέταρτη στη λίστα). Εγώ την έχω γραμμένη από την τηλεόραση, που την είχε παίξει το παιδικό κανάλι «0-6»!
Τελικά, μου φαίνεται ότι μ’ αυτό το ΣΙΝΕΑΚ δεν άνοιξα απλώς το κουτάκι με τις αναμνήσεις, αλλά το μεγάλο σεντούκι!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
!!!
ΑΦΩΝΟΣ ΑΠΛΑ!!!
Κρίτωνα, αυτό ήταν μακράν το κορυφαίο σχόλιο που έχω ως τώρα διαβάσει, όχι μόνον από εσένα, αλλά γενικότερα!!!
Respect ατελείωτα!!!
Είθε αυτό εδώ το άρθρο, να αποτελέσει την απαρχή μιας σειράς αναμνήσεων, που θα προστεθούν και θα μας κάνουν όλους πλούσιους σε μνήμες! Σίγουρα πάντως, θα έχει πολλά ακόμη σχόλια να το συνοδεύουν…
Χονδρός – Λιγνός! Τους λάτρευα σαν δίδυμο! Αξεπέραστοι, όπως και ο Σαρλώ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ρε παιδιά, τι να πω τώρα; Έχω συμμετάσχει σε πολλά forum, όπου όλοι προσπαθούμε βάζοντας ο καθένας το προσωπικό του λιθαράκι, να ενώσουμε τα κομάτια του παζλ της νιότης μας. Όμως πουθενά και το τονίζω αυτό, δεν συνάντησα τέτοιο ήθος και πίστη στις αξίες, παρόμοια σχόλια και πληροφορίες, αλλά πάνω απ` όλα, αυτήν την ζεστή και φιλόξενη παρέα! Έτοιμη πάντα να μοιραστεί! Με συγκινείτε πραγματικά. Μου φέρνετε στο νου τόσο όμορφα πράγματα, που καμιά φορά νομίζω ότι σταματάει ο χρόνος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
!!!!!!!Monsieur Kriton,vous etes vraiment incroyable!!!Je cherchais ce film depuis longtemps!!!!!!Δεν ήξερα που και πως να το βρω!!Σας ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όχι μόνο Βάισμιλερ αλλά και όλη η γκάμα των Ταρζάν σε μια και μόνο προβολή!Όταν μένουν στο μυαλό μας χαρακτηριστικές φράσεις και μυρωδιές τότε πραγματικά μετουσιώνεται η νοσταλγική ανάμνηση σε απτό ταξίδι στο χρόνο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!