1972 – Ο ΕΜΕΡΣΟΝ ΦΙΤΙΠΑΛΝΤΙ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΣΤΗ ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1

 

Ο μέχρι πρότινος νεώτερος παγκόσμιος πρωταθλητής (για 33 χρόνια) σε ένα από τα πιο θεαματικά σπορ του μηχανοκίνητου αθλητισμου και σε μια καριέρα που πατάει απότομα γκάζι για την κορυφή, αλλά και εξίσου απότομα φρένο…


Γεννημέννος το 1946, ο Έμερσον περνάει αστραπιαία από τη δοκιμή μοτοσυκλετών στα 14, υδροπτέρυγων στα 16 (που εγκαταλείπει αμέσως μετά από ένα ατύχημα χωρίς συνέπειες -ευτυχώς για εκείνον και εμάς από πολλές απόψεις-), στους αγώνες για κάρτς (στα 18 έχει ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα Βραζιλίας) και στην Formula Vees (όπου στα 21 του παίρνει το παγκόσμιο πρωτάθλημα), για να φτάσει σε ένα καθοριστικό άλμα που επιταχύνει ακόμα περισσότερο την καριέρα του με τυχαία και μη γεγονότα.


Αυτό δεν είναι άλλο από το ταξίδι του στην Αγγλία (αρχικά σχεδόν δεν μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν ξέροντας μόνο Πορτογαλικά), όπου αγόρασε μια Formula Ford και μέσα σε ένα χρόνο βρέθηκε στη formula 3 (από τη μέση της χρονιάς συγκεκριμένα, για να καταλήξει μάλιστα στο τέλος του πρωταθλήματος ο μεγάλος νικητής), για να συνεχίσει αμέσως μετά στην F2 με Lotus, και να καταλήξει στο μεγάλο θρίαμβο της F1.


Εκεί αρχικά βρίσκεται ως τρίτος πιλότος της Lotus (με πρώτο και δεύτερο τους Jochen Rindt και John Miles), μέχρι που στην πίστα της Monza του ‘70 ο Rindt σκοτώνεται και ο Miles σοκαρισμένος αποσύρεται από το άθλημα (Στην ίδια επίσης πίστα ο Έμερσον παθαίνει το δικό του ατύχημα, χωρίς όμως να του συμβεί τίποτα σοβαρό).


Σε μια δύσκολη στιγμή της Lotus λοιπόν είναι ο ΄Εμμο που καλείται να σώσει την κατάσταση και απότομα ΄΄πέφτει στα βαθιά΄΄, ως πρώτος οδηγός πια τόσο της ομάδας, αλλά και λίγο πιο μετά όλου του πρωταθλήματος.
Γιατί το 1972 είναι πλέον παγκόσμιος πρωταθλητής.


Μάλιστα 2 χρόνια αργότερα, με ένα μονοθέσιο αργό, σε σχέση με τη Ferrari του Niki Lauda, θα καταφέρει τον ίδιο θρίαμβο, και μάλιστα στον τελευταίο γύρο του τελευταίου αγώνα (Φοβερή και η μάχη με τον Clay Regazzoni).
Η αναλυτική του ικανότητα, το σχολαστικό και ακριβές στυλ οδήγησης τους, όπως βέβαια και η εμπειρία του που του επέτρεπε να ριψοκινδυνεύει στα πιο κρίσιμα σημεία, τον οδήγησαν σε έναν ακόμα θρίαμβο.


Μα μετά απότομα φρένο.
Επιλέγοντας να τρέξει με μια Βραζιλιάνικη ομάδα και σπόνσορα μια βραζιλιάνικη βιομηχανία ζάχαρης (Copersucar), ο Έμμερσον εκτοπίζεται από κάθε πιθανότητα νίκης, αλλά ταυτόχρονα θέτει τα θεμέλια για δημιουργία της σχολής Βραζιλιάνων πιλότων Formula 1 που ακολούθησαν από τότε μέχρι τις μέρες μας.


Για λογαριασμό του είναι εκείνοι που το σανιδώνουν στη συνέχεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ηρωικές εποχές της F1, όπου οι οδηγοί έπαιζαν το κεφάλι τους μέσα από πολύ επικίνδυνες συνθήκες, ο Έμμο είναι απ’ τους ηγέτες της εκστρατείας για τη βελτίωση της ασφάλειας σε μονοθέσιο και πίστα.
Μάλιστα στο Ισπανικό Grand Prix του ‘75, σταμάτησε μόλις μετά από έναν γύρο τη McLaren του, διαμαρτυρόμενος ότι οι συνθήκες οδήγησης σε κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι της πίστας ήταν επικίνδυνες.


Το αποτέλεσμα ήταν να καταστρέψει ο ίδιος την όποια προσπάθειά του για νίκη, μα ο αγώνας ωστόσο να συνεχιστεί μέχρι που κάποια στιγμή ο κόσμος να αναγκαστεί να ζήσει το θέαμα ενός μονοθεσίου να πετάγεται εκτός αγωνιστικού χώρου και να σκοτώνει ακαριαία τέσσερις ανθρώπους…

Όταν σκεφτόμαστε τον Έμερσον Φιτιπάλντι, ο νους μας ταξιδεύει αμέσως στην εξωτική Βραζιλία, και πόσο περισσότερο όταν μαθαίνουμε ότι έκανε προπόνηση με την ομάδα ποδοσφαίρου της Βραζιλίας για να κρατιέται σε άψογη φυσική κατάσταση.
Μάλλον κι από έκει πρέπει να έπαιρνε κάτι το ΄΄εξτρά΄΄ για να φτιάχνει το χαρμάνι της μαγείας του.

Αλλά και οι Βραζιλιάνοι παίκτες είχαν κάτι το παράδοξο στο χώρο του ποδοσφαίρου που μπορεί να το δανείστηκαν από εκείνον και από τις φόρμουλα 1 δυνάμεις του, για να το γυρίσουμε στους υπερήρωες τον comics…

Μεταξύ αστείου και σοβαρού, το αν υπάρχει κάποια συνάφεια για την εν λόγω ΄΄ανταλλαγή΄΄ mojo (http://en.wikipedia.org/wiki/Mojo), σηκώνει μεγάλη συζήτηση…

και τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία!

Όλα τα γεγονότα που επιλέγουμε από τον 20ο αιώνα, για να σας θυμίσουμε κάθε φορά, μπορείτε να τα βρίσκετε συγκεντρωμένα στην υπό – κατηγορία «ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ».

http://wp.me/PKxow-6uh

Posted on 5 Φεβρουαρίου 2012, in CT Exclusive, Emerson Fittipaldi, Formula One, Άρθρα Μελών, Έρευνα, Έμερσον Φιτιπάλντι, Απόψεις, Αποσπάσματα, Αποκλειστικότητες, Αρχείο, Αφιερώματα, Αναμνήσεις, Βίντεο, Διάφορα, Εργασίες Κοινότητας, Εργασίες Μελών, Εκτός Κόμικς, Νέες Προσθήκες Κατηγοριών, Παραλειπόμενα, Φόρμουλα 1 and tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Bookmark the permalink. 6 Σχόλια.

  1. Βασίλειε, έγραψες! Άψογη η μνήμη που μας έφερες στο νου! Φοβερά και τρομερά πράγματα, όλα αυτά που μας αφηγήθηκες! Ο Φιτιπάλντι ήταν ένας θρύλος, το δίχως άλλο.

    70`ς λοιπόν, με την Ελληνική τηλεόραση τότε να δίνει ώρες και στον μηχανοκίνητο αθλητισμό(μεταξύ τένις, καλλιτεχνικό πατινάζ κλπ κλπ), κάτι που βοήθησε να έχει το σπορ αυτό της F1, μια πολύ μεγάλη αναγνώριση και στη χώρα μας.Δε θυμάμαι ποιοί μετέδιδαν τους αγώνες, νομίζω όμως ότι ο Φουντουκίδης ήταν ένας από αυτούς.

    Λοιπόν, διαβάστε και θυμηθείτε οι παλιότεροι.Μερικά ονόματα θα σας παραθέσω, μόνον.

    Μάριο Αντρέτι, Κλέυ Ρεγκατσόνι, Έμερσον Φιτιπάλντι, Τζάκι Στιούαρτ. Μιλάμε για εποχές που η φόρμουλα 1 ήταν το πιο επικίνδυνο για την ζωή των αθλητών σπορ, αλλά και ένα από τα θεαματικότερα όλων! Μαγικές στιγμές, που αν δείτε τα βίντεο του άρθρου, θα πάρετε μια καλή γεύση, όχι μόνο για τον Φιτιπάλντι, αλλά και για τους αντιπάλους του.

    Τώρα που το θυμήθηκα, νομίζω ότι όλοι τους(ίσως όχι ο Στιούαρτ), έκαναν και βήματα στη μόδα, υπογράφοντας τζην με το επώνυμο τους!!! Δε θυμάμαι όμως, ποιανού πουλούσαν περισσότερο! Του Φιτιπάλντι ή του Ρεγκατζόνι! Νομίζω ότι πιο στυλάτα ήταν του Ρεγκατζόνι πάντως, αν και καμπάνα!

    Κι ένα τελευταίο. Προσωπικά, θεωρώ ότι και το περιοδικο του κ. Καραβία, οι Κούρσες, συνέβαλε στο να καθιερωθεί η φόρμουλα 1 στην χώρα μας και γενικότερα οι αγώνες ταχύτητας, όπως και μια σειρά από κάρτες που κυκλοφορούσαν τότε(`72-`73), ίσως της ΜΕΛΟ. Οι Κούρσες ήταν το μοναδικό κόμικς στην Ελλάδα, του οποίου η ύλη ήταν αποκλειστικά και μόνο από ιστορίες μηχανοκίνητου αθλητισμού! Και μόνο αυτό, συνιστά μια πολύ μεγάλη καινοτομία και δείχνει ένα μέρος του ρίσκου που ανέλαβαν οι εκδότες του και μάλιστα εκείνα τα χρόνια, που κυριαρχούσαν κόμικς άλλου τύπου.

    Μου αρέσει!

  2. Ευχαριστώ Γεώργιε.

    Πραγματικά επικές εποχές, όπως και επικίνδυνες.

    Ο κάθε πιλότος που περιγράφεται στο άρθρο έχει πάθει τουλάχιστον ένα πραγματικά επικίνδυνο ατύχημα.

    Ακόμα και ο Lauda, που απλά και μόνο αναφέρεται, το πρόσωπό του παραμορφώθηκε από φωτιά που
    έπιασε το μονοθέσιο του ενώ αγωνιζόταν
    (κάποια χρόνια βέβαια μετά απ ‘όλα όσα περιγράφονται στο άρθρο).

    Ριψοκίνδυνες για την καριέρα επιλογές, ριψοκίνδυνες για τη ζωή αγωνιστικές κινήσεις,
    όλα στο κόκκινο!
    (Γι’ αυτό μάλλον κι ο κόσμος παθιάζονταν με ό,τι σχετικό με του πιλότους, όπως τα τζην).

    Μέχρι και οι Κούρσες (που παρουσιάστηκαν πέρυσι από το comicstrades) αποτελούσαν
    ένα ριψοκίνδυνο επιχειρηματικό σχέδιο για την ελληνική πραγματικότητα μόνο και μόνο επειδή
    περιείχε…κούρσες!

    Σαν όσμωση ένα πράγμα!

    Μου αρέσει!

    • Ω, ναι! Ζωή φουλ αδρεναλίνη και το πόδι δεμένο στο γκάζι! Φοβεροί αγώνες, Βασίλη! Ένας κι ένας! Για τους πιλότους, κανένα σχόλιο! Νομίζω ότι αν δει κανείς αγώνα εκείνων των χρόνων(το you tube είναι γεμάτο από τέτοια βίντεο), θα καταλάβει πάρα πολλά. Έχεις διαβάσει την συνέντευξη που μας παραχώρησε(αποκλειστικά στη σελίδα), ο κ. Καραβίας; Αν όχι, ρίξε της μια ματιά(στην κατηγορία ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ). Ο άνθρωπος σχεδίαζε εξ`ολοκλήρου τα τεύχη και έστελνε χρήματα από την Κύπρο, όπου υπηρετούσε με ανακατάταξη σαν λοχαγός, στην συνέταιρο του κ. Σταυρόπουλο, για να εκδίδεται το περιοδικό! Έχω την αίσθηση ότι με τα άρθρα των τελευταίων ημερών, ανέβηκε πολύ ψηλά ο πήχης και αυτό είναι πολύ καλό! Μπράβο σε όλους σας!

      Μου αρέσει!

  3. Οπως τα λες.

    Την διάβασα εκείνη τη συνέντευξη τότε.

    Φοβερό κουράγιο πάντως οι κ. Καραβίας-Σταυρόπουλος.

    Μου αρέσει!

    • Όχι μόνο κουράγιο Βασίλη, αλλά και θέληση απίστευτα μεγάλη! Με μηδέν στήριξη και την τεχνολογία να μην έχει ακόμη εισαγθεί στο λεξιλόγιο της χώρας μας, πολλοί από τους πιονέρους όπως τους αποκαλώ, Έλληνες εκδότες της περιόδου 1968 – 1970, έδιναν και την ψυχή τους για να εκδώσουν ένα εικονογραφημένο! Οι περιπτώσεις είναι πολλές και ίσως κάποια στιγμή θα ήταν χρήσιμο ένα σχετικό άρθρο, όπου θα απομυθοποιούνταν πολλά, πίστεψε με.

      Μου αρέσει!

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.