ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ
ΜΠΛΕΚ(1969) – ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ 1/6/2011
Συντάκτης corto
Το πιο μεγάλο στοίχημα που έβαλε και κέρδισε ο Στυλιανός Ανεμοδουράς, μετά απ` αυτό του «Μικρού Ήρωα». Το 1969 και ενώ τα εικονογραφημένα στην Ελλάδα τραβούσαν μια ανηφορική πορεία εκμοντερνισμού και αναδιάρθρωσης, ενσωματώνοντας νέα στοιχεία και εμπλουτίζοντας το περιεχόμενο τους για να μπορούν να είναι πιο ελκυστικά στους αναγνώστες, οι απαιτήσεις των οποίων αυξάνονταν με γοργούς ρυθμούς, αλλά και για να περάσουν σε μια νέα περίοδο που αποκαλέστηκε σαν η δική μας «χρυσή κόμικς δεκαετία», ο κ. Ανεμοδουράς κάθεται στο τραπέζι του πόκερ με πολύ γερά χαρτιά και δίχως να μπλοφάρει κερδίζει την παρτίδα από τους συναδέλφους του! Έτσι σεμνά και ταπεινά, ο πολέμιος των Άγγλων καταπατητών της Βορείου Αμερικής και των διάσπαρτων προδοτών, κλεφτών, αρματολών, κακών ινδιάνων και λοιπών επίβουλων της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τους φίλους Μπλέκ, ήρθε και στην χώρα μας μαζί με τα ιδανικά του, την κορμοστασιά και το αγέρωχο βλέμμα, αλλά και τους δύο αχώριστους συντρόφους στον αγώνα. Τον αιώνιο πιτσιρικά Ρόντυ και τον παντογνώστη καθηγητή Μυστήριο! Τρείς φίλοι στην υπηρεσία της υπόθεσης της ελευθερίας, που έμελε να γίνουν μπέστ σέλερ στην Ελλάδα και να αποκτήσουν μεγαλύτερη φήμη ακόμη κι απ` αυτήν της χώρας κατασκευής τους, την Ιταλία! Δεν υπήρχε αγόρι 8-18 στα χρόνια μεταξύ 1969 – 1976, που να μην είχε έστω ένα τεύχος Μπλέκ στο σπίτι του! Ήταν αδιανόητο και αν συνέβαινε ποτέ αυτό, μιλούσαμε τότε για «μαμάκια» και «βοτυρομπεμπέ» κατάσταση, οπότε απλά δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε παραπάνω! Ο Μπλέκ εκείνου του μικρού σχήματος τσέπης, μπήκε στις σχολικές τσάντες, στα τετράδια, κάτω από τα στρώματα, κάτω απ` τα κρεβάτια, μέσα στα ρούχα, στις ντουλάπες(ούτε ο σκόρος δεν του την έβγαινε!), μέχρι και στα συρτάρια της κουζίνας, ή ανάμεσα από τις εγκυκλοπαίδειες στην βιβλιοθήκη! Παντού υπήρχε ένας …Μπλέκ! Ήταν το must της εποχής και ένα από τα πιο επιτυχημένα εικονογραφημένα που κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ελλάδα. Ο παροξυσμός των πιτσιρικάδων στα περίπτερα, όταν κυκλοφορούσε το καινούργιο τεύχος, δεν έχει προηγούμενο! Πουλούσε 150.000 αντίτυπα, την εποχή που η χώρα ήταν σε μια κατάσταση …γύψου, φτώχιας και κακομοιριάς και όλα αυτά χωρίς να έχει ΔΝΤ και τρόικες στο κεφάλι! Ο κ. Ανεμοδουράς, ο θρυλικός Θάνος Αστρίτης του Μικρού Ήρωα, έπιασε τον παλμό των νέων και άφησε εποχή. Ο Μπλέκ βοήθησε τα μέγιστα για να μιλάμε σήμερα με δράσεις όπως ο κορυφαίος Έλληνας εκδότης κόμικς, κ. α. Τα παιδιά αγάπησαν πράγματι τα περιοδικά του(όπως έλεγε και το γνωστό σλόγκαν του οίκου), γιατί ήταν αυτό που περίμεναν και μέχρι τότε δεν τους κάλυπταν τα ήδη υπάρχοντα σαν προτάσεις. Ήταν σαν κάποιος εκδότης να σκέφτηκε μέσα από τα δικά τους μυαλά, για εκείνα που πραγματικά ήθελαν! Τι άλλο να πούμε παραπάνω; Νομίζω άλλωστε ότι έχουν γραφτεί Ανεμοδουριάδες και Μπλεκιάδες άπειρες από φίλους των κόμικς, σε σημείο τέτοιο που αν προσθέσουμε μερικές προτάσεις επιπλέον, μάλλον θα κουράσουμε – παρά θα θυμίσουμε ή θα αποτίσουμε έναν φόρο τιμής.
Δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο, οπότε προχωράμε στα της έκδοσης. Η ιδέα και η σύλληψη ήταν καθαρά Ιταλική υπόθεση, όπως και η υλοποίηση της. Οι γνωστοί σας πια Esse Gesse(Dario Guzzon, Pietro Sartoris, Giovanni Sinchetto), ήταν εκείνοι που έδωσαν χιλιάδες σελίδες περιπετειών στα πόδια του Μπλέκ και των συντρόφων του, με αφετηρία το 1954 στην εκδοτική Araldo. Από το μακρόστενο, περίεργο για εμάς αρχικό σχήμα του Il Grande Blek, πριν αντικατασταθεί σε ένα πιο γνώριμο και κατανοητό Ευρωπαϊκού τύπου, είχε προλάβει να γίνει θρύλος στην γειτονική χώρα. Μεταφράστηκε σε πολλές χώρες και αγαπήθηκε εξίσου στην Γαλλία, την Γιουγκοσλαβία και την Τουρκία. Έγιναν πραγματικοί μύθοι, τόσο ο ήρωας όσο και οι δημιουργοί του. Στη χώρα μας κυκλοφόρησε 341 μικρού σχήματος τεύχη, με το πρώτο να έχει ημερομηνία 25 Ιουνίου του 1969 και το τελευταίο 31 Δεκεμβρίου του 1975. Έξη χρόνια – εκατομμύρια αναγνώστες και αντίτυπα! Στα πρώτα εξώφυλλα ένας φίλος από τα παλιά του εκδότη, ο συνεργάτης του στον Μικρό Ήρωα Βύρωνας Απτόσογλου, ανέλαβε τα εξώφυλλα, που στην συνέχεια δανείστηκαν καρέ από το πάνελ των ιστοριών του κάθε τεύχους. Οι 2 δραχμές και οι 36 σελίδες, έγιναν σταδιακά 5 και 68 αντίστοιχα, ενώ η Τετάρτη έμεινε μέχρι τέλους σαν η μέρα κυκλοφορίας του περιοδικού. Το εβδομαδιαίο ραντεβού όλων στα περίπτερα! Ακόμη κι όσους δεν βλέπαμε στα διαλλείματα του δημοτικού, στα περίπτερα τους συναντούσαμε να σπρώχνουν για να μπουν μπροστά και να εξασφαλίσουν ένα τεύχος! Από το τεύχος 342 και έπειτα, ο Μπλέκ μεγαλώνει μαζί μας και με τις προσδοκίες κάποιων εξ υμών ενδεχομένως και συνεχίζει την πρώτη του περίοδο μέχρι το τεύχος 428. Το σχήμα είναι προσαρμοσμένο στα νέα εκδοτικά δεδομένα. Λίγο μακρόστενο και μεγαλύτερο σε ύψος, πιο κοντά στο στυλ της Κατερίνας! Οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν την περίοδο αυτή του Μπλέκ, είναι οι Ρίνγκο(αν και εδώ μας τα χάλασε κάπως η έμπνευση να γίνει Ελληνό – Αμερικάνος ο ραίηντζερ), ο Τόμ με τον Ντάστυ, αλλά και ο Γιώργος Θαλάσσης. Στα οπισθόφυλλα κυριάρχησαν οι ενδεκάδες των ποδοσφαιρικών μας ομάδων, όπως και Ευρωπαϊκές. Τα διάφορα τρικ των εσωτερικών σελίδων, που έδωσαν επιπλέον κίνητρα στους αναγνώστες, ήταν πολλά και διάφορα, όλα τους ενδιαφέροντα. Όπως για παράδειγμα τα ημερολόγια ποδοσφαίρου και μαθημάτων, η καρτέλα ταυτότητας των ραίηντζερ της Νεβάδα(όπου έκοβες τα αστέρια από την Τρίτη απ` το τέλος σελίδα και τα συγκέντρωνες), τα αυτοκόλλητα, οι αφίσες και φυσικά το απίστευτο δελτίο μέλους της Πανελλήνιας λέσχης φίλων του Μπλέκ, που δεν έμεινε ούτε ένα για δείγμα!
Η παρουσίαση του εν λόγω τίτλου, έχει «ψωμί» όπως λέμε και μπορεί να γεμίσει με πολλές ακόμη σελίδες, αλλά ο σκοπός δεν είναι αυτός. Σκοπός είναι να θυμηθούμε όλοι κάποια πράγματα από όσα συμβόλισε κάποτε για όλους μας, μαζί με μερικά στοιχεία για την έκδοση. Έτσι λειτουργούν αυτοί οι κύκλοι παρουσιάσεων μας και αυτό το νόημα έχουν. Όχι για παράδειγμα να αναλύσουμε χαρακτήρες, εξώφυλλα, έργο και ιστορία των δημιουργών, του εκδότη κλπ Για όλα αυτά υπάρχουν υπό – κατηγορίες όπως «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ», «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ», «ΪΣΤΟΡΙΕΣ & ΤΕΥΧΗ», «ΚΑΡΕ & ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ». Εκεί μπορείτε να βρίσκετε όλες αυτές τις επιπλέον πληροφορίες και να διαβάζετε τα αποτελέσματα των ερευνών μας, συγκεντρωμένα μαζί με όλα τα εικονογραφημένα της περιόδου 1966 – 1980 και όχι μόνον. Στα «COMICS SCANS ΜΑΣ», μπορείτε να βρείτε link για σαρώσεις τευχών Μπλέκ και ιστοριών τόσο από τον αρχηγό των κυνηγών, όσο και από τους υπόλοιπους ήρωες του περιοδικού, ενώ ένα πορτρέτο του έχουμε κάνει και σε μορφή βίντεο, που θα το βρείτε στα «ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΣ».
Γιώργος Κοσκινάς
Τα εξώφυλλα και οι εσωτερικές σελίδες του περιοδικού, είναι από το προσωπικό αρχείο του συντάκτη
—————————————————————————————————————————————————————-
ΖΑΓΚΟΡ – ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ(1971)
Συντάκτης corto
Σημαντικός τίτλος, με πολλούς φίλους ακόμη και στις μέρες μας, 35 χρόνια μετά την διακοπή κυκλοφορίας του! Μαζί με το Μπλέκ και το Όμπραξ, αποτέλεσαν πολύ μεγάλες επιτυχίες του εκδοτικού οίκου που τα εξέδωσε και ταυτόχρονα μεγάλες επιρροές για τους νέους της εποχής. Δύσκολα θα συναντήσεις κάποιον σημερινό 4οάρη, που να μην τα έχει έστω ξεφυλλίσει! Κατατάσσεται σαφώς στα γουέστερν κόμικς, αφού οι δημιουργοί(Bonelli – Ferri), οριοθετούν και τοποθετούν τον ήρωα χρονικά, στις μέρες της Άγριας Δύσης, αλλά και για το γεγονός ότι το δεύτερο ανάγνωσμα του εβδομαδιαίου αυτού περιοδικού του κ. Στυλιανού Ανεμοδουρά, ήταν ο Ρέηντζερ Κάπτεν Μίκυ.
Οι περιπέτειες του Ζαγκόρ και του μονίμως πεινασμένου Μεξικανού γκαφατζή Τσίκο, δεν είναι απλά γουέστερν σενάρια, καθώς μπλέκουν σε μεταφυσικά μονοπάτια, με παρανοϊκούς επιστήμονες, κυνήγια θησαυρών, ξεχασμένες ινδιάνικες φυλές, πειρατές, κι όλα αυτά μέσα σε μάλλον βίαιες ιστορίες, που ισορροπούν ανάμεσα στον τρόμο και την αγωνία, με δόσεις χιούμορ που αποφορτίζουν το κλίμα. Στα στοιχεία που αξίζει να αναφέρουμε, η ταχύτητα των ιστοριών και τα ταξίδια των πρωταγωνιστών, που λειτουργούν και έξω από το στενό πλαίσιο του Φάρ Ουέστ, ανάγοντας τον ήρωα σε μια μορφή απονομής δικαιοσύνης και εκτός συνόρων της περιοχής του, ενώ συγχρόνως ξεδιπλώνουν τις λογοτεχνικές και κινηματογραφικές επιρροές του Gian Luigi Bonelli.
Το πρώτο τεύχος του κυκλοφόρησε το Σάββατο, την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 1971 και ουσιαστικά αντικατέστησε(όπως διαφημίστηκε άλλωστε σχετικά από την έκδοση), τον Εικονογραφημένο Μικρό Ήρωα του 1968, που παρουσιάσαμε σε παλαιότερο άρθρο. Το σχήμα ήταν το κλασσικό μικρό της εποχής, ασπρόμαυρο πάντα και το κόστος του ξεκίνησε με 2 δραχμές. Η έκδοση δεν ακολουθεί την χρονική σειρά παρουσίασης των ιστοριών στην Ιταλία, ενώ και σε πολλά απ` τα εξώφυλλα είχαμε αναπαραγωγές από επιλογές εσωτερικών καρέ. Συνεπώς θα λέγαμε ότι ο Ζαγκόρ μάλλον προσαρμόστηκε κι αυτός, στα δεδομένα των Γενικών Εκδοτικών Επιχειρήσεων, με ότι μπορεί αυτό να συνεπάγεται… Συνολικά κυκλοφόρησαν 260 τεύχη στην εβδομαδιαία του μορφή και έπειτα ακόμη 33 επεισόδια χώρεσαν στο Τζάγκουαρ(που επίσης παρουσιάσαμε), του 1975. Σαν συμπληρωματικοί ήρωες, πέρασαν απ` τις σελίδες του και οι Τάργκα, Κούνγκ Φού, Κάνον, Κάπτεν Μάρλοκ, αλλά βέβαια την δόξα έκλεψε μια εξαιρετική επιλογή του κ. Ανεμοδουρά, ο ποδοσφαιριστής Ρόυ Ρέης. Μαζί με τον Κάπτεν Μίκυ, συγκρότησαν ένα πολύ δυνατό εικονογραφημένο στην διάρκεια των χρόνων 1971 – 1975, με μεγάλες πωλήσεις. Αναπόφευκτα, σαν συμπέρασμα οδηγούμαστε σε μια σειρά αποριών, που προκύπτουν από την διακοπή της έκδοσης του τίτλου, αλλά και από την απαξίωση την μετέπειτα, από τον ίδιο του τον εκδότη. Βλέπετε, οι Λοχαγός Μάρκ, Όμπραξ, Κάπτεν Μίκυ, Ρίνγκο και φυσικά ο Μπλέκ, βρήκαν περιοδικά να φιλοξενήσουν τις περιπέτειες τους, μέχρι και πριν λίγα χρόνια, σε αντίθεση με τον Ζαγκόρ, που αγνοήθηκε, αφήνοντας μια μάλλον πικρή γεύση στους αναγνώστες του.
Πολλά επιπλέον στοιχεία μπορείτε να αντλήσετε από το ομώνυμο βιβλίο μου αφιερωμένο στην έκδοση, που κυκλοφόρησε πέρσι απ` τις εκδόσεις Αιγόκερως. Όλα τα εξώφυλλα του περιοδικού, βρίσκονται στο www.greekcomics.gr την παρουσίαση τους μπορείτε να την δείτε και στο http://gkosk.wordpress.com/ όπως και την αποσπασματική παρουσίαση ιστοριών από το περιοδικό, την οποία εντός των επομένων ημερών, θα μεταφερθεί εδώ και θα ενσωματωθεί στην νέα μας κατηγορία «ΙΣΤΟΡΙΕΣ – ΤΕΥΧΗ». Τέλος, στο www.issuu.com/comicsrainbow/ υπάρχουν 160 τεύχη για on line ανάγνωση, αλλά θα πρέπει να πάρετε την έγκριση της κοινότητας του Comics & More, για να αποκτήσετε πρόσβαση. Σχετικές πληροφορίες, μπορείτε να ζητάτε με σχόλια σας στην διεύθυνση http://gkosk.wordpress.com/ σε όποιο άρθρο επιθυμείτε.
—————————————————————————————————————————————————————-
ΟΜΠΡΑΞ(1971) 3/6/2011
Συντάκτης corto
Το τρίτο εγχείρημα του κ. Ανεμοδουρά, από εκείνα που αγαπούσαν τα παιδιά και κυκλοφόρησαν στο διάστημα 1969 – 1971, κάνοντας διάσημο τον εκδότη. Μετά τον «Μπλέκ»(1969) και τον «Ζαγκόρ»(1970), έρχεται η σειρά του «Όμπραξ»(πρώτο τεύχος 20 Ιουνίου 1971), για να ολοκληρωθεί αυτή η σούπερ τριάδα εικονογραφημένων, που σφράγισε μια επταετία και χαρακτήρισε μια ολόκληρη γενιά. Στην Ελλάδα βέβαια, ο «Λοχαγός Μάρκ» είχε έρθει το 1967, με τρία μόλις τεύχη, σε ένα από τα πλέον σπάνια Ελληνικά εικονογραφημένα, αυτό του «Κάπτεν Σουίνγκ» από τις εκδόσεις του κ. Φλαβοτόμου.
Έχουμε παρουσιάσει το «Ζαγκόρ» στο αφιέρωμα που κάναμε πέρσι στα γουέστερν κόμικς και τον «Μπλέκ» στο φετινό με τα εικονογραφημένα του κ. Ανεμοδουρά. Σήμερα είναι η σειρά του «Όμπραξ». Κλασσικό μικρό σχήμα κι εδώ, ασπρόμαυρες 52 σελίδες, εβδομαδιαία βάση κυκλοφορίας και 3 δραχμές αρχικό κόστος(σταμάτησε στις 5 δραχμές). Συνολικά κυκλοφόρησε 238 τεύχη και σταμάτησε στις 3 Ιανουαρίου του 1976, αφήνοντας μάλλον δυσαρεστημένο το κοινό του, αφού η άκομψη αυτή διακοπή άφηνε ημιτελή την έκδοση. Κατόπιν ενσωματώθηκε στην ύλη του μεγαλύτερου σχήματος Μπλέκ, για να καταλήξει στο «Αγόρι» του κ. Δεληγιώργη(ο λοχαγός Μάρκ μόνον) και από εκεί το 1986 στην «Περιπέτεια» του κ. Ανεμοδουρά, με την οποία και τερμάτισε οριστικά(;), την παρουσία του στην Ελληνική αγορά. Ουσιαστικά ήταν μια κόμικς – εφαρμογή της λογικής «δύο σε ένα», αφού περιείχε σαν περιοδικό δύο ήρωες, ο κάθε ένας από τους οποίους ήταν αρχικά σχεδιασμένος για να ταξιδεύει μόνος του τους αναγνώστες, μέσα από τις σελίδες του δικού του, ομώνυμου εικονογραφημένου. Έτσι ξεκίνησαν στην Ιταλία, γιατί εδώ έγιναν συνταξιδιώτες και μάλιστα σε μια προσαρμογή όχι ιδιαίτερα ορθόδοξη, αν αναλογιστείτε ότι ο «Όμπραξ» του τίτλου ήταν δεύτερος στην δημοσίευση των ιστοριών, ενώ στις πρώτες σελίδες φιγουράριζε ο «Λοχαγός Μάρκ» και οι «Λύκοι του Οντάριο». Ας δούμε όμως κάποια από τα στοιχεία που αφορούν στην προέλευση των δύο αυτών ηρώων. Ο «Λοχαγός Μάρκ» ξεκίνησε το 1965, από την γνωστή σε όλους μας πλέον τριάδα των Ιταλών Esse Gesse(Guzzon – Sinchetto – Sartoris), με το όνομα “ Il Comandante Mark ”, στην εκδοτική Araldo. Σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες κυκλοφόρησε σαν “Captain Swing”, ή “Swing” απλά. Μετά τον θάνατο των Sinchetto & Sartoris, ο Guzzon συνέχισε να γράφει τα σενάρια και η Lina Buffolente(δημιουργός και του «Ρίνγκο Τέλερ» σε εμάς – “Il Piccolo Ranger” στην Ιταλία, τον οποίο στην συνέχεια σχεδίασε ο Francesco Gamba), ανέλαβε την εικονογράφηση, την οποία και συνέχισε μέχρι το 1999. Ο «Όμπραξ» ή “Alan Mistero”, ήταν μια ακόμη ιδέα των τριών Ιταλών, της ίδιας χρονιάς με τον «Λοχαγό Μάρκ». Και τα δύο εικονογραφημένα αυτά, όπως και ο «Μπλέκ», γνώρισαν τεράστια επιτυχία τόσο στην Ιταλία, όσο και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία(που άλλαξε το όνομα του περιοδικού από “Alan Mistero” σε “Ombrax”). Κύρια κοινά χαρακτηριστικά του «Λοχαγού Μάρκ» με τον «Μπλέκ», ο αγώνας κατά των Άγγλων και η ύπαρξη δύο συντρόφων στις περιπέτειες τους. Στον «Μπλέκ» είχαμε τους «Καθηγητή Μυστήριο» και «Ρόντυ», ενώ εδώ έχουμε τους «Θλιμμένο Μπούφο» και «Μίστερ Μπλούφ». Ο πρώτος είναι ο απολαυστικός ινδιάνος και αστείρευτος στα γνωμικά, που διαρκώς πέφτει θύμα του κοκκαλιάρη, αδηφάγου σκύλου του συντρόφου του(«Φλόκ») και βγάζει φοβερές σκηνές, οι οποίες αποφορτίζουν πολλές φορές το στόρι και βγάζουν ένα έξυπνο χιούμορ. Ο «Μίστερ Μπλούφ», είναι μια εκδοχή Τέλλυ Σαβάλλας με μούσια, δυναμικός και αφοσιωμένος φίλος του «Μάρκ». Εξτρά στοιχείο που προστίθεται είναι κι αυτό της ερωτευμένης με τον λοχαγό «Μπέτυ». Το ορμητήριο των ηρώων, είναι φρούριο και όχι κατασκήνωση κυνηγών, βρίσκεται στο Οντάριο του Καναδά, ενώ ο κεντρικός χαρακτήρας έχει γοητεία, στρατιωτικό βαθμό, ξίφος σαν βασικό όπλο, αλλά περίπου ίδιου τύπου γούνινο σκουφάκι. Όλα αυτά συμπλήρωναν την ήδη πολύ επιτυχημένη έκδοση του «Μπλέκ», με ένα ακόμη εικονογραφημένο στο ίδιο ύφος, οπότε και λειτουργούσε ενιαία σαν θεματολογία αυτή των δύο περιοδικών, κάτι που αγαπήθηκε από τους αναγνώστες στη χώρα μας και μάλιστα πολύ. Ο δεύτερος χαρακτήρας του περιοδικού, είχε κάνει μια πιλοτική εμφάνιση στον «Μπλέκ Διακοπών» το καλοκαίρι του 1970, με μια ιστορία σε δύο συνέχειες(όσα και τα τεύχη του περιοδικού εκείνου, που έπειτα έδωσε την θέση του στον «Μεγάλο Μπλέκ»). Ήταν ένας μετρ των μεταμφιέσεων στο Φάρ Ουέστ, δυναμικός και υπερασπιστής των αδικημένων. Συνδύαζε πολλά στοιχεία σαν χαρακτήρας και είχε κι αυτός δύο συντρόφους, κατά το δοκιμασμένο στυλ κόμικς της δεκαετίας του`60 κυρίως. Ο ένας ήταν ο κεφτεδοφάγος «Φαγάνας»(όνομα και πράμα!), κι ο άλλος ο Βαρόνος ντε Καστανιάκ Υποκόμης ντε Ντρουλινιάκ και Παρπινιάν, όταν ήταν στην Γαλλία, γιατί για χάρη συντομίας στην Αμερική ήταν απλά ο «Βαρόνος»! Άλλο αταίριαστο δίδυμο αυτό, με πολλά εύθυμα γκάνγκ που γέμιζαν χιούμορ τις ιστορίες. Το περιοδικό(«Όμπραξ»), συμπλήρωνε ο «Υπεράνθρωπος» του κ. Ανεμοδουρά, σε σκίτσα Βύρωνα Απτόσογλου, μια από τις πρώτες εκδόσεις του συγγραφέα της δεκαετίας του`50. Οι ιστορίες δημοσιεύονταν σε συνέχειες. Νομίζω ότι τόσο αυτός ο ήρωας, όσο και ο «Μικρός Ήρωας» του «Μπλέκ», αλλά και ο «Γκρέκο» του «Ζαγκόρ», έβαζαν σε ένα πολύ διαφορετικό κλίμα τους αναγνώστες και τους έφερναν κοντά σε ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας των παραλογοτεχνικών περιοδικών του`50. Έξοχη ιδέα του Έλληνα εκδότη, να προσθέσει αυτές τις ιστορίες στα περιοδικά του.
Στα οπισθόφυλλα του «Όμπραξ» έχουμε κι εδώ ποδοσφαιρικές ομάδες, από την χώρα μας και το εξωτερικό(κάποια στιγμή το`73 και Βαλκανιονίκες, όπως και στα άλλα δύο κόμικς του κ. Ανεμοδουρά), ενώ από το τεύχος 214 και μετά, σταματούν οι ιστορίες του καουμπόι που έδωσε το όνομα του στο εικονογραφημένο αυτό και στην θέση τους μπαίνουν ο «Πράκτορας 3» και τα «Τιγράκια». Ήταν μια από τις πιο απότομες και ανεξήγητες κινήσεις που διαβάσαμε ποτέ σε κόμικς στην Ελλάδα, που μάλλον έχει να κάνει με τα πνευματικά δικαιώματα που είχε εξασφαλίσει ο εκδότης(συγκεκριμένου αριθμού ιστοριών), κι όχι για κάποια προσπάθεια εκμοντερνισμού του περιοδικού. Ο «Όμπραξ» επέστρεψε μετά από έντεκα χρόνια, με την έκδοση της «Περιπέτειας», σε εναλλάξ δημοσίευση των ιστοριών του με αυτές του «Λοχαγού Μάρκ», ενώ στο ενδιάμεσο δεν το είδαμε σε άλλο εικονογραφημένο. Να προσθέσουμε σαν στοιχείο και την πρώτη εμφάνιση του «Όμπραξ» στην χώρα μας, που είναι από τις αρχές της δεκαετίας του`60, με την μορφή συνοδευτικών καρέ στις σελίδες του «Μικρού Καουμπόι»! Ο «Λοχαγός Μάρκ» στην δεκαετία του`80 εκτός του περιοδικού «Περιπέτεια», μπορεί να βρεθεί και στο «Αγόρι» του κ. Δεληγιώργη. Όποιος θέλει να μάθει και την ιστορία του «Λοχαγού Μάρκ», υπάρχει η σχετική έκδοση του «Περιοδικού Τύπου» από την δεκαετία του `80 και μάλιστα έγχρωμη, με τίτλο «Η Ιστορία του Λοχαγού Μάρκ». Ακόμη, σας περιμένει ένα πορτρέτο του Θλιμμένου Μπούφου, στην υπό – κατηγορία «ΚΑΡΕ & ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ», ενώ ένα από τα «ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΕΥΧΗ ΚΟΜΙΚΣ» με θέμα τον «Όμπραξ», βρίσκεται στην υπό – κατηγορία «ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΤΕΥΧΗ». Εντός του φετινού καλοκαιριού, θα σας δώσουμε και σαρώσεις ιστοριών του «Όμπραξ». Όποιος από εσάς το επιθυμεί, μπορεί κλικάροντας στην αρχική μας σελίδα το site της εταιρείας ΟΝΑΡ του πολύ αγαπητού φίλου και μέλους μας Βασίλη, να αγοράσει και την Τουρκική ταινία που γυρίστηκε με τον «Λοχαγό Μαρκ»(«Korkusuz captan Swing»), ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ! Αξίζει να στηρίξουμε έναν πραγματικό φίλο των κόμικς, που προσπαθεί έντιμα να ανασύρει μνήμες και να προσφέρει έργο!
Γιώργος Κοσκινάς
Το υλικό της παρουσίασης είναι από το προσωπικό αρχείο του συντάκτη
Πολλά εξώφυλλα θα βρείτε από την έκδοση του περιοδικού στο
—————————————————————————————————————————————————————–
ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΛΕΚ(1970) 12/6/2011
Συντάκτης corto
Μια έκδοση κόμικς που πήρε μυθικές διαστάσεις στα μάτια των σημερινών 40άρηδων και που στοίχειωσε τα όνειρα εκατοντάδων(ίσως και περισσοτέρων), συλλεκτών στη χώρα μας. Αγαπήθηκε σε χρόνο ρεκόρ από τους αναγνώστες της εποχής, που το τοποθέτησαν στην κορυφή της εκτίμησης τους, από σχεδόν όλες τις μηνιαίες εκδόσεις «συναδέλφων» του. Κι όλα αυτά από το πρώτο σχεδόν τεύχος, ή καλύτερα από τα δύο τεύχη που προηγήθηκαν του πρώτου! Σας ακούγεται περίεργο; Δεν είναι καθόλου και θα το δείτε στην παρουσίαση του ΜΠΛΕΚ ΔΙΑΚΟΠΩΝ. Το καλοκαίρι του 1970, ο κ. Ανεμοδουράς πειραματιζόμενος για μια νέα έκδοση, που να περιέχει Μπλέκ μέσα στις σελίδες της αλλά και να διαφέρει από το εβδομαδιαίο αυτό του εικονογραφημένο, αλλά και θέλοντας να δυναμώσει την παρουσία του πολύ επιτυχημένου ήδη περιοδικού του, ρίχνει στην αγορά δύο τομάκια που ανήκουν στην κατηγορία κόμικς «άμα τα βρεις μη το πεις ούτε του παππά»! Είναι ο «Μπλέκ Διακοπών» αυτός, που επιπλέον λανσάρει στις σελίδες του και δύο μετέπειτα συμπληρωματικού χαρακτήρα ήρωες, με μεγάλη απήχηση στο κοινό, τους «Ρίνγκο» και «Όμπραξ». Και οι δύο θα περάσουν το crash test, οπότε θα ενσωματωθούν σε εκδόσεις του κ. Ανεμοδουρά. Ο πρώτος στο εβδομαδιαίο «Μπλέκ» και ο δεύτερος σε ένα περιοδικό με το όνομα του και αυτόν σε δεύτερο ρόλο(αυτά γίνονται μόνον στην Ελλάδα!), που ήδη παρουσιάσαμε και που κυκλοφόρησε το 1971.
Αυτά έγιναν κατακαλόκαιρο του`70. Το Δεκέμβριο τώρα και έχοντας ωριμάσει στο μυαλό του Έλληνα η ιδέα, έρχεται η στιγμή να πάρει σχήμα (μικρό μέχρι το ένατο τεύχος), και να κάνει την εμφάνιση του στα περίπτερα. Στα πρώτα 8 τεύχη, η έκδοση περιλαμβάνει επαναλήψεις ουσιαστικά(από το πέμπτο τεύχος προστίθεται και μια αδημοσίευτη ιστορία), με την μορφή τεσσάρων συνεχόμενων ιστοριών από τα εβδομαδιαία τεύχη του Μπλέκ. Από το τεύχος 8 κι έπειτα(Ιούλιος 1971 – «Το μυστικό του γέρου ινδιάνου»), μπαίνει σε διαδικασία ανασύνταξης και νέων στόχων. Σε μηνιαία σταθερά βάση, κυκλοφόρησε συνολικά 75 τεύχη, που θεωρούνται ότι πιο επώδυνο οικονομικά στις μέρες μας, προκειμένου να αποκτηθούν από τους ενδιαφερόμενους. Στο τεύχος 10(Σεπτέμβριος 1971 – «Ο αιχμάλωτος πατριώτης»), μια έκπληξη περιμένει τους φίλους του περιοδικού και δεν είναι άλλη από την πρώτη παρουσία του «Ζαγκόρ», με μια δική του ιστορία, τις περισσότερες φορές σε δύο ή τρία μέρη. Οι περιπέτειες του «πνεύματος με το τσεκούρι» συνέχισαν να δημοσιεύονται μέχρι και το τεύχος 51(Φλεβάρης 1975 – «Ο θάνατος ενεδρεύει»), όπου από εκεί και μέχρι το τελευταίο τεύχος της έκδοσης(Φεβρουάριος 1977), μπαίνει ο «Ρίνγκο» στη θέση του, γνώριμος των αναγνωστών από την συνύπαρξη του με τον «Μπλέκ» στο εβδομαδιαίο περιοδικό. Στην υπό – κατηγορία μας «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ», μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά όλους τους τίτλους των ιστοριών του «Μπλέκ» και του «Ζαγκόρ», που περιείχαν τα τεύχη του «Μεγάλου Μπλέκ». Στα εξώφυλλα της έκδοσης, εμφανίστηκαν κι άλλοι ήρωες εκτός του αρχηγού του κυνηγών, όπως ο «Λοχαγός Μάρκ»(Νοέμβριος 1976), «Τόμ»(Ιούνιος 1976), αλλά και πολλά καουμπόικα εξώφυλλα της Ιταλικής έκδοσης του “Collana Western”, όπου φιλοξενούνταν οι ιστορίες του «Ρίνγκο» κυρίως, όπως έχουμε ήδη αναφερθεί σε σχετικά άρθρα και που μπορείτε να τα βρείτε συγκεντρωμένα, με τις συγκρίσεις των εξωφύλλων τους, στην υπό – κατηγορία «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ». Τα δύο τελευταία τεύχη του «Μεγάλου Μπλέκ», είχαν την σφραγίδα ενός πολύ μεγάλου Έλληνα δημιουργού, του επί σειρά ετών συνεργάτη του κ. Ανεμοδουρά, Βύρωνα Απτόσογλου. Στοιχείο με θετικό και αρνητικό πρόσημο ταυτόχρονα, η σχεδόν καθολική επικράτηση της ιδέας να «κόβονται» οι ιστορίες σε τμήματα και σε αυτό το κόμικς – εγχείρημα, παρότι είχε ξεκινήσει με μια λογική διαφορετική(και η οποία άλλαξε πολύ σύντομα, είναι αλήθεια). Αυτό το αναφέρω γιατί από την μια είχαμε το κόστος του περιοδικού, που ήταν δυσβάστακτο για τα βαλάντια των πιτσιρικάδων των early `70s στη χώρα μας, κι απ` την άλλη γιατί αυτό το οποίο είχε εξαπλωθεί και είχε γενικευτεί σε όλες τις εκδόσεις(σχεδόν), κόμικς, δηλαδή το Κινέζικο μαρτύριο με την σταγόνα(όπου εδώ είχε τροποποιηθεί σχετικά σε μαρτύριο της …σελίδας!), που είχε γίνει εφιάλτης για τους αναγνώστες. Αν το δείτε λιγάκι ψύχραιμα, δεν ήταν και ότι καλύτερο να μπαίνουν σε συνέχειες οι ιστορίες και στον μηνιαίο «Μπλέκ», ούτε είχε κάποια λογική. Δηλαδή μια μηνιαία έκδοση που για να διαβάσει κάποιος μια ιστορία ολοκληρωμένη, έπρεπε να περιμένει 3 μήνες(στην χειρότερη, αν του άρεσε ο «Ζαγκόρ»), ήταν κάπως περίεργο σαν εκδοτική επιλογή και ιδιαίτερα επίπονο για τους αναγνώστες… Προσωπικά με βρίσκει εντελώς αντίθετο όλο αυτό, όπως και κάποιες από τις επιλογές γενικότερα του κ. Ανεμοδουρά, που θα μπορούσε να έχει δημοσιεύσει κι άλλες πρωτότυπες ιστορίες, κι όχι να γίνεται ο χαμός της επανάληψης ιστοριών από το μικρό στο μεγάλο «Μπλέκ» και αντίστροφα! Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε εσείς για όλα αυτά, αλλά θα ήθελα να την διαβάσω κάποια στιγμή. Όπως και να το κάνουμε πάντως, ο «Μεγάλος Μπλέκ» ήταν μια εξαιρετική έμπνευση του εκδότη που έκανε σπουδαία πράγματα στα πρώτα κόμικς – χρόνια μας. Ότι λέξη και αν χρησιμοποιήσω για να περιγράψω τα συναισθήματα ή το πρόσωπο ενός πιτσιρικά, όταν άνοιγε το τεύχος ενός «Μεγάλου Μπλέκ», είναι μικρή και δεν αποδίδει με τίποτα την εικόνα! Ήταν στιγμές απίστευτες και σε μελλοντικό κείμενο της σειράς «ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΕΥΧΗ ΚΟΜΙΚΣ», θα επιχειρήσω να σας μεταφέρω κάποια από τα δικά μου βιώματα, σε σχέση πάντα με αυτό το μηνιαίο περιοδικό – θρύλος. Δεν υπάρχει έστω και ένας από όσους γνωρίζω και διάβαζαν «Μπλέκ», που να τον βρήκε σύμφωνο αυτή η διακοπή της κυκλοφορίας του μηνιαίου το 1977. Ακόμη κι αν δημοσίευε τις ίδιες ιστορίες, όλοι τους θα συνέχιζαν μέχρι σήμερα να το αγοράζουν! Ίσως αν είχε κι άλλους κόκκους άμμου η κλεψύδρα της ζωής του αείμνηστου Στυλιανού Ανεμοδουρά – αυτού του τόσο χαρισματικού εκδότη – να βλέπαμε περισσότερα τεύχη «Μεγάλου Μπλέκ», σε κάποιου άλλου είδους ίσως μορφή ή περιοδικό. Θυμάμαι στα τέλη της δεκαετίας του`70(θα πρέπει να ήταν 1979), όταν όλα τα περίπτερα του νησιού είχαν γεμίσει «Μεγάλους Μπλέκ» σε ατομικές σακουλίτσες, παλαιότερα τεύχη φυσικά, τα οποία πωλούνταν με 20 δραχμές το ένα! Δεν έχω πιάσει τον εαυτό μου να έχει τρελαθεί τόσο πολύ από την επιθυμία, για να αγοράσει ένα τεύχος κόμικς, από εκείνη την μανία που με έπιασε το καλοκαίρι του 1979! Μάλιστα κάποια από εκείνα τα τεύχη τα είχα αγοράσει 2 φορές και τα είχα ανταλλάξει στην συνέχεια(τα διπλά φυσικά!), με 2 ή 3 τεύχη «Ζαγκόρ» το κάθε ένα!
Μακάρι να είχα προνοήσει να πάρω μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή και να τραβήξω φωτογραφίες των τευχών αυτών στις σακούλες τους, κρεμασμένα από τα περίπτερα της Κέρκυρας! Νομίζω ότι εκείνο το καλοκαίρι ήταν αυτό που έδωσα περισσότερα χρήματα από κάθε άλλο, για να αγοράσω κόμικς, καθώς ταυτόχρονα κυκλοφορούσαν και τόμοι «Ζαγκόρ» – «Όμπραξ», ενώ ήταν ήδη η εποχή και των εικονογραφημένων της «σκληρής» γενιάς του κ. Καμπανά!
Όποιος από εσάς επιθυμεί να προσθέσει στοιχεία, τόσο εδώ όσο και σε όλα τα άρθρα παρουσιάσεων, μπορεί να μας αποστέλλει τα κείμενα του στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση, gkoscomicsandmore@gmail.com
Στην υπό – κατηγορία «ΤΑ COMICS SCANS ΜΑΣ», θα βρείτε 3 τεύχη «Μεγάλου Μπλέκ», ενώ έρχονται ακόμη περισσότερα, για τα οποία θα ενημερωθείτε με σχετικά άρθρα.
Γιώργος Κοσκινάς
—————————————————————————————————————————————————————-
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ – ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ(1968)
Συντάκτης corto
Συνεχίζουμε τις παρουσιάσεις γουέστερν κόμικς, εικονογραφημένων και ιστοριών σε μορφή κειμένου, με έναν θρυλικό τίτλο. Είναι η πρώτη εν Ελλάδι εμφάνιση του Κάπτεν Μίκυ. Πριν 3 χρόνια είχα κάνει την παρουσίαση του τίτλου στο www.greekcomics.gr και πέρσι στο http://gkosk.wordpress.com/ Κάθε φορά όμως είναι και διαφορετικά, αφού προστίθενται στοιχεία και εξώφυλλα. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Διαρκώς μαθαίνει.
Ο Κάπτεν Μίκυ λοιπόν, μαζί με τους Τσικουδιά και Αφαιμάξη, σε περιπέτειες στην Άγρια Δύση, με πολύ φαντασία και μισές – μισές σελίδες, έγχρωμες και ασπρόμαυρες. Ήταν ένα εγχείρημα του κ. Στυλιανού Ανεμοδουρά, πολύ μπροστά από την εποχή του, που οι αναγνώστες αγκάλιασαν και αναγνώρισαν δύο χρόνια αργότερα, όταν το περιοδικό σταμάτησε να κυκλοφορεί με την αρχική του μορφή και μεταλλάχθηκε ουσιαστικά στο εβδομαδιαίο εξίσου, Ζαγκόρ. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε την 1η Ιουλίου του 1968, είχε 68 σελίδες και κόστιζε 4 δραχμές. Μαζί με τον Κάπτεν Μίκυ, ο γνωστός σε όλους μας Γιώργος Θαλάσσης και η δική του παρέα(Σπίθας & Κατερίνα), σε εικονογράφηση Βύρωνα Απτόσογλου και Δημήτρη Αντωνόπουλου, αλλά και ο καπετάνιος Στόρμ και άλλοι συμπληρωματικού χαρακτήρα χάρτινοι ήρωες. Κυκλοφόρησε 66 τεύχη συνολικά, όλα τους με τα αυθεντικά υπέροχα εξώφυλλα της Ιταλικής έκδοσης, του Κάπτεν Μίκυ.
Θυμάμαι σαν τώρα, κάποια μέρα του 1984 στην Κέρκυρα, όταν αρχές Μαΐου, τα βήματα μου με έφεραν σε ένα από τα πιο γνωστά βιβλιοπωλεία του νησιού, που άλλαζε χρήση, όπως μας ενημέρωνε με σχετικό σημείωμα στην βιτρίνα, όπου και ζήτησα από τον ιδιοκτήτη του να μου πει αν έχει παλιά κόμικς. Απογευματάκι ήταν και δεν είχε κίνηση το κατάστημα. Μια κοπελιά μου είπε να κοιτάξω στο πατάρι, που μέχρι εκείνη την ημέρα, αν και πελάτης του βιβλιοπωλείου, αγνοούσα την ύπαρξη του. Τότε διάβαζα Μπλέκ, Ζαγκόρ, Όμπραξ, Ταρζάν μικρού σχήματος, Ρακάρ, Δίκαιο, Τζάγκουαρ, και γενικά τέτοιες εκδόσεις κόμικς. Δεν μπορώ να πω ότι είχα μια ολοκληρωμένη εικόνα των εικονογραφημένων και της ιστορίας τους, ούτε και φανταζόμουν ότι σχεδόν 30 χρόνια μετά θα γίνονταν ένα πάθος για το οποίο θα έφτανα σε σημείο να εκδώσω βιβλία, σχετικά με αυτά!
Ανεβαίνοντας τις ξύλινες σκάλες, μπήκα σε έναν χώρο που μύριζε κλεισούρα, με χαμηλό ταβάνι, που με ανάγκασε να σκύβω προκειμένου να κινούμαι. Αριστερά, υπήρχαν 7-8, ίσως και περισσότερες, δεν θυμάμαι με ακρίβεια, ντάνες με περιοδικά, δεμένα ανά 300-400, με ένα σκοινί σταυρωτά και πάνω είχαν γραμμένο το περιεχόμενο τους και τον αριθμό του κάθε τίτλου. Σε μια στοίβα απ` αυτές είχε μόνον Διαπλανητικά, Παράξενα κλπ, σε μια άλλη μόνον Βέλος μικρού σχήματος, σε μια τρίτη Μίκυ μηνιαία σειράς 1-50, σε ακόμη μια Κλασσικά Ντίσνευ τα πρώτα 20 και σε μια στην γωνία, Εικονογραφημένο Μικρό Ήρωα του 1968! Όλα τα κόμικς εκεί, ήταν σε εκπληκτική κατάσταση, όχι μόνον αδιάβαστα, αλλά ανέγγιχτα από τον χρόνο, με άσπρες σελίδες! Θυμάμαι ότι μου προξένησε εντύπωση το εξώφυλλο αυτού του εικονογραφημένου, γιατί εκεί αναγνώρισα τον Κάπτεν Μίκυ που διάβαζα στο Ζαγκόρ. Κατέβηκα κάτω και ζήτησα ένα χαρτοκόπτη, για να μπορέσω να ανοίξω τα δέματα, που απ` ότι πληροφορήθηκα, ήταν έτοιμα για επιστροφή στο πρακτορείο, συνεπώς δεν με αντιμετώπισαν με ιδιαίτερη χαρά οι εργαζόμενοι! Να` ναι καλά ο γέρο – βιβλιοπώλης, που με χαμόγελο μου είπε …»πάρε παιδί μου και να ξέρεις ότι είναι όλα παλιά. Δεν τα πρόλαβες…» Πρόλαβα όμως να αποκτήσω πολλά από εκείνα τα κόμικς – διαμάντια, εκείνο το απόγευμα. Όχι όλα. Αρκετά. Με 10 και 5 δραχμές το ένα που μου τα χρέωσε, θα πρέπει να πήρα γύρω στα 100-120. Σήμερα, αν έβρισκα ξανά έναν τέτοιο χώρο μπροστά μου, θα τα αγόραζα όλα, βέβαια! Στην κατηγορία μας ΚΟΜΙΚΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ θα σας αφηγηθώ την συνέχεια αυτής της ιστορίας, όπου η εξέλιξη της ήταν αναπάντεχη…
Στο www.greekcomics.gr μπορείτε να βρείτε όλα σχεδόν τα εξώφυλλα του περιοδικού και στο http://www.issuu.com/comicsrainbow/ μπορείτε να διαβάσετε on line 10 τεύχη.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 8/12/2010
—————————————————————————————————————————————————————–
ΚΟΚΟΜΠΙΛ – ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ(1975)
Συντάκτης corto
Μια παρουσίαση που περιμένατε πολλοί και με πολύ ανυπομονησία, όπως κι εγώ, για να είμαι ειλικρινής! Δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις τίτλων στην κόμικς ιστορία μας, που να απέκτησαν τέτοια φήμη μετά τον τερματισμό της έκδοσης τους, όπως το Κοκομπίλ του κ. Στέλιου Ανεμοδουρά. Ούτε μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο συνομήλικο του, η μανία κυριολεχτικά που έχει πιάσει όλους τους συλλέκτες, προκειμένου να αποκτήσουν τα τεύχη του.
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως απ` την αρχή, παραθέτοντας τα στοιχεία που αφορούν στην έκδοση του. Ο Ιταλός σχεδιαστής Benito Jiacovitti, αποτελούσε από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στον χώρο των κόμικς, μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση! Γεννημένος στο Termoli το 1923, ασχολήθηκε με την εικονογράφηση στα προτωπορικά περιοδικά Corrierino dei Piccoli(κάτι σαν εφημερίδα των παιδιών) και Linus. Το 1956, συλλαμβάνει την ιδέα της δημιουργίας του Κοκομπίλ, μιας παρωδίας γουέστερν, με ανατρεπτικό χιούμορ και εξαιρετική σχεδιαστική γραμμή, που όμοια τους σαν συστατικά δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ ως τότε! Η επιτυχία του χτύπησε τάχιστα την πόρτα και η φήμη του βγήκε από τα σύνορα, για να περιπλανηθεί στις τέσσερεις γωνιές του πλανήτη, αφηγούμενη τις περιπέτειες ενός καουμπόι, πολύ διαφορετικού απ` όλους τους μέχρι τώρα συναδέλφους του!
Στο ίδιο μοτίβο, που είχε αρχίσει να καθιερώνει ο δημιουργός, βγήκαν στο χαρτί και οι χαρακτήρες Ζόρυ Κίντ(παρωδία του Ζορρό!), Jack Mandolino, Kamasultra(ε-κ-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ή εκδοχή του σχεδιαστή πάνω στην Κάμα Σούτρα!!!)και πολλών ακόμη. Ήταν η χρυσή για τον Jacovitti, δεκαετία της καταξίωσης, αυτή του `60. Ο εκδότης κ. Στυλιανός Ανεμοδουράς, με τις πολύ καλές συνεργασίες στην γειτονική χώρα, σκέφτηκε να επενδύσει στο ανατρεπτικό project του Κοκομπίλ, όταν το 1976 προχωρούσε στην ανανέωση του χάρτινου στόλου του. Έτσι, την 1η Ιουλίου του 1976, κυκλοφορεί για πρώτη φορά το περιοδικό στη χώρα μας. Κόστος 25 δραχμές, 52 έγχρωμες σελίδες, μεγάλο σχήμα και μηνιαία μορφή κυκλοφορίας. Κανένα από τα 10 συνολικά τεύχη που πρόλαβαν να δουν τα μάτια μας(και να με συγχωρήσουν εδώ οι φίλοι του περιοδικού), δεν ήταν αρκετό για να πείσει τους αναγνώστες της εποχής, σε βαθμό που θα επέτρεπε την περαιτέρω κυκλοφορία τευχών του.
Ήταν μια περίεργη εποχή για τα Ελληνικά εκδοτικά δεδομένα, ενώ και το δημιούργημα του Jacovitti διέφερε κατά πολύ από τις φόρμες που είχαν καθιερωθεί στην αγορά της χώρας μας. Αν ρωτάτε, μήπως ήταν πολύ προχωρημένο για μας, τότε, η απάντηση είναι ΝΑΙ! Στις μέρες μας, αλλά και τότε(διαχρονικό γαρ, βλέπετε), επιβραβεύονται άλλα στοιχεία, ακόμη και στην τέχνη…Οι συντηρητικές και καταξιωμένες γραμμές στυλ Μπλέκ, Όμπραξ, Ζαγκόρ, Ταρζάν(πάντως το τόλμημα του Ανεμοδουρά, ήταν άνευ προηγουμένου!), και τόσων άλλων ηρώων, έμειναν άφωνες μπροστά στο αποτέλεσμα της φαντασίας του Jacovitti! Όσοι έχετε ξεφυλλίσει έστω κάποιες σελίδες του, θα καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάω!
Η πιο πάνω παρουσίαση θα εμπλουτιστεί με ακόμη περισσότερα στοιχεία και εξώφυλλα. Εντάσσεται και αυτή στον κύκλο παρουσιάσεων αφιερωμένο στις Ελληνικές εκδόσεις γουέστερν κόμικς και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τον γράφοντα, στο Comics & More(http://gkosk.wordpress.com/),τον Δεκέμβριο του 2009. Παρουσίαση και όλα τα εξώφυλλα της Ελληνικής έκδοσης, μπορείτε να βρείτε στο www.greekcomics.gr Στοιχεία και βιογραφικό του Jacovitti, στο www.lambiek.net
——————————————————————————————————————————————————————-
ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ – ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ(1975)
Συντάκτης corto
Η σημερινή παρουσίαση, αφορά σε ένα πολυθεματικό περιοδικό, το οποίο ενσωματώνει το εβδομαδιαίο Ζαγκόρ, μετά το τελευταίο του τεύχος(260) και το πέρας της έκδοσης με την μορφή μικρού σχήματος. Στις σελίδες του έχει ακόμη και ένα γουέστερν ανάγνωσμα, τον Τζάγκουαρ(εξ ου και ο τίτλος του περιοδικού), δουλειά του σχεδιαστή του Ρακάρ(δείτε την παρουσίαση του σε παλαιότερο άρθρο), ή Dick Daemon, όπως ονομάστηκε αρχικά. Για αυτά τα δύο εικονογραφημένα, βρίσκεται σε αυτή την σειρά παρουσιάσεων, των Ελληνικών γουέστερν κόμικς εκδόσεων. Τα εξώφυλλα του άλλωστε, μαρτυρούν την έμφαση που δόθηκε από τον εκδοτικό οίκο του κ. Ανεμοδουρά, στο γουέστερν στοιχείο. Μεταξύ άλλων, εικονίζονται ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Γουίτμαρκ, ο Ντέηβιντ Καραντάιν(σε σκηνή από το τηλεοπτικό Κούνγκ Φού) και ο Ζαγκόρ. Θα χαρακτηρίζαμε τα εξώφυλλα, σαν μια συνέχεια αυτών των τελευταίων μηνών έκδοσης του μικρού σχήματος Μπλέκ. Σε μελλοντικό άρθρο, θα σας αναλύσουμε αυτά τα εξώφυλλα και θα μάθετε επιπλέον λεπτομέρειες από την προέλευση τους, όπως και χρήσιμα στοιχεία για τους δημιουργούς των εικονογραφημένων που περιείχε το περιοδικό.
Την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 1975, ο εκδότης κ. Στυλιανός Ανεμοδουράς, ή αν προτιμάτε ο στυλοβάτης και πρωτοπόρος της κόμικς ιστορίας μας, με μια τεράστια προσφορά στο χώρο, ξεκινάει μια δεύτερη περίοδο με τον οίκο του Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις. Η ζωντανή ιστορία των κόμικς πεπραγμένων μας, μπαίνει σε μια νέα εποχή, με την κυκλοφορία νέων τίτλων, ανάμεσα τους και το εβδομαδιαίο Τζάγκουαρ, στο οποίο και θα αναφερθούμε σήμερα. Σε 68 σελίδες, οι μισές από τις οποίες είναι κοκκινόμαυρες, ενώ οι άλλες μισές ασπρόμαυρες, νέο μεγαλύτερο σχήμα και διαμορφωμένη τιμή στις 7 δραχμές, μια σειρά καινούργιων χάρτινων ηρώων, εισβάλει στην πραγματικότητα μας. Οι Μπίλ και Μπάρυ(από τον σχεδιαστή του Ρακάρ), Ρεπόρτερ Νίκ, Μάρκο Πόλο, Κεραυνός, τα κωμικά Μπάνγκ, Καθηγητής Τσιμπούκας, Σχολείο Κατασκόπων, Τζώνυ ο Χίπις, τα απίθανα οπισθόφυλλα με τα σκίτσα του διάσημου Mordillo(αργότερα τη θέση τους θα πάρουν οι φωτογραφίες των ομάδων ποδοσφαίρου της Α` Εθνικής), και δυο παλιοί γνώριμοι, είναι το περιεχόμενο του περιοδικού. Οι «παλιοί», είναι και αλλιώς, με άλλη χάρη και αναγνώριση, ήδη δοκιμασμένοι στο Ελληνικό κοινό. Ζαγκόρ και Κάπτεν Μίκυ.
Οι ιστορίες τους, που δημοσιεύονται στα μόλις 33 τεύχη του Τζάγκουαρ, είναι για πρώτη φορά στη χώρα μας, κι όχι αναδημοσίευση παλαιότερων. Ήταν μια, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, πολύ φιλότιμη προσπάθεια και είχε άδοξο πράγματι τέλος, αφού και ικανοποιητική ύλη διέθετε και αξιόλογο στήσιμο. Είναι από εκείνες τις ανεξήγητες περιπτώσεις, κόμικς που χάθηκαν αφήνοντας πίσω τους απορίες. Πώς να ερμηνεύσει κανείς, το γεγονός ότι στις μέρες μας η ζήτηση, από τους συλλέκτες πλέον, του περιοδικού, είναι μεγαλύτερη και από την τότε εβδομαδιαία του κυκλοφορία;
Η αρχική παρουσίαση έγινε από τον γράφοντα στο http://gkosk.wordpress.com/ το 2008, ενώ όλα τα εξώφυλλα του τίτλου συγκεντρωμένα, μπορείτε να τα δείτε στο www.greekcomics.gr
—————————————————————————————————————————————————————-
ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΟΣ(1976) 16/6/2011
Συντάκτης corto
Το Σάββατο 10 Ιανουαρίου του 1976, εμφανίζεται στην αγορά το δεύτερο από τα τρία νέα συνολικά εικονογραφημένο του κ. Ανεμοδουρά, μετά τα «Τζάγκουαρ»(18 Δεκεμβρίου 1975) και «Δίκαιος»(1 Ιουλίου 1976), στα οποία έχουμε ήδη αναφερθεί σε προηγούμενες παρουσιάσεις(δείτε σχετικά στην υπό – κατηγορία «ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΚΟΜΙΚΣ».) Ήταν αυτά που μαζί με τα «Μπόζο», «Τζώννυ Λόγκαν», «Κοκομπίλ», «Πινόκιο» και Μίστερ Νο», αποτέλεσαν την νέα πρόταση του εκδότη προς τους αναγνώστες της εποχής και φυσικά είχαν ήδη αντικαταστήσει τα «Ζαγκόρ» και «Όμπραξ», ενώ είχε αλλάξει όψη εσωτερικά και εξωτερικά ακόμη και ο «Μπλέκ». Νέα γενιά – παλιές ιδέες, θα μπορούσε να πει κανείς και όχι άδικα, αφού το περιεχόμενο των περισσοτέρων(όχι όλων), έρχονταν από Ιταλικά, Ισπανικά και Γαλλικά κόμικς, περασμένων δεκαετιών και σίγουρα δεν είχε μια φρεσκάδα, ή δεν αποτελούσε κάποιου είδους καινοτομία(αν εξαιρέσουμε τα «Κοκομπίλ», «Τζώννυ Λόγκαν» και «Μίστερ Νο»). Νομίζω ότι αυτό το στοιχείο από μόνο του, έχει να δώσει ένα μεγάλο μέρος της εξήγησης, στο ερώτημα που βασανίζει πολλούς φίλους εκείνων των εικονογραφημένων, «γιατί δεν έπιασαν;». Όταν για παράδειγμα, έχεις εδώ στην έκδοση που παρουσιάζουμε σήμερα, τον “Galax” της δεκαετίας του`50 από την Γαλλία, που είναι διαστημικό κόμικς οπότε και οι τεχνολογικές εξελίξεις που έχουν μεσολαβήσει από όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, είναι τεράστιες, οι εικόνες του δείχνουν από παρωχημένες μέχρι παλαιομοδίτικες σε τέτοιο βαθμό, που μάλλον δελεαστικές δεν μπορεί κανείς να τις αποκαλέσει, για το αναγνωστικό κοινό του`76. Ακόμη και ο Γιώργος Θαλάσσης, ο θρυλικός «Μικρός Ήρως» των γονιών μας, που άνοιγε την ύλη του περιοδικού, ήταν μια ακόμη προσπάθεια επαναφοράς του στο προσκήνιο, την στιγμή που όλοι περίμεναν κάτι καινούργιο από το περιοδικό αυτό, κι όχι κάτι από την δεκαετία του`50, όσο σημαντικό και αν ήταν σαν ανάγνωσμα, ακόμη κι αν είχε δώσει το όνομα στο ίδιο το εγχείρημα του εκδότη. Όλα αυτά, ήταν αναχρονιστικά. Ο Καραμπίνα Σλίμ, ένα πολύ καλό γουέστερν κόμικς, που εμφανίστηκε αρχικά στην χώρα μας το 1974 για 2 και μόλις τεύχη του «Ταρζάν» σε μικρό σχήμα, από τον κ. Δραγούνη και μάλιστα με λάθος όνομα(λοχίας Πόλκ!!!), ήταν από τις αρχές του`60 και αυτό έκανε ολοφάνερη την παρουσία του στο σκίτσο. Τα αναγνώσματα που θα λέγαμε ότι ταίριαζαν κατά κάποιον τρόπο, περισσότερο με το κλίμα της εποχής από τα υπόλοιπα, ήταν ο Γαλλικής προέλευσης «Τόμ Παταπόμ», με όμορφο χιούμορ, ο μονοσέλιδος «Τζώννυ ο Χίπης», ο «Μίνι Τζίμ», ένα κωμικό γουέστερν, που αν προσέξετε το σκίτσο του θα δείτε ότι φέρνει πολύ στο «Κίβι» του κ. Δραγούνη και η επίσης Γαλλική σειρά εικονογραφημένων με θέμα τις πολεμικές τέχνες, που είχε παρουσία σε αυτοτελή επεισόδια στις τελευταίες σελίδες του περιοδικού. Είχαν στεγαστεί κάτω από τον τίτλο «Κούνγκ Φού», αλλά επρόκειτο για τις ιστορίες τριών διαφορετικών ηρώων. Για όλα αυτά τα εικονογραφημένα που περιείχε το περιοδικό, σας παραπέμπω σε 2 υπό – κατηγορίες. Στην «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ» θα βρείτε στοιχεία για το κάθε ένα και στις «ΜΕΛΕΤΕΣ» θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε το Γαλλικό “Atemi”, οι ήρωες του οποίου ήρθαν μέσω του «Μικρού Ήρωα» το 1976, στην Ελλάδα.
Σε γενικές γραμμές, αυτό το πολυθεματικό πείραμα του κ. Ανεμοδουρά, σε νέου τύπου μακρόστενο σχήμα, ασπρόμαυρες σελίδες(κι εδώ υπήρξε λάθος κίνηση, καθώς βρισκόμασταν ήδη στην εποχή των μεγαλύτερων απαιτήσεων από τους αναγνώστες και στα χρόνια του χρώματος), που από κάποια στιγμή κι έπειτα έγιναν 68 για κάθε ένα από τα 28 τεύχη(διορθώστε με αν κάνω λάθος στον αριθμό τους), και κόστος 7 δραχμές(πάντα σε εβδομαδιαία βάση κυκλοφορίας), ήταν μια μέτρια σύλληψη σαν ιδέα και σαν υλοποίηση, που όμως αν είχε σταδιακά ενσωματωθεί σαν ύλη, από το 1970, ή το 1971, σε κάποια άλλα έντυπα του εκδότη, ή καινούργια, θα μπορούσε να συγκινήσει περισσότερο τους αναγνώστες, με αποτέλεσμα να καθιερώνονταν κάποιοι από τους χαρακτήρες του. Ανάμικτα συναισθήματα μας αφήνει λοιπόν και μ` αυτήν την έκδοση, που από την μια λες «κρίμα» γιατί απλά δεν ήταν το χειρότερο περιοδικό της εποχής, κι απ` την άλλη μένεις με τα ερωτήματα γιατί δεν επιλέχθηκε να κυκλοφορήσει ενωρίτερα ίσως, ή τι χρειάζονταν το 1976 εικονογραφημένα σαν το “Galax”, που το ξαναλέω, με την όψη του και μόνον ξενέρωνε τους αναγνώστες! Μακράν κατ` εμέ, η πιο άστοχη επιλογή του μεγάλου μας εκδότη. Εννοείται ότι αυτό δεν ελαχιστοποιεί ούτε ίντσα, την πολύτιμη προσφορά του! Άλλωστε, ενδεχομένως μπορείτε και να το εκλάβετε σαν δικαιολογία, ήταν μια περίοδος όπου ο κ. Ανεμοδουράς πειραματίζονταν, σχετικά με τα κόμικς και τις νέες τους εκδόσεις, προσπαθώντας ίσως να πιάσει τον σφυγμό των αναγνωστών. Όπως και να έχει, μετά από όσα μας άφησε σαν κόμικς κληρονομιά, του συγχωρούμε και 10 διαφορετικούς «Μικρούς Ήρωες» να είχε εκδώσει το 1976! Να αιτιολογήσω την φράση μου «το δεύτερο από τα τρία συνολικά», με την οποία ανοίγει το κείμενο αυτό, αναφερόμενος στο γεγονός ότι κρίνω τον «Μικρό Ήρωα» αυτής της χρονιάς σαν ένα από τα τρία πιο διαφημισμένα και ομοίου σχήματος περιοδικά, που ήρθαν για να αντικαταστήσουν τα «Ζαγκόρ» και «Όμπραξ» και για κανένα άλλο λόγο. Να σημειώσουμε τέλος και τα οπισθόφυλλα του περιοδικού, όπου μαζί με κάποια από αυτά του «Τζάγκουαρ», είχαμε τις ενδεκάδες των ποδοσφαιρικών ομάδων της Α Εθνικής κατηγορίας. Κι εδώ μια ακόμη υπό – κατηγορία μας μπορεί να σας δώσει επιπλέον στοιχεία. Θα βρείτε αυτά τα οπισθόφυλλα λοιπόν, στα «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ». Όσο για τα εξώφυλλα του περιοδικού, εδώ να παραδεχτούμε για ακόμη μια φορά την εξαιρετική δουλειά του Βύρωνα Απτόσογλου, που έκανε μικρά αριστουργήματα! Από μόνα τους(μαζί ίσως και με τον «Καραμπίνα Σλίμ» και τα «Κούνγκ Φού» αναγνώσματα), αποτελούν ισχυρό κίνητρο για να επενδύσει κανείς σε αυτό τον τίτλο. Κι εδώ να παραδεχτώ ότι μεροληπτώ, καθώς ουδέποτε έκρυψα τον θαυμασμό μου για τον Έλληνα σχεδιαστή, που άφησε με την πένα του εποχή!
Γιώργος Κοσκινάς
————————————————————————————————————————————————————-
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – ΣΙΝΕΑΚ(1970) 20/6/2011
Συντάκτης corto
Τον Απρίλιο του 1970(23 του μήνα), κυκλοφορεί το πρώτο καθαρά απευθυνόμενο σε μικρές ηλικίες εικονογραφημένο, του κ. Ανεμοδουρά. Τα στάνταρ που επέβαλε η εποχή του, δηλώνουν και εδώ παρόν και μιλάμε για σχήμα(μικρό), χρώμα(ανύπαρκτο, ή τέλος πάντων όχι αρκετό!), τιμή(2 δραχμές), συχνότητα κυκλοφορίας(εβδομαδιαία). Αυτά ήταν κάτι σαν κοινά αποδεκτά δεδομένα, για τους Έλληνες εκδότες και το «Σινεάκ» δεν πρωτοτύπησε, μιλώντας γι` αυτά πάντα. Αυτό που αξίζει να δούμε και να σταθούμε, είναι το περιεχόμενο του. Κατ` αρχάς για να μπείτε στο κλίμα της εποχής, μιλάμε για τα early `70ς των κόμικς μας, που ερχόμενα από τα late `60ς κουβαλούσαν μια παλιού τύπου και χαρακτήρα αντίληψη, σε σχέση με τα σκίτσα και τους ήρωες των περιοδικών, είτε αυτά απευθύνονταν σε έφηβους, είτε σε παιδιά. Λογικό απ` όλες τις απόψεις, αν σκεφτείτε ότι σχεδόν συμβάδιζε με τα χρόνια εκείνα, σαν φιλοσοφία γενικότερα. Ενώ και σαν χρονική απόσταση από τις Ευρωπαϊκές πρεμιέρες των ηρώων, η απόσταση ήταν συνήθως μια το πολύ δεκαετία. Η αγνότητα και η αφέλεια στα σκίτσα, ήταν κάτι που χαρακτήρισε πανέμορφα και στιγμάτισε ανεξίτηλα τουλάχιστον μια δεκαετία στη χώρα μας και τα κόμικς ήταν μέσα σ` αυτήν την κατάσταση. Οι ιστορίες του «Σινεάκ» ήταν αυτοτελείς, αλλά και συνέχειες, πάντα κωμικού ύφους, κι όλες προέρχονταν από την γειτονική μας Ιταλία, που είχε τον πρώτο λόγο στις επιλογές των εκδοτών και ήταν πολύ ψηλά στην εκτίμηση τους. Σε κακό δεν μας βγήκε, οπότε …αλλάζουμε κουβέντα! Οι «παλιοί» 40φεύγα, ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τους, θα θυμούνται ότι η λέξη «Σινεάκ» ήταν συνυφασμένη με τα Σαββατιάτικα απογεύματα, ή τα Κυριακάτικα πρωινά, όπου με αυτή την λέξη περιέγραφαν όλοι οι κινηματογράφοι τις προβολές παιδικών ταινιών, με κινούμενα σκίτσα και όχι απαραίτητα. Εικάζω λοιπόν, ότι προφανώς ο κ. Ανεμοδουράς ήθελε να δώσει έναν τίτλο που να παρέπεμπε ευθέως σε κάτι τέτοιο, στα μάτια πάντα ενός πιτσιρικά, ώστε να του δίνει την εντύπωση πως όλα εκείνα που ζούσε στις σκοτεινές αίθουσες, μπορούσε να τα βρει πλέον σε ένα περιοδικό. Αν έγινε έτσι πράγματι, η ιδέα ήταν πολύ έξυπνη. Αν όχι, πείτε μου κάποιος από εσάς που γνωρίζει, για να μη μου λυθεί αυτή η απορία χρόνων!
Ο δημιουργός των ηρώων στις σελίδες του «Σινεάκ»(των 32 μόλις τευχών που κυκλοφόρησε), ήταν ο Ιταλός σχεδιαστής Luciano Bottaro, στον οποίο έχουμε ήδη αναφερθεί και μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με το έργο του στην υπό – κατηγορία «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ». Να πούμε ότι ο κ. Bottaro ήταν μεταξύ άλλων και σχεδιαστής ιστοριών του Ντίσνευ, αρκετές από τις οποίες διαβάσαμε μεταφρασμένες και στη χώρα μας, στο εβδομαδιαίο «Μίκυ Μάους» του κ. Τερζόπουλου, κυρίως στο χρονικό διάστημα μεταξύ 1966 – 1974. Έχει μια χαρακτηριστική γραμμή και αν προσέξετε λιγάκι τα σκίτσα σε εκείνα τα τεύχη, θα τον γνωρίσετε σίγουρα. Ο «Πεπίτο» και οι πειρατές του(που εδώ είναι ο «Μπανάνας»! Ναι….), ήταν αυτόνομο εικονογραφημένο στην Ιταλία και μάλιστα από τα πλέον επιτυχημένα. Ο «Όττο» πέρασε έπειτα από το «Τσίκο» των αδελφών Στρατίκη(αφού έκανε μια βόλτα κι απ` τα οπισθόφυλλα του «Μικρού Σερίφη», αλλά και το «Πινόκιο» του κ. Ανεμοδουρά!), κι ο μικρός καουμπόι «Μπίλυ»(αυτού το γενεαλογικό δέντρο δεν το έχω τσεκάρει ακόμη, αλλά που θα μου πάει…), συμπλήρωνε τις χαρούμενες αυτές και γκαφατζίδικες καταστάσεις, με τις οποίες μπορούσε κάποιος να έρθει αντιμέτωπος στις σελίδες ενός «Σινεάκ». Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, είναι και τα οπισθόφυλλα του περιοδικού, όπου εναρμονισμένα με αυτά του «Ζαγκόρ», δημοσίευαν από κοινού μαθήματα ζωολογίας, χρήσιμα σίγουρα μέχρι την Τέταρτη τάξη του Δημοτικού! Σ` αυτά θα αναφερθούμε σε ξεχωριστό άρθρο, που θα ενταχθεί στην υπό – κατηγορία «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ». Ασχέτως πρωτοποριακών καταστάσεων και επαναστατικών κόμικς κυκλοφοριών, το «Σινεάκ» ήταν ότι διαφήμισε, ίσως σε πιο …μίνιμαλ σχεδιασμό, αφού αν εμπλουτίζονταν με μερικά ακόμη εικονογραφημένα κάποιου άλλου δημιουργού, θα μπορούσε να μείνει λιγάκι παραπάνω στα περίπτερα, καθώς κακό δεν ήταν. Οι ιστορίες του διαβάζονταν, όπως λέμε και νομίζω ότι είχε τα φόντα να συναγωνιστεί κάποια τουλάχιστον από τα υπόλοιπα της εποχής. Πιστεύω ότι όταν το έπραξε, ερμηνεύοντας τα μηνύματα απ` την αγορά, ήταν ήδη αργά. Όταν ο διαβολάκος ο «Τσέπο», ήρθε σαν φίλος από τα παλιά(1968 – Εικονογραφημένος μικρός Ήρως), ή ο «Πάφ» και ο «Πούφ»(μια ακόμη περίπτωση «Τόμ & Τζέρυ»), προστέθηκαν στην ύλη, ήταν αργά για να πείσουν τους αναγνώστες. Κάποια στιγμή μάλιστα, ένα ολόκληρο τεύχος «Σινεάκ» δόθηκε δώρο για τους αναγνώστες, αν θυμάμαι καλά σε «Ζαγκόρ», αλλά μπορεί η μνήμη μου να με απατά…
Γιώργος Κοσκινάς
—————————————————————————————————————————————————————–
ΤΖΩΝΝΥ ΛΟΓΚΑΝ(1975) 3/7/2011
Συντάκτης corto
Από τα άτυχα, αδικημένα, πείτε τα όπως θέλετε εικονογραφημένα του κ. Ανεμοδουρά, που κυκλοφόρησαν στο διάστημα 1975-1976 και δεν καθιερώθηκαν όπως αυτά της προηγούμενης γενιάς του εκδότη. Το «Τζώννυ Λόγκαν» ήταν το πρώτο από αυτά που βγήκε στην αγορά, τον Μάιο του 1975. Είχε μηνιαία βάση κυκλοφορίας, μεσαίο σχήμα(κάπως πιο πλατύ από το γνωστό του «Δίκαιου»), 68 σελίδες(μισές – μισές σε σχέση με το χρώμα), και 10 δραχμές αρχική τιμή κόστος(σταμάτησε στις 12 δραχμές). Συνολικά κυκλοφόρησε 21 τεύχη, από τα οποία τα 4 τελευταία ήταν σε μεγάλο σχήμα. Πρόκειται για μια δημιουργία του Ιταλού Leone Cimpellin, μια σάτιρα των πολιτικοκοινωνικών καταστάσεων της δεκαετίας του`70, πολύ ριζοσπαστικό και πρωτοποριακό χιούμορ και μεγάλη αναγνώριση στην γειτονική χώρα από τους αναγνώστες. Σε μελλοντική μας αναφορά στα έργα και ημέρες του κ. Cimpellin, θα διαπιστώσετε ότι είναι ένας πολύ σημαντικός δημιουργός, με σπουδαία καριέρα πίσω του. Το “Johnny Logan” ήταν μια ιδέα του συμπατριώτη του σεναριογράφου Romano Garofalo και ξεκίνησε στην Ιταλία το 1971. Οι καινοτομίες και το ύφος του περιοδικού θεωρήθηκαν πολύ μπροστά από ότι κυκλοφορούσε εκείνα τα χρόνια. Καυτηρίαζε και έθιγε καταστάσεις που δεν άγγιξαν άλλες εκδόσεις κόμικς, όπως tη «μαφία», τις «χούντες» της εποχής και πολλά ακόμη. Ο κεντρικός χαρακτήρας φοράει κουστούμι υπερήρωα, αλλά κι αυτό είναι ειρωνικό, αφού ουσιαστικά μέσα από αυτή την φορεσιά επιχειρεί να ανατρέψει και να γελοιοποιήσει ακόμη και αυτήν την καταξιωμένη κόμικς – δράση, που έρχονταν από την Αμερική και που δεν μπορούσε να σώσει κανέναν από όσους αντιμετώπιζαν ρεαλιστικά, καθημερινά προβλήματα. Η γραφή των σεναρίων είναι καθαρά πολιτικοποιημένη και αυτό είναι εμφανές, αφού περνάει στο σκίτσο χάρη στον Cimpellin που έχει υλοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο την φαντασία του Garofalo. Μαζί με τον Alan Ford και τον Cocobill, προσωπικά τις θεωρώ σαν τις κορυφαίες ιδέες σε σύλληψη και δημιουργία, των Ιταλικών κόμικς των `70ς. Μάλιστα η το δεύτερο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης στην Ιταλία έκανε μια πολύ όμορφη σειρά κινουμένων σχεδίων, με τίτλο “Supergulp”, στην οποία εμφανίζονται σαν καρτούν ήρωες όπως ο Nick Carter, ο Tex Willer, ο Phantom, οι θεότρελοι χαρακτήρες του Alan Ford και φυσικά οι αντίστοιχοι «συνάδελφοι» τους του Johnny Logan! Ψάξτε καλά στο you tube για τέτοια αποσπασματικά βίντεο, που θα σας δώσουν μια πολύ καλή εικόνα όλων όσων αναφέραμε πιο πάνω, αλλά και θα σας αναγκάσουν να προχωρήσετε για ακόμη μια φορά σε συγκρίσεις, σχετικά με την δική μας μηδενική τέτοιου τύπου παραγωγή σειρών κινουμένων σχεδίων, όπως και απορίες γιατί δεν ήρθαν ποτέ τέτοιες τηλεοπτικές σειρές στην Ελλάδα… Στην Ελληνική έκδοση έχουμε και τα «Τιγράκια», που είχαμε αρχικά διαβάσει στην τελευταία περίοδο έκδοσης του «Όμπραξ» και άλλους ακόμη ήρωες, που συμπλήρωναν το περιοδικό του κ. Ανεμοδουρά. Ένα ακόμη εικονογραφημένο λοιπόν, που μάλλον ήρθε σε ακατάλληλη χρονική περίοδο στην χώρα μας και που σίγουρα ήταν από τα πιο ποιοτικά σαν κόμικς – πρόταση που έγιναν ποτέ.
Πιο κάτω υπάρχει ένα link με μερικά από τα βίντεο που σας λέγαμε, αλλά μην αρκεστείτε σε αυτό! Θα βρείτε πολλά περισσότερα.
http://www.youtube.com/watch?v=zQZvuLrKcZA&playnext=1&list=PLD1E6B0FFE8D55E99
Πληροφορίες για την Ιταλική έκδοση του περιοδικού, θα βρείτε στο εξαιρετικό και πολύ κατατοπιστικό
http://www.cartonionline.com/personaggi/jonnylogan.htm
Καταπληκτικό και το άρθρο του Comicsando, του κορυφαίου ίσως Ιταλικού κόμικς – blog εδώ και καιρό, που σας το προτείνουμε άλλωστε στα links μας
http://comicsando.wordpress.com/2008/06/13/jonny-logan/
Όλα τα εξώφυλλα της Ελληνικής έκδοσης, θα τα βρείτε στο
Πληροφορίες για τους δημιουργούς στο πάντα χρήσιμο
Γιώργος Κοσκινάς
——————————————————————————————————————————————————————-
ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ Α` ΠΕΡΙΟΔΟΣ(1976) 9/6/2011
Συντάκτης corto
Πρώτη εν Ελλάδι δημοσίευση των ιστοριών του Μίστερ Νο, αυτή με αφετηρία τις 17 Απριλίου του 1976. Ένας ακόμη πολύ επιτυχημένος χαρακτήρας των Ιταλικών κόμικς, έρχεται στην χώρα μας και αυτός από τον κ. Ανεμοδουρά. Ο αντισυμβατικός αυτός τύπος και ολίγον αντιστάρ, με την ιδιαίτερη εκτίμηση στο αλκοόλ και την αντιπολεμική του στάση γενικότερα, καβγατζής και γυναικάς(διαβάστε το πλήρες πορτρέτο του από τον συντάκτη μας brazilakis, στην υπό – κατηγορία «ΜΕΛΕΤΕΣ»), κάνει την πρώτη του γνωριμία με το Ελληνικό κοινό με μια σειρά 10 τευχών. Όλα τους με τα αυθεντικά εξώφυλλα της Ιταλικής έκδοσης(με μια διαφορά στο πρώτο τεύχος της Ιταλικής έκδοσης, όπου στην χώρα μας το εξώφυλλο του μπήκε στο τέταρτο τεύχος!), με 134 σελίδες(μέσα στις οποίες συναντάμε και αυτοτελείς καουμπόικες περιπέτειες του «Γκρίνγκο», αλλά και διήγημα), κόστος 15 δραχμές ,πάντα σε άσπρο – μαύρο εσωτερικά και σε μηνιαία βάση κυκλοφορίας. Ήταν κι αυτό ένα από τα κόμικς της νέας γενιάς του εκδότη, που απαρτίζονταν από τα «Μπλέκ»(μεσαίου πια μεγέθους), «Τζάγκουαρ», «Δίκαιος», «Μικρός Ήρως»(σε μεσαίο κι αυτό μέγεθος όπως όλα όσα προαναφέραμε, και επιπλέον με την παρουσία στις σελίδες του και εικονογραφημένων ιστοριών άλλων ηρώων, εκτός του Γιώργου Θαλλάση), «Κοκομπίλ», «Τζώνυ Λόγκαν», «Κατερίνα» και το παλιομοδίτικο σε σχήμα «Πινόκιο». Το «Μίστερ Νο» στην πρώτη του αυτή παρουσία μάλλον δεν έπεισε αρκετά τους αναγνώστες, αλλά στην δεύτερη του περίοδο τα πήγε σαφώς καλύτερα. Θα μιλήσουμε προσεχώς και γι` αυτήν.
Να πούμε ότι τα σενάρια ήταν του Sergio Bonelli, κι αν το σκίτσο σε αυτά τα πρώτα 10 τεύχη σας φέρνει λιγάκι έως πολύ από Ζαγκόρ, είναι γιατί τα σκίτσα τα επιμελήθηκε ο αρχικός σχεδιαστής του «πνεύματος με το τσεκούρι», Gallieno Ferri. Οι φίλοι του «Ζαγκόρ» μπορούν να δουν κι άλλες ομοιότητες, εκτός της χαρακτηριστικής σχεδιαστικής γραμμής. Για παράδειγμα – μπορείτε να το διακρίνετε στα καρέ που ακολουθούν – υπάρχει αρκετά μεγάλη ομοιότητα με τον «Τσίκο», στο πρόσωπο δύο χαρακτήρων του πρώτου τεύχους! Ο ένας είναι ο ταξιδιωτικός πράκτορας της πρώτης σελίδας, που θα μπορούσε να είναι ο μόνιμα πεινασμένος Μεξικάνος στα 50 του και ο άλλος ένας από τους ¨κακούς» της ιστορίας, που εμφανίζεται στις τελευταίες σελίδες του πρώτου τεύχους και που θα μπορούσε να είναι ένα alter ego του φίλου του «Ζαγκόρ»! Δείτε και θα πειστείτε.
Μετά τον Ferri μπήκαν κι άλλοι στο παιγνίδι, κάτι που γίνεται εμφανές στην έκδοση του 1985. Για όλους τους σεναριογράφους αυτούς και τους σχεδιαστές, θα πούμε πολύ περισσότερα στα της παρουσίασης της δεύτερης περιόδου του «Μίστερ Νο» στην χώρα μας, αλλά και σε ξεχωριστή αναφορά στον κάθε έναν, που θα προστεθούν στο υλικό της υπό – κατηγορίας «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ». Κάτι ακόμη με αρκετή σημασία, έχει να κάνει με το γεγονός ότι στην χώρα μας ήρθε με μόλις ένα χρόνο καθυστέρηση, αφού στην Ιταλία ξεκίνησε το 1975, οπότε μπορούμε να προσμετρήσουμε αυτή την απόφαση του κ. Ανεμοδουρά στα θετικά της επιλογής του, φέροντας ένα φρέσκο κόμικς, το οποίο και προφανώς πίστεψε σαν ιδέα εξ` αρχής. Σαν δεύτερος ήρωας επιλέχθηκε ο Ισπανικής προέλευσης “Gringo”, τις ιστορίες του οποίου συμπεριέλαβε και η έκδοση των περιοδικών Υπερτεύχος Μικρός Καουμπόι & Ντιάνα, αλλά και Μικρός Καουμπόι(εβδομαδιαία μορφή), αλλάζοντας το όνομα του σαν «Τζώνυ Αμαρίλο ο Κούκλος»(!). Ακόμη υπήρχε και ένα αυτοτελές ανάγνωσμα κειμένου, που δεν είμαστε σίγουροι σε ποιόν να αποδώσουμε την δημιουργία, καθώς ήταν ανυπόγραφο και στην Τρίτη σελίδα απ` το τέλος, οι φυλές και τα ζώα του Αμαζονίου, σε πορτρέτα με συμπληρωματικά στοιχεία. Στην Ιταλία το «Μίστερ Νο» συνέχισε να εκδίδεται με πολύ μεγάλη επιτυχία και τιράζ μέχρι τον Δεκέμβριο του 2006, οπότε και κυκλοφόρησε το τελευταίο του τεύχος(379), αλλά έχει περάσει πλέον ο καιρός που έρχονταν ποιοτικά και πολύ δημοφιλή κόμικς στην χώρα μας, οπότε θεωρήστε μάλλον δύσκολο να δούμε ξανά τον χαρακτήρα αυτόν στα περίπτερα(έστω στα βιβλιοπωλεία). Άλλωστε είναι και ο φαύλος κύκλος των πνευματικών δικαιωμάτων, που δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε με ακρίβεια αν εξακολουθούν ή όχι να είναι στην κατοχή της προηγούμενης του έκδοσης στην Ελλάδα, ή αν έχει παρέλθει αυτή η χρονική περίοδος, ή πάλι αν περιορίζεται σε κάποια μόνον τεύχη – ιστορίες. Πάντως θεωρώ ότι άξιζε μιας προσπάθειας εκ νέου, καθώς και κοινό υπάρχει που θα μπορούσε να δεχτεί την έκδοση αυτή και οι νέες περιπέτειες του ήρωα εξακολουθούν να παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Αυτά βέβαια, πάντα στην σφαίρα της φαντασίας και του ίσως μελλοντικού κάποια στιγμή ενδιαφέροντος, από μια Ελληνική εκδοτική εταιρεία…
Τα δέκα τεύχη που κυκλοφόρησαν σε αυτή την χρονική περίοδο, είναι τα παρακάτω
«Μίστερ Νο»
«Στην πράσινη κόλαση»
«Καγκασέιρο»
«Κρυφτούλι με τον θάνατο»
«Η εκδίκηση του ξένου»
«Ο άνθρωπος από την Γκουιάνα»
«Τα τύμπανα του πολέμου»
«Το ασημένιο ερπετό»
«Η κόκκινη μάσκα»
«Οι πειρατές του ποταμού»
Τα εξώφυλλα της Ελληνικής έκδοσης είναι από το αρχείο του συντάκτη
Και δύο δωράκια για τους φίλους της έκδοσης αυτής. Επειδή έρχονται σαρώσεις «Μίστερ Νο», σε μελλοντικές μας αναρτήσεις, αλλά και επειδή θεωρούμε ότι είναι σαφώς πιο δύσκολο να βρεθούν τα τεύχη αυτής της πρώτης περιόδου, σκεφτήκαμε να σας δώσουμε δύο από τα αναγνώσματα που μόνον στο πρώτο τεύχος μπορούν να βρεθούν. Είναι η ιστορία του “Gringo” – «Το μυστικό του βάλτου» και το ανάγνωσμα κειμένου, που προφανώς είναι γραμμένο από τον κ. Στυλιανό Ανεμοδουρά(με κάθε επιφύλαξη), σε εικονογράφηση του Βύρωνα Απτόσογλου. Τίτλος του «Μαύρα Μαργαριτάρια».
Όλα αυτά κατεβαίνουν ακολουθώντας τα παρακάτω link
«ΓΚΡΙΝΓΚΟ» – ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ
http://www.mediafire.com/?f98vnzr3a2rbxt5
ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ
http://www.mediafire.com/?si5vbsy52pachuk
Σάρωση εικόνων με EPSON V300 PHOTO
Ανάλυση σάρωσης 400 dpi
Επιμέρους διαστάσεις σελίδων 2100 Χ 1800 με τη βοήθεια του Photo Resizer
Επεξεργασία σελίδων – crop – ευθυγράμμιση με Adobe Elements & Picasa
Υδατογράφημα Alamoon
Συμπίεση αρχείου και τελικό φορμάτ Adobe pdf Creator
Τα εξώφυλλα του πρώτου και του τελευταίου Ιταλικού τεύχους, είναι από το
http://www-en.sergiobonellieditore.it/index.html
Αν το ψάξετε καλά, θα βρείτε όλα τα εξώφυλλα της Ιταλικής έκδοσης, αλλά και τρόπο για να παραγγείλετε παλαιότερα τεύχη με χρήση πιστωτικής κάρτας. Είναι αξιόπιστο 100%.
Αν ξέρετε να διαβάζετε Πορτογαλικά(ή Βραζιλιάνικα), τότε εδώ θα βρείτε πολύ μεράκι και αγάπη για τον Μίστερ ΝΟ!
Παρουσίαση του τίτλου, με το επιπλέον εξώφυλλο του δέκατου τεύχους, το οποίο απουσιάζει από την δική μας, θα βρείτε φυσικά στον απόλυτο χώρο για τα Ελληνικά και όχι μόνον κόμικς στην χώρα μας!
Δεν σας παραθέτουμε link για να πάτε στην παρουσίαση κατευθείαν του τίτλου, για να το εξερευνήσετε και να το γνωρίσετε!
Γιώργος Κοσκινάς
—————————————————————————————————————————————————————–
ΔΙΚΑΙΟΣ(1976) 7/6/2011
Συντάκτης corto
Έκδοση κι αυτή των εικονογραφημένων του κ. Ανεμοδουρά που κυκλοφόρησαν το 1976, ο «Δίκαιος» σαν ιδέα ήταν μια μεταφορά του περιοδικού “Dr. Justice” της Γαλλικής LUG(εκδόσεις Vaillant). Τα σενάρια στην Γαλλική έκδοση ήταν του Jean Ollivier και τα σκίτσα του Raphael Marcello. Ένας γιατρός απεσταλμένος στην ΔΟΥ(διεθνή οργάνωση υγείας), αναλαμβάνει να παρέχει δωρεάν περίθαλψη όπου αυτή θεωρείται αναγκαία και να δίνει ομιλίες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Το επιμέρους στοιχείο του χαρακτήρα, αυτό που του έδωσε και ένα ιδιαίτερα ελκυστικό πορτρέτο στα μάτια των αναγνωστών, ήταν το γεγονός της κατοχής μαύρης ζώνης έκτου βαθμού στο τζούντο. Έτσι, όταν μπλέκει στις αυτοτελείς περιπέτειες του, έχει ένα σημαντικό όπλο για να αμυνθεί.
Ο “Dr. Justice” τα πήγε πολύ καλά στην Γαλλία. Στη χώρα μας ντεμπουτάρησε την Πέμπτη 1η Ιουλίου του 1976, σε μεσαίο σχήμα, με 68 ασπρόμαυρες σελίδες, αυτοτελείς ιστορίες 
διάφορων ηρώων και κόστος 7 δραχμές. Ήταν μια εβδομαδιαία έκδοση, που όπως και οι υπόλοιπες εκείνης της δεν είχαν την αντοχή στον χρόνο της προηγούμενης φουρνιάς εικονογραφημένων του κ. Ανεμοδουρά. Συνολικά κυκλοφόρησε μόλις 24 τεύχη(παρά το γεγονός ότι για πολλά χρόνια οι περισσότεροι πιστεύαμε ότι είχαν βγει 25). Έχουμε μιλήσει επανειλημμένως για το φαινόμενο των κόμικς εκείνων και των δυνατοτήτων που είχαν, σε σχέση με την σύντομη πορεία τους, οπότε αν θέλετε να αντλήσετε επιπλέον απόψεις επ` αυτού, αναζητείστε τις παλαιότερες μας παρουσιάσεις της περιόδου εκείνης, του συγκεκριμένου εκδότη. Το ρεπερτόριο τώρα του «Δίκαιου», εκτός των περιπετειών του ομώνυμου γιατρού, ήταν σχεδόν εξ` ολοκλήρου από τις Γαλλικές εκδόσεις των Editions Vaillant. Να πούμε για την φιγούρα του «Δίκαιου», ότι επιλέχθηκε από τους κ. κ. Ραμπατζή & Ανδρεόπουλο, για να απεικονίσει την μορφή του Τζίμ Άνταμς, των ιστοριών του «Μικρού Καουμπόυ». Στην έρευνα μας για τα εξώφυλλα του περιοδικού αυτού, θα βρείτε πολλά επιπλέον στοιχεία, μέσα από την αντιπαράθεση των καρέ από τα οποία έγιναν έπειτα από σχετικό μοντάζ, κάποια από τα εξώφυλλα. Ακόμη να αναφέρουμε ότι σκηνές από τις λαβές και τα κόλπα του «Δίκαιου» φιγουράριζαν στον «Μικρό Αρχηγό», σε μονοσέλιδα αφιερωμένα στις πολεμικές τέχνες. Επίσης ο «Ρακάλ» είχε κι αυτός ένα πέρασμα από κάποια εξώφυλλα των «Μικρός Καουμπόι» & «Μικρός Αρχηγός». Στον «Δίκαιο» εμφανίζεται και ο «Ρακάλ – ο γιός του προϊστορικού ανθρώπου», μια δημιουργία του Roger Licrureux(“Rahan”), αλλά και ο καουμπόι «Τέντυ Τέντ»(“Teddy Ted”), των Francisco Hidalgo & Roger Licureux, που χρησιμοποιήθηκε στην έκδοση του «Υπερτεύχους Ντιάνα» για να εικονίσει τον «Ασημένιο», των ιστοριών του κ. Μαρμαρίδη. Στα αυτοτελή χιουμοριστικά μονοσέλιδα που γέμιζαν την ύλη του περιοδικού, συναντάμε δημιουργίες των Tabary,Godard, Gotlib και άλλων σπουδαίων εκπροσώπων της περίφημης BD σχολής. Τον Tabary τον μάθαμε όλοι από τον «Ιζνογκούντ», ενώ τους Godard & Gotlib από το πέρασμα τους στις σελίδες της «Βαβέλ» και του ώριμου χιούμορ του «Παραπέντε». Στα οπισθόφυλλα του περιοδικού εμφανίζεται ο Mordillo, αλλά και τα σήματα των ποδοσφαιρικών ομάδων της πρώτης εθνικής μας κατηγορίας. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι ο «Δίκαιος» ήταν από τα πιο δυνατά κόμικς της γενιάς του`76, που είχε δυνατότητες να μείνει για τουλάχιστον έναν ακόμη χρόνο στα περίπτερα. Τα έχουμε ξαναπεί όμως αυτά. Λίγο η διαχείριση του υλικού, η στήριξη του, η υπομονή που δεν είχε κανείς τότε, η έλλειψη φαντασίας, όλα αυτά μαζί έφεραν σαν αποτέλεσμα 24 τεύχη.
Γιώργος Κοσκινάς
Όλα πλην ενός των εξωφύλλων της έκδοσης, θα τα βρείτε στο
Τα εξώφυλλα της δικής μας παρουσίασης, είναι από το αρχείο του συντάκτη
Τα εξώφυλλα της Γαλλικής έκδοσης είναι από εδώ
SYΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ
fascko
Στο Γαλλικό περιοδικό Dr. Justice υπήρχαν ακόμη οι περιπέτειες του νεαρού Άγγλου «Ντάνυ Ντούγκαν», με τίτλο «Ένα αγόρι πάει στον πόλεμο», των οποίων ένα μεγάλο μέρος διαδραματίζονται στην Κρήτη, κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Οι ιστορίες του Δίκαιου(Dr. Justice), ελάχιστα παρουσιάστηκαν στο ομώνυμο Γαλλικό περιοδικό. Περισσότερο παρουσιάστηκαν στο “Pif Gadget”όπως επίσης και του προϊστορικού ήρωα Ρακάλ(Rahan). Το περιοδικό όπως φανερώνει και το όνομα του, πρόσφερε σε κάθε τεύχος κάποιο παιγνίδι. Μεταξύ άλλων είχε δώσει ένα παιδικό στηθοσκόπιο, που αντιπροσώπευε την παρουσία του Δίκαιου, αλλά και ένα κοκκάλινο μαχαίρι, σήμα κατατεθέν του Ρακάλ.
Ο εκδοτικός οίκος που ανέλαβε την κυκλοφορία του Pif Gadget, ήταν μια θυγατρική εταιρεία του κομουνιστικού κόμματος στη Γαλλία, γι` αυτό και οι αντίστοιχες ιστορίες προσπαθούν να έχουν ένα κοινωνικό υπόβαθρο. Έτσι, ο γιατρός Δίκαιος μάχεται κατά της κοινωνικής αδικίας, ενώ ο Ρακάλ δημιουργεί πολιτισμό.
—————————————————————————————————————————————————————
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – ΠΕΠΙΤΟ(1969) 30/6/2011
Συντάκτης corto
Εδώ δεν μιλάμε για …βουτιά στον χρόνο, αλλά για …μακροβούτι! Το συγκεκριμένο περιοδικό θεωρείται εδώ και χρόνια, σαν ένα από τα σπανιότερα Ελληνικά εικονογραφημένα όλων των εποχών και απλά έχει ένα …απαγορευτικό επάνω του, που υποδηλώνει ότι αν επιθυμείτε να αποκτήσετε αυτά τα τεύχη, καλύτερα να το σκεφτείτε ξανά και ξανά, αφού απλά δεν υπάρχουν διαθέσιμα αντίτυπα! Το πρώτο του τεύχος κυκλοφόρησε 1η Ιανουαρίου του 1969, για να γίνει έστω και άθελα του απαγορευμένος καρπός για κάθε συλλέκτη! «Μα τι ήταν αυτό, τέλος πάντων;», ίσως αναρωτηθείτε κάποιοι από εσάς. Γι` αυτό αγαπητοί μου, υπάρχουν παρουσιάσεις σαν κι αυτήν! Για να αφηγούμαστε την πανέμορφη ιστορία των Ελληνικών κόμικς, που αυτή την φορά είναι αφιερωμένη στα κατορθώματα του κ. Στυλιανού Ανεμοδουρά και των συνεργατών του! Ο δεκαπενθήμερος «Πεπίτο»(κυκλοφορούσε κάθε δεύτερη Τρίτη), εκτός όλων των υπολοίπων που περιείχε, ήταν και μια σπάνια μορφή εικονογραφημένων ιστοριών του «Καραγκιόζη»! Καταλαβαίνετε από αυτό και μόνο το στοιχείο, πόσο σημαντικό θεωρείται αυτό το εγχείρημα και αντιλαμβάνεστε συνεπώς την σπανιότητα του, καθώς και την αξία του στις μέρες μας. Από όλες τις παρουσιάσεις που διαβάσατε ως σήμερα, κι από αυτές που θα ακολουθήσουν, όχι μόνον αφιερωμένες στον κ. Ανεμοδουρά, αλλά και σε άλλους εκδότες, το περιοδικό αυτό για το οποίο αναφερόμαστε σήμερα, έχει την λιγότερη εκπροσώπηση από όλα, σε σχέση με τις φωτογραφίες που θα παρατεθούν και φυσικά έχει μόνον ένα εξώφυλλο για να δείτε! Ο λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν κατάφερα 20 και πλέον χρόνια τώρα που ασχολούμαι με την συλλογή κόμικς, να μπορέσω να βρω ούτε ένα τεύχος του και αυτό το οποίο στηρίζει την σημερινή παρουσίαση, είναι ένα από τα «ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΕΥΧΗ ΚΟΜΙΚΣ», του οποίου τις αναμνήσεις θα τις διαβάσετε σε προσεχές σχετικό άρθρο και που διεσώθη από μεγάλη τύχη κυριολεκτικά, από έναν μεγάλο «διωγμό» του 1974! Λίγα λοιπόν τα στοιχεία, κι ας αρχίσω να σας τα παραθέτω. Κοιτάζοντας την έκδοση του «Εικονογραφημένου Μικρού Ήρωα» του 1968(άλλη δύσκολη σειρά για να κλείσετε), παρατηρώ πολλές καταχωρήσεις σχετικά με το «Πεπίτο». Σε κάποιες απ` αυτές, αναφέρεται και η ύπαρξη τόμων του, που κυκλοφόρησαν το καλοκαίρι του 1969, των τεσσάρων τευχών ο καθένας. Προσμετρώντας αυτές τις καταχωρήσεις, φτάνω στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να κυκλοφόρησαν συνολικά πάνω από 12 δεκαπενθήμερα τεύχη του «Πεπίτο». Το μόνο τεύχος που δυστυχώς διαθέτω, από το οποίο θα δείτε αποσπασματικές εικόνες, είναι το 3, με ημερομηνία έκδοσης 28 Ιανουαρίου 1969. Το ανάγνωσμα που ξεκινάει την ύλη του περιοδικού, είναι ο «Καραγκιόζης», σε σκίτσα Βύρωνα Απτόσογλου και κείμενα Αναστάσιου Στέλιου, επώνυμο που πρέπει να είναι μάλλον καλλιτεχνικό. Ο Απτόσογλου είναι σε πολύ μεγάλη φόρμα και κάνει καταπληκτική δουλειά, απεικονίζοντας με τον καλύτερο τρόπο τον «Καραγκιόζη»! Στις σελίδες του «Πεπίτο» κάνει ένα πέρασμα και το λαϊκό ανάγνωσμα(εξίσου δυσεύρετο στις μέρες μας), «Το ατρόμητο Ελληνόπουλο», του κ. Ανεμοδουρά, σε συνέχειες. Ακόμη, έχουμε τον «Πεπίτο», μια χιουμοριστική Μεξικάνικη φιγούρα, σε σκίτσα του Βίκτωρα Κολή και σενάρια πάλι απ` τον Αναστάσιο Στέλιο, αλλά και τον «Μικρό Ελευθερωτή», εικονογραφημένο που έρχεται μάλλον από Γαλλική εκδοτική εταιρεία και φέρνει ομοιότητες στην γραμμή σχεδίασης με αυτό του «Μάρκο Πόλο»(Δραγούνης 1971). Θα επιχειρήσω να σας διαφωτίσω σχετικά με την προέλευση και αυτού του δημιουργού, σε μελλοντικό άρθρο, που θα ενταχθεί στο περιεχόμενο της υπό – κατηγορίας «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ». Να πούμε ότι το σκίτσο του μεξικανού κωμικού «Πεπίτο», είναι αρκετά ανεπιτήδευτο έως απλοϊκό – επιτρέψτε μου την έκφραση – , κάτι που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μάλλον πρόκειται για ερασιτεχνική δημιουργία, Έλληνα πάντα σχεδιαστή. Το σχήμα του περιοδικού ήταν μικρό(τσέπης), είχε 52 σελίδες, μισές – μισές σε σχέση με το χρώμα και κόστος 5 δραχμές, που μάλλον καταχωρείται σαν ένα από τα ακριβότερα της εποχής του, αν σκεφτείτε ότι ο «Εικονογραφημένος Μικρός Ήρωας», εκείνης της εποχής περιοδικό και μάλιστα του ίδιου εκδότη, πλουσιότερο σαν ύλη, κόστιζε 4 δραχμές και το μεγάλου σχήματος «Αστερίξ» του κ. Σπανού κόστιζε 5 δραχμές επίσης, ή το μικρού σχήματος «Τέν Τέν» του κ. Χάρη Πάτση(αμφότερα της ίδιας χρονικής περιόδου), κόστιζε μόλις 3 δραχμές. Εδώ τώρα, συνυπολογίστε και το γεγονός του κόστους των πνευματικών δικαιωμάτων, που σε όλα όσα σας ανέφερα πριν, ήταν μεγαλύτερο σαφώς ερχόμενο από οίκους του εξωτερικού. Απορίας άξιο λοιπόν, πως ένα σχεδόν αμιγώς Ελληνικής «κατασκευής» εικονογραφημένο του 1969, είχε τόσο μεγάλο κόστος παραγωγής, ώστε να φθάνει με 5 δραχμές στα περίπτερα… Πέραν αυτού όμως, μιλάμε για μια έκδοση στο 90% της Ελληνικής προέλευσης δημιουργιών, κάτι σπανιότατο στην ιστορία των κόμικς μας, ίσως και μοναδικό σαν εγχείρημα, που αν δεν έκανε όπως λέμε περισσότερα τεύχη, ίσως να μην οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στην ακριβή του τιμή. Τα ακριβή αίτια, δεν είμαστε σε θέση να τα γνωρίζουμε, ούτε καν τον ακριβή αριθμών των τευχών του. Οπότε εδώ έχουμε πολλά κενά και όποιος γνωρίζει περισσότερα από τους αναγνώστες ή τα μέλη μας, θα ήταν σημαντικό αν μας τα παράθετε. Το email επικοινωνίας μαζί μας, είναι πάντα το gkoscomicsandmore@gmail.com Εξώφυλλα, εσωτερικές πληροφορίες από τις καταχωρήσεις και τα κόμικς που περιείχε, ή έστω απλές πληροφορίες από κάποιον που τις κατέχει, θα ήταν πολύτιμες για την ολοκλήρωση της παρουσίασης του τίτλου αυτού. Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
Γιώργος Κοσκινάς
——————————————————————————————————————————————————————
ΠΙΝΟΚΙΟ(1975) 23/6/2011
Συντάκτης corto
Στα 11 μου χρόνια ακριβώς(ε, τώρα να μην ήταν 4 το μεσημέρι και να ήταν 11 το πρωί! Δε θα τσακωθούμε για λίγες ώρες!), την πρώτη Ιουλίου του 1975, κυκλοφορεί το «Πινόκιο», για το οποίο έχει ήδη γίνει ο σχετικός ντόρος, με τις καταχωρήσεις στα υπόλοιπα εικονογραφημένα του κ. Ανεμοδουρά. Ήταν το δεύτερο καθαρά απευθυνόμενο σε πιτσιρικάδες περιοδικό, από πλευράς του εκδότη. Για αρκετές εβδομάδες δημοσιεύονταν στα οπισθόφυλλα των «Μπλέκ», «Ζαγκόρ» και «Όμπραξ», αλλά και στις εσωτερικές σελίδες, ολοσέλιδα χαρακτηριστικά, προς γνώση των ενδιαφερόμενων. Αν και προστέθηκε στο ρεπερτόριο του Έλληνα εκδότη στα κόμικς της δεύτερης γενιάς, με τα μεγαλύτερα σχήματα και τη γενικότερη διαφοροποίηση στην ύλη, ήταν σε μικρό σχήμα τσέπης και συνέδεε θα έλεγα την προηγούμενη πρώτη περίοδο ενασχόλησης του κ. Ανεμοδουρά, με τα εικονογραφημένα, με αυτήν των μέσων της δεκαετίας του`70. Κάτι σαν συνδετικός κρίκος. Το «Πινόκιο» ήταν από τα επιτυχημένα εγχειρήματα, με πάνω από 80 τεύχη και ένα δικό του μερίδιο στην αγορά. Οι φίλοι του περιοδικού ήταν πιστοί και δεν το έχαναν κάθε εβδομάδα. Μάλιστα το «Πινόκιο» γνώρισε 4 συνολικά εκδοτικές περιόδους, σχεδόν όλες τους άξιες αναφοράς. Η δεύτερη ήταν το`84 με τα ίδια πάνω κάτω τεύχη και ιστορίες, ενώ οι άλλες δύο ήρθαν το `91 και το 2004, με κυριότερη προσθήκη αυτή του χρώματος, που πλέον κατάκλυζε όλες τις σελίδες του περιοδικού και όχι τις μισές, όπως έγινε στην πρώτη και την δεύτερη του προσπάθεια. Είμαι της άποψης ότι σε αυτό το αφιέρωμα που επιχειρούμε στα περιοδικά του κ. Ανεμοδουρά, θα ήταν προτιμότερο να μείνουμε και να εξετάσουμε την πρώτη περίοδο του «Πινόκιο», αφού αυτήν μπορούμε να αποκαλέσουμε σαν καινοτομία και όχι τις υπόλοιπες τρείς, που απλά «πάτησαν» πάνω στην αρχική ιδέα. Το μικρό αυτού σχήματος περιοδικό, με τις 68 σελίδες, είχε εβδομαδιαία μορφή κυκλοφορίας και αρχικό κόστος 10 δραχμές. Δυστυχώς στην παράθεση εξωφύλλων που συνοδεύει αυτές τις παρουσιάσεις, θα βρείτε πολύ λιγότερα από όσα συνήθως, κι αυτό γιατί οι …διωγμοί του Γυμνασίου είχαν για θύμα τα περισσότερα του τεύχη… Όσα γλύτωσαν, είναι πάντως εδώ. Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές μάλιστα, στους δημιουργούς και σε όσους συμμετείχαν με τον ένα ή άλλο τρόπο, στην Ιταλική έκδοση του “Pinocchio” και όλα αυτά τα στοιχεία μπορείτε να τα βρείτε στην υπό – κατηγορία «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ». Να πούμε ότι ήταν μια έκδοση της εταιρείας Bianconi, που καταχωρήθηκε σαν μια απ` τις πλέον δυναμικές, σε σχέση με την ανταπόκριση του κοινού και απ` αυτές που είχαν μεγάλη διάρκεια στον χρόνο. Εκτός του ξύλινου πασίγνωστου ήρωα με την μύτη που μεγάλωνε, ανάλογα με τα ψέματα που έλεγε, δύο φιγούρες από το 1970 και το «Σινεάκ», ήρθαν να τον πλαισιώσουν. Ήταν οι «Τσέπο» και «Όττο». Μαζί τους και οι «Ριρίκος», «Πονηρόγατος»(αμφότεροι από το «Σολντίνο» του 1970), «Μπόμπυ» και αρκετοί ακόμη, πάντα σε αυτοτελείς περιπέτειες, εύθυμες έως ξεκαρδιστικές, ανάλογα με την ηλικία του αναγνώστη. Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες που περιείχε το «Πινόκιο» του`75, ήταν προέλευσης Ιταλικής, με πολύ μεγάλη επιτυχία και στην Γαλλία, όπου περιλήφθηκαν στα περιοδικά “Minou Cat” ,“Bimbo”, “Dodu” & “Festival Turtine”. Όλα αυτά άλλωστε μπορείτε να τα δείτε και στις συνοδευτικές εικόνες της παρουσίασης. Το `84 αν δεν κάνω λάθος, στην δεύτερη περίοδο έκδοσης του «Πινόκιο», προστέθηκε και ο «Κάκιστρος», αγνώστου μέχρι στιγμής δημιουργού(μάλλον φέρνει στο χέρι του Bottaro, αλλά το δικό μου στη φωτιά δε το βάζω!). Στα οπισθόφυλλα τώρα έχουμε τα πορτρέτα των ηρώων του περιοδικού. Τουλάχιστον στα πρώτα τεύχη, γιατί από εκεί κι έπειτα διαβάζαμε καταχωρήσεις για το επόμενο τεύχος κυρίως. Αυτές οι καταχωρήσεις, κατέκλυσαν και τα οπισθόφυλλα των «Μπλέκ», «Ζαγκόρ» & «Όμπραξ», για αρκετό διάστημα. Η αλήθεια είναι το «Πινόκιο» το υποστήριξε αρκετά διαφημιστικά(πάντα στα μέτρα της εποχής βέβαια), ο Έλληνας εκδότης.
Γιώργος Κοσκινάς
Οι βινιέτες και τα εξώφυλλα της Ελληνικής έκδοσης, είναι από το αρχείο του συντάκτη
Τα εξώφυλλα των εκδόσεων του εξωτερικού, είναι από το πολύ καλό
http://docmanhattan.blogspot.com/
Όλα τα εξώφυλλα της Ελληνικής έκδοσης θα τα βρείτε εδώ
————————————————————————————————————————————————————-
ΜΠΟΖΟ(1976) 11/6/2011
Συντάκτης corto
Το καλοκαίρι που επέλεξε ο κ. Ανεμοδουράς για να ρίξει στην μάχη των εικονογραφημένων την δεύτερη του γενιά, ήταν το 1976, με πολλούς και ενδιαφέροντες τίτλους, από διαφορετικά είδη κόμικς. Γενικώς μας βγαίνει πολύ επίκαιρος αυτός ο κύκλος παρουσιάσεων, αφού συν τοις άλλοις έχει και επετειακό χαρακτήρα, με την συμπλήρωση 35 χρόνων ακριβώς, από το καλοκαίρι εκείνων των περιοδικών! Έτσι, στις 24 Ιουνίου κυκλοφορεί και το καθαρά παιδικό «Μπόζο». Το μέγεθος του είναι ανάλογο με αυτό των περιοδικών εκείνης της εποχής(Αγόρι like σχήμα), είναι πολυθεματικό(περιέχει πέραν της μιας ιστορίας στην ύλη του), οι σελίδες του είναι μισές έγχρωμες και μισές ασπρόμαυρες(κλασσική Ελληνική συνταγή κόμικς έκδοσης), εμφανίζεται κάθε εβδομάδα στα περίπτερα και κοστίζει 19 δραχμές, ποσό πολύ υψηλό για τα δεδομένα της εποχής, αν αναλογιστείτε ότι το Μπλέκ κόστιζε 7 δραχμές, όπως και τα Δίκαιος, Τζάγκουαρ! Εδώ μάλλον πρέπει να έχουμε να κάνουμε με το κόστος των πνευματικών δικαιωμάτων περισσότερο, καθώς με αυτή την τιμή το περιοδικό μπήκε στην κατηγορία Τζώννυ Λόγκαν, των πολύ περισσοτέρων σελίδων και του μεγάλου Μπλέκ, έκδοσης θρυλικής, στην οποία θα αναφερθούμε στην συνέχεια του αφιερώματος. . Συνολικά κυκλοφόρησαν μόλις 20 τεύχη. Μιλώντας για τα δικαιώματα, να πούμε ότι ήρθαν στην χώρα μας μέσω κάποιας Γαλλικής εταιρείας και ανήκαν στην Αμερικάνικη Larry Harmon Pictures Corporation, που εξέδιδε και τις περιπέτειες των «Χονδρός Λιγνός», σε κόμικς πάντα(τις οποίες και συμπεριέλαβε το Μπόζο από τα μισά της έκδοσης του και έπειτα). Βασικός χαρακτήρας του εικονογραφημένου αυτού όμως, ήταν ο κλόουν Μπόζο(Bozo le Clown), σε αυτοτελείς ιστορίες που άνοιγαν την ύλη του κάθε τεύχους. Εκτός του Μπόζο, το περιοδικό συγκεντρώνει μια σειρά Βέλγο – Γαλλικών κόμικς της γνωστής σχολής, που κυκλοφόρησαν την δεκαετία του`60 στην υπόλοιπη Ευρώπη(κατά μέσον όρο). Είναι όλα τους αυτοτελή και αρκετά αξιόλογα. Η «Γιαγιά ΗΖ – 333» και ο «Μινιτρίκ & ΣΙΑ» ήταν χαρακτηριστικές τέτοιες περιπτώσεις. Στους δημιουργούς(θα μιλήσουμε γι` αυτούς διεξοδικά στις θεματικές αναρτήσεις μας, που βρίσκετε στην υπό – κατηγορία «ΕΡΕΥΝΑ & ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ»), βρίσκουμε μεταξύ άλλων και τον Peyo, που θα γίνει διάσημος και στην χώρα μας μερικά χρόνια έπειτα, με την Στρουμφίτιδα που θα μας κατακλύσει! Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το Μπόζο σαν πρωτοποριακό κόμικς, ή να αποκαλέσω την έκδοση του σαν σημαντική, όμως πιστεύω ότι και εδώ είχαμε να κάνουμε με μια εσφαλμένη εκτίμηση του εκδότη, επάνω στην διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων και την όλη του χρονική επιλογή έκδοσης του. Μπορεί αυτή η επανάληψη φράσεων να σας ακούγεται πια κουραστική, αλλά είναι η μόνη αλήθεια δυστυχώς. Ένα υλικό που θα μπορούσε να έχει μπει πέντε χρόνια πριν και να κάνει μπαμ πραγματικό, προσφέροντας ταυτόχρονα μια φρεσκάδα σαν πρόταση από πλευράς του εκδότη, προτιμήθηκε να βγει στην αγορά σε μια περίοδο περίεργη αν μη τι άλλο, αλλά και τότε που όλα αυτά τα εικονογραφημένα έμοιαζαν και ήταν παλαιομοδίτικα. Είναι γεγονός ότι οι αναγνώστες ήθελαν κάτι διαφορετικό εκείνα τα χρόνια, γι` αυτό και απέτυχαν πολλά από τα εικονογραφημένα του καλοκαιριού του`76. Δύο λόγια και για τα οπισθόφυλλα και τις εσωτερικές σελίδες του περιοδικού. Πολλά περισσότερα στοιχεία μπορείτε να βρείτε στα σχετικά άρθρα που αναρτήθηκαν παλιότερα, αλλά και σε αυτά που θα ακολουθήσουν τις προσεχείς ημέρες, στην υπό – κατηγορία «ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ» που φιλοξενεί αυτές τις έρευνες. Στις εσωτερικές σελίδες – επιγραμματικά αναφέρω – τα επιτραπέζια παιγνίδια, ενώ στα οπισθόφυλλα είχαμε τα πορτρέτα των ηρώων του περιοδικού και τα μαθήματα ζωολογίας, που θύμιζαν τις μέρες του «Σινεάκ» και το 1970!
Γιώργος Κοσκινάς
—————————————————————————————————————————————————————
ΡΟΝΤΕΟ – ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ(1988)
Συντάκτης corto
Καλοκαίρι του 1988, 14 Ιούνη για να είμαστε πιο ακριβείς, ο εκδοτικός οίκος του κ. Ανεμοδουρά, με νέο όνομα πια αυτό του Περιοδικού Τύπου και στο τιμόνι τον γιό του αείμνηστου Στέλιου, τον Γιώργο, ρίχνει στην αγορά των εικονογραφημένων το περιοδικό Ροντέο.
Είναι η δεύτερη εμφάνιση του καουμπόι με τις ινδιάνικες καταβολές(Tex Willer) και την Ιταλική καταγωγή, στην χώρα μας. Στην παρουσίαση που προηγήθηκε, του Ροκ από τις εκδόσεις Νέος Παρνασσός το `69, είχαμε πει αρκετά για την δημιουργία του και τους συντελεστές, ενώ σε ακόμη παλαιότερο άρθρο είχαμε μιλήσει και για την Ιταλική του πορεία, αλλά και για την κινηματογραφική του μεταφορά. Σήμερα, θα περιοριστούμε σε αυτή του την εβδομαδιαία έκδοση, των συνολικά 118 τευχών.
Το κόστος ήταν αρχικά, 80 δραχμές και οι ασπρόμαυρες σελίδες 68. Ήταν μια ματιά στο ένδοξο παρελθόν των εικονογραφημένων στη χώρα μας, μια εποχή που το ενδιαφέρον των αναγνωστών, των νέων κυρίως, είχε στραφεί στις έγχρωμες εκδόσεις της Βαβέλ και του Παραπέντε. Συνεπώς, θα πρέπει να απευθύνονταν μάλλον στους πιο μεγάλους σε ηλικία, αυτούς δηλαδή που ακολούθησαν τον κ. Ανεμοδουρά από τις αρχές της δεκαετίας του`70, στην πιο επιτυχημένη του εκδοτική περίοδο. Το καλό με αυτή την έκδοση, ήταν ότι δεν αναμάσησε δημοσιευμένες ήδη ιστορίες του Ροκ, αφού υπήρχαν άλλωστε πληθώρα τευχών διαθέσιμα για μετάφραση, καθώς ο συγκεκριμένος τίτλος τραβούσε το χάρτινο γαϊτανάκι του κ. Bonelli, όντας μακράν εκείνα τα χρόνια, ο επιτυχημένος του ήρωας. Η χρονική περίοδος που κάλυψε το Ροντέο, ήταν η πιο δημιουργική ίσως της Ιταλικής έκδοσης, με τις πρώτες 4 χρονιές και τα πολύ όμορφα σενάρια του Bonelli. Το μόνο κακό ίσως, ήταν ότι χρησιμοποιήθηκαν πολύ λίγα από τα αυθεντικά εξώφυλλα.
Το πρώτο τεύχος του νέου αυτού περιοδικού, με τίτλο «Το Μυστηριώδες Τοτέμ», απέδειξε ότι η γενιά των 25άρηδων μπορούσε να στηρίξει ανάλογα εγχειρήματα, κάτι που στη συνέχεια ώθησε την έκδοση των Συλλεκτικού Μπλέκ, Περιπέτεια, Πινόκιο και άλλων ακόμη περιοδικών., στις νέες τους μορφές βέβαια. Στις κεντρικές σελίδες του περιοδικού, βρίσκουμε το πολύ καλό ‘Άλμπουμ της Άγριας Δύσης», ένα αφιέρωμα στους ηθοποιούς που πρωταγωνίστησαν στα γουέστερν και στα οπισθόφυλλα χαρτοκοπτικές, οι οποίες από κάποια στιγμή και έπειτα, μετακόμισαν στα ενδότερα. Συνήθως δεν το βρίσκετε πλέον με αυτές, για τους γνωστούς λόγους, αλλά μπορείτε να κλείσετε σχετικά εύκολα την σειρά.
Πρώτη δημοσίευση από τον γράφοντα, στο http://gkosk.wordpress.com/ τον Νοέμβριο του 2009. Πολύ καλή παρουσίαση θα βρείτε και στο http://mikrosserifis.blogspot.com/ Πολλά εξώφυλλα σας περιμένουν στο www.greekcomics.gr Όλα τα εξώφυλλα του τίτλου, θα αναρτηθούν σε μελλοντικές προσθήκες, στην κατηγορία μας ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΚΟΜΙΚΣ. Για την σειρά ΦΥΛΕΣ ΙΝΔΙΑΝΩΝ στα οπισθόφυλλα, ήδη αναφερθήκαμε παλαιότερα και μπορείτε να βρείτε σχετικό άρθρο στην κατηγορία ΕΝΘΕΤΑ & ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ, όπως και πολλές από τις χαρτοκοπτικές του περιοδικού. Σε επόμενα άρθρα, θα αναλύσουμε ομοιότητες στα εξώφυλλα, με άλλα περιοδικά, αυθεντικά εξώφυλλα, την ιστορία των δημιουργών του, την Ιταλική έκδοση, αλλά κι ακόμη περισσότερα στοιχεία για τα ένθετα του τίτλου.
—————————————————————————————————————————————————————-
ΜΙΚΡΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ – ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑΣ(1986)
Συντάκτης corto
Την 1 Ιουνίου του 1986, ο γιός του Στυλιανού Ανεμοδουρά Γιώργος, κυκλοφορεί το εβδομαδιαίο εικονογραφημένο Μικρός Ιππότης και εν μέρει αποκαθιστά με καθυστέρηση μιας δεκαετίας, την συνεισφορά στα Ελληνικά κόμικς χρονικά, δύο «κομπάρσων» που έπαιξαν συμπληρωματικούς μεν ρόλους, ουσιώδεις δε και με πολλούς θαυμαστές – αναγνώστες. Ήταν και οι δύο, σταρ της Άγριας Δύσης, σε μια πρωτόλεια μορφή, δίχως την καθολική επικράτηση της βίας σε εικόνα και διαλόγους, με χιούμορ και γαλόνια στα μανίκια, αλλά και συντροφιά με 2 αταίριαστους συμπαραστάτες, αρκετά μακριά από όσα διακήρυτταν τα σώματα στα οποία υπηρετούσαν. Κι οι δύο τους, είχαν κάνει μεγάλη πορεία και επιτυχημένη, σαν δεύτερα αναγνώσματα, στην πρώτη και αξέχαστη γενιά εικονογραφημένων μικρού σχήματος, του πατέρα του εκδότη, που άφησαν πραγματικά εποχή. Ο λόγος για τα Μπλέκ και Ζαγκόρ, όπου εκεί συναντάμε τις περιπέτειες των Ρίνγκο και Κάπτεν Μίκυ αντίστοιχα. Το νέο αυτό περιοδικό λοιπόν, με τον τίτλο Μικρός Ιππότης και την υπογραφή της εταιρείας Περιοδικός Τύπος, αναλαμβάνει να συγκεντρώσει όλες τις ιστορίες που είχαν δημοσιευτεί στα εικονογραφημένα που προαναφέρθηκαν. Αρχικά ξεκίνησε με αυτές του Κάπτεν Μίκυ, για να συνεχίσει και να ολοκληρώσει 224 εβδομάδες μετά, με αυτές του Ρίνγκο.
Το σχήμα του περιοδικού ήταν μικρό, οι σελίδες 52 και μοιρασμένες σε σχέση με το χρώμα, ενώ το κόστος ήταν 40 δραχμές. Οι ιστορίες του Κάπτεν Μίκυ σταματούν στο τεύχος 159 και το εγχείρημα ολοκληρώνεται στο τεύχος 224. Η λογική αυτή του εκδότη, επικράτησε και στην περίπτωση του Όμπραξ, ο οποίος συνυπήρξε με τον Λοχαγό Μάρκ και εναλλάσσονταν ανά εβδομάδα, στο έτερο εικονογραφημένο του Περιοδικού Τύπου για την δεκαετία του`80, στο Περιπέτεια. Ο μόνος αδικημένος θα λέγαμε, από τους χάρτινους ήρωες που καθιέρωσαν τον πατέρα Ανεμοδουρά σαν έναν από τους σημαντικότερους εκδότες στην ιστορία των Ελληνικών κόμικς, ήταν ο Ζαγκόρ που δεν επανεκδόθηκαν ποτέ οι δικές του ιστορίες. Δημιουργοί του Κάπτεν Μίκυ(Captain Miky), ήταν αυτοί που απέκτησαν θρυλικές μορφές στα μάτια εκατομμυρίων πιτσιρικάδων στην Ευρώπη σκιτσάροντας τον Μπλέκ, οι Esse Gesse, ενώ τον Ρίνγκο Τέλερ(που εδώ τον γνωρίσαμε λανθασμένα σαν Ελληνοαμερικανό), ανέλαβαν οι Andrea Lavezzolo & Francesco Gamba. Δημιουργίες και οι δύο Ιταλικές, από την δεκαετία του`50 και τα πιο παραγωγικά χρόνια της γειτονικής βιομηχανίας παραγωγής χάρτινων ηρώων.
Στα οπισθόφυλλα είχαμε πορτρέτα ηθοποιών και τραγουδιστών, που μαζί με αφίσες ποδοσφαιριστών και ενίοτε αυτοκόλλητα, συμπλήρωναν την εικόνα της έκδοσης. Μετά το πέρας της σειράς, εμφανίστηκαν και τόμοι των τεσσάρων τευχών ο ένας, που ακολουθούσαν χρονικά την σειρά έκδοσης των τευχών σαν αρίθμηση. Για τους παρατηρητικούς, υπήρξαν εξώφυλλα όπου εμφανίστηκαν τα αυθεντικά Ιταλικά, κάποια άλλα όπου αυτοσχεδίασε η Ελληνική έκδοση, «δανεισμοί» από ταινίες γουέστερν και συναφή κόμικς, ενώ κάποια στιγμή απεικονίστηκαν στα τεύχη 189 και 193, τα εξώφυλλο δύο μηνιαίων Μπλέκ(Απριλίου και Μαΐου 1975)! Μια εμφάνιση και για τον Ζορρό(τεύχος 194)! Σε μελλοντικό άρθρο, θα σας αναλύσουμε όλα τα εξώφυλλα της έκδοσης και θα μάθετε από πού προήρθαν τα εξώφυλλα της. Απλά να κλείσουμε σε αυτό το σημείο, τονίζοντας την πολύ επιτυχημένη έκδοση αυτού του τίτλου, που πραγματικά βοήθησε τα μέγιστα των συνεχιστή της οικογενειακής αυτής παράδοσης, Γιώργο Ανεμοδουρά, να διαγράψει μια εξαιρετική πορεία.
Παρουσίαση θα βρείτε και στο www.greekcomics.gr μαζί με όλα(παρά ένα!), τα εξώφυλλα της σειράς.
Comics Trades! 
Μόλις τώρα είδα την παρουσίαση τού Πεπίτο!
Αν και το είχα πάρει μια-δυο φορές, μόνο για τον Καραγκιόζη, ακόμα γυρνάει στο μυαλό μου η μισοθυμημένη φράση «Ο Πε ο Πι και ο Το ;;; τον Πεπίτο». Απ’ το scan βλέπω ότι η λέξη που δεν θυμόμουν ήταν «λατρεύουν»!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 Πάντως, εύγε και που το θυμήθηκες μόνο, Κρίτωνα! Ελάχιστοι το θυμούνται πια…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Περιέργως δεν το έχω ξεχάσει το περιοδικό. Ο πρώτος, πάντως, που τον ξέχασε ήταν ο περιπτεράς από τον οποίον το έπαιρνα. Την τελευταία φορά, που πήγα να το αγοράσω, το περιοδικό είχε πάψει να κυκλοφορεί, και ο περιπτεράς ούτε που καταλάβαινε τι τού ζητούσα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ήταν οι χαλεποί εκείνοι καιροί, όπου οι πειραματισμοί και η έλλειψη υπομονής από πλευράς των Ελλήνων εκδοτών, οδηγούσαν πολλά περιοδικά σε διακοπή της έκδοσης τους, αφήνοντας πίσω μόλις λίγα τεύχη… Τα ίδια έγιναν και με την Πηδάλιο Πρες του κ. Δραγούνη.
1. Ντρέκ 3 τεύχη
2. Μπίνγκο 4 τεύχη
3. Μάρκο Πόλο 3 τεύχη
4. Κίβι 3 τεύχη
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
χε χε χε…
Σύ είπας Καϊάφα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!